تفسیر سفیان بن عیینه هلالی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[سفیان بن عیینه هلالی]]''' است. </div>
| موضوع مرتبط = سفیان بن عیینه هلالی
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
خط ۲۰: خط ۲۴:
محقق در جمع‌آوری مطالب کتاب از روایات ابن عیینه در منابع دیگر استفاده کرده است<ref>ر. ک: پارسا (پایگاه اطلاع‌رسانی سراسری اسلامی) و مؤسسه قرآنی تفسیر جوان، کتابشناسی جهانی قرآن کریم، ج۱، ص۴۶۰، شماره ۳۰۳۵.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۳۲-۳۳۳.</ref>
محقق در جمع‌آوری مطالب کتاب از روایات ابن عیینه در منابع دیگر استفاده کرده است<ref>ر. ک: پارسا (پایگاه اطلاع‌رسانی سراسری اسلامی) و مؤسسه قرآنی تفسیر جوان، کتابشناسی جهانی قرآن کریم، ج۱، ص۴۶۰، شماره ۳۰۳۵.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۳۲-۳۳۳.</ref>


{{تفسیر}}
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
خط ۲۷: خط ۳۲:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{تفسیر}}


[[رده:تفسیر]]
[[رده:تفسیر]]
[[رده:سفیان بن عیینه هلالی]]

نسخهٔ ‏۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۲

مقدمه

داوودی در معرفی وی با عنوان "صاحب التفسير" به تفسیر وی اشاره کرده و گفته است: سعید بن عبد الرحمان مخزوی آن را از وی روایت کرده است[۱].

کتابی با نام تفسیر سفیان عیینه در ۴۳۸ صفحه چاپ شده است. این کتاب یک مقدمه و دو بخش دارد.

بخش اول شامل چهار فصل است:

  1. معنای تفسیر و تأویل و نظر علما در قبول و رد تأویل در عرصۀ تفسیر؛
  2. تاریخ تفسیر و مراحل تحول آن از رسول خدا (ص) تا آخر قرن دوم؛
  3. اشاره‌ای تاریخی به عصر سفیان از حیث سیاسی، اجتماعی و علمی؛
  4. زندگانی شخصی و علمی سفیان.

بخش دوم نیز در سه فصل به سامان رسیده است:

  1. تفسیر سفیان بن عیینه؛
  2. روایات ابن عیینه در تفسیر؛
  3. نحوۀ تدریس سفیان براساس روایات صحیح نزد او.

محقق در جمع‌آوری مطالب کتاب از روایات ابن عیینه در منابع دیگر استفاده کرده است[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۱۹۰، رقم ۱۸۷.
  2. ر. ک: پارسا (پایگاه اطلاع‌رسانی سراسری اسلامی) و مؤسسه قرآنی تفسیر جوان، کتابشناسی جهانی قرآن کریم، ج۱، ص۴۶۰، شماره ۳۰۳۵.
  3. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۳۲-۳۳۳.