رشید هجری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = رشید هجری | مداخل مرتبط = [[رشید هجری در رجال | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = رشید هجری | مداخل مرتبط = [[رشید هجری در تراجم و رجال]] - [[رشید هجری در معارف و سیره علوی]] - [[رشید هجری در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | {{جعبه اطلاعات اصحاب | ||
| نام = رشید هجری | | نام = رشید هجری | ||
| خط ۱۱: | خط ۹: | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| جنسیت = مرد | | جنسیت = مرد | ||
| کنیه = | | کنیه = اباعبدالله | ||
| لقب = [[رشید بلایا]] | | لقب = [[رشید بلایا]] | ||
| اهل = | | اهل = | ||
| خط ۵۰: | خط ۴۸: | ||
| آخرین راوی از او = | | آخرین راوی از او = | ||
}} | }} | ||
[[رُشَیْد هَجَری]] از [[یاران باوفای امام علی]] {{ع}} و از [[دوستان]] صمیمی [[میثم تمار]] و [[حبیب بن مظاهر]] بود. [[اهل یمن]] بود. پس از [[شهادت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} در [[کوفه]] دچار فتنه‌های «زیاد» شد. او را دستگیر کرده به [[شهادت]] رساندند.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۲.</ref>. | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[رُشَید هَجَری]] از [[فقیهان]]، [[محدثان]] و [[عالمان]] بزرگ [[شیعی]] و از [[یاران خاص امام علی|یاران بیدار دل و استوارگام علی]] {{ع}} است. او را از [[یاران امام حسن]] {{ع}} و [[یاران امام حسین|امام حسین]] {{ع}} نیز شمرده‌اند. [[علی]] {{ع}} رُشَید را بزرگ می‌داشت و به او | [[رُشَید هَجَری]] از [[فقیهان]]، [[محدثان]] و [[عالمان]] بزرگ [[شیعی]] و از [[یاران خاص امام علی|یاران بیدار دل و استوارگام علی]] {{ع}} است. او را از [[یاران امام حسن]] {{ع}} و [[یاران امام حسین|امام حسین]] {{ع}} نیز شمرده‌اند. [[علی]] {{ع}} رُشَید را بزرگ می‌داشت و به او «[[رشید بلایا]]» می‌گفت. نگاه نافذ او به فراسوی ظاهر [[دنیا]] راه یافته بود و از این رو، او را عالم به حوادث گذشته و [[آینده]] دانسته‌اند. [[علی]] {{ع}} روزی به رُشید فرمود: «آن گاه که فرزندْ خوانده [[بنی‌امیه]]، در پی تو فرستد و دست‌ها و پاها و زبانت را [[قطع]] کند، چگونه [[شکیبایی]] خواهی کرد؟». رُشید پرسید که: آیا فرجام آن، [[بهشت]] است؟<ref>الأمالی، طوسی، ص ۱۶۵، ح ۲۷۶.</ref> و بدین‌سان، شکوه [[شکیبایی]] را رقم زد و [[استوارگامی]] در [[عشق علی]] {{ع}} را بیان کرد و چون آن هنگامه رسید و [[زیاد بن ابیه]] چنان کرد، او از [[حق]]، روی برنتافت و شهد [[شهادت]] نوشید و به دار کشیده شد<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۳۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اصحاب امام حسن]] | |||
[[رده:اصحاب امام حسین]] | |||
[[رده:اصحاب امام سجاد]] | |||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
[[رده:مدخل گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]] | [[رده:مدخل گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. رشید هجری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رشید هجری در تراجم و رجال - رشید هجری در معارف و سیره علوی - رشید هجری در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| رشید هجری | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | رشید هجری |
| جنسیت | مرد |
| کنیه | اباعبدالله |
| لقب | رشید بلایا |
| از قبیله | اوس |
| پسر | |
| دختر | قنواء بنت رشید هجری |
| محل زندگی | |
| محل آرامگاه | کوفه |
| از اصحاب | |
| حضور در جنگ | جنگ احد |
رُشَیْد هَجَری از یاران باوفای امام علی (ع) و از دوستان صمیمی میثم تمار و حبیب بن مظاهر بود. اهل یمن بود. پس از شهادت علی (ع) در کوفه دچار فتنه‌های «زیاد» شد. او را دستگیر کرده به شهادت رساندند.[۱].
مقدمه
رُشَید هَجَری از فقیهان، محدثان و عالمان بزرگ شیعی و از یاران بیدار دل و استوارگام علی (ع) است. او را از یاران امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نیز شمرده‌اند. علی (ع) رُشَید را بزرگ می‌داشت و به او «رشید بلایا» می‌گفت. نگاه نافذ او به فراسوی ظاهر دنیا راه یافته بود و از این رو، او را عالم به حوادث گذشته و آینده دانسته‌اند. علی (ع) روزی به رُشید فرمود: «آن گاه که فرزندْ خوانده بنی‌امیه، در پی تو فرستد و دست‌ها و پاها و زبانت را قطع کند، چگونه شکیبایی خواهی کرد؟». رُشید پرسید که: آیا فرجام آن، بهشت است؟[۲] و بدین‌سان، شکوه شکیبایی را رقم زد و استوارگامی در عشق علی (ع) را بیان کرد و چون آن هنگامه رسید و زیاد بن ابیه چنان کرد، او از حق، روی برنتافت و شهد شهادت نوشید و به دار کشیده شد[۳].
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۲.
- ↑ الأمالی، طوسی، ص ۱۶۵، ح ۲۷۶.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۸۳۷.