جدال در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = جدال | |||
| عنوان مدخل = جدال | |||
| مداخل مرتبط = [[جدال در قرآن]] - [[جدال در حدیث]] - [[جدال در نهج البلاغه]] - [[جدال در اخلاق اسلامی]] - [[جدال در فقه سیاسی]] - [[نفی جدال در معارف و سیره نبوی]] - [[جدال در معارف دعا و زیارات]] - [[جدال در معارف و سیره سجادی]] - [[جدال در جامعه‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==[[پرهیز]] از [[جدال]] [[باطل]]== | == [[پرهیز]] از [[جدال]] [[باطل]] == | ||
[[قرآن کریم]]، [[مؤمنان]] را به جدال و بحث و [[مناظره]] [[نیکو]] با [[کافران]] و [[مشرکان]]، در [[مقام]] تبیین و [[تبلیغ دین]] و با [[هدف]] [[هدایت]] آنها برای راه‌یابی به [[اسلام]] و [[پذیرش حق]] و [[رهایی]] از مرام [[انحرافی]] متناسب با اقتضای حال مخاطب توصیه و متقابلاً از جدال به باطل و بهره‌گیری از شیوه‌های غیرمنطقی و غیراخلاقی در این مقام [[نهی]] کرده است. بهره‌گیری از مهارت‌های ارتباطی متنوع متناسب با سطح [[ادراک]] و حال مخاطب، بی‌شک نقش مهمی در جلب توجه، دریافت، تحلیل و ادراک [[پیام]]، اقناع و وصول به هدف منظور دارد. [[تفسیر نمونه]] در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ}}<ref>«و با اهل کتاب جز به بهترین شیوه چالش مکنید مگر با ستمکاران از ایشان و بگویید: ما به آنچه بر ما و بر شما فرو فرستاده‌اند ایمان آورده‌ایم و خدای ما و خدای شما یکی است و ما فرمانپذیر اوییم» سوره عنکبوت، آیه ۴۶.</ref>، در توضیح [[جدال احسن]] می‌نویسد: تعبیر به {{متن قرآن|الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ}} تعبیر بسیار جامعی است که تمام روش‌های صحیح و مناسب [[مباحثه]] را شامل می‌شود چه در الفاظ، چه در محتوای سخن، چه در آهنگ گفتار، چه در حرکات دیگر همراه آن؛ بنابراین مفهوم این جمله آن است که الفاظ شما مؤدبانه، لحن سخن، دوستانه، محتوای آن مستدل، آهنگ و صدا خالی از فریاد و جنجال و هرگونه [[خشونت]] و هتک [[احترام]]، همچنین حرکات دست و چشم و ابرو که معمولاً مکمل بیان [[انسان]] هستند همه باید در همین شیوه و روش انجام گیرد. اینها همه به سبب آن است که هدف از بحث و [[مجادله]] [[برتری‌جویی]] و تفوق‌طلبی و شرمنده ساختن طرف مقابل نیست، بلکه هدف تأثیر [[کلام]] و [[نفوذ]] سخن در اعماق [[روح]] طرف است، و [[بهترین]] [[راه]] برای رسیدن به این [[هدف]] همین شیوه [[قرآنی]] است<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]] و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۲۹۸.</ref>. [[علامه طباطبایی]] نیز در توضیح “جدال احسن” می‌نویسد: [[مجادله]] وقتی [[نیکو]] به شمار می‌رود که با [[درشت‌خویی]] و [[طعنه]] و [[اهانت]] همراه نباشد، و [[خصم]] را متأذی نکند که در این صورت مجادله دارای [[حسن]] و [[نیکی]] است. یکی دیگر اینکه شخص مجادله کننده از نظر [[فکر]] با طرفش نزدیک باشد، به این معنا که هر دو علاقه‌مند به روشن شدن [[حق]] باشند و در نتیجه هر دو با کمک یکدیگر حق را روشن سازند، و [[لجاجت]] و [[عناد]] به [[خرج]] ندهند، پس وقتی این شرط با شرط اول جمع شد، حسن و نیکویی مجادله دو برابر می‌شود. آن وقت است که می‌توان گفت این مجادله [[بهترین]] مجادله‌هاست<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۲۰۵.</ref>. گفتنی است بهره‌گیری از [[جدال احسن]] و [[پرهیز]] از [[مجادلات]] غیرمجاز و تخریبی، در تمام عرصه‌های ارتباطی و تعامل‌های گفتاری و نوشتاری در موضوع‌های مختلف جریان دارد و خاص حوزه‌های [[اعتقادی]] و مجادله‌های [[کلامی]] با ناهم‌کیشان نیست. | [[قرآن کریم]]، [[مؤمنان]] را به جدال و بحث و [[مناظره]] [[نیکو]] با [[کافران]] و [[مشرکان]]، در [[مقام]] تبیین و [[تبلیغ دین]] و با [[هدف]] [[هدایت]] آنها برای راه‌یابی به [[اسلام]] و [[پذیرش حق]] و [[رهایی]] از مرام [[انحرافی]] متناسب با اقتضای حال مخاطب توصیه و متقابلاً از جدال به باطل و بهره‌گیری از شیوه‌های غیرمنطقی و غیراخلاقی در این مقام [[نهی]] کرده است. بهره‌گیری از مهارت‌های ارتباطی متنوع متناسب با سطح [[ادراک]] و حال مخاطب، بی‌شک نقش مهمی در جلب توجه، دریافت، تحلیل و ادراک [[پیام]]، اقناع و وصول به هدف منظور دارد. [[تفسیر نمونه]] در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ}}<ref>«و با اهل کتاب جز به بهترین شیوه چالش مکنید مگر با ستمکاران از ایشان و بگویید: ما به آنچه بر ما و بر شما فرو فرستاده‌اند ایمان آورده‌ایم و خدای ما و خدای شما یکی است و ما فرمانپذیر اوییم» سوره عنکبوت، آیه ۴۶.</ref>، در توضیح [[جدال احسن]] می‌نویسد: تعبیر به {{متن قرآن|الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ}} تعبیر بسیار جامعی است که تمام روش‌های صحیح و مناسب [[مباحثه]] را شامل می‌شود چه در الفاظ، چه در محتوای سخن، چه در آهنگ گفتار، چه در حرکات دیگر همراه آن؛ بنابراین مفهوم این جمله آن است که الفاظ شما مؤدبانه، لحن سخن، دوستانه، محتوای آن مستدل، آهنگ و صدا خالی از فریاد و جنجال و هرگونه [[خشونت]] و هتک [[احترام]]، همچنین حرکات دست و چشم و ابرو که معمولاً مکمل بیان [[انسان]] هستند همه باید در همین شیوه و روش انجام گیرد. اینها همه به سبب آن است که هدف از بحث و [[مجادله]] [[برتری‌جویی]] و تفوق‌طلبی و شرمنده ساختن طرف مقابل نیست، بلکه هدف تأثیر [[کلام]] و [[نفوذ]] سخن در اعماق [[روح]] طرف است، و [[بهترین]] [[راه]] برای رسیدن به این [[هدف]] همین شیوه [[قرآنی]] است<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]] و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۲۹۸.</ref>. [[علامه طباطبایی]] نیز در توضیح “جدال احسن” می‌نویسد: [[مجادله]] وقتی [[نیکو]] به شمار می‌رود که با [[درشت‌خویی]] و [[طعنه]] و [[اهانت]] همراه نباشد، و [[خصم]] را متأذی نکند که در این صورت مجادله دارای [[حسن]] و [[نیکی]] است. یکی دیگر اینکه شخص مجادله کننده از نظر [[فکر]] با طرفش نزدیک باشد، به این معنا که هر دو علاقه‌مند به روشن شدن [[حق]] باشند و در نتیجه هر دو با کمک یکدیگر حق را روشن سازند، و [[لجاجت]] و [[عناد]] به [[خرج]] ندهند، پس وقتی این شرط با شرط اول جمع شد، حسن و نیکویی مجادله دو برابر می‌شود. آن وقت است که می‌توان گفت این مجادله [[بهترین]] مجادله‌هاست<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۲۰۵.</ref>. گفتنی است بهره‌گیری از [[جدال احسن]] و [[پرهیز]] از [[مجادلات]] غیرمجاز و تخریبی، در تمام عرصه‌های ارتباطی و تعامل‌های گفتاری و نوشتاری در موضوع‌های مختلف جریان دارد و خاص حوزه‌های [[اعتقادی]] و مجادله‌های [[کلامی]] با ناهم‌کیشان نیست. | ||
==[[آیات]] قرآنی مرتبط== | == [[آیات]] قرآنی مرتبط == | ||
# [[نکوهش]] مجادله‌گری ستیزه‌جویانه (به عنوان رویه معمول [[انسان]]): {{متن قرآن|وَكَانَ الْإِنْسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا}}<ref>«و آدمی از هر چیزی پرخاشگرتر است» سوره کهف، آیه ۵۴.</ref>. | # [[نکوهش]] مجادله‌گری ستیزه‌جویانه (به عنوان رویه معمول [[انسان]]): {{متن قرآن|وَكَانَ الْإِنْسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا}}<ref>«و آدمی از هر چیزی پرخاشگرتر است» سوره کهف، آیه ۵۴.</ref>. | ||
# [[جدال]] [[باطل]] برای نابودی حق، رویه معمول [[کفار]] در برخورد با [[پیامبران الهی]]: {{متن قرآن|وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ}}<ref>«و هر امتی آهنگ پیامبر خویش کردند تا او را فرو گیرند و به نادرستی به چالش برخاستند تا حق را از میان بردارند و من آنان را فرو گرفتم پس (بنگر) کیفر من چگونه بود» سوره غافر، آیه ۵.</ref>. | # [[جدال]] [[باطل]] برای نابودی حق، رویه معمول [[کفار]] در برخورد با [[پیامبران الهی]]: {{متن قرآن|وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ}}<ref>«و هر امتی آهنگ پیامبر خویش کردند تا او را فرو گیرند و به نادرستی به چالش برخاستند تا حق را از میان بردارند و من آنان را فرو گرفتم پس (بنگر) کیفر من چگونه بود» سوره غافر، آیه ۵.</ref>. | ||
# جدال در [[آیات الهی]] [[نشانه]] [[انحراف]] از [[حقیقت]]: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ أَنَّى يُصْرَفُونَ}}<ref>«آیا در کار کسانی که در آیات خداوند چالش می‌ورزند نیندیشیده‌ای که چگونه (از حق) بازگردانده می‌شوند؟» سوره غافر، آیه ۶۹.</ref>. | # جدال در [[آیات الهی]] [[نشانه]] [[انحراف]] از [[حقیقت]]: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ أَنَّى يُصْرَفُونَ}}<ref>«آیا در کار کسانی که در آیات خداوند چالش می‌ورزند نیندیشیده‌ای که چگونه (از حق) بازگردانده می‌شوند؟» سوره غافر، آیه ۶۹.</ref>. | ||
#برحذر داشتن [[اهل کتاب]] از [[جدال]] درباره [[حقانیت]] [[پیامبران پیشین]]: {{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ}}<ref>«ای اهل کتاب! چرا درباره ابراهیم چون و چرا می‌کنید؟ با آنکه تورات و انجیل جز پس از وی فرو فرستاده نشده است؛ آیا خرد نمی‌ورزید؟» سوره آل عمران، آیه ۶۵.</ref>. | # برحذر داشتن [[اهل کتاب]] از [[جدال]] درباره [[حقانیت]] [[پیامبران پیشین]]: {{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ}}<ref>«ای اهل کتاب! چرا درباره ابراهیم چون و چرا می‌کنید؟ با آنکه تورات و انجیل جز پس از وی فرو فرستاده نشده است؛ آیا خرد نمی‌ورزید؟» سوره آل عمران، آیه ۶۵.</ref>. | ||
