بشر بن عمرو حضرمی در معارف و سیره حسینی

مقدمه

بَشیر بن عمرو حَضرَمی^[۱]، از یاران استوارگام و باوفای سیّد الشهدا (ع) است. وی، خبر ناگوار اسارت فرزندش در ناحیه‌ای مرزی را در کربلا شنید و در حالی که می‌توانست به بهانه آزاد کردن فرزندش صحنه را ترک کند، جوانمردی کرد و از امام حسین (ع) جدا نشد. امام (ع) به وی فرمود: «تو از بیعت من، آزادی. پس برو و برای رهایی پسرت، تلاش کن»^[۲]. امّا وی پاسخ داد: «اگر از تو جدا شوم، درندگان، زنده زنده، مرا بخورند!»^[۳]. بر پایه گزارش طبری، بشیر و سُوَید، آخرین یاران امام (ع) بودند که به خیل شهدای کربلا پیوستند. وی، در حالی که این اشعار را زمزمه می‌کرد، با سپاه دشمن درگیر شد و به شهادت رسید: امروز - ای نَفْس- با [خدای] مهربان، دیدار می‌کنم و امروز، با احسان تمام، پاداش داده می‌شوی. بی‌تابی مکن. همه چیز، فنا شدنی است و شکیبایی برای تو، پُر بهره‌ترین است، در پیشگاه داورِ روز جزا.^[۴]

منابع

پانویس

↑ نام او، در زیارت رجبیه به روایت المزار شهید اول و بحار الانوار، چنین آمده است.
↑ «أَنْتَ‏ فِي‏ حِلٍّ‏ مِنْ‏ بَيْعَتِي‏ فَاعْمَلْ فِي فَكَاكِ ابْنِكَ».
↑ «أَكَلَتْنِي‏ السِّبَاعُ‏ حَيّاً إِنْ‏ فَارَقْتُكَ» (تهذیب الکمال، ج۶، ص۴۰۷؛ تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۸۲).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۵۳۷.

[1] نام او، در زیارت رجبیه به روایت المزار شهید اول و بحار الانوار، چنین آمده است.

[2] «أَنْتَ‏ فِي‏ حِلٍّ‏ مِنْ‏ بَيْعَتِي‏ فَاعْمَلْ فِي فَكَاكِ ابْنِكَ».

[3] «أَكَلَتْنِي‏ السِّبَاعُ‏ حَيّاً إِنْ‏ فَارَقْتُكَ» (تهذیب الکمال، ج۶، ص۴۰۷؛ تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۸۲).

[4] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۵۳۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]