وکلای نواب خاص در عصر غیبت صغرا چه کسانی هستند؟ (پرسش)
| وکلای نواب خاص در عصر غیبت صغرا چه کسانی هستند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت صغری / نیابت خاصه (سفیران امام مهدی) |
| مدخل اصلی | محمد بن جعفر اسدی |
| تعداد پاسخ | ۲ پاسخ |
وکلای نواب خاص در عصر غیبت صغرا چه کسانی هستند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین دکتر احمد عابدی، در مقاله «مدعیان و منکران بابیت و مهدویت» در این‌باره گفته است:
- «نواب اربعه: عثمان بن سعید، محمد بن عثمان، حسین بن روح و علی بن محمد سمری. این چهار نفر "نایب خاص" شناخته می‌شوند و امام زمان (ع) در تمام امور به آنان نیابت اعطا فرمود.
- احمد بن اسحاق (وکیل در قم)؛
- محمد بن شاذان (نایب در نیشابور)؛
- محمد بن حفص؛
- محمد بن صالح همدانی (وکیل در همدان)؛
- قاسم بن علار (وکیل در آذربایجان)؛
- ابوالحسین محمد بن جعفر اسدی (وکیل در ری)؛
- ابراهیم بن محمد همدانی؛
- ابراهیم بن مهزیار (وکیل در اهواز)؛
- محمد بن ابراهیم بن مهزیار (سفیر در اهواز)؛
- احمد بن حمزة بن یسع قمی؛
- داود بن قاسم بن اسحاق؛
- محمد بن علی بن بلال؛
- ابو محمد الوجنائی؛
- عبدالله بن ابی غانم قزوینی؛
- حسین بن علی بن سفیان بزوفری[۱]
- احمد بن هلال عبر تائی؛
- حاجر بن یزید ملقب به وشّاء (وکیل در بغداد)[۲]
- البته سه تن از این افراد، یعنی محمد بن علی بن بلال، محمد بن صالح همدانی و احمد بن هلال، منحرف و از وکالت امام زمان (ع) عزل شدند»[۳].
پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه
| ۱. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
|
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:
صالح بن ابی صالح می‌گوید: در سال ۲۹۰ هجری عده‌ای از من خواستند که چیزی را به عنوان مال امام از آنها بپذیرم ولی نپذیرفتم. نامه‌ای نوشتم و کسب تکلیف کردم. جوابی برای من آمد که: محمد بن جعفر اسدی در ری است، مال به او تحویل داده شود که او از موثقین ما است. اسدی در ماه ربیع الثانی سال ۳۱۲ در حالی که مردم او را به عدالت می‌شناختند، بدون تغییر عقیده به جهان باقی شتافت[۵]. توقیعی از ناحیه مقدسه به وسیله محمد بن عثمان به دست وی رسیده که مشتمل بر پاسخ‌های حضرت به سؤالات محمد بن جعفر اسدی است[۶]. توقیع دیگری از ناحیه امام زمان (ع) خطاب به محمد بن جعفر اسدی توسط محمد بن عثمان صادر شده است، بدون این که از حضرت سؤالی بکنند و نامه‌ای بکنند و نامه‌ای خدمت حضرت بفرستند، حضرت خودش مبادرت به ارسال این توقیع نموده و در آن کسانی که اموال امام زمان (ع) را برای خود حلال دانسته و به ناحق آن را می‌خورند ملعون می‌شمارد[۷]»[۸].
|
پرسش‌های وابسته
- منظور از نیابت خاصه چیست؟ (پرسش)
- مفهوم لغوی و اصطلاحی نیابت چیست؟ (پرسش)
- سفیر یعنی چه و به کدام نماینده‌های امام سفیر می‌گویند؟ (پرسش)
- نایب امام مهدی به چه کسی گفته می‌شود؟ (پرسش)
- چگونه می‌توان نایب امام مهدی را در زمان غیبت شناخت؟ (پرسش)
- نواب چهارگانه امام مهدی چه کسانی بودند؟ (پرسش)
- وکلای نایبان خاص امام مهدی چه کسانی بودند؟ (پرسش)
- نیابت چهار سفیر امام مهدی چگونه اثبات میگردد؟ (پرسش)
- چه مصلحتی در وجود وکلای ناحیه مقدسه بوده است؟ (پرسش)
- چرا سفیران خاص امام مهدی از فقها و مجتهدان نبودند؟ (پرسش)
- هدف و غرض از انتخاب افرادی به عنوان نایبان خاص چه بوده است؟ (پرسش)
- وقتی که امام مهدی در غیبت طولانی است چه نیازی به نائب و نماینده دارد؟ (پرسش)
- چرا نیابت امام مهدی پس از هفتاد سال تمام شد؟ (پرسش)
- دوران نیابت خاصه چه وقت و چگونه به پایان رسید؟ (پرسش)
- در زمان غیبت از چه طریقی می‌توان با حضرت مهدی آشنا شد؟ (پرسش)
- تفاوت نواب اربعه با وکلای آنها چیست؟ (پرسش)
- وکلای نواب خاص در عصر غیبت صغرا چه کسانی هستند؟ (پرسش)
- راه شناخت نایبان واقعی امام مهدی چیست؟ (پرسش)
- شیعیان، وکیل و نماینده امام را چگونه می‌شناختند؟ (پرسش)
- چه کسانی صلاحیت و شایستگی دریافت مقام وکالت و نیابت ائمه را داشتند؟ (پرسش)
- چرا نیابت خاصه ادامه نیافت؟ و سرنوشت شیعیان پس از پایان عصر نیابت خاص و آغاز عصر غیبت کبری به چه کسانی واگذار شده است؟ (پرسش)
- آخرین دیدار عمومی امام مهدی با شیعیان در چه تاریخی بوده است؟ (پرسش)
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۲۵
- ↑ برای آشنایی با شرح حال این افراد ر . ک: شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال؛ شیخ صدوق ، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، باب ۴۳، ص ۴۳۲، شیخ طوسی، الغیبه، ص ۲۸۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۶۱ و بحارالانوار، ج۵۱، ص ۲۹۵
- ↑ عابدی، احمد؛ مدعیان و منکران بابیت و مهدویت، ص ۳۹۳ - ۳۹۵.
- ↑ غیبة طوسی، ص ۴۱۵.
- ↑ غیبة طوسی، ص ۴۱۵.
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۰.
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۵۲۲.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۶۱۸.
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۴۴۲.
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۴۸۳؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۸۰.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۶۱۹.