راویان غدیر: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳۳: | خط ۲۳۳: | ||
این همه [[نقل]] و [[روایت]] و تألیف [[واقعۀ غدیر]] و [[امامت]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[تواتر حدیث غدیر]] را [[اثبات]] میکند و به قول "[[ضیاء الدین مقبلی]]" پس از [[نقل]] اسناد [[حدیث]]: اگر [[حدیث غدیر]]، مسلّم نباشد، پس هیچ امر مسلّمی در [[اسلام]] وجود ندارد<ref>الغدیر، ج ۱ ص ۳۰۷، حماسۀ غدیر، ص ۳۴</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۹.</ref> | این همه [[نقل]] و [[روایت]] و تألیف [[واقعۀ غدیر]] و [[امامت]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[تواتر حدیث غدیر]] را [[اثبات]] میکند و به قول "[[ضیاء الدین مقبلی]]" پس از [[نقل]] اسناد [[حدیث]]: اگر [[حدیث غدیر]]، مسلّم نباشد، پس هیچ امر مسلّمی در [[اسلام]] وجود ندارد<ref>الغدیر، ج ۱ ص ۳۰۷، حماسۀ غدیر، ص ۳۴</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۵
مقدمه
حادثۀ غدیر خم و خطبۀ غدیریّۀ حضرت رسول (ص) و نصب امیر المؤمنین(ع) به خلافت از سوی پیامبر در آن روز و تعبیر «مَنْ كُنْتُ مَوْلاَهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلاَهُ »، از نقلهای متواتری است که در روایات شیعه و اهل سنت و منابع هر دو فرقه نقل شده است. حدیث غدیر و آیه اکمال دین و آیه ابلاغ، در منابع بیشماری آمده و امیر مؤمنان (ع) و ائمه دیگر و علمای شیعه به آن استناد و احتجاج کردهاند[۱].
علمای شیعه در ردّ سخن اهل تسنن که با قبول اصل روایت، منکر تواتر آن شدهاند، به ارائۀ منابع و اسنادی دست زدهاند که تواتر آن را اثبات میکند. علامه سیّد شرف الدین در المراجعات، تواتر آن را از منابع شیعی و اهل سنت اثبات کرده است[۲]. علامه میرحامد حسین نیز در عبقات الأنوار ناقلان و راویان حدیث غدیر را معرفی کرده و به شبهات هم پاسخ داده است[۳]. با وجود آن همه چهرههای سرشناس از صحابه و تابعین که واقعۀ غدیر و سخنان پیامبر اکرم(ص) را شاهد بوده و آن را نقل کردهاند، شبههای در این روایت و دلالتش بر امامت حضرت علی(ع) باقی نمیماند، آشنایی با اسامی آنان خالی از فایده نیست.
علامه امینی در جلد نخست الغدیر، نام و مشخصات ۱۱۰ نفر از صحابۀ پیامبر را که حدیث غدیر را روایت کردهاند، نام میبرد، از این قرار است[۴]:
- ابو هریره دوسی؛
- ابو لیلی انصاری؛
- ابو زینب بن عوف؛
- ابو فضالۀ انصاری؛
- ابو قدامه؛
- ابو عمرة بن عمرو؛
- ابو الهیثم بن تیهان؛
- ابو رافع قبطی؛
- ابو ذویب خویلد؛
- ابو بکر بن ابی قحافه؛
- اسامة بن زید؛
- براء بن عازب؛
