بحث:منتظران راستین امام مهدی دارای چه فضیلت و منزلتی هستند؟ (پرسش)
نویسنده: آقای واثق
پاسخ تفصیلی
علت فضائل زیاد برای منتظران
- انتظار فرج در اسلام عبادت است؛ زیرا با همۀ راههای انحرافی و دامهای شیطانی که استکبارپیشگان در طول تاریخ حیات اسلام در برابر منتظران با ایمان گشودهاند، اعتراف به حق و حفظ همۀ عقایدی که منتظران ظهور حضرت مهدی (ع) از مبدأ تا معاد، از روی اخبار آموختهاند، کار ساده و آسانی نیست. منتظران ظهورش برترین انسانهای عالم از ابتدا تا انتها هستند؛ چراکه به کمال عقلی و معرفتی دست یافتهاند[۱]. در روایتی پیامبر اکرم (ص) میفرماید: «ای علی! شگفتانگیزترین مردمان از نظر ایمان و والاترین آنان از نظر یقین، قومی هستند در آخرالزمان که پیامبر را درک نکردهاند و حجت خدا از آنها پنهان گردیده و آنان به مرکب سیاه روی کاغذ سفید ایمان آوردهاند»[۲].[۳]
- در سخنان معصومین(ع) آنچنان مقام و منزلتی برای منتظران راستین حضرت مهدی(ع) برشمرده شده که به راستی جای شگفتی و تعجب دارد و این پرسش را ایجاد میکند که چگونه ممکن است چنین حالتی از چنین ارزشی والا برخوردار باشد[۴]. در حدیثی پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «بعد از شما قومی خواهند آمد که پاداش هر یک از آنان برابر پاداش پنجاه تن از شماست. گفتند: یا رسول الله! مگر نه این است که ما در جنگهای بدر و احد و حنین شرکت جستیم و قرآن در میان ما نازل شده است؟! فرمود: اگر آنچه بر آنان روی خواهد داد، بر شما روی میداد، شما هرگز نمیتوانستید چون آنان صبر و شکیبایی را پیشه خود سازید»[۵]. در این روایت رسول گرامی اسلام (ص) از صبر و شکیبایی و مقاومت مؤمنان منتظر در برابر مشکلات ستایش میکند و رمز آن را هم سختی و دشواری دوران غیبت و ثابت ماندن بر حق و حقیقت میداند[۶].
- البته توجه به جایگاه ارجمند انتظار و نیز وظایف منتظران تا حدودی میتواند پاسخی به این پرسش باشد. اما در پاسخ به این پرسش که چرا این همه فضیلت و پاداش؟ چند نکته اساسی را باید مورد توجه قرار داد.
- انتظار حلقۀ اتصال شیعه با امام: "ولایت" و "امامت" رکن اساسی مکتب تشیع است و اعتقاد به ضرورت وجود حجّت خدا و امام معصوم در هر عصر و زمان از مهمترین نقاط تمایز این مکتب از دیگر مکتبهاست. از دیدگاه شیعه پذیرش ولایت معصومین(ع) و به طور کلی تسلیم در برابر امام و حجت عصر، سرآمد همۀ فضیلتها و شرط اساسی قبولی همۀ اعمال عبادی است. با توجّه به این نکات درمییابیم "انتظار" در زمان غیبت و عدم حضور ظاهری امام در جامعه به نوعی اعلام پذیرش ولایت و امامت واپسین امام از سلسله امامان شیعه است و همین انتظار موجب میشود ارتباط قلبی و معنوی، حفظ شود و آنها در همۀ اعصار از فیض وجود امامشان برخوردار باشند[۷].
- انتظار، معیار ارزش انسانها: آرزوها و آمال انسانها معیار خوبی برای سنجش میزان رشد، کمال و تعالی آنهاست؛ تا آنجا که برخی میگویند: "بگو چه آرزویی داری تا بگویم کیستی" آرزوهای بلند، متعالی و ارزشمند حکایت از کمال روح و رشد شخصیت انسانها و بلندای همّت آنها میکند. به عکس آرزوهای خرد، حقیر و بیارزش نشان از بیهمّتی و رشد نیافتگی افراد دارد. بنابراین چون انسان منتظر برترین و ارزشمندترین آمال و آرزوهای ممکن را داراست، به طور طبیعی از بهترین و والاترین ارزشها نیز برخوردار است[۸].
