نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۴۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۴۹ توسط Jaafari(بحث | مشارکت‌ها)
چه کسانی رجعت می‌کنند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
امّا با بررسی روایترجعت استفاده میشود که نخستین کسی که برای فرمانرواییجهانرجعت میکند، حضرت امام حسین (ع) است. چنانکه امام صادق (ع) فرموده است: نخستین کسی که زمین برای او شکافته میشود و به روی زمینرجعت میکند، حسین بن علی (ع) است[۲] و نیز می‌فرماید: نخستین کسی که به دنیارجعت میکند، حسین بن علی (ع) است، به قدری حکومت میکند که از کثرت سنّ، ابروهایش روی دیدگانش میریزد[۳]. و همانطور که آمد، براساس احادیثی که در ذیل آیه ششم از سوره اسراء وارد شده است، امام حسین (ع) در اواخر حکومتبقیة اللّه (ع) با اصحاب باوفایش رجعت میکند و به همه مردم معرّفی میشود، تا دیگر کسی در مورد آن حضرت دچار تردید نشود. هنگامی که همه مردم او را شناختند، اجل حضرت مهدی(ع) فرا میرسد و دیده از جهان فرو میبندد. آنگاه امام حسین (ع) آن حضرت را غسل و کفن و حنوط نموده و به خاک میسپرد، که هرگز امام را جز امامغسل نمیدهد.[۴]»[۵].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
«در برخی روایات، از بازگشت گذشتگان در زمان ظهور سخن به میان آمده است. مفاد این گونه روایات به رجعت برخی از صالحان در آن زمان دلالت دارد، اما این بدان معنا نیست که آنان جزو سیصد و سیزده تن اصحاب خاص حضرت، یعنی همان افرادی که ظهور منوط به آمادگی آنهاست، قرار داشته باشند.
بر اساس منابع روایی، از جمله کسانی که در زمان ظهور در جمع اصحاب و سپاهیان مهدی (ع) قرار می‌گیرند، عده‌ای از مؤمنانشایسته و برجسته‌اند که پیش‌تر از دنیا رفته و خداوند آنان را دوباره زنده میکند تا به سپاه مهدی (ع) ملحق شوند. در میان این اشخاص که در روایات بعضا از آنها نام برده شده کسانی هستند که جزو امتهای پیشین بوده‌اند، مانند یوشع بن نون، وصیموسی (ع) مؤمن آل فرعون و اصحاب کهف[۶].
«قبل از هر چیز باید توجه داشت که رجعت امری عام و فراگیر نیست و طبعاً همه انسانهایی که از دنیا رفته‌‌اند، باز نخواهند گشت؛ بلکه آنچه از آیات و روایات استفاده میشود این است که بخشی از انسانها که در میان آنها هم انسانهای الهی و صالح و هم انسانهای مجرم و ستم‌‌کار وجود دارد، رجعت خواهند نمود.
نکته دیگر اینکه در میان رجعت کنندگان علاوه بر انسانهایی از امتپیامبر (ص)، افرادی نیز از امتهای پیشین وجود دارند، که اسامی بعضی از هر دو گروه در احادیث آمده است و مرحوم علامه بعضی از آنها را در آثار خود ذکر کرده است. بر اساس آنچه گفته شد و با توجه به روایات، بحث رجعت که مورد توجه علامه بوده است، می‌توان رجعت کنندگان را در چهار دسته کلی تنظیم نمود.
همچنین در جای دیگری در تبیین فقره مُؤْمِنٌ بِإِيَابِكُمْ، مُصَدِّقٌ بِرَجْعَتِكُمْ از زیارت جامعه، این فقره را مربوط به رجعت دانسته و پیامبر (ص) را از جمله رجعتکنندگان نام می‌برد[۱۵].
امامان معصوم (ع): در روایات زیادی اسامی همه یا بعضی از ائمه اطهار (ع) به عنوان رجعت‌‌کننده ذکر شده است. علامه نیز در تبیین بخش‌‌های از زیارت جامعه که در قسمت قبلی ذکر شد، می‌گوید: منظور از این دو (ایاب و رجعت) یک چیز است و مقصود همان رجعتی است که اول امام حسین (ع)، بعد حضرت امیرالمومنین (ع)، بعد حضرت رسول الله (ص) و بعد باقی ائمه (ع) رجوع می‌‌نمایند[۱۶].