- بریدة بن حصیب اسلمی؛
- ثابت بن ودیعه؛
- جابر بن سمرة؛
- جابر بن عبد اللّه انصاری؛
- جبلة بن عمرو؛
- جبیر بن مطعم؛
- جریر بن عبد اللّه بجلی؛
- جندب بن جناده (ابو ذر غفاری)؛
- جندع بن عمرو؛
- حبة بن جوین عرنی؛
- حبشی بن جناده؛
- حبیب بن بدیل بن ورقاء؛
- حذیفه بن اسید؛
- حذیفة بن یمان؛
- حسان بن ثابت؛
- حسن بن علی؛
- حسین بن علی؛
- خالد بن زید (ابوایوب انصاری)؛
- خالد بن ولید؛
- خزیمة بن ثابت؛
- خویلد بن عمرو؛
- رفاعة بن عبد المنذر؛
- زبیر بن عوام؛
- زید بن ارقم؛
- زید بن ثابت؛
- زید بن شراحیل؛
- زید بن عبد اللّه انصاری؛
- سعد بن ابی وقاص؛
- سعد بن جناده؛
- سعد بن عباده؛
- سعد بن مالک؛
- سعید بن زید؛
- سعید بن سعد بن عباده؛
- سلمان فارسی؛
- سلمة بن عمرو؛
- سمرة بن جندب؛
- سهل بن حنیف؛
- سهل بن سعد؛
- صدی بن عجلان؛
- ضمیره اسدی؛
- طلحة بن عبید اللّه؛
- عامر بن عمیر نمیری؛
- عامر بن لیلی بن ضمره؛
- عامر بن لیلی غفاری؛
- عامر بن واثله؛
- عایشه؛
- عباس بن عبد المطلب؛
- عبد الرحمان بن عبد رب؛
- عبد الرحمان بن عوف؛
- عبد الرحمان بن یعمر؛
- عبد اللّه بن ابی عبد الأسد؛
- عبد اللّه بن بدیل؛
- عبد اللّه بن بشیر؛
- عبد اللّه بن ثابت؛
- عبد اللّه بن جعفر بن ابی طالب؛
- عبد اللّه بن حنطب؛
- عبد اللّه بن ربیعه؛
- عبد اللّه بن عباس؛
- عبد اللّه بن ابی أوفی؛
- عبد اللّه بن عمر؛
- عبد اللّه بن مسعود؛
- عبد اللّه بن یامیل؛
- عثمان بن عفان؛
- عبید بن عازب؛
- عدی بن حاتم؛
- عطیة بن بسر؛
- عقبة بن عامر جهنی؛
- علی بن ابی طالب(ع)؛
- عمّار یاسر؛
- عمارۀ خزرجی؛
- عمر بن ابی سلمه؛
- عمر بن خطاب؛
- عمران بن حصین؛
- عمرو بن حمق خزاعی؛
- عمرو بن شراحیل؛
- عمرو بن عاصی؛
- عمرو بن مره؛
- فاطمه زهرا(ع)؛
- فاطمه بنت حمزه؛
- قیس بن ثابت؛
- قیس بن سعد بن عباده؛
- کعب بن عجره؛
- مالک بن حویرث لیثی؛
- مقداد بن عمرو کندی؛
- ناجیة بن عمرو خزاعی؛
- فضلة بن عتبه اسلمی؛
- نعمان بن عجلان؛
- هشام مرقال؛
- وحشی بن حرب؛
- وهب بن حمزه؛
- وهب بن عبد اللّه؛
- یعلی بن مرة ثقفی؛
علامه امینی میافزاید: این ۱۱۰ نفر از بزرگان صحابهاند که روایتشان نسبت به واقعۀ غدیر را یافتیم و شاید بسیار بیش از اینها باشد و طبع قضیه هم ایجاب میکند راویان حدیث غدیر چندین برابر باشند، چون شنوندگان بیش از صدهزار نفر بودند و طبعا هرکدام به وطن خود برگشتهاند، مثل هر مسافری از حوادث شگفتی که در مسافرت دیدهاند خبر دادهاند، مگر اندکی که به خاطر کینههایشان از نقل آن پرهیز کردهاند و همین مقدار، برای اثبات تواتر حدیث غدیر کافی است[۵].