- انتظار عامل پویایی و سازندگی فرد و جامعه: انتظار نقش مهمی در سازندگی، پویایی و اصلاح فرد و جامعه در زمان غیبت دارد و اگر انسان منتظر به وظایفی که برای او شمرده شده عمل کند به الگوی مطلوب انسان دیندار دست مییابد و از جایگاه و مرتبۀ والایی برخوردار میشود. به عبارت دیگر انسان منتظر با رعایت همه شرایط انتظار به همان شأن و منزلتی که مورد انتظار دین اسلام است، رسیده و به بالاترین نقطه کمال میرسد[۹]. با توجه به نکات یاد شده در مییابیم آن همه فضیلت که برای انسان منتظر شمرده شده است برای چیست[۱۰].
فضائل منتظران
اجر شهید
- اجر شهید: منتظران امام زمان، مانند شهیدانند هرچند مرگ آنها طبیعی باشد. ثبات عقیده و استحکام ایمان در منتظران و سربلندی و سرافرازی آنان در پشت سر گذاشتن هر آزمایش و دارابودن مجموعهای از فضایل ستودنی، منتظر را لایق دریافت هدیهای ارزشمند میکند. هدیهای که بندگان صالح خدا در تمامی دوران، آرزوی آن را میکشند. آن هدیه، اعطاء رتبه شهادت است[۱۱].
- امام صادق(ع) میفرماید[۱۲]: «منتظر امر ما ـ حکومت ما ـ مانند کسی است که در راه خدا به خون خود غلطیده است».[۱۳] در روایت دیگری فرمودند[۱۴]: «او همانند کسی است که در رکاب پیامبر(ص) به شهادت رسیده باشد».[۱۵] و سرانجام آنچه شگفتی را به اوج میرساند، آن است که در برتری منتظران راستین و ثابت قدمان بر ولایت اهل بیت(ع) سخن از پاداشی افزون بر هزار شهید از شهیدان صدر اسلام به میان آمده است. چه مزد ارزشمندی! منتظر فرج سرخوش از این هدیه است که حدیثی از حضرت سیدالساجدین (ع) هوش از سرش میبرد.[۱۶] امام سجاد(ع) در این باره فرمود[۱۷]: «مَنْ ثَبَتَ عَلَی وَلاَیَتِنَا فِی غَیْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ اَللَّهُ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِثْلِ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ»[۱۸]
- منتظر، عاشقانه انتظار کشیده است، تمامی سختیها و ناملایمات را بر خود هموار ساخته است. سختیهایی که هر کدام از آنها کوهی را خراب میکند. اما کوهها خراب شدهاند و او محکم ایستاده است. در راه عشق مولایش به هر بلایی تن میدهد. فتنههای ویرانگر از هر طرف به او هجوم میآورند، ولی از کوه استوار او یک سنگ هم کنده نمیشود. پس این چنین اجری شایسته اوست. گوارایش باد. منتظر امام عصر (ع) اینها را که بشنود شاد میشود. شاد از اینکه به وظیفه خود عمل کرده، این عمل مورد قبول واقع شده و چیزی ارزشمند به درگاه دوست عرضه داشته است. ارزش کار او از قیمت پاداشش معلوم میگردد[۱۹].
