بحث:منتظران راستین امام مهدی دارای چه فضیلت و منزلتی هستند؟ (پرسش)

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نویسنده: آقای واثق

پاسخ تفصیلی

علت فضائل زیاد برای منتظران

  1. انتظار حلقۀ اتصال شیعه با امام: "ولایت" و "امامت" رکن اساسی مکتب تشیع است و اعتقاد به ضرورت وجود حجّت خدا و امام معصوم در هر عصر و زمان از مهمترین نقاط تمایز این مکتب از دیگر مکتب‌هاست. از دیدگاه شیعه پذیرش ولایت معصومین(ع) و به طور کلی تسلیم در برابر امام و حجت عصر، سرآمد همۀ فضیلت‌ها و شرط اساسی قبولی همۀ اعمال عبادی است. با توجّه به این نکات درمی‌یابیم "انتظار" در زمان غیبت و عدم حضور ظاهری امام در جامعه به نوعی اعلام پذیرش ولایت و امامت واپسین امام از سلسله امامان شیعه است و همین انتظار موجب می‌شود ارتباط قلبی و معنوی، حفظ شود و آنها در همۀ اعصار از فیض وجود امامشان برخوردار باشند[۷].
  2. انتظار، معیار ارزش انسان‌ها: آرزوها و آمال انسان‌ها معیار خوبی برای سنجش میزان رشد، کمال و تعالی آنهاست؛ تا آنجا که برخی می‌گویند: "بگو چه آرزویی داری تا بگویم کیستی" آرزوهای بلند، متعالی و ارزشمند حکایت از کمال روح و رشد شخصیت انسان‌ها و بلندای همّت آنها می‌کند. به عکس آرزوهای خرد، حقیر و بی‌ارزش نشان از بی‌همّتی و رشد نیافتگی افراد دارد. بنابراین چون انسان منتظر برترین و ارزشمندترین آمال و آرزوهای ممکن را داراست، به طور طبیعی از بهترین و والاترین ارزشها نیز برخوردار است[۸].
  3. انتظار عامل پویایی و سازندگی فرد و جامعه: انتظار نقش مهمی در سازندگی، پویایی و اصلاح فرد و جامعه در زمان غیبت دارد و اگر انسان منتظر به وظایفی که برای او شمرده شده عمل کند به الگوی مطلوب انسان دیندار دست می‌یابد و از جایگاه و مرتبۀ والایی برخوردار می‌‌شود. به عبارت دیگر انسان منتظر با رعایت همه شرایط انتظار به همان شأن و منزلتی که مورد انتظار دین اسلام است، رسیده و به بالاترین نقطه کمال می‌رسد[۹]. با توجه به نکات یاد شده در می‌یابیم آن همه فضیلت که برای انسان منتظر شمرده شده است برای چیست[۱۰].