همچنین ایشان به حدیثی درباره رجعت، اشاره می‌کنند که بر اساس آن عمر عالم صد هزار سال است، هشتاد هزار سال از آن حکومتآل محمد (ع) و بیست هزار سال حکومت دیگران میباشد[۱۷].
علاوه بر این، در روایاتی که ایشان در ذیل آیات مربوط به رجعتنقل نموده، نام امام بزرگوار، حضرت علی (ع) به صورت صریح آمده است[۱۸].
مومنانخالص: برخی روایات به عنوان کلی مومنانخالص، رجعتکنندگان را معرفی می‌کنند، مرحوم علامه نیز با این تعبیر که بعضی از انسانها که در خوبی برجسته هستند، رجعت خواهند نمود، از این دسته یاد میکند[۱۹]. البته ایشان در تفسیرسوره کهف، نام و عناوین بیست و هشت نفر از انسانهای صالح را بر اساس روایاتمعصومین (ع) ذکر میکند، که عبارتند از:
از امتهای گذشته: یوشع بن نون و سیره حضرتموسی (ع)، سیصد و هفده نفر از قومحضرت موسی (ع) که نامشان مشخص نیست؛ و اصحاب کهف که هفت نفر میباشند؛ یعنی: مکسلکمینا، یلمیخا، مرطولس، ثبیونس، دردونس، کفاشیطیطوس، منظنواسیس[۲۰].
در برخی احادیث، از رجعت برخی اقوام یا گروهی از هر امت و مانند آن سخن گفته شده است؛ اما اجمال یا ابهام در این تعابیر را باید با احادیث دیگری که آن اقوام یا گروه را توضیح داده‌اند، برطرف کرد. نتیجه این که خالصان هر دسته، رجعت خواهند کرد[۲۴]»[۲۵].
امام صادق (ع) از رجعتحضرت علی (ع) سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد که برای آن حضرت چندین بار رجعت است[۳۲]. خود حضرت امیر (ع) نیز در ضمن خطبه مفصلی فرمودند: "برای من بازگشت پس از بازگشت و رجعت پس از رجعت است، من صاحب رجعت‌ها هستم، من صاحب صولت‌ها و شوکت‌ها هستم، من صاحبدولتها و قدرت‌ها هستم"[۳۳]. از نظر روایات، تردیدی نیست که منظور از "دابّة الارض" در آیه ٨٢ سوره نمل، رجعتحضرت علی (ع) میباشد. امام باقر (ع) از حضرت علی (ع) نقل می‌کنند که فرمود: "به من شش فضیلت داده شده:
من دابّة الارض هستم که با مردم سخن خواهم گفت[۳۴]»[۳۵].
«کسانی که رجعت می‌کنند امامانمعصوم (ع) و برخی از مردگان هستند.امام صادق (ع) فرمود: رجعت برای همه مردم نیست، بلکه برای گروه‌هایی خاص است: مؤمنان خالص و کافران محض[۳۶]. مفضّل آورده است که در حضور امام صادق (ع) از قائمآل محمد (ص) و اصحاب او که در انتظارش از دنیا می‌روند، سخن به میان آمد؛آن حضرت فرمود: "هنگامی که قائمقیام کند، فرستاده‌ای کنار قبر مؤمن می‌آید و به او می‌گوید: هان ای بندهخدا! امام تو قیام کرده است. اگر می‌خواهی به او بپیوندی بپا خیز و اگر نمی‌خواهی و بر آن هستی که هم‌چنان در جوار رحمت پروردگارت اقامت گزینی، همین‌جا اقامت کن"[۳۷].
↑در محضر علامه طباطبایی، سوال صفحه ۱۱۸. متن خبر: من کتاب البشاره للسید رضی الدین علی بن طاوس وجدت فی کتاب تالیف جعفر بن محمد بن مالک الکوفی باسناده الی حمران قال عمرالدنیا مائه الف سنه لسائر الناس عشرون الف سنه و ثمانون الف سنه لال محمد علیه و (ع). بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۱۱۶.
↑المیزان، جلد ۱۵، صفحه ۴۰۵؛ در این رابطه مراجعه شود به گفتار سوم در همین فصل، تبیین آیه «دابه».
↑مرحوم علامه اسامی مذکور را از روایتی از ابن عباس ذکر میکند. البته روایات دیگری نیز ذکر میکند که چندان مورد پذیرش ایشان نیست. المیزان، جلد ۱۳، صفحه ۲۸۸.
↑المیزان، جلد ۱۳، صفحه ۲۹۰ ؛به نقل از تفسیر البرهان، جلد ۲، صفحه ۴۶۰.
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
