دستۀ دوم یاران عام که پس از جمع شدن پرچمداران و ستاد فرماندهی، به یاری ایشان میآیند و طبق روایات ۱۰، ۱۲ یا ۱۵ هزار نفرند. این عده اگرچه پس از پیوستن سیصد و سیزده نفر به امام(ع) ملحق شدهاند، اما جلوتر از دیگران بوده و وجود آنها برای علنی کردن نهضت و خروج از مکه لازم است[۴].
امام سجاد(ع) فرمودند: «وقتی در ابتدای امر مردم جمع میشوند تا حضرت را به قتل برسانند، این ۳۱۳ نفر قهرمانانه در نهایت فداکاری از آن حضرتدفاع کنند و آنان را در راه رسیدن به هدف شومشان ناکام میگذارند»[۵].[۶]
همچنین فرمودند: «این ۳۱۳ نفر پس از جبرئیل، اول کسانی هستند که با امام زمان(ع)بیعت میکنند»[۹].
و نیز فرمودند: «امامقائم دارای ۳۱۳ یاور است که این افراد از نژاد عجم هستند. بعضی از آنها در روز بر روی ابر سوار شده و راه میروند و به نام و پدر و اوصاف معروفند و بعضی از آنها در بستر خود خوابیدهاند و بدون وعده قبلی در مکه به حضور امام شرفیاب میشوند»[۱۰].
همچنین حضرت ذیل آیۀ شریفۀ ﴿ِأَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَميعاً﴾ فرمودند: «منظور یاران قائماند(ع) که ۳۱۳ نفرند، به خداسوگند منظور از امت معدوده (که در آیه ۸ سوره هود آمده) آنها هستند به خداسوگند در یک ساعت همگی همچون پارههای ابر پاییزی که بر اثر باد جمع و متراکم میگردند، جمع میشوند»[۱۱].
و نیز فرمودند: «هنگام ظهور حضرت مهدی(ع)، وقتی حضرت میخواهد به طرف خانهکعبه بیاید و به دیوار کعبه تکیه کرده و صدای دلربایش را به گوش جهانیان برساند در مکانی به نام "ذی طوی" در حدود یک فرسخی مکه در راه تنعیم در انتظار ۳۱۳ نفر از یاران خاصش توقف میکند تا اینکه آنها میآیند و به حضرت میپیوندند و از آنجا با هم به کنار کعبه میآیند»[۱۲].
همچنین فرمودند: «این ۳۱۳ نفر از اطراف جهان و اقصی نقاط عالم به دور حضرت جمع میشوند»[۱۳].
امام صادق(ع) فرمودند: «وقتی که امامقائم از سوی خدا اجازۀ خروج و ظهور بگیرد، خدا را به اسم اکبر در لغت عبرانی بخواند و ۳۱۳ نفر از اصحابش که از افراد نخستین در مورد قبول ولایت امام هستند مانند پارههای ابر پاییزی به سوی او میشتابند، جمعی شبانگاه از بستر خود ناپدید شوند و صبحگاه در مکه باشند و جمعی در روز دیده شوند و صبحگاه در مکه باشند و جمعی در روز دیده میشوند که بر روی ابر حرکت میکنند... و در حق آنان آیۀ شریفه ﴿ِأَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَميعاً﴾ نازل شده است[۱۴].
همچنین فرمودند: «به زودی خداوند متعال ۳۱۳ نفر را در همین مسجد حاضر کند. همراه آنان شمشیرهایی است که بر هر شمشیری نام شخص و نام پدر و اوصاف و نسبتش نوشته شده و سپس به دستور امام، شخصی اعلام میکند: این مهدی(ع) همچون داود و سلیمانقضاوت و حکم میکند و گواهی نمیخواهد»[۱۵].
از لحاظ معنویت و عبادت در آستان خداوند، شبزندهدارند و مانند راهبانتارک دنیا، سر در گریبان فرو برده و دست تضرع و حاجت به درگاه خدا بلند نمودهاند. نشان سجود بر پیشانیشان، عابد بودنشان و تصمیمها و سیاستهای زیرکانهشان، فراست برگرفتشان را از نور الهی نمایان میسازد، چندان که وجودشان چراغ فروزان دیگر مشتاقانی میشود که برای پیمودن مسیر ولایت به نهضت میپیوندند. ایشان درندگان زمین و آسمان را نیز به اطاعت در میآورند؛ اما خود در برابر امام(ع) از برده در برابر مالکش فرمانبردارترند در یک کلام، ایشان همان اولیای الهی بی خوف و حزن و گنجهای نهانخدا در زمین اویند که با ولی اعظم خدا، پیمانجان میبندند[۱۹].
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل میشوید: