چه کسانی رجعت می‌کنند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن')
خط ۵۶: خط ۵۶:
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
:::::*«[[رجعت]] [[امامان]] {{عم}}، در [[قرآن کریم]] و [[روایات]] و زیارت‌ها آمده است. در [[قرآن]] آمده است: {{عربی| {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ...}} }}<ref>سوره قصص، ۸۵.</ref> آن کسی که [[قرآن]] را بر تو فرو فرستاد به [[یقین]]، تو را به وعده‌گاهت بازمی‌گرداند. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[تأویل]] این [[آیه شریفه]] فرمود: [[پیامبر]] شما و [[امیر مؤمنان]] و [[امامان]] [[اهل بیت]]، در [[عصر ظهور]] به [[دنیا]] باز می‌گردند<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۲؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۳۹.</ref>. در روایتی [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "نخستین کسی که در جریان [[رجعت]] به [[دنیا]] باز می‌گردد، [[امام حسین]] {{ع}} است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۶۳.</ref>. و فرمود: "[[حسین]] {{ع}} به [[اراده]] حکیمانه [[خداوند]] به [[دنیا]] بازمی‌گردد و [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، [[انگشتر سلیمان]] را به همراه زمام امور [[جامعه]] به او می‌سپارد، و او کسی است که [[قائم]] {{ع}} را پس از یک زندگی طولانی و شکوهبار که از [[دنیا]] می‌رود، [[غسل]] می‌دهد و به خاک می‌سپارد"<ref>همان، ص ۱۰۳.</ref>. نیز در تاویل [[آیه شریفه]] [[قرآن]] {{عربی| {{متن قرآن|ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ}} }}<ref>سوره اسراء، ۶.</ref> می‌فرماید: "[[حسین]] {{ع}} با [[حدود]] هفتاد نفر از [[یاران]] خویش به خواست [[خدا]] به [[دنیا]] باز می‌گردد... در همان حال،[[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در میان [[یاران]] [[امام حسین]] {{ع}} و [[مردم]] است. آن‌گاه هنگامی که عرفان و [[ایمان]] [[مردم]] نسبت به [[رجعت]] [[حضرت حسین]] {{ع}} استوار گردید، پایان زندگی [[امام مهدی]] {{ع}} فرامی‌رسد. [[امام حسین]] {{ع}} امور مربوط‍‌ به [[غسل]] و [[نماز]] و به خاک‌سپاری پیکر پاکش را به عهده می‌گیرد، چرا که پیکر [[مطهر]] [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} را تنها همانند او باید [[غسل]] و [[کفن]] کند و بر پیکر او [[نماز]] بگذارد و او را به خاک سپارد<ref>کافی، ج ۸، ص ۲۰۶؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۶؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۰۶.</ref>. در زیارت‌نامه‌های رسیده از جانب [[امامان]] راستین نیز، مسأله [[رجعت]] به‌طور صریح بیان شده است.
:::::*«[[رجعت]] [[امامان]] {{عم}}، در [[قرآن کریم]] و [[روایات]] و زیارت‌ها آمده است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ...}} }}<ref>سوره قصص، ۸۵.</ref> آن کسی که [[قرآن]] را بر تو فرو فرستاد به [[یقین]]، تو را به وعده‌گاهت بازمی‌گرداند. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[تأویل]] این [[آیه شریفه]] فرمود: [[پیامبر]] شما و [[امیر مؤمنان]] و [[امامان]] [[اهل بیت]]، در [[عصر ظهور]] به [[دنیا]] باز می‌گردند<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۲؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۳۹.</ref>. در روایتی [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "نخستین کسی که در جریان [[رجعت]] به [[دنیا]] باز می‌گردد، [[امام حسین]] {{ع}} است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۶۳.</ref>. و فرمود: "[[حسین]] {{ع}} به [[اراده]] حکیمانه [[خداوند]] به [[دنیا]] بازمی‌گردد و [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، [[انگشتر سلیمان]] را به همراه زمام امور [[جامعه]] به او می‌سپارد، و او کسی است که [[قائم]] {{ع}} را پس از یک زندگی طولانی و شکوهبار که از [[دنیا]] می‌رود، [[غسل]] می‌دهد و به خاک می‌سپارد"<ref>همان، ص ۱۰۳.</ref>. نیز در تاویل [[آیه شریفه]] [[قرآن]] {{متن قرآن|ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ}} }}<ref>سوره اسراء، ۶.</ref> می‌فرماید: "[[حسین]] {{ع}} با [[حدود]] هفتاد نفر از [[یاران]] خویش به خواست [[خدا]] به [[دنیا]] باز می‌گردد... در همان حال،[[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در میان [[یاران]] [[امام حسین]] {{ع}} و [[مردم]] است. آن‌گاه هنگامی که عرفان و [[ایمان]] [[مردم]] نسبت به [[رجعت]] [[حضرت حسین]] {{ع}} استوار گردید، پایان زندگی [[امام مهدی]] {{ع}} فرامی‌رسد. [[امام حسین]] {{ع}} امور مربوط‍‌ به [[غسل]] و [[نماز]] و به خاک‌سپاری پیکر پاکش را به عهده می‌گیرد، چرا که پیکر [[مطهر]] [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} را تنها همانند او باید [[غسل]] و [[کفن]] کند و بر پیکر او [[نماز]] بگذارد و او را به خاک سپارد<ref>کافی، ج ۸، ص ۲۰۶؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۶؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۰۶.</ref>. در زیارت‌نامه‌های رسیده از جانب [[امامان]] راستین نیز، مسأله [[رجعت]] به‌طور صریح بیان شده است.
::::::[[امام صادق]] {{ع}} از [[رجعت]] [[حضرت علی]] {{ع}} سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد که برای آن حضرت چندین بار [[رجعت]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۷۵.</ref>. خود حضرت [[امیر]] {{ع}} نیز در ضمن [[خطبه]] مفصلی فرمودند: "برای من بازگشت پس از بازگشت و [[رجعت]] پس از [[رجعت]] است، من [[صاحب]] رجعت‌ها هستم، من [[صاحب]] صولت‌ها و شوکت‌ها هستم، من [[صاحب]] [[دولت‌ها]] و قدرت‌ها هستم"<ref>همان، ص ۴۶؛ تفسیر صافی، ج ۱، ص ۳۲۶؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۱۴۹.</ref>. از نظر [[روایات]]، تردیدی نیست که منظور از "دابّة الارض" در [[آیه]] ٨٢ سوره نمل، [[رجعت]] [[حضرت علی]] {{ع}} می‌باشد. [[امام باقر]] {{ع}} از [[حضرت علی]] {{ع}} [[نقل]] می‌کنند که فرمود: "به من شش [[فضیلت]] داده شده:
::::::[[امام صادق]] {{ع}} از [[رجعت]] [[حضرت علی]] {{ع}} سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد که برای آن حضرت چندین بار [[رجعت]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۷۵.</ref>. خود حضرت [[امیر]] {{ع}} نیز در ضمن [[خطبه]] مفصلی فرمودند: "برای من بازگشت پس از بازگشت و [[رجعت]] پس از [[رجعت]] است، من [[صاحب]] رجعت‌ها هستم، من [[صاحب]] صولت‌ها و شوکت‌ها هستم، من [[صاحب]] [[دولت‌ها]] و قدرت‌ها هستم"<ref>همان، ص ۴۶؛ تفسیر صافی، ج ۱، ص ۳۲۶؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۱۴۹.</ref>. از نظر [[روایات]]، تردیدی نیست که منظور از "دابّة الارض" در [[آیه]] ٨٢ سوره نمل، [[رجعت]] [[حضرت علی]] {{ع}} می‌باشد. [[امام باقر]] {{ع}} از [[حضرت علی]] {{ع}} [[نقل]] می‌کنند که فرمود: "به من شش [[فضیلت]] داده شده:
:::::#[[علم منایا و بلایا]] و وصایا به من داده شده،
:::::#[[علم منایا و بلایا]] و وصایا به من داده شده،

