کلمات المیزان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
{{ستون-شروع|3}} | {{ستون-شروع|3}} | ||
* مقدمه | * مقدمه | ||
# [[اذن]] | |||
# [[امن]] ([[ایمان]]) | |||
# امر | |||
# اُم | |||
# انث (مونث) | |||
# [[اهل]] ([[آل]]) | |||
# [[برّ]] ([[ابرار]]) | |||
# برک ([[برکت]] - [[مبارک]]) | |||
# بطل ([[باطل]]) | |||
# بلو ([[ابتلا]] -[[ امتحان]] – [[فتنه]]) | |||
# تمّ (اتمام - اکمال) | |||
# [[ثنی]] ([[مثانی]]) | |||
# [[جرم]] ([[مجرم]] - [[ظالم]]) | |||
# [[جنّ]] (جِن - جنّت) | |||
# جنح (جناح) | |||
# [[حب]] ([[محبت]] – [[مودّة]]) | |||
# حدّ ([[حدود]]) | |||
# [[حرب]] ([[محراب]]) | |||
# [[حسن]] (احسن – [[محسن]]) | |||
# [[حق]] | |||
# حل ([[حلال]]) | |||
# [[حکم]] ([[حکیم]] -[[ حکمت]]) | |||
# [[حمد]] ([[شکر]]) | |||
# [[حیّ]] ([[حیات]]) | |||
# [[خشع]] ([[خضع]]) | |||
# خشی | |||
# [[خطأ]] ([[اثم]] - [[فحش]] -[[ ذنب]]) | |||
# [[خلق]] ([[خالق]] -[[ امر]]) | |||
# [[خیر]] ([[اختیار]]) | |||
# خیل ([[مختال]] - فخور) | |||
# دبر ([[تدبر]] - [[تدبیر]]) | |||
# [[درک]] ([[ظن]] - [[فقه]] - [[شعور]]) | |||
# دعو ([[دعا]]) | |||
# [[ دین]] | |||
# [[ذکر]] | |||
# [[رزق]] | |||
# [[رحم]] ([[رحمان]] - [[رحمت]]) | |||
# [[رشد]] ([[غی]] - [[اضلال]]) | |||
# [[روح]] | |||
# سأل ([[سؤال]]) | |||
# سبح ([[تسبیح]] - سبحان) | |||
# [[سحر]] | |||
# [[سعد]] ([[سعادت]]) | |||
# [[سلم]] ([[اسلام]]) | |||
# سمو (سما) | |||
# [[سعی]] ([[جهاد]]) | |||
# سور ([[سوره]]) | |||
# سوی (تسویه) | |||
# [[شرع]] ([[شریعت]]) | |||
# شطن ([[شیطان]] - [[ابلیس]] - [[وسوسه]]) | |||
# شفع ([[شفیع]] -[[ شفاعت]]) | |||
# شکل (شاکله - [[خلق]]) | |||
# صدر | |||
# [[صدق]] | |||
# صرط ([[صراط]]) | |||
# [[صمد]] | |||
# [[ضعف]] ([[مستضعف]]) | |||
# طوع ([[اطاعت]]) | |||
# طهر ([[طهارت]] - [[رجس]]) | |||
# [[طیب]] ([[حیات طیبه]] - [[طوبی]]) | |||
# طیر | |||
# [[ظن]] ([[زعم]] - حسب) | |||
# [[عبد]] ([[اعراب]]) | |||
# [[عجم]] | |||
# [[عرش]] ([[کرسی]]) | |||
# [[عزم]] ([[اراده]]) | |||
# [[عرف ]](معروف) | |||
# عزّ ([[عزیز]]) | |||
# [[عفو]] | |||
# [[عقل]] ([[تعقل]]) | |||
# [[عقد]] (بیع) | |||
# عصم | |||
# غبن ([[خسر]]) | |||
# غرّ | |||
# غصّ (نکال – [[غم]]) | |||
# [[غیب]] ([[شهادت]]) | |||
# [[فطر]] ([[فاطر]]) | |||
# فلح ([[فلاح]]) | |||
# فرق (فرقان) | |||
# [[فسق]] ([[فاسق]]) | |||
# فوت (تفاوت) | |||
# [[قدر]] (تقدیر - مقدار) | |||
# قصد | |||
# [[قلب]] (لبّ - فؤاد - حُلُم) | |||
# [[قوم]] (مستقیم - [[قیام]]) | |||
# [[کبر]] ([[تکبر]]) | |||
# کتب (کتاب) | |||
# [[کفر]] ([[کافر]]) | |||
# کلم (تکلم) | |||
# لعب | |||
# [[لغو]] | |||
# [[لهو]] | |||
# لهم ([[الهام]] - ایزاع) | |||
# [[ملک]] | |||
# منّ ([[منت]]) | |||
# [[مکر]] ([[کید]]) | |||
# [[موت]] | |||
# مکن ([[تمکین]]) | |||
# نحس (نحوسات) | |||
# نعم ([[نعمت]]) | |||
# نفخ | |||
# [[نفس]] | |||
# [[نسخ]] | |||
# [[نور]] | |||
# وقی ([[تقوا]]) | |||
# [[وجه]] | |||
# وسل (وسیله) | |||
# وکل ([[وکیل]]) | |||
# [[ولی]] ([[ولایت]]) | |||
# وحد ([[احد]]) | |||
# [[هدی]] ([[هدایت]]) | |||
# [[یسر]] | |||
# [[یمن]] ([[یمین]]) | |||
# منابع | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۴
| کلمات المیزان | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| ترجمهٔ کتاب | [[برگرفته از تفسیر المیزان (کتاب)|برگرفته از تفسیر المیزان]] |
| نویسنده | سید محمد حسین طباطبایی |
| تحقیق یا تدوین | یاسر رضازاده |
| موضوع | قرآن |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات قرآن و اهل بیت نبوت|انتشارات انتشارات قرآن و اهل بیت نبوت]][[رده:انتشارات انتشارات قرآن و اهل بیت نبوت]] |
| محل نشر | قم، ایران |
| سال نشر | ۱۳۹۶ ش |
| شابک | ۹۶۴-۴۴۰-۱۴۱-۷ |
| شماره ملی | ۴۰۹۶۲۷۸ |
کلمات المیزان: کتاب واژه‌ها، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی ۱۰۰ واژه قرآن می‌پردازد. این کتاب تقریری از تفسیر المیزان سید محمد حسین طباطبایی است و به کوشش یاسر رضازاده نوشته شده است. و انتشارات قرآن و اهل بیت نبوت نشر این اثر را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «تدبر در کلمات نورانی قرآن کریم می‌‌تواند انسان را در مسیر فهم حقایق الهی و بروز آنها قرار دهد تا بدینوسیله راه عروج انسان به آسمان‌ها و ملکوت بازگردد و انسان به ساحت مقدس ربوبی رفعت پیدا کند. این کتاب شرح و توضیح بیش از ۱۰۰ واژه منتخب از مجموع واژه‌های ارائه شده در تفسیر گرانقدر المیزان است، تا مسیری برای تدبر و تعمق در آیات نورانی قرآن کریم و دریچه ای برای آشنایی و انس نسل جوان با آثار ارزشمند علامه طباطبایی (ره) ایجاد کند».[۱]
فهرست کتاب
- مقدمه
- اذن
- امن (ایمان)
- امر
- اُم
- انث (مونث)
- اهل (آل)
- برّ (ابرار)
- برک (برکت - مبارک)
- بطل (باطل)
- بلو (ابتلا -امتحان – فتنه)
- تمّ (اتمام - اکمال)
- ثنی (مثانی)
- جرم (مجرم - ظالم)
- جنّ (جِن - جنّت)
- جنح (جناح)
- حب (محبت – مودّة)
- حدّ (حدود)
- حرب (محراب)
- حسن (احسن – محسن)
- حق
- حل (حلال)
- حکم (حکیم -حکمت)
- حمد (شکر)
