جمعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:
«جمعه» نام روز آخر هفته، روز تعطیلی [[مسلمانان]] و روزی است که [[مردم]] برای [[نماز جمعه]] گرد هم می‌‌آیند و به عقیدۀ برخی، جمعه از آن‌‏رو جمعه نامیده شده است که در آن روز جهت [[نماز]] اجتماع می‌‏کنند<ref>راغب اصفهانی، مفردات.</ref>.
«جمعه» نام روز آخر هفته، روز تعطیلی [[مسلمانان]] و روزی است که [[مردم]] برای [[نماز جمعه]] گرد هم می‌‌آیند و به عقیدۀ برخی، جمعه از آن‌‏رو جمعه نامیده شده است که در آن روز جهت [[نماز]] اجتماع می‌‏کنند<ref>راغب اصفهانی، مفردات.</ref>.


اولین کسی که جمعه را جمعه نامید «[[کعب بن لؤی بن غالب]]» ـ یکی از [[اجداد پیامبر]] {{صل}} ـ بود، پیش از آن، این روز را «عروبة» می‌‎گفتند<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۶۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۵۰.</ref>
اولین کسی که جمعه را جمعه نامید «[[کعب بن لؤی بن غالب]]» ـ یکی از [[اجداد پیامبر]] {{صل}} ـ بود، پیش از آن، این روز را «عروبة» می‌‎گفتند<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱/۵۹۳؛ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۶۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۵۰.</ref>


«[[جُمعه]]» از ریشه «جمع» به معنای ضمیمه‌کردن چیزی به چیز دیگر<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۱/۴۷۹.</ref> و نام یکی از [[روزهای هفته]] است<ref>فیومی، المصباح المنیر، ۱۰۹.</ref> که در [[عرب جاهلی]] به آن «[[یوم]] العَرُوبه» می‌گفتند.<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۲/۱۲۸؛ زمخشری، الکشاف، ۴/۵۳۲؛ صالحی شامی، سبل الهدی و الرشاد، ۱/۲۷۸.</ref> بنا به [[نقلی]] کعب‌بن‌لوی از اجداد [[پیامبر]]{{صل}} نخستین کسی بود که آن را به «یوم الجمعه» [[تغییر]] داد<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱/۵۹۳.</ref> و طبق نقل دیگری [[مردم مدینه]] پیش از [[هجرت پیامبر]]{{صل}} این [[روز]] را برای [[عبادت]] و تجمع [[انتخاب]] کردند و آن را به [[روز جمعه]] [[تغییر]] نام دادند.<ref>طبرسی، جوامع الجامع، ۴/۳۹۲.</ref> [[نماز جمعه]] در اصطلاح، نمازی دو رکعتی همراه با دو [[خطبه]] است که در روز جمعه و به جای [[نماز ظهر]] به [[جماعت]] و با شرایطی خوانده می‌شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۱/۱۳۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۱۸.</ref>.<ref>[[حسین علی برزگران|برزگران، حسین]]، [[نماز جمعه (مقاله)|مقاله «نماز جمعه»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱۰، ص۱۱۱–۱۱۹.</ref>
«[[جُمعه]]» از ریشه «جمع» به معنای ضمیمه‌کردن چیزی به چیز دیگر<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۱/۴۷۹.</ref> و نام یکی از روزهای هفته است<ref>فیومی، المصباح المنیر، ۱۰۹.</ref> که در [[عرب جاهلی]] به آن «[[یوم]] العَرُوبه» می‌گفتند<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۲/۱۲۸؛ زمخشری، الکشاف، ۴/۵۳۲؛ صالحی شامی، سبل الهدی و الرشاد، ۱/۲۷۸.</ref> و طبق نقل دیگری [[مردم مدینه]] پیش از [[هجرت پیامبر]]{{صل}} این [[روز]] را برای [[عبادت]] و تجمع [[انتخاب]] کردند و آن را به [[روز جمعه]] [[تغییر]] نام دادند<ref>طبرسی، جوامع الجامع، ۴/۳۹۲.</ref>.<ref>[[حسین علی برزگران|برزگران، حسین]]، [[نماز جمعه (مقاله)|مقاله «نماز جمعه»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱۰، ص۱۱۱–۱۱۹.</ref>


==دیدگاه روایی==
==دیدگاه روایی==

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۶

جمعه نام روز آخر هفته، و روزی است که مردم برای نماز جمعه گرد هم می‌‌آیند. اهمیت و فضیلت شب و روز جمعه در احادیث بسیاری بیان شده و اعمال و ادعیۀ فراوانی برای آن مقرر گشته است. برخی از اعمال روز جمعه عبارت است از: عبادت، دید و بازدید، رفتن سر خاک مردگان، دادن صدقه، شرکت در نماز جمعه و ... . روز جمعه از روزهایی است که از چند جهت اختصاص به امام زمان (ع) دارد، یکی آنکه ولادت حضرت در آن روز بوده است، همچنین ظهور آن جناب در روز جمعه خواهد بود.

معناشناسی

«جمعه» نام روز آخر هفته، روز تعطیلی مسلمانان و روزی است که مردم برای نماز جمعه گرد هم می‌‌آیند و به عقیدۀ برخی، جمعه از آن‌‏رو جمعه نامیده شده است که در آن روز جهت نماز اجتماع می‌‏کنند[۱].

اولین کسی که جمعه را جمعه نامید «کعب بن لؤی بن غالب» ـ یکی از اجداد پیامبر (ص) ـ بود، پیش از آن، این روز را «عروبة» می‌‎گفتند[۲].[۳]

«جُمعه» از ریشه «جمع» به معنای ضمیمه‌کردن چیزی به چیز دیگر[۴] و نام یکی از روزهای هفته است[۵] که در عرب جاهلی به آن «یوم العَرُوبه» می‌گفتند[۶] و طبق نقل دیگری مردم مدینه پیش از هجرت پیامبر(ص) این روز را برای عبادت و تجمع انتخاب کردند و آن را به روز جمعه تغییر نام دادند[۷].[۸]

دیدگاه روایی

اهمیت و فضیلت شب و روز جمعه در احادیث بسیاری بیان شده و اعمال و ادعیۀ فراوانی برای آن مقرر گشته است. برخی از احادیثی که در فضیلت روز جمعه وارد شده عبارت‌اند از:

  1. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «روز جمعه، بهترین روزها‌ست و نزد خداوند از روز عید قربان و عید فطر ارجمند‌تر است»[۹].
  2. امام باقر (ع) فرمودند: «خوبی و بدی در روز جمعه دو چندان می‌‌شود»[۱۰].
  3. پیامبر (ص) فرمودند: «خداوند در روز جمعه، ششصد هزار نفر را از آتش آزاد می‌‎سازد که همه مستحق دوزخ بوده‎اند»[۱۱].
  4. امام صادق (ع) فرمودند: «قائم ما اهل بیت در روز جمعه خروج می‌‏کند»[۱۲].[۱۳]

اعمال روز جمعه

برخی از اعمال روز جمعه عبارت‌اند از: نظافت، عبادت، دید و بازدید، رفتن سر خاک مردگان، دادن صدقه، اطعام، شرکت در نماز جمعه، خواندن "سورۀ جمعه" در شب و روز جمعه، مستحب بودن "غسل جمعه"، صلوات فرستادن که بنابر روایتی منقول از امام صادق (ع) پرفضیلت‌‌ترین عمل در روز جمعه است[۱۴].

نماز جمعه

«نماز جمعه» یکی از عبادت‌های هفتگی مسلمانان که روزهای جمعه برگزار می‌شود و دو رکعت است و پیش از برپایی آن، امام جمعه دو سخنرانی می‌کند که "خطبه" نام دارد. اولین نماز جمعه‌ای را که پیامبر اسلام (ص) برگزار کرد، هنگام هجرت به مدینه و قبل از ورود به این شهر بود. در خطبه‌های این نماز، غیر از موعظه و دعوت نمازگزاران به تقوا و پاکی، مسائل اجتماعی و سیاسی مسلمانان نیز مطرح می‌شود. از این رو نماز جمعه یکی از مظاهر و عوامل آگاهی مسلمانان و رمز همبستگی آنان است. نماز جمعه در زمان پیامبر و دوران حضور امام معصوم، واجب است، ولی در دوران غیبت، انسان میان خواندن نماز ظهر و جمعه مخیر است[۱۵].

انتساب به امام زمان (ع)

روز جمعه از چند جهت اختصاص به امام زمان (ع) دارد، یکی آنکه ولادت حضرت در آن روز بوده است و نیز ظهور آن جناب در روز جمعه خواهد بود[۱۶] و انتظار فرج در این روز بیشتر از روزهای دیگر است، بلکه عید بودن روز جمعه به جهت آن است که در این روز زمین را از لوث شرک و کفر و از وجود ملحدین و کافرین پاک می‏‌فرماید[۱۷].

از مهم‌‏ترین اعمال مؤمنان در روز جمعه، توجه به حضرت مهدی (ع)‏ و انتظار فرج آن بزرگوار است. و زیارت آن حضرت و دعا برای تعجیل فرج او مستحب است[۱۸]. در زیارت امام زمان (ع) که امام هادی (ع) برای روز جمعه فرمودند، آمده است: «بگو ای مولای من، ای صاحب الزمان! صلوات خدا بر تو و بر اهل بیت تو؛ این روز، جمعه است، روز توست که در آن ظهور تو انتظار می‌‌رود و راحتی و گشایش امور مؤمنین به دست تو و نابودی کافران به شمشیر تو در این روز خواهد بود. من در این روز مهمان تو هستم و به همجواری تو آمده‌ام. ای مولای من، تو بخشنده‌‎ای و از خاندان بخشنده هستی و تو (از جانب خداوند) عهده‏‌دار مهما‏‏نداری و پناه دادن (مؤمنین) هستی، پس مرا به مهمانی طلب و پناهم ده. صلوات بر تو و خاندان پاک تو»[۱۹].[۲۰]

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

  1. امام مهدی چه زمانی ظهور می‌کند؟ (پرسش)
  2. امام مهدی در چه روزی ظهور می‌‏کند؟ (پرسش)
  3. در زمان ظهور امام مهدی جهانیان چگونه از آمدن ایشان باخبر می‌شوند؟ (پرسش)
  4. آیت الله بهجت حتی به پیران نیز بشارت داده که ظهور نزدیک است؟ (پرسش)
  5. آیا صحت دارد که روز ذی القعده روز ظهور امام مهدی خواهد بود؟ (پرسش)
  6. آیا امام مهدی جمعه ظهور می‌کند؟ (پرسش)
  7. چرا امام مهدی در روز جمعه ظهور می‌کنند؟ (پرسش)
  8. حکمت معین نبودن وقت ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  9. آیا تعیین وقت ظهور صحیح است؟ (پرسش)
  10. آیا می‌‏توان وقت ظهور را پیش‏‌بینی کرد؟ (پرسش)
  11. با توجه به کتاب نوسترآداموس آیا می‌توان زمان ظهور حضرت را پیشبینی نموده به گفته آنها اعتماد کرد؟ (پرسش)
  12. عدم آگاهی امام مهدی از زمان ظهور نقصی برای امام و مقام امامت محسوب نمی‏‌شود؟ (پرسش)
  13. راز نهان بودن زمان ظهور چیست؟ (پرسش)
  14. امام مهدی از چه راهی می‌فهمد که موقع ظهورش فرا رسیده است؟ (پرسش)
  15. اینکه گفته می‌شود ظهور نزدیک است به چه معناست؟ (پرسش)

منابع

پانویس

  1. راغب اصفهانی، مفردات.
  2. ابن‌منظور، لسان العرب، ۱/۵۹۳؛ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۶۰.
  3. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۵۰.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۱/۴۷۹.
  5. فیومی، المصباح المنیر، ۱۰۹.
  6. فراهیدی، کتاب العین، ۲/۱۲۸؛ زمخشری، الکشاف، ۴/۵۳۲؛ صالحی شامی، سبل الهدی و الرشاد، ۱/۲۷۸.
  7. طبرسی، جوامع الجامع، ۴/۳۹۲.
  8. برزگران، حسین، مقاله «نماز جمعه»، دانشنامه امام خمینی، ج۱۰، ص۱۱۱–۱۱۹.
  9. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۸۹، ص ۳۶۷.
  10. «اَلْخَیْرُ وَ اَلشَّرُّ یُضَاعَفُ یَوْمَ اَلْجُمُعَةِ»؛ ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال، ج۲، ص۱۴۲.
  11. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۸۹، ص ۲۶۸؛ ج ۵۹، ص ۳۶.
  12. «یخرج قائمنا أهل‌البیت یوم الجمعه»؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۹۹، ص ۲۱۵.
  13. ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعود‌نامه، ص ۲۵۰.
  14. ابن بابویه، محمد بن علی، خصال، ص ۳۹۴.
  15. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۳۶.
  16. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۹.
  17. مفاتیح الجنان، اعمال روز جمعه.
  18. ر.ک: سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۶۱ ـ ۱۶۲؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۴.
  19. «يَا مَوْلَايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكَ هَذَا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ يَوْمُكَ الْمُتَوَقَّعُ فِيهِ ظُهُورُكَ وَ الْفَرَجُ فِيهِ لِلْمُؤْمِنِينَ عَلَى يَدِكَ وَ قَتْلُ الْكَافِرِينَ بِسَيْفِكَ وَ أَنَا يَا مَوْلَايَ فِيهِ ضَيْفُكَ وَ جَارُكَ وَ أَنْتَ يَا مَوْلَايَ كَرِيمٌ مِنْ أَوْلَادِ الْكِرَامِ وَ مَأْمُورٌ بِالضِّيَافَةِ وَ الْإِجَارَةِ فَأَضِفْنِي وَ أَجِرْنِي صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّاهِرِينَ‏»؛ جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص۳۸.
  20. ر.ک: حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۰۶.