#در آیاتی نیز جدال [[باطل]] درباره [[خداوند]]، به عنوان امری جاهلانه و ناشی از وساوس [[شیطانی]] معرفی شده<ref>{{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ}} «و از مردم کسی است که بی‌هیچ دانشی درباره خداوند چالش می‌ورزد و از هر شیطان گردنکشی پیروی می‌کند» سوره حج، آیه ۳.</ref> و مجادله‌کنندگان در [[آیات الهی]] به [[عذاب]] [[تهدید]] شده‌اند<ref>{{متن قرآن|وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ}} «و (چنین می‌کند) تا آنان که در نشانه‌های ما چالش می‌ورزند بدانند که آنان را گریزگاهی نیست» سوره شوری، آیه ۳۵.</ref>. برخی [[آیات]] نیز [[مؤمنان]] را از جدال در ایام و اثنای [[حج]]<ref>{{متن قرآن|الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ}} «حجّ (در) ماه‌های شناخته‌ای (انجام‌پذیر) است پس کسی که در آن ماه‌ها حجّ می‌گزارد (بداند که) در حجّ، آمیزش و نافرمانی و کشمکش (روا) نیست و هر کار نیکی کنید خداوند بدان داناست؛ و رهتوشه بردارید و بهترین رهتوشه پرهیزگاری است، و ای خردمندان! از من پروا کنید» سوره بقره، آیه ۱۹۷.</ref> برحذر داشته و به جدال [[نیکو]] با اهل کتاب<ref>{{متن قرآن|وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ}} «و با اهل کتاب جز به بهترین شیوه چالش مکنید مگر با ستمکاران از ایشان و بگویید: ما به آنچه بر ما و بر شما فرو فرستاده‌اند ایمان آورده‌ایم و خدای ما و خدای شما یکی است و ما فرمانپذیر اوییم» سوره عنکبوت، آیه ۴۶.</ref> [[ترغیب]] کرده است.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۴۱۰.</ref> | # در آیاتی نیز جدال [[باطل]] درباره [[خداوند]]، به عنوان امری جاهلانه و ناشی از وساوس [[شیطانی]] معرفی شده<ref>{{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ}} «و از مردم کسی است که بی‌هیچ دانشی درباره خداوند چالش می‌ورزد و از هر شیطان گردنکشی پیروی می‌کند» سوره حج، آیه ۳.</ref> و مجادله‌کنندگان در [[آیات الهی]] به [[عذاب]] [[تهدید]] شده‌اند<ref>{{متن قرآن|وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ}} «و (چنین می‌کند) تا آنان که در نشانه‌های ما چالش می‌ورزند بدانند که آنان را گریزگاهی نیست» سوره شوری، آیه ۳۵.</ref>. برخی [[آیات]] نیز [[مؤمنان]] را از جدال در ایام و اثنای [[حج]]<ref>{{متن قرآن|الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ}} «حجّ (در) ماه‌های شناخته‌ای (انجام‌پذیر) است پس کسی که در آن ماه‌ها حجّ می‌گزارد (بداند که) در حجّ، آمیزش و نافرمانی و کشمکش (روا) نیست و هر کار نیکی کنید خداوند بدان داناست؛ و رهتوشه بردارید و بهترین رهتوشه پرهیزگاری است، و ای خردمندان! از من پروا کنید» سوره بقره، آیه ۱۹۷.</ref> برحذر داشته و به جدال [[نیکو]] با اهل کتاب<ref>{{متن قرآن|وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ}} «و با اهل کتاب جز به بهترین شیوه چالش مکنید مگر با ستمکاران از ایشان و بگویید: ما به آنچه بر ما و بر شما فرو فرستاده‌اند ایمان آورده‌ایم و خدای ما و خدای شما یکی است و ما فرمانپذیر اوییم» سوره عنکبوت، آیه ۴۶.</ref> [[ترغیب]] کرده است.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۴۱۰.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{ارزش‌های اجتماعی}} | |||