پاداش درک حضور امام
- اجر درک حضور حضرت مهدی(ع): از مهمترین آرزوهای همۀ نیکان جهان، حضور در دورانی است که در آن اثری از فساد، بیداد و تباهی نباشد. این برتری، آنگاه به کمال خود میرسد که در زمان ظهور در نزدیک ترین جایگاه به رهبر قیام، یعنی در جایگاه فرماندهی که همانا خیمه آن حضرت است، حاضر باشد[۲۰]. امام صادق(ع) در وصف منتظران راستینی که زمان ظهور را درک نمیکنند، فرمودهاند[۲۱]: «هرکس از شما با اعتقاد به این امر ـ امامت و حکومت قائم آل محمّد(ع) ـ در حالی که منتظر آن نیز هست مانند کسی است که در خیمه قائم باشد».[۲۲]
جهاد در راه خدا و همراه پیامبر
- مجاهدان در راه خدا و در رکاب پیامبر: منتظران امام زمان بسان مجاهدان در راه خدا در رکاب حضرت رسول(ص) هستند و مجاهدان در راه خداوند از شریفترین انسانها هستند. این فضیلت، آنگاه به کمال میرسد که این مجاهدت در جوار انسان کامل و رسول گرامی اسلام(ص) باشد. از فضیلتهایی که برای منتظران شمرده شده، این است که ایشان را مانند کسانی دانستهاند که به همراه پیامبر اکرم(ص) در راه خدا به جهاد برخاستهاند[۲۳].[۲۴]
- در روایت آمده است شخصی از امام صادق (ع) پرسید: اگر کسی بر ولایت شما باشد و انتظار ظهور حضرت حجت را داشته باشد و در این حال بمیرد چگونه است؟ امام صادق (ع) در پاسخ فرمودند[۲۵]: «او همانند کسی است که با رهبر این انقلاب (یعنی حضرت مهدی) در خیمه فرماندهی او بوده باشد. پس اندکی سکوت کرد بعد فرمود: "او مانند کسی است که همراه پیامبر (ص) در جنگ شرکت داشته است».[۲۶]
- در روایتی دیگری از امام صادق (ع) نقل شده است که از قول رسول الله (ص) میفرمایند: رسول خدا (ص) فرمودند: بعد از شما (صحابه) قومی خواهند آمد که اجر پنجاه نفر از شما را دارند. اصحاب گفتند: چگونه میشود؟ درحالی که ما به همراه شما در جنگهای بدر و احد و حنین بودیم و قرآن در جمع ما نازل شده است. آن حضرت فرمودند: اگر آنچه به آنان تحمیل میشود بر شما وارد میگشت، نمیتوانستید مانند آنان صبر کنید»[۲۷].[۲۸]
برترین مردم همه روزگاران
- منتظران راستین برترین مردم همه روزگاران: شخصیت انسانها از رفتاری متأثر است که در زندگی انجام میدهند. این رفتارها بر پایه آموزههای دینی، دارای اعتبار و ارزش گوناگونی خواهند بود. از نگاه آیات و روایات معصومان (ع) و برترین انسانها کسانی هستند که با رفتار خود اسباب خشنودی پروردگار را فراهم میکنند. از پارهای روایات به دست میآید به سبب شرایط ویژهای که بر مردمان عصر داشت، انتظار حاکم است، اگر آنها منتظر راستین باشند، جایگاه بسیار ارزشمندی خواهند داشت. امام سجاد(ع) در این باره فرمود[۲۹]: «مردمانی که در روزگار غیبت به سر میبرند و معتقدند و منتظر، از مردمان همه زمانها افضلاند، زیرا که خدای متعال به آنان خرد و فهم و معرفتی داده است که غیبت امام برای آنان مانند حضور است (یعنی با اینکه در عصر غیبت به سر میبرند و امام را نمیبینند از نظر ایمان و تقوی و پایداری گویی در زمان ظهور به سر میبرند و امام خود را میبینند) این مردم را خداوند مانند سربازان پیکارگر صدر اسلام قرار داده است همانان که در رکاب پیامبر (ص) شمشیر میزدند و پیکار میکردند».[۳۰]
پاداش نمازگزاران و روزهداران
- ثواب منتظران حقیقی امام عصر مانند پاداش نمازگزاران و روزهداران است: از برترین عبادتها، نماز و روزه است. از روایات استفاده میشود آنگاه که شخصی به انتظار روزگار سپری میکنند، بسان کسی است که در حال نماز و روزه است. امام باقر(ع) در این باره میفرماید[۳۱]: «و آگاه باشید همانا پاداش منتظر این امر، مانند پاداش روزهدار شب زندهدار است».[۳۲]
همراهی با ائمه در قیامت