وی سپس راویان غدیر از "تابعین" را نیز به ترتیب الفبا برمیشمارد که شمار آنان ۸۴ نفرند و نامهایشان از این قرار است:
- ابو راشد حبرانی؛
- ابو سلمه؛
- ابو سلمان مؤذن؛
- ابو صالح سمان؛
- ابو عنفوانه مازنی؛
- ابو عبد الرحیم کندی؛
- ابو لیلی کندی؛
- اصبغ بن نباته؛
- ایاس بن نذیر؛
- جمیل بن عماره؛
- حارثة بن نصر؛
- حبیب بن ابی ثابت؛
- حرث بن مالک؛
- حسین بن مالک؛
- حکم بن عتیبه؛
- حمید بن عماره؛
- حمید طویل؛
- خیثمة بن عبد الرحمان؛
- ربیعۀ جرشی؛
- ریاح بن حارث؛
- زاذان بن عمر؛
- زر بن حبیش؛
- زیاد بن ابی زیاد؛
- زید بن یثیع؛
- سالم بن عبد اللّه بن عمر؛
- سعید بن جبیر؛
- سعید بن ابی حدان؛
- سعید بن مسیب؛
- سعید بن وهب؛
- سلمة بن کهیل؛
- سلیم بن قیس هلالی؛
- سلیمان بن مهران؛
- سهم بن حصین؛
- شهر بن حوشب؛
- ضحاک بن مزاحم؛
- طاووس بن کیسان؛
- طلحة بن مصرف؛
- عمر بن سعد بن ابی وقاص؛
- عایشه بنت سعد؛
- عبد الحمید بن منذر بن جارود؛
- عبد خیر بن یزید؛
- عبد الرحمان بن ابی لیلی؛
- عبد الرحمان بن سابط؛
- عبد اللّه بن اسعد؛
- عبد اللّه بن زیاد؛
- عبد اللّه بن شریک؛
- عبد اللّه بن محمد؛
- عبد اللّه بن یعلی؛
- عدی بن ثابت؛
- عطیة بن سعد؛
- علی بن زید؛
- عمارة بن جوین؛
- عمر بن عبد العزیز؛
- عمر بن عبد الغفار؛
- عمر بن علی بن ابی طالب؛
- عمرو بن جعده؛
- عمرو بن مره؛
- عمرو بن عبد اللّه سبیعی؛
- عمرو بن میمون؛
- عمیرة بن سعد؛
- عیسی بن طلحه؛
- فطر بن خلیفه؛
- قبیصة بن ذؤیب؛
- قیس ثقفی؛
- محمد بن عمرو بن علی؛
- مسلم بن صبیح؛
- مسلم ملائی؛
- مطلب بن عبد اللّه؛
- مطر وراق؛
- معروف بن خربوذ؛
- منصور بن ربیعی؛
- مهاجر بن مسمار؛
- موسی بن اکتل؛
- میمون بصری؛
- نذیر ضبی؛
- هانی بن هانی؛
- یحیی بن سلیم فزاری؛
- یحیی بن جعده؛
- یزید بن ابی زیاد؛
- یزید بن حیان؛
- یزید بن عبد الرحمان؛
- یسار ثقفی؛
سپس ۳۶۰ نفر از علمای راوی حدیث را به ترتیب قرنهای بعدی (از قرن ۲ تا قرن ۱۴) نام میبرد[۶].
همچنین نام شماری از آنان که به نقل حدیث غدیر بسنده نکرده، بلکه دربارۀ آن به تألیف مستقلّ پرداختهاند برمیشمرد، از قبیل:
این همه نقل و روایت و تألیف واقعۀ غدیر و امامت امیر المؤمنین(ع) و تواتر حدیث غدیر را اثبات میکند و به قول "ضیاء الدین مقبلی" پس از نقل اسناد حدیث: اگر حدیث غدیر، مسلّم نباشد، پس هیچ امر مسلّمی در اسلام وجود ندارد[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۹.
- ↑ المراجعات، نامۀ ۵۶(ص ۱۸۴). در حواشی تحقیقی حسین الراضی بر المراجعات، نام ۱۱۶ نفر از صحابه و ۸۴ نفر از تابعین که این حدیث را نقل کردهاند، آمده است (المراجعات، ص ۴۱۴، تعلیقۀ ۶۴۲) و افزوده است که علمای سنت نیز در تألیفات خود آن را روایت کردهاند و عدد آنان را از قرن ۲ تا ۱۴ هجری ۳۶۰ نفر میداند که علامۀ امینی در الغدیر (ج ۱ ص ۷۳ تا ۱۵۱) نقل کرده است.
- ↑ ر. ک: «فیض القدیر» (خلاصۀ عبقات دربارۀ حدیث غدیر)، شیخ عباس قمی، «نفحات الازهار» (خلاصه عبقات الأنوار) ج ۱۵ و ۱۶، نیز در کتاب «علیّ من المهد الی اللّحد» قزوینی، ص ۱۹۶ نام راویان غدیر آمده است، نیز «بحار الأنوار»، ج ۳۷ ص ۱۸۱
- ↑ الغدیر، ج ۱ ص ۱۴ تا ۶۱
- ↑ الغدیر، ج ۱ ص ۶۰
- ↑ الغدیر، ج ۱ ص ۷۳ تا ۱۵۱
- ↑ الغدیر، ج ۱ ص۱۵۲
- ↑ الغدیر، ج ۱ ص ۳۰۷، حماسۀ غدیر، ص ۳۴
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۹.