{{ | |||
[[رده:جدال]] | [[رده:جدال]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث جدال است. جدال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جدال در قرآن - جدال در حدیث - جدال در نهج البلاغه - جدال در اخلاق اسلامی - جدال در فقه سیاسی - نفی جدال در معارف و سیره نبوی - جدال در معارف دعا و زیارات - جدال در معارف و سیره سجادی - جدال در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردپرهیز از جدال باطل
قرآن کریم، مؤمنان را به جدال و بحث و مناظره نیکو با کافران و مشرکان، در مقام تبیین و تبلیغ دین و با هدف هدایت آنها برای راه‌یابی به اسلام و پذیرش حق و رهایی از مرام انحرافی متناسب با اقتضای حال مخاطب توصیه و متقابلاً از جدال به باطل و بهره‌گیری از شیوه‌های غیرمنطقی و غیراخلاقی در این مقام نهی کرده است. بهره‌گیری از مهارت‌های ارتباطی متنوع متناسب با سطح ادراک و حال مخاطب، بی‌شک نقش مهمی در جلب توجه، دریافت، تحلیل و ادراک پیام، اقناع و وصول به هدف منظور دارد. تفسیر نمونه در ذیل آیه ﴿وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ﴾[۱]، در توضیح جدال احسن می‌نویسد: تعبیر به ﴿الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ﴾ تعبیر بسیار جامعی است که تمام روش‌های صحیح و مناسب مباحثه را شامل می‌شود چه در الفاظ، چه در محتوای سخن، چه در آهنگ گفتار، چه در حرکات دیگر همراه آن؛ بنابراین مفهوم این جمله آن است که الفاظ شما مؤدبانه، لحن سخن، دوستانه، محتوای آن مستدل، آهنگ و صدا خالی از فریاد و جنجال و هرگونه خشونت و هتک احترام، همچنین حرکات دست و چشم و ابرو که معمولاً مکمل بیان انسان هستند همه باید در همین شیوه و روش انجام گیرد. اینها همه به سبب آن است که هدف از بحث و مجادله برتری‌جویی و تفوق‌طلبی و شرمنده ساختن طرف مقابل نیست، بلکه هدف تأثیر کلام و نفوذ سخن در اعماق روح طرف است، و بهترین راه برای رسیدن به این هدف همین شیوه قرآنی است[۲]. علامه طباطبایی نیز در توضیح “جدال احسن” می‌نویسد: مجادله وقتی نیکو به شمار می‌رود که با درشت‌خویی و طعنه و اهانت همراه نباشد، و خصم را متأذی نکند که در این صورت مجادله دارای حسن و نیکی است. یکی دیگر اینکه شخص مجادله کننده از نظر فکر با طرفش نزدیک باشد، به این معنا که هر دو علاقه‌مند به روشن شدن حق باشند و در نتیجه هر دو با کمک یکدیگر حق را روشن سازند، و لجاجت و عناد به خرج ندهند، پس وقتی این شرط با شرط اول جمع شد، حسن و نیکویی مجادله دو برابر می‌شود. آن وقت است که می‌توان گفت این مجادله بهترین مجادله‌هاست[۳]. گفتنی است بهره‌گیری از جدال احسن و پرهیز از مجادلات غیرمجاز و تخریبی، در تمام عرصه‌های ارتباطی و تعامل‌های گفتاری و نوشتاری در موضوع‌های مختلف جریان دارد و خاص حوزه‌های اعتقادی و مجادله‌های کلامی با ناهم‌کیشان نیست.