- همراهی با امامان معصوم(ع) در روز قیامت: امام صادق(ع) میفرمایند[۳۳]: «آیا نمیدانی کسی که منتظر امر ما ـ حکومت ما ـ باشد و بر بیمها و آزارهایی که میبیند شکیبایی ورزد، در روز بازپسین در کنار ما خواهد بود».[۳۴]
گرامیترین امت و رفیق پیامبر
- گرامیترین افراد امت و رفیق پیامبر(ص) منتظران راستین امام زمان هستند. از توفیقهای بیمانند آن است که کسی در جایگاهی نزدیک برترین انسانها قرار گیرد. در میان انسانها چه کسی شریفتر از رسول گرامی اسلام (ص) که اشرف پیامبران الهی و محبوبترین موجودات نزد خداوند است. حال، کسی که در عصر انتظار، آن گونه که بایسته و شایسته است زندگی کند، گرامیترین از امت پیامبر و در جوار آن بزرگوار خواهد بود. که خود آن حضرت (ع) فرمودهاند[۳۵]: «ایشان رفقای من و گرامیترین امت من هستند».[۳۶]
- در روایتی دیگری از امام صادق (ع) نقل شده است که از قول رسول الله (ص) میفرمایند: رسول خدا (ص) فرمودند: بعد از شما (صحابه) قومی خواهند آمد که اجر پنجاه نفر از شما را دارند. اصحاب گفتند: چگونه میشود؟ درحالی که ما به همراه شما در جنگهای بدر و احد و حنین بودیم و قرآن در جمع ما نازل شده است. آن حضرت فرمودند: اگر آنچه به آنان تحمیل میشود بر شما وارد میگشت، نمیتوانستید مانند آنان صبر کنید»[۳۷]. این روایت ضمن بیان برتری منتظران از بقیه اهل ایمان، دلیل فضیلت آنان را صبر طاقتفرسا در دینداری میداند. رسول خدا (ص) منتظران را برادران خود میخوانند، اصحاب عرضه میدارند: پس چرا ما برادر شما نیستیم؟ و دوباره از پیامبر همان را میشنوند. سماجت آنان باعث میشود تا پیامبر علت را بفرمایند: شما اصحاب من هستید و اما برداران من کسانی هستند که بعد از شما میآیند. به من ایمان دارند و دوستم میدارند. آنان مرا یاری و تصدیق میکنند. حال آنکه مرا ندیدهاند. ای کاش آنان را ملاقات میکردم»[۳۸] ایمان و علاقه به رسول گرامی (ص) و یاری وی با عمل به دستوراتش و تصدیق قولی و فعلی رسول خدا (ص) هرکدام فضیلتی بزرگ است. اما مفتخر شدن به عنوان برادری پیامبر و عنایت و تفقد آن حضرت از منتظران، تاج افتخار بیبدیلی است که نصیب هیچ کسی جز آنان نشده است. علت اهمیت این ایمان و تصدیق را در روایتی از قول امام باقر (ع)میشنویم. امام باقر (ع) میفرمایند: "روزگاری بر مردم میآید که امامشان کمترین ثوابی که نصیب آنان میگردد آن است که خدای عزوجل میفرماید: "بندگانم ایمان آورید به آنچه سر من بود (از آیات آشکار من نبود) و امر غیبی مرا تصدیق کردید. پس بشارت باد شما را به نیکوترین ثوابها از جانب من. همانا شما بندگان حقیقی من هستید. اعمالتان را از شما قبول کردم و از گناهانتان درگذشتم و آنها را پوشاندم. به خاطر شما به بندگانم باران میدهم و از آنان دفع بلا میکنم و اگر شما نبودید بر آنان عذاب نازل میکردم»[۳۹]. [۴۰]
قرار گرفتن در زمرۀ اولیاء الهی
- قرار گرفتن در زمره اولیاء الهی: یکی از افتخارات منتظران امام زمان این است که آنها در زمره اولیاء الهی داخل میشوند و هیچ ناراختی و اندوهی ندارند. از امام صادق (ع) در فضیلت منتظران چنین نقل شده است[۴۱]: «خوشا به حال شیعیان قائم ما که در زمان غیبتش چشم به راه ظهور او هستند و در هنگام ظهورش فرمانبردار او، آنان اولیاء خدا هستند، همانها که نه ترسی برایشان هست و نه اندوهگین شوند».[۴۲]
پانویس
- ↑ ر.ک: عرفان، امیر محسن و محمد علی فلاح علیآباد، تبیین نقش گفتمان انتظار در مهندسی فرهنگ مقاومت، ص ۲۰ ـ ۲۱.
- ↑ «"یَا عَلِیُّ وَ اعْلَمْ أَنَّ أَعْجَبَ النَّاسِ إِیمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ یَقِیناً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِی بَیَاضٍ"»؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵، ح ۱۲.
