شب قدر: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
لیلة القدر، شب [[نزول قرآن]] بر [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است که در [[ماه رمضان]] اتفاق افتاده است. از لیلة القدر به عنوان شب اندازهگیری امور و اَعمار (عمرها) نیز، یاد میشود. شبی که در تعیین آن [[اختلاف]] وجود دارد و یکی از شب‌های دهه آخر [[ماه مبارک رمضان]] است که نزد [[شیعیان]] یکی از سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم و نزد اکثر [[اهل سنت]]، احتمالاً شب بیست و هفتم است. به هرحال، شب قدر، از شب‌های متبرک [[اسلامی]] است که در [[سوره قدر]] بزرگی و اهمیت آن یادآوری شده و به عنوان شبی که از هزار ماه بهتر است معرفی گردیده است که [[فرشتگان]] و [[روح]] در آن شب به [[اذن پروردگار]] خویش فرود می‌آیند. [[قرآن کریم]] درباره شب قدر می‌فرماید: {{متن قرآن|لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ * تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ * سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}}<ref>«شب قدر از هزار ماه بهتر است * فرشتگان و روح (الامین) در آن، با اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود می‌آیند * آن (شب) تا دمیدن سپیده (امن و) سلامت است» سوره قدر، آیه ۳.</ref>. | |||
در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} نقل شده که: «تقدیر مقدرات، در شب نوزدهم، [[تحکیم]] آن در شب بیست و یکم و امضاء آن در شب بیست و سوم است»<ref>{{متن حدیث| اَلتَّقْدِيرُ فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ تِسْعَةَ عَشَرَ وَ اَلْإِبْرَامُ فِي لَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ، وَ اَلْإِمْضَاءُ فِي لَيْلَةِ ثَلاَثٍ وَ عِشْرِينَ}}، نور الثقلین، ج۵، ص۶۲۷.</ref>. شاید اینکه در [[روایات]]، شب قدر به طور مشخص و دقیق، بیان نگردیده، این باشد که [[مردم]] به همه این شب‌ها اهمیت بدهند تا بیشتر و بهتر [[آمادگی]] برای [[تقرب الی الله]] و در نتیجه [[لطافت]] [[روح]] بیشتری پیدا کنند. [[شب زنده‌داری]] در شب قدر بسیار تأکید و سفارش شده است<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[لیلة القدر - کوشا (مقاله)|مقاله «لیلة القدر»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]؛ [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۴، صفحه ۶۰۱ -۶۰۳؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]؛ [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «لیلة‌القدر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۹۰.</ref>. | در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} نقل شده که: «تقدیر مقدرات، در شب نوزدهم، [[تحکیم]] آن در شب بیست و یکم و امضاء آن در شب بیست و سوم است»<ref>{{متن حدیث| اَلتَّقْدِيرُ فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ تِسْعَةَ عَشَرَ وَ اَلْإِبْرَامُ فِي لَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ، وَ اَلْإِمْضَاءُ فِي لَيْلَةِ ثَلاَثٍ وَ عِشْرِينَ}}، نور الثقلین، ج۵، ص۶۲۷.</ref>. شاید اینکه در [[روایات]]، شب قدر به طور مشخص و دقیق، بیان نگردیده، این باشد که [[مردم]] به همه این شب‌ها اهمیت بدهند تا بیشتر و بهتر [[آمادگی]] برای [[تقرب الی الله]] و در نتیجه [[لطافت]] [[روح]] بیشتری پیدا کنند. [[شب زنده‌داری]] در شب قدر بسیار تأکید و سفارش شده است<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[لیلة القدر - کوشا (مقاله)|مقاله «لیلة القدر»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]؛ [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۴، صفحه ۶۰۱ -۶۰۳؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]؛ [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «لیلة‌القدر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۹۰.</ref>. | ||
==وجه [[تسمیه]] [[شب قدر]]== | |||
«قدر» در لغت به معنای اندازه و «تقدیر» به‌معنای اندازهگیری و تعیین است<ref>قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۴۶-۲۴۷.</ref>. اگر تقدیر به [[خدا]] نسبت داده شود به دو گونه می‌باشد: یکی اعطای [[قدرت]] بر اشیا و دیگری آنکه اشیا را بر مقدار مخصوص و وجه مخصوص قرار بدهد به اقتضای حکمت.... مثل تقدیر هسته خرما که از آن خرما بروید نه سیب و [[زیتون]]. پس تقدیر خدا بر دو وجه است یکی [[حکم]] به اینکه فلان‌طور باشد یا نباشد... و دوم اعطای قدرت بر اشیا...<ref>قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۴۸.</ref>. | |||
[[علامه طباطبائی]] درباره وجه نام‌گذاری می‌فرماید: « ظاهراً مراد از قدر، تقدیر و اندازهگیری است. پس، شب قدر [[شب]] اندازهگیری است. [[خدای تعالی]] در آن شب حوادث یک سال را یعنی از آن شب تا شب قدر [[سال]] [[آینده]] را تقدیر می‌کند؛ [[زندگی]]، [[مرگ]]، [[رزق]]، [[سعادت]]، [[شقاوت]] و چیزهایی دیگر از این قبیل را مقدر می‌سازد، آیۀ ششم سورۀ [[مبارکه]] دخان هم که در وصف شب قدر است. و بر این معنا دلالت دارد: {{متن قرآن|فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ}}<ref>«در آن (شب)، هر کار استواری را (که اجمال دارد) جدا می‌کنند (و تفصیل می‌دهند) به فرمانی از نزد ما که ما فرستنده‌ایم به بخشایشی از سوی پروردگارت» سوره دخان، آیه ۴-۶.</ref> چون «فرق» به‌معنای جدا‌سازی و مشخص کردن دو چیز از یکدیگر است، و فرق هر امر [[حکیم]] جز این معنا ندارد که آن امر و آن واقعهای که باید رخ دهد را با تقدیر و اندازهگیری مشخص سازند. و از این استفاده میشود که شب قدر منحصر در شب [[نزول قرآن]] و آن سالی که [[قرآن]] در آن شب نازل شد نیست، بلکه با تکرار سال‌ها، آن شب هم تکرار میشود، پس در هر [[ماه رمضان]] از هر سال [[قمری]] [[شب]] قدری هست که در آن شب امور سال [[آینده]] تا [[شب قدر]] [[سال]] بعد اندازهگیری و مقدّر میشود<ref>طباطبائی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۳۳۰.</ref>. | |||
این بیان با [[روایات]] گوناگونی که می‌گوید در این شب [[مقدرات]] یک سال [[انسان‌ها]] تعیین می‌گردد و [[ارزاق]]، سرآمد عمرها و امور دیگر در آن مشخص میشود، تطابق دارد. | |||
[[ سید رضی سیدنژاد|سیدنژاد، سید رضی]]، [[بازخوانی و نگاهی دوباره به فضایل و ویژگی‌های شب قدر (مقاله)| مقاله «بازخوانی و نگاهی دوباره به فضایل و ویژگی‌های شب قدر»]]، ص 88-89. | |||
== آداب و اعمال شب قدر == | == آداب و اعمال شب قدر == | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ماه رمضان است. شب قدر از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: شب قدر در قرآن - شب قدر در معارف دعا و زیارات - شب قدر در معارف و سیره سجادی - شب قدر در فقه اسلامی - شب قدر در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردشب قدر یکی از شب‌های ماه رمضان است که دارای ارزش بالایی است، شبی است که قرآن در آن نازل شده و سرنوشت یک سال انسان در آن رقم می‌خورد. شب قدر یکی از سه شب ۱۹، ۲۱ و ۲۳ ماه رمضان است و احتمال اینکه شب ۲۳ باشد بیشتر است.
مقدمه
لیلة القدر، شب نزول قرآن بر پیامبر اکرم (ص) است که در ماه رمضان اتفاق افتاده است. از لیلة القدر به عنوان شب اندازهگیری امور و اَعمار (عمرها) نیز، یاد میشود. شبی که در تعیین آن اختلاف وجود دارد و یکی از شب‌های دهه آخر ماه مبارک رمضان است که نزد شیعیان یکی از سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم و نزد اکثر اهل سنت، احتمالاً شب بیست و هفتم است. به هرحال، شب قدر، از شب‌های متبرک اسلامی است که در سوره قدر بزرگی و اهمیت آن یادآوری شده و به عنوان شبی که از هزار ماه بهتر است معرفی گردیده است که فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگار خویش فرود می‌آیند. قرآن کریم درباره شب قدر می‌فرماید: ﴿لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ * تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ * سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ﴾[۱].
در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده که: «تقدیر مقدرات، در شب نوزدهم، تحکیم آن در شب بیست و یکم و امضاء آن در شب بیست و سوم است»[۲]. شاید اینکه در روایات، شب قدر به طور مشخص و دقیق، بیان نگردیده، این باشد که مردم به همه این شب‌ها اهمیت بدهند تا بیشتر و بهتر آمادگی برای تقرب الی الله و در نتیجه لطافت روح بیشتری پیدا کنند. شب زنده‌داری در شب قدر بسیار تأکید و سفارش شده است[۳].
وجه تسمیه شب قدر
«قدر» در لغت به معنای اندازه و «تقدیر» به‌معنای اندازهگیری و تعیین است[۴]. اگر تقدیر به خدا نسبت داده شود به دو گونه می‌باشد: یکی اعطای قدرت بر اشیا و دیگری آنکه اشیا را بر مقدار مخصوص و وجه مخصوص قرار بدهد به اقتضای حکمت.... مثل تقدیر هسته خرما که از آن خرما بروید نه سیب و زیتون. پس تقدیر خدا بر دو وجه است یکی حکم به اینکه فلان‌طور باشد یا نباشد... و دوم اعطای قدرت بر اشیا...[۵].
علامه طباطبائی درباره وجه نام‌گذاری می‌فرماید: « ظاهراً مراد از قدر، تقدیر و اندازهگیری است. پس، شب قدر شب اندازهگیری است. خدای تعالی در آن شب حوادث یک سال را یعنی از آن شب تا شب قدر سال آینده را تقدیر می‌کند؛ زندگی، مرگ، رزق، سعادت، شقاوت و چیزهایی دیگر از این قبیل را مقدر می‌سازد، آیۀ ششم سورۀ مبارکه دخان هم که در وصف شب قدر است. و بر این معنا دلالت دارد: ﴿فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ﴾[۶] چون «فرق» به‌معنای جدا‌سازی و مشخص کردن دو چیز از یکدیگر است، و فرق هر امر حکیم جز این معنا ندارد که آن امر و آن واقعهای که باید رخ دهد را با تقدیر و اندازهگیری مشخص سازند. و از این استفاده میشود که شب قدر منحصر در شب نزول قرآن و آن سالی که قرآن در آن شب نازل شد نیست، بلکه با تکرار سال‌ها، آن شب هم تکرار میشود، پس در هر ماه رمضان از هر سال قمری شب قدری هست که در آن شب امور سال آینده تا شب قدر سال بعد اندازهگیری و مقدّر میشود[۷].
این بیان با روایات گوناگونی که می‌گوید در این شب مقدرات یک سال انسان‌ها تعیین می‌گردد و ارزاق، سرآمد عمرها و امور دیگر در آن مشخص میشود، تطابق دارد. سیدنژاد، سید رضی، مقاله «بازخوانی و نگاهی دوباره به فضایل و ویژگی‌های شب قدر»، ص 88-89.
آداب و اعمال شب قدر
برخی از آداب و اعمال در شب قدر مستحب است به جا آورده شوند؛ از جمله:
- غسل کردن در آغاز شب‌های نوزده، بیست و یک و بیست و سوم و نیز در آخر شب بیست و سوم.
- احیای شب به ذکر و دعا و شب‌زنده‌داری به عبادت[۸] و تلاوت قرآن[۹].
- زیارت امام حسین (ع)[۱۰].
- خواندن سوره عنکبوت و سوره روم و هزار بار سوره قدر در شب بیست و سوم[۱۱].[۱۲]
افزایش پذیری علم امام در شب قدر
برخی روایات از افزایش‌پذیری علوم امامان(ع) سخن گفته‌اند، در روایات متعددی از امام باقر و امام صادق (ع) نقل شده است: «اگر بر علم ما افزوده نشود، پایان می‌پذیرد»[۱۳]. براساس روایات، شب قدر نیز یکی از زمان‌هایی است که حجم وسیعی از شناخت و آگاهی غیبی برای معصومین نازل میشود. در این شب، از حوادث آن سال تا شب قدر سال بعد به امام خبر داده میشود. این علم شامل تمام خیر و شرهایی است که به بندگان می‌رسد؛ مرگ یا زندگی، فقر یا ثروت، توفیق زیارت خانه خداوند متعال و خلاصه تمام مقدرات بندگان تا شب قدر سال آینده بر امام(ع) عرضه میشود. بنابراین در شب قدر علوم مختلفی بر امامان(ع) نازل میشود و از جملۀ آنها علم غیب است، چراکه علم به تمام خیر و شرها و مرگ یا زندگی افراد، فقر یا ثروت و... چیزی جز علم غیب نیست[۱۴].
شب قدر و امام زمان (ع)
شب قدر در هر سال وجود دارد و در آن شب، فرشتگان همراه با "روح" که فرشته برتری است، به زمین نازل می‌شوند. در زمان پیامبر اکرم (ص) نزول آنان بر شخص پیامبر بود. بعد از ایشان باید شخصی حضور داشته باشد که لایق نزول فرشتگان بر او باشد. آن شخص امام است و در زمان ما امام مهدی (ع) است[۱۵].
امام زمان (ع) به علت اینکه حجت و خلیفه خداوند است، باید از تمام حوادث و مقدرات عالم باخبر باشد؛ همان‌گونه که پیامبر (ص) باید آگاه می‌شد؛ لذا ملائکه و روح بر آن حضرت نازل شده، تقدیر امور را در اختیار ایشان می‌گذارند. چون شب قدر، شب نزول قرآن است، در شب قدر این ارتباط برقرار میشود و ملائکه و جبرئیل نازل می‌شوند و تمام مقدرات را به استحضار حضرت مهدی (ع) می‌رسانند[۱۶].
پرسش‌های وابسته
منابع
هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت
کوشا، محمد علی، لیلة القدر، دانشنامه معاصر قرآن کریم
شیرزاد، امیر، مقاله «لیلة‌القدر»، دانشنامه صحیفه سجادیه
محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی
هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود؟، فصلنامه مشرق موعود
اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه
نادم، محمد حسن، رویکردهای کلامی محدثان و متکلمان در تبیین منابع علم امام، دوفصلنامه پژوهشنامه امامیه
قرائتی، محسن، جهت‌نما
رحیمی، عباس، امید فردا
پانویس
- ↑ «شب قدر از هزار ماه بهتر است * فرشتگان و روح (الامین) در آن، با اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود می‌آیند * آن (شب) تا دمیدن سپیده (امن و) سلامت است» سوره قدر، آیه ۳.
- ↑ « اَلتَّقْدِيرُ فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ تِسْعَةَ عَشَرَ وَ اَلْإِبْرَامُ فِي لَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ، وَ اَلْإِمْضَاءُ فِي لَيْلَةِ ثَلاَثٍ وَ عِشْرِينَ»، نور الثقلین، ج۵، ص۶۲۷.
- ↑ کوشا، محمد علی، مقاله «لیلة القدر»، دانشنامه معاصر قرآن کریم؛ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، صفحه ۶۰۱ -۶۰۳؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی؛ شیرزاد، امیر، مقاله «لیلة‌القدر»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۹۰.
- ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۴۶-۲۴۷.
- ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۴۸.
- ↑ «در آن (شب)، هر کار استواری را (که اجمال دارد) جدا می‌کنند (و تفصیل می‌دهند) به فرمانی از نزد ما که ما فرستنده‌ایم به بخشایشی از سوی پروردگارت» سوره دخان، آیه ۴-۶.
- ↑ طباطبائی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۳۳۰.
- ↑ جامع المقاصد ۱/ ۷۴ ـ ۷۵؛ هدایة الأمّة ۴/ ۲۵۳ ـ ۲۵۵.
- ↑ هدایة الأمّة ۳/ ۷۸.
- ↑ هدایة الأمّة ۵/ ۴۸۷.
- ↑ وسائل الشیعة ۱۰/ ۳۶۱.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، صفحه ۶۰۱ -۶۰۳؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.
- ↑ «لَوْ لاَ أَنَّا نَزْدَادُ لَأَنْفَدْنَا»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کلینی، ج ۱، ص ٢٥٤.
- ↑ ر.ک: هاشمی، سید علی، علم امام تام یا محدود؟، اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه ص ۶۴ ـ ۶۸.؛ نادم، محمد حسن، رویکردهای کلامی محدثان و متکلمان در تبیین منابع علم امام، دوفصلنامه پژوهشنامه امامیه، ش ۱، ص ۸۰ ـ ۸۷.
- ↑ قرائتی، محسن، جهت‌نما، ص۹۹ - ۱۰۰.
- ↑ رحیمی، عباس، امید فردا، ص۶۷.