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۲۱

الگو:پرسش غیرنهایی

چه کسانی رجعت می‌کنند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / عصر پس از ظهور / رجعت
مدخل اصلیرجعت‌کنندگان
مدخل وابسته؟

چه کسانی رجعت می‌کنند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

علی رضا رجالی تهرانی
حجت الاسلام و المسلمین علی رضا رجالی تهرانی، در کتاب «یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:
«اینکه چه کسانی، رجعت خواهند کرد، به دو دسته روایت برخورد می‌‏‏کنیم. دسته‌‏ای از روایات به‌‏طور کلّی دلالت بر بازگشت مؤمن خالص، و کافر و مشرک خالص دارند و دسته دیگر از روایات اشخاصی را به‌طور خاصّ و جداگانه ذکر نموده‏‌اند. پیرامون دسته اوّل امام صادق (ع) چنین می‌‏فرماید: رجعت همگانی نیست، بلکه خصوصی است، تنها کسانی رجعت می‌‏کنند که مؤمن خالص باشند یا مشرک خالص[۱]. پیرامون دسته دوم، باید گفت که طبق روایات، پیامبران، حضرت اسماعیل صادق الوعد، حضرت عیسی، حضرت خضر، حضرت رسول اکرم (ص)، امیر المؤمنین علی (ع)، امام حسین (ع)، سایر امامان معصوم (ع) و جمعی از اصحاب باوفای پیامبر اسلام و اصحابی چون: سلمان، مقداد، جابر بن عبد اللّه انصاری، مالک اشتر، مفضل بن عمر، و نیز اصحاب کهف و برخی دیگر رجعت خواهند کرد.
امّا با بررسی روایت رجعت استفاده می‌‏شود که نخستین کسی که برای فرمانروایی جهان رجعت می‌‏‏کند، حضرت امام حسین (ع) است. چنانکه امام صادق (ع) فرموده است: نخستین کسی که زمین برای او شکافته می‌‏‏شود و به روی زمین رجعت می‌‏‏کند، حسین بن علی (ع) است[۲] و نیز می‌‏‏فرماید: نخستین کسی که به دنیا رجعت می‌‏‏کند، حسین بن علی (ع) است، به قدری حکومت می‌‏کند که از کثرت سنّ، ابروهایش روی دیدگانش می‌‏‏ریزد[۳]. و همان‏طور که آمد، براساس احادیثی که در ذیل آیه ششم از سوره اسراء وارد شده است، امام حسین (ع) در اواخر حکومت بقیة اللّه (ع) با اصحاب باوفایش رجعت می‌‏‏کند و به همه مردم معرّفی می‌‏‏شود، تا دیگر کسی در مورد آن حضرت دچار تردید نشود. هنگامی که همه مردم او را شناختند، اجل حضرت مهدی(ع) فرا می‌‏‏رسد و دیده از جهان فرو می‌‏بندد. آنگاه امام حسین (ع) آن حضرت را غسل و کفن و حنوط نموده و به خاک می‌‏‏سپرد، که هرگز امام را جز امام غسل نمی‌‏‏دهد.[۴]»[۵].

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. تفسیر برهان، سید هاشم بحرانی، ج ۲، ص ۴۰۸
  2. الزام النّاصب، شیخ علی یزدی حائری، ج ۲، ص ۳۶۰
  3. بحار الانوار، علّامه مجلسی، ج ۵۳، ص ۴۶
  4. بحار الانوار، علّامه مجلسی، ج ۵۱، ص ۵۶
  5. یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۲۶۶.
  6. ر.ک: دلائل الإمامة، ص۵۵۴؛ ارشاد القلوب، ص۳۶۵، حلیه الابرار، ج۲، ص۶۰۱.
  7. ر.ک: روضة الواعظین، ج۲، ص۲۶۶؛ دلائل الإمامة، ص۲۷۴؛ مجمع البیان، ج۲، ص۴۸۹.
  8. ر.ک: الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۱۸۵.
  9. ر.ک: الایقاظ، ص۲۶۶.
  10. ر.ک: اثبات الهداة، ج۳، ص۵۶۱؛ الایقاظ، ص۲۶۶.
  11. ر.ک: دلائل الإمامة، ص۲۴۸؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۳.
  12. صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص:221 -222
  13. تفسیر القمی، جلد ۱، صفحه ۲۵ ؛بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۴۱.
  14. المیزان، جلد ۱۲، صفحه ۱۷۵.
  15. در محضر علامه طباطبایی، سوال ۲۷۷، صفحه ۱۱۷.
  16. همان.
  17. در محضر علامه طباطبایی، سوال صفحه ۱۱۸. متن خبر: من کتاب البشاره للسید رضی الدین علی بن طاوس وجدت فی کتاب تالیف جعفر بن محمد بن مالک الکوفی باسناده الی حمران قال عمرالدنیا مائه الف سنه لسائر الناس عشرون الف سنه و ثمانون الف سنه لال محمد علیه و (ع). بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۱۱۶.
  18. المیزان، جلد ۱۵، صفحه ۴۰۵؛ در این رابطه مراجعه شود به گفتار سوم در همین فصل، تبیین آیه «دابه».
  19. المیزان، جلد ۲، صفحه ۱۰۹ ؛در محضر علامه طباطبایی، سوال، صفحه ۱۱۷.
  20. مرحوم علامه اسامی مذکور را از روایتی از ابن عباس ذکر می‌‌کند. البته روایات دیگری نیز ذکر می‌کند که چندان مورد پذیرش ایشان نیست. المیزان، جلد ۱۳، صفحه ۲۸۸.
  21. المیزان، جلد ۱۳، صفحه ۲۹۰ ؛به نقل از تفسیر البرهان، جلد ۲، صفحه ۴۶۰.
  22. المیزان، جلد ۲، صفحه ۱۰۹.
  23. امامی میبدی، علی رضا، آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی، ص ۲۹۸.
  24. ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج ۸، ص ۴۷–۴۸.
  25. باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی بیشتر بدانیم، ص۹۸.
  26. سوره قصص، ۸۵.
  27. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۲؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۳۹.
  28. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۶۳.
  29. همان، ص ۱۰۳.
  30. سوره اسراء، ۶.
  31. کافی، ج ۸، ص ۲۰۶؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۶؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۰۶.
  32. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۷۵.
  33. همان، ص ۴۶؛ تفسیر صافی، ج ۱، ص ۳۲۶؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۱۴۹.
  34. تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۰۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص ۹۷؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۷۵.
  35. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۵۰.
  36. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص ۱۰۰.
  37. همان، ص ۹۱.
  38. دلائل الإمامه، ص ۲۹۷ (به نقل از رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص ۱۶۲).
  39. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۴ و ج ۵۳، ص ۹۰.
  40. تفسیر صافی، ج ۳، ص ۱۷۹؛ تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۸۲؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۰۸.
  41. تفسیر صافی، ج ۵، ص ۸۳؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۰۳؛ الزام الناصب، ج ۲، ص ۳۵۱.
  42. رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص ۲۰۰.
  43. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۵۹.