فضائل منتظران

اجر شهید

پاداش درک حضور امام

جهاد در راه خدا و همراه پیامبر

برترین مردم همه روزگاران

پاداش نمازگزاران و روزه‌داران

همراهی با ائمه در قیامت

گرامی‌ترین امت و رفیق پیامبر

قرار گرفتن در زمرۀ اولیاء الهی

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک: عرفان، امیر محسن و محمد علی فلاح علی‌آباد، تبیین نقش گفتمان انتظار در مهندسی فرهنگ مقاومت، ص ۲۰ ـ ۲۱.
  2. «"یَا عَلِیُّ وَ اعْلَمْ أَنَّ أَعْجَبَ النَّاسِ إِیمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ یَقِیناً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِی بَیَاضٍ"»؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵، ح ۱۲.
  3. ر.ک. رجایی، محبوبه، مؤلفه‌های انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت، ص؟؟؟
  4. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴؛ محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷.
  5. «"سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ"»؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۳۰، ح ۲۶.
  6. ر.ک. رجایی، محبوبه، مؤلفه‌های انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت، ص؟؟؟
  7. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
  8. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
  9. ر.ک. سروستانی، ابراهیم شفیعی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴- ۲۱( با تصرّف).
  10. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴
  11. ر.ک. کاشانی‌ادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴.
  12. «الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا کَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ»؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲ ص ۶۴۵.
  13. ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۱-۳۴۳؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۸-۱۴۰؛ محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷ در روایت دیگر آمده است: «پاداش هریک از آنها برابر با هزار شهید از شهیدان صدر اسلام است».؛ کاشانی‌ادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴؛ محمدی، ابراهیم، ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث، ص ۱۵۴-۱۵۶.
  14. ر.ک. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶.
  15. ر.ک. موسوی نسب، سیدجعفر، دویست پرسش وپاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۲،۳۳۳.
  16. ر.ک. کاشانی‌ادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴
  17. «هر کس بر دوستی ما در دوران غیبت قائم ما ثابت و استوار بماند، خداوند پاداش هزار شهید از شهیدان بدر و احد به او ارزانی می‌دارد» شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۲۳، ح ۶.
  18. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۸-۲۰۱، درسنامه مهدویت، ص ۲۱۸-۲۲۱؛ کاشانی‌ادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴؛ محمدی، ابراهیم، ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث، ص ۱۵۴-۱۵۶.
  19. ر.ک. کاشانی‌ادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴
  20. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۸-۲۰۱،
  21. «"مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَی هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ کَانَ کَمَنْ کَانَ فِی فُسْطَاطِ الْقَائِمِ"» کافی، ج ۵، ص ۲۲، ح ۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۳۵۷؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۲۰۰، ح ۱۵؛ صافی گلپایگانی، لطف اللّه، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، باب ۵، ص ۶۲۹ و ۶۴۵؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، مترجم: علی دوانی، ج ۵۲، ص ۱۲۶، ح ۱۸
  22. ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۱-۳۴۳ ؛
  23. صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۱، ص ۶۸، ۳۶؛ شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۱۷، ح ۳؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۲.
  24. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
  25. اثبات الهدی، ج ۲، ص ۴۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶: «"مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَكَثَ هُنَيْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ كَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَيْفِه"»
  26. ر.ک. موسوی نسب، سیدجعفر، دویست پرسش وپاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۳۲،۳۳۳.
  27. "سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ فَقَالَ إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُمْ"؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۳۰
  28. ر.ک. کاشانی‌ادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴.
  29. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۲، ص ۱۲۲، ح ۴ ؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۱۹، ح ۲: «"يَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّيْف"»
  30. ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۱-۳۴۳؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۸-۱۴۰؛ محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷.
  31. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۲، ص۲۲۲،ح۴: «"وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْمُنْتَظِرَ لِهَذَا الْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ"»
  32. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
  33. «"أَ لَا تَعْلَمُ أَنَّ مَنِ انْتَظَرَ أَمْرَنَا وَ صَبَرَ عَلَی مَا یَرَی مِنَ الْأَذَی وَ الْخَوْفِ هُوَ غَداً فِی زُمْرَتِنَا"» مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۴.
  34. ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۴۱-۳۴۳ ؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۳۸-۱۴۰ ؛ محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷.
  35. «"أُولَئِکَ رُفَقَائِی وَ أَکْرَمُ أُمَّتِی عَلَیَّ"» صدوق، محمد بن علی، کمال‌الدین و تمام‌النعمة، ج۱،ص۲۸۶، ح۳.
  36. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۷۲-۱۷۴.
  37. ر.ک. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار ج ۵۲ ص ۱۳۰
  38. ر.ک. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۳۲، به نقل از مجالس مفید
  39. ر.ک. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۳۲، به نقل از کمال الدین و تمام النعمه.
  40. ر.ک. کاشانی‌ادیب، وحید، فضیلت انتظار و جایگاه منتظران در قرآن کریم و روایات، ص۱۸۸-۱۹۴؛ محمدی، ابراهیم، ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث، ص ۱۵۴-۱۵۶.
  41. «"طُوبَی لِشِیعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ فِی غَیْبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ أُولَئِکَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ الَّذِینَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ"» صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۷، ح ۵۴.
  42. ر.ک. محبوب، شفائی، موعود حق، ص ۶۷.