- حیّ (حیات)
- خشع (خضع)
- خشی
- خطأ (اثم - فحش -ذنب)
- خلق (خالق -امر)
- خیر (اختیار)
- خیل (مختال - فخور)
- دبر (تدبر - تدبیر)
- درک (ظن - فقه - شعور)
- دعو (دعا)
- دین
- ذکر
- رزق
- رحم (رحمان - رحمت)
- رشد (غی - اضلال)
- روح
- سأل (سؤال)
- سبح (تسبیح - سبحان)
- سحر
- سعد (سعادت)
- سلم (اسلام)
- سمو (سما)
- سعی (جهاد)
- سور (سوره)
- سوی (تسویه)
- شرع (شریعت)
- شطن (شیطان - ابلیس - وسوسه)
- شفع (شفیع -شفاعت)
- شکل (شاکله - خلق)
- صدر
- صدق
- صرط (صراط)
- صمد
- ضعف (مستضعف)
- طوع (اطاعت)
- طهر (طهارت - رجس)
- طیب (حیات طیبه - طوبی)
- طیر
- ظن (زعم - حسب)
- عبد (اعراب)
- عجم
- عرش (کرسی)
- عزم (اراده)
- عرف (معروف)
- عزّ (عزیز)
- عفو
- عقل (تعقل)
- عقد (بیع)
- عصم
- غبن (خسر)
- غرّ
- غصّ (نکال – غم)
- غیب (شهادت)
- فطر (فاطر)
- فلح (فلاح)
- فرق (فرقان)
- فسق (فاسق)
- فوت (تفاوت)
- قدر (تقدیر - مقدار)
- قصد
- قلب (لبّ - فؤاد - حُلُم)
- قوم (مستقیم - قیام)
- کبر (تکبر)
- کتب (کتاب)
- کفر (کافر)
- کلم (تکلم)
- لعب
- لغو
- لهو
- لهم (الهام - ایزاع)
- ملک
- منّ (منت)
- مکر (کید)
- موت
- مکن (تمکین)
- نحس (نحوسات)
- نعم (نعمت)
- نفخ
- نفس
- نسخ
- نور
- وقی (تقوا)
- وجه
- وسل (وسیله)
- وکل (وکیل)
- ولی (ولایت)
- وحد (احد)
- هدی (هدایت)
- یسر
- یمن (یمین)
- منابع
دربارهٔ پدیدآورندگان
- آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی مشهور به علامه طباطبایی (متولد ۱۲۸۲ ش، تبریز و متوفای ١٣۶٠ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید علی قاضی، مرتضی طالقانی، سید حسین بادکوبه‌ای، سید ابوالقاسم خوانساری، محمد حسین غروی اصفهانی، حسین نائینی و سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای به اتمام رساند. اهتمام جدی به تبیین و تدریس تفسیر قرآن کریم و مباحث فلسفی و حکمی و نیز تربیت شاگردان برجسته از جمله فعالیت‌های وی است.[۲] او احیاکنندهٔ دروس تفسیر قرآن و فلسفه و حکمت در حوزه‌های علمیه بوده و آثار تأثیرگذاری در موضوعات مختلف علوم عقلی و نقلی تألیف کرده است. «از نبوت تا امامت»، «بررسی‌های اسلامی»، «در محضر علامه طباطبایی»، «علم الإمام و ن‍ه‍ض‍ة سید ال‍ش‍ه‍دا»، «رسالة النبوة و الإمامة»، «رسالة الولایة»، «سنن النبی»، «علی و فلسفهٔ الهی»، «شیعه در اسلام»، «وح‍ی یا شعور م‍رم‍وز»، «رسالة فی علم النبی و الإمام بالغیب»، «بحثی کوتاه درباره علم امام»، «مجموعه رسائل»، «تفسیر المیزان»، «کتاب توحید»، «قرآن در اسلام»، «اصول فلسفه و روش رئالیسم»، «بدایة الحکمة» و «نهایة الحکمة»، برخی از این آثار است.[۲]
- در مورد یاسر رضازاده اطلاعاتی در دست نیست.