←ویژگیهای حکومت جهانی حضرت مهدی{{ع}}
(صفحهای تازه حاوی «{{خرد}} {{مهدویت}} ==مقدمه== *بر پایه روایات، حضرت مهدی{{ع}} از شهر مکّه در...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==ویژگیهای [[حکومت جهانی حضرت مهدی]]{{ع}}== | ==ویژگیهای [[حکومت جهانی حضرت مهدی]]{{ع}}== | ||
*[[حکومت جهانی حضرت مهدی]]{{ع}} ویژگیهای [[معنوی]] و مادّی متعدد دارد. | *[[حکومت جهانی حضرت مهدی]]{{ع}} ویژگیهای [[معنوی]] و مادّی متعدد دارد. | ||
#'''[[عدالت]] همهجانبه:''' [[حاکم نیشابوری]] در مستدرک، از [[ابوسعید خدری]] از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[نقل]] میکند که فرمودند: "در [[آخر زمان]]، بلای شدیدی بر [[امت]] من از سوی [[سلطان]] آنها وارد میشود، بلایی که شدیدتر از آن شنیده نشده است، تا آنجا که زمینِ گسترده بر آنها تنگ میشود و تا آنجا که [[زمین]] پر از [[جور]] و [[ظلم]] میگردد و [[مؤمن]] پناهگاهی برای [[پناه]] جستن به آن از [[ظلم]] نمییابد. در این هنگام، [[خداوند]] متعالی مردی از عترتم را [[مبعوث]] میکند که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] کند، آنگونه که از [[ظلم و ستم]] پر شده بود. ساکنان [[آسمان]] ([[فرشتگان]]) از او [[خشنود]] میشوند، و همچنین ساکنان [[زمین]]، [[زمین]] همه بذرهای خود را بیرون میفرستد و بارور میشود، در [[آسمان]] همه دانههای [[باران]] را بر آنها فرو میبارد (و همه جا را سیراب و پر [[برکت]] میکند)"{{متن حدیث| يَنْزِلُ بِأُمَّتِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ بَلَاءٌ شَدِيدٌ مِنْ سُلْطَانِهِمْ لَمْ يَسْمَعِ النَّاسُ بِبَلَاءٍ أَشَدَّ مِنْهُ حَتَّى تَضِيقَ عَلَيْهِمُ الرَّحْبَةَ وَ حَتَّى تَمْلَأَ الْأَرْضَ جَوْراً وَ ظُلْماً ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ رَجُلًا يَمْلَأُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ لَا تَدَّخِرُ الْأَرْضُ مِنْ بَذْرِهَا شَيْئاً إِلَّا أَخْرَجَتْهُ وَ السَّمَاءُ مِنْ قَطْرِهَا شَيْئاً إِلَّا صَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِمْ مِدْرَارا}} | #'''[[عدالت]] همهجانبه:''' [[حاکم نیشابوری]] در مستدرک، از [[ابوسعید خدری]] از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[نقل]] میکند که فرمودند: "در [[آخر زمان]]، بلای شدیدی بر [[امت]] من از سوی [[سلطان]] آنها وارد میشود، بلایی که شدیدتر از آن شنیده نشده است، تا آنجا که زمینِ گسترده بر آنها تنگ میشود و تا آنجا که [[زمین]] پر از [[جور]] و [[ظلم]] میگردد و [[مؤمن]] پناهگاهی برای [[پناه]] جستن به آن از [[ظلم]] نمییابد. در این هنگام، [[خداوند]] متعالی مردی از عترتم را [[مبعوث]] میکند که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] کند، آنگونه که از [[ظلم و ستم]] پر شده بود. ساکنان [[آسمان]] ([[فرشتگان]]) از او [[خشنود]] میشوند، و همچنین ساکنان [[زمین]]، [[زمین]] همه بذرهای خود را بیرون میفرستد و بارور میشود، در [[آسمان]] همه دانههای [[باران]] را بر آنها فرو میبارد (و همه جا را سیراب و پر [[برکت]] میکند)"<ref>{{متن حدیث| يَنْزِلُ بِأُمَّتِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ بَلَاءٌ شَدِيدٌ مِنْ سُلْطَانِهِمْ لَمْ يَسْمَعِ النَّاسُ بِبَلَاءٍ أَشَدَّ مِنْهُ حَتَّى تَضِيقَ عَلَيْهِمُ الرَّحْبَةَ وَ حَتَّى تَمْلَأَ الْأَرْضَ جَوْراً وَ ظُلْماً ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ رَجُلًا يَمْلَأُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ لَا تَدَّخِرُ الْأَرْضُ مِنْ بَذْرِهَا شَيْئاً إِلَّا أَخْرَجَتْهُ وَ السَّمَاءُ مِنْ قَطْرِهَا شَيْئاً إِلَّا صَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِمْ مِدْرَارا}}؛ إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج۲۹، ص۲۳۳.</ref>. | ||
#'''[[دین]] و [[دینداری]]:''' [[امام باقر]]{{ع}} میفرماید: "وقتی [[قائم]]{{ع}} [[قیام]] کند [[دولت]] [[باطل]] از میان میرود"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ{{ع}} ذَهَبَتْ دَوْلَةُ الْبَاطِلِ}}؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۱۳.</ref>. و در جایی دیگر میفرماید: "[[خداوند]] او ([[امام زمان]]) را بر همه [[ادیان]] غالب میگرداند، هر چند [[مشرکین]] نخواهند، فرمود: هیچ کس نمیماند جز اینکه [[اقرار]] به [[خاتمیت]] [[محمّد]] میکند"<ref>{{متن حدیث|فِي قَوْلِ اللَّهِ {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}} يَكُونُ أَنْ لَا يَبْقَى أَحَدٌ إِلَّا أَقَرَّ بِمُحَمَّدٍ}}بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۴۶.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کرد، جایی در روی [[زمین]] باقی نمیماند، مگر اینکه در آنجا صدای اشهد ان [[لا اله الا الله]] و أشهد أن محمدا [[رسول الله]] بلند میشود | #'''[[دین]] و [[دینداری]]:''' [[امام باقر]]{{ع}} میفرماید: "وقتی [[قائم]]{{ع}} [[قیام]] کند [[دولت]] [[باطل]] از میان میرود"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ{{ع}} ذَهَبَتْ دَوْلَةُ الْبَاطِلِ}}؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۱۳.</ref>. و در جایی دیگر میفرماید: "[[خداوند]] او ([[امام زمان]]) را بر همه [[ادیان]] غالب میگرداند، هر چند [[مشرکین]] نخواهند، فرمود: هیچ کس نمیماند جز اینکه [[اقرار]] به [[خاتمیت]] [[محمّد]] میکند"<ref>{{متن حدیث|فِي قَوْلِ اللَّهِ {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}} يَكُونُ أَنْ لَا يَبْقَى أَحَدٌ إِلَّا أَقَرَّ بِمُحَمَّدٍ}}بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۴۶.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کرد، جایی در روی [[زمین]] باقی نمیماند، مگر اینکه در آنجا صدای اشهد ان [[لا اله الا الله]] و أشهد أن محمدا [[رسول الله]] بلند میشود | ||
<ref>{{متن حدیث|{{متن قرآن|وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا}} قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا يَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۴۰.</ref>. | <ref>{{متن حدیث|{{متن قرآن|وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا}} قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا يَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۴۰.</ref>. |