آیات قرآنی مرتبط
- نکوهش مجادله‌گری ستیزه‌جویانه (به عنوان رویه معمول انسان): ﴿وَكَانَ الْإِنْسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا﴾[۴].
- جدال باطل برای نابودی حق، رویه معمول کفار در برخورد با پیامبران الهی: ﴿وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ﴾[۵].
- جدال در آیات الهی نشانه انحراف از حقیقت: ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ أَنَّى يُصْرَفُونَ﴾[۶].
- برحذر داشتن اهل کتاب از جدال درباره حقانیت پیامبران پیشین: ﴿يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴾[۷].
- در آیاتی نیز جدال باطل درباره خداوند، به عنوان امری جاهلانه و ناشی از وساوس شیطانی معرفی شده[۸] و مجادله‌کنندگان در آیات الهی به عذاب تهدید شده‌اند[۹]. برخی آیات نیز مؤمنان را از جدال در ایام و اثنای حج[۱۰] برحذر داشته و به جدال نیکو با اهل کتاب[۱۱] ترغیب کرده است.[۱۲]
منابع
پانویس
- ↑ «و با اهل کتاب جز به بهترین شیوه چالش مکنید مگر با ستمکاران از ایشان و بگویید: ما به آنچه بر ما و بر شما فرو فرستاده‌اند ایمان آورده‌ایم و خدای ما و خدای شما یکی است و ما فرمانپذیر اوییم» سوره عنکبوت، آیه ۴۶.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۲۹۸.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۲۰۵.
- ↑ «و آدمی از هر چیزی پرخاشگرتر است» سوره کهف، آیه ۵۴.
- ↑ «و هر امتی آهنگ پیامبر خویش کردند تا او را فرو گیرند و به نادرستی به چالش برخاستند تا حق را از میان بردارند و من آنان را فرو گرفتم پس (بنگر) کیفر من چگونه بود» سوره غافر، آیه ۵.
- ↑ «آیا در کار کسانی که در آیات خداوند چالش می‌ورزند نیندیشیده‌ای که چگونه (از حق) بازگردانده می‌شوند؟» سوره غافر، آیه ۶۹.
- ↑ «ای اهل کتاب! چرا درباره ابراهیم چون و چرا می‌کنید؟ با آنکه تورات و انجیل جز پس از وی فرو فرستاده نشده است؛ آیا خرد نمی‌ورزید؟» سوره آل عمران، آیه ۶۵.
- ↑ ﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ﴾ «و از مردم کسی است که بی‌هیچ دانشی درباره خداوند چالش می‌ورزد و از هر شیطان گردنکشی پیروی می‌کند» سوره حج، آیه ۳.
- ↑ ﴿وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ﴾ «و (چنین می‌کند) تا آنان که در نشانه‌های ما چالش می‌ورزند بدانند که آنان را گریزگاهی نیست» سوره شوری، آیه ۳۵.
- ↑ ﴿الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ﴾ «حجّ (در) ماه‌های شناخته‌ای (انجام‌پذیر) است پس کسی که در آن ماه‌ها حجّ می‌گزارد (بداند که) در حجّ، آمیزش و نافرمانی و کشمکش (روا) نیست و هر کار نیکی کنید خداوند بدان داناست؛ و رهتوشه بردارید و بهترین رهتوشه پرهیزگاری است، و ای خردمندان! از من پروا کنید» سوره بقره، آیه ۱۹۷.
- ↑ ﴿وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ﴾ «و با اهل کتاب جز به بهترین شیوه چالش مکنید مگر با ستمکاران از ایشان و بگویید: ما به آنچه بر ما و بر شما فرو فرستاده‌اند ایمان آورده‌ایم و خدای ما و خدای شما یکی است و ما فرمانپذیر اوییم» سوره عنکبوت، آیه ۴۶.
- ↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۴۱۰.