- ↑ ر.ک. رجایی، محبوبه، مؤلفههای انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت، ص؟؟؟
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴؛ محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷.
- ↑ «"سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ"»؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۳۰، ح ۲۶.
- ↑ ر.ک. رجایی، محبوبه، مؤلفههای انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت، ص؟؟؟
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
- ↑ ر.ک. سروستانی، ابراهیم شفیعی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴- ۲۱( با تصرّف).
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴
- ↑ ر.ک. کاشانیادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴.
- ↑ «الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا کَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ»؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲ ص ۶۴۵.
- ↑ ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۱-۳۴۳؛ مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۸-۱۴۰؛ محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷ در روایت دیگر آمده است: «پاداش هریک از آنها برابر با هزار شهید از شهیدان صدر اسلام است».؛ کاشانیادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴؛ محمدی، ابراهیم، ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث، ص ۱۵۴-۱۵۶.
- ↑ ر.ک. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶.
- ↑ ر.ک. موسوی نسب، سیدجعفر، دویست پرسش وپاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۲،۳۳۳.
- ↑ ر.ک. کاشانیادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴
- ↑ «هر کس بر دوستی ما در دوران غیبت قائم ما ثابت و استوار بماند، خداوند پاداش هزار شهید از شهیدان بدر و احد به او ارزانی میدارد» شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۲۳، ح ۶.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۸-۲۰۱، درسنامه مهدویت، ص ۲۱۸-۲۲۱؛ کاشانیادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴؛ محمدی، ابراهیم، ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث، ص ۱۵۴-۱۵۶.
- ↑ ر.ک. کاشانیادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۸-۲۰۱،
- ↑ «"مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَی هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ کَانَ کَمَنْ کَانَ فِی فُسْطَاطِ الْقَائِمِ"» کافی، ج ۵، ص ۲۲، ح ۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۳۵۷؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۲۰۰، ح ۱۵؛ صافی گلپایگانی، لطف اللّه، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، باب ۵، ص ۶۲۹ و ۶۴۵؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، مترجم: علی دوانی، ج ۵۲، ص ۱۲۶، ح ۱۸
- ↑ ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۱-۳۴۳ ؛
- ↑ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۱، ص ۶۸، ۳۶؛ شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۱۷، ح ۳؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۲.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
- ↑ اثبات الهدی، ج ۲، ص ۴۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶: «"مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَكَثَ هُنَيْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ كَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَيْفِه"»
- ↑ ر.ک. موسوی نسب، سیدجعفر، دویست پرسش وپاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۲،۳۳۳.
- ↑ "سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ"؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۳۰
- ↑ ر.ک. کاشانیادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۲، ص ۱۲۲، ح ۴ ؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۱۹، ح ۲: «"يَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّيْف"»
- ↑ ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۱-۳۴۳؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴؛ مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۸-۱۴۰؛ محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۲، ص۲۲۲،ح۴: «"وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْمُنْتَظِرَ لِهَذَا الْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ"»
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
- ↑ «"أَ لَا تَعْلَمُ أَنَّ مَنِ انْتَظَرَ أَمْرَنَا وَ صَبَرَ عَلَی مَا یَرَی مِنَ الْأَذَی وَ الْخَوْفِ هُوَ غَداً فِی زُمْرَتِنَا"» مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۴.
- ↑ ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۱-۳۴۳ ؛ مهدویفرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۸-۱۴۰ ؛ محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷.
- ↑ «"أُولَئِکَ رُفَقَائِی وَ أَکْرَمُ أُمَّتِی عَلَیَّ"» صدوق، محمد بن علی، کمالالدین و تمامالنعمة، ج۱،ص۲۸۶، ح۳.
- ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
- ↑ ر.ک. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۳۰
- ↑ ر.ک. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۳۲، به نقل از مجالس مفید
- ↑ ر.ک. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۳۲، به نقل از کمال الدین و تمام النعمه.
- ↑ ر.ک. کاشانیادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴؛ محمدی، ابراهیم، ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث، ص ۱۵۴-۱۵۶.
- ↑ «"طُوبَی لِشِیعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ فِی غَیْبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ أُولَئِکَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ الَّذِینَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ"» صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۷، ح ۵۴.
- ↑ ر.ک. محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷.