کلمات المیزان (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

کلمات المیزان
برگرفته از تفسیر المیزان
زبانفارسی
نویسندهسید محمد حسین طباطبایی
تحقیق یا تدوینیاسر رضازاده
موضوعقرآن
مذهبشیعه
ناشرانتشارات قرآن و اهل بیت نبوت
محل نشرقم، ایران
سال نشر۱۳۹۶ ش
تعداد صفحه۲۲۹
شابک۹۶۴-۴۴۰-۱۴۱-۷
شماره ملی۴۰۹۶۲۷۸

کلمات المیزان: کتاب واژه‌ها، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی ۱۰۰ واژه قرآن می‌پردازد. این کتاب تقریری از تفسیر المیزان سید محمد حسین طباطبایی است و به کوشش یاسر رضازاده نوشته شده است. و انتشارات قرآن و اهل بیت نبوت نشر این اثر را به عهده داشته است.[۱]

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «تدبر در کلمات نورانی قرآن کریم می‌‌تواند انسان را در مسیر فهم حقایق الهی و بروز آنها قرار دهد تا بدینوسیله راه عروج انسان به آسمان‌ها و ملکوت بازگردد و انسان به ساحت مقدس ربوبی رفعت پیدا کند. این کتاب شرح و توضیح بیش از ۱۰۰ واژه منتخب از مجموع واژه‌های ارائه شده در تفسیر گرانقدر المیزان است، تا مسیری برای تدبر و تعمق در آیات نورانی قرآن کریم و دریچه ای برای آشنایی و انس نسل جوان با آثار ارزشمند علامه طباطبایی (ره) ایجاد کند».[۱]

فهرست کتاب

  • مقدمه
  1. اذن
  2. امن (ایمان)
  3. امر
  4. اُم
  5. انث (مونث)
  6. اهل (آل)
  7. برّ (ابرار)
  8. برک (برکت - مبارک)
  9. بطل (باطل)
  10. بلو (ابتلا -امتحانفتنه)
  11. تمّ (اتمام - اکمال)
  12. ثنی (مثانی)
  13. جرم (مجرم - ظالم)
  14. جنّ (جِن - جنّت)
  15. جنح (جناح)
  16. حب (محبتمودّة)
  17. حدّ (حدود)
  18. حرب (محراب)
  19. حسن (احسن – محسن)
  20. حق
  21. حل (حلال)
  22. حکم (حکیم -حکمت)
  23. حمد (شکر)
  24. حیّ (حیات)
  25. خشع (خضع)
  26. خشی
  27. خطأ (اثم - فحش -ذنب)
  28. خلق (خالق -امر)
  29. خیر (اختیار)
  30. خیل (مختال - فخور)
  31. دبر (تدبر - تدبیر)
  32. درک (ظن - فقه - شعور)
  33. دعو (دعا)
  34. دین
  35. ذکر
  36. رزق
  37. رحم (رحمان - رحمت)
  38. رشد (غی - اضلال)
  39. روح
  40. سأل (سؤال)
  41. سبح (تسبیح - سبحان)
  42. سحر
  43. سعد (سعادت)
  44. سلم (اسلام)
  45. سمو (سما)
  46. سعی (جهاد)
  47. سور (سوره)
  48. سوی (تسویه)
  49. شرع (شریعت)
  50. شطن (شیطان - ابلیس - وسوسه)
  51. شفع (شفیع -شفاعت)
  52. شکل (شاکله - خلق)
  53. صدر
  54. صدق
  55. صرط (صراط)
  56. صمد
  57. ضعف (مستضعف)
  58. طوع (اطاعت)
  59. طهر (طهارت - رجس)
  60. طیب (حیات طیبه - طوبی)
  61. طیر
  62. ظن (زعم - حسب)
  63. عبد (اعراب)
  64. عجم
  65. عرش (کرسی)
  66. عزم (اراده)
  67. عرف(معروف)
  68. عزّ (عزیز)
  69. عفو
  70. عقل (تعقل)
  71. عقد (بیع)
  72. عصم
  73. غبن (خسر)
  74. غرّ
  75. غصّ (نکال – غم)
  76. غیب (شهادت)
  77. فطر (فاطر)
  78. فلح (فلاح)
  79. فرق (فرقان)
  80. فسق (فاسق)
  81. فوت (تفاوت)
  82. قدر (تقدیر - مقدار)
  83. قصد
  84. قلب (لبّ - فؤاد - حُلُم)
  85. قوم (مستقیم - قیام)
  86. کبر (تکبر)
  87. کتب (کتاب)
  88. کفر (کافر)
  89. کلم (تکلم)
  90. لعب
  91. لغو
  92. لهو
  93. لهم (الهام - ایزاع)
  94. ملک
  95. منّ (منت)
  96. مکر (کید)
  97. موت
  98. مکن (تمکین)
  99. نحس (نحوسات)
  100. نعم (نعمت)
  101. نفخ
  102. نفس
  103. نسخ
  104. نور
  105. وقی (تقوا)
  106. وجه
  107. وسل (وسیله)
  108. وکل (وکیل)
  109. ولی (ولایت)
  110. وحد (احد)
  111. هدی (هدایت)
  112. یسر
  113. یمن (یمین)
  114. منابع

دربارهٔ پدیدآورندگان

سید محمد حسین طباطبایی (پدیدآورنده)
علامه طباطبایی
آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی مشهور به علامه طباطبایی (متولد ۱۲۸۲ ش، تبریز و متوفای ١٣۶٠ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید علی قاضی، مرتضی طالقانی، سید حسین بادکوبه‌ای، سید ابوالقاسم خوانساری، محمد حسین غروی اصفهانی، حسین نائینی و سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای به اتمام رساند. اهتمام جدی به تبیین و تدریس تفسیر قرآن کریم و مباحث فلسفی و حکمی و نیز تربیت شاگردان برجسته از جمله فعالیت‌های وی است.[۲] او احیاکنندهٔ دروس تفسیر قرآن و فلسفه و حکمت در حوزه‌های علمیه بوده و آثار تأثیرگذاری در موضوعات مختلف علوم عقلی و نقلی تألیف کرده است. «از نبوت تا امامت»، «بررسی‌های اسلامی»، «در محضر علامه طباطبایی»، «ع‍ل‍م‌ الإم‍ام‌ و ن‍ه‍ض‍ة س‍ی‍د ال‍ش‍ه‍دا»، «رسالة النبوة و الإمامة»، «رسالة الولایة»، «سنن النبی»، «علی و فلسفهٔ الهی»، «شیعه در اسلام»، «وح‍ی‌ ی‍ا ش‍ع‍ور م‍رم‍وز»، «رسالة فی علم النبی و الإمام بالغیب»، «بحثی کوتاه درباره علم امام»، «مجموعه رسائل»، «تفسیر المیزان»، «کتاب توحید»، «قرآن در اسلام»، «اصول فلسفه و روش رئالیسم»، «بدایة الحکمة» و «نهایة الحکمة»، برخی از این آثار است.[۲]
یاسر رضازاده (پدیدآورنده)
صفحهٔ 'یاسر رضازاده' پیدا نشد

پانویس