جزیه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۵

مقدمه

ابو بصیر از امام صادق (ع) پرسید: امام زمان (ع) با اهل ذمّه چه خواهد کرد؟ فرمود: مانند پیامبر اکرم (ص) با آنان پیمان می‌بندد، آنان هم با کمال خضوع، با دست خودشان جزیه می‌پردازند^[۱].

جزیه، مالیاتی است که از اهل ذمّه (یهود، نصاری و مجوس) با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آن‌ها، گرفته می‌شود و در مقابل، از حمایت قانون برخوردار می‌شوند و مانند یک فرد مسلمان در پناه اسلام، آزاد زندگی می‌کنند، و آن مثل زکات و خراج و مالیات و غیره است که از مسلمانان گرفته می‌شود. در این حکم، اجحاف و ظلمی نیست و هردولت برای اداره مملکت، از وصول مالیات ناگزیر است.

در اسلام، آن‌چه از اهل کتاب دریافت می‌شود به نام جزیه و آن‌چه از مسلمین اخذ می‌گردد به نام زکات و غیره خوانده شده است. پس از فتح مکه و درآمدن مردم -فوج‌ فوج- به دین اسلام و سیطره مسلمانان به نحو کامل بر جزیرة العرب، خداوند پیغمبرش را به نبرد با اهل کتاب از یهود و نصاری امر فرمود: ﴿قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ... مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ﴾^[۲]؛ با اهل کتاب که به ایمان به خدا و روز واپسین تن نداده و آن‌چه را که خدا و رسول حرام کرده، حرام ندانند و به دین حق نگرایند، بجنگید تا گاهی که به دست خود، به حالت خواری و ذلت جزیه بپردازند. ابن کثیر گفته: این آیه در سال نهم هجرت، نازل گردید و تا آن روز، پیغمبر (ص) از اهل کتاب جزیه نگرفته بود. و چون این آیه فرود آمد، آن حضرت از نصارای نجران و مجوس هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و مردم اذرعات و جز آن‌ها از قبایل نصاری که در اطراف جزیرة العرب سکونت داشتند، جزیه گرفت^[۳].^[۴]

پرسش مستقیم

امام مهدی در عصر ظهور با اهل ذمه چه خواهد کرد؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

منابع

تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه

پانویس

↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶ و ۳۸۱.
↑ سوره توبه، ۲۹.
↑ معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۴۵.

[1] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶ و ۳۸۱.

[2] سوره توبه، ۲۹.

[3] معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.

[4] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۴۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 [[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید: [[امام زمان]] {{ع}} با [[اهل ذمّه]] چه خواهد کرد؟ فرمود: مانند [[پیامبر اکرم]] {{صل}} با آنان [[پیمان]] می‌بندد، آنان هم با کمال [[خضوع]]، با دست خودشان [[جزیه]] می‌پردازند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶ و ۳۸۱.</ref>.
-[[جزیه]]، مالیاتی است که از [[اهل ذمّه]] ([[یهود]]، [[نصاری]] و [[مجوس]]) با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آن‌ها، گرفته می‌شود و در مقابل، از [[حمایت]] [[قانون]] برخوردار می‌شوند و مانند یک فرد [[مسلمان]] در [[پناه]] [[اسلام]]، آزاد [[زندگی]] می‌کنند، و آن مثل [[زکات]] و [[خراج]] و مالیات و غیره است که از [[مسلمانان]] گرفته می‌شود. در این [[حکم]]، اجحاف و ظلمی نیست و هردولت برای [[اداره]] مملکت، از وصول مالیات ناگزیر است.
+[[جزیه]]، مالیاتی است که از [[اهل ذمّه]] ([[یهود]]، [[نصاری]] و [[مجوس]]) با در نظر گرفتن توانا و ناتوان بودن آن‌ها، گرفته می‌شود و در مقابل، از حمایت [[قانون]] برخوردار می‌شوند و مانند یک فرد [[مسلمان]] در پناه [[اسلام]]، آزاد [[زندگی]] می‌کنند، و آن مثل [[زکات]] و [[خراج]] و مالیات و غیره است که از [[مسلمانان]] گرفته می‌شود. در این [[حکم]]، اجحاف و ظلمی نیست و هردولت برای [[اداره]] مملکت، از وصول مالیات ناگزیر است.
-در [[اسلام]]، آن‌چه از [[اهل کتاب]] دریافت می‌شود به نام [[جزیه]] و آن‌چه از [[مسلمین]] اخذ می‌گردد به نام [[زکات]] و غیره خوانده شده است. پس از [[فتح مکه]] و درآمدن [[مردم]] -فوج‌ فوج- به [[دین اسلام]] و سیطره [[مسلمانان]] به نحو کامل بر [[جزیرة العرب]]، [[خداوند]] پیغمبرش را به [[نبرد]] با [[اهل کتاب]] از [[یهود]] و [[نصاری]] امر فرمود: {{متن قرآن|قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ... مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>سوره توبه، ۲۹.</ref>؛ با [[اهل کتاب]] که به [[ایمان]] به [[خدا]] و روز واپسین تن نداده و آن‌چه را که [[خدا]] و [[رسول]] [[حرام]] کرده، [[حرام]] ندانند و به [[دین حق]] نگرایند، بجنگید تا گاهی که به دست خود، به حالت [[خواری]] و [[ذلت]] [[جزیه]] بپردازند. [[ابن کثیر]] گفته: این [[آیه]] در سال نهم [[هجرت]]، نازل گردید و تا آن روز، [[پیغمبر]] {{صل}} از [[اهل کتاب]] [[جزیه]] نگرفته بود. و چون این [[آیه]] فرود آمد، آن [[حضرت]] از نصارای [[نجران]] و [[مجوس]] هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و [[مردم]] اذرعات و جز آن‌ها از قبایل [[نصاری]] که در اطراف [[جزیرة العرب]] سکونت داشتند، [[جزیه]] گرفت<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۴۵.</ref>.
+در [[اسلام]]، آن‌چه از [[اهل کتاب]] دریافت می‌شود به نام [[جزیه]] و آن‌چه از [[مسلمین]] اخذ می‌گردد به نام [[زکات]] و غیره خوانده شده است. پس از [[فتح مکه]] و درآمدن [[مردم]] -فوج‌ فوج- به [[دین اسلام]] و سیطره [[مسلمانان]] به نحو کامل بر [[جزیرة العرب]]، [[خداوند]] پیغمبرش را به [[نبرد]] با [[اهل کتاب]] از [[یهود]] و [[نصاری]] امر فرمود: {{متن قرآن|قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ... مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>سوره توبه، ۲۹.</ref>؛ با [[اهل کتاب]] که به [[ایمان]] به [[خدا]] و روز واپسین تن نداده و آن‌چه را که [[خدا]] و [[رسول]] [[حرام]] کرده، [[حرام]] ندانند و به [[دین حق]] نگرایند، بجنگید تا گاهی که به دست خود، به حالت [[خواری]] و [[ذلت]] [[جزیه]] بپردازند. [[ابن کثیر]] گفته: این [[آیه]] در سال نهم [[هجرت]]، نازل گردید و تا آن روز، [[پیغمبر]] {{صل}} از [[اهل کتاب]] [[جزیه]] نگرفته بود. و چون این [[آیه]] فرود آمد، آن حضرت از نصارای [[نجران]] و [[مجوس]] هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و [[مردم]] اذرعات و جز آن‌ها از قبایل [[نصاری]] که در اطراف [[جزیرة العرب]] سکونت داشتند، [[جزیه]] گرفت<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص ۱۴۳.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۴۵.</ref>
 == پرسش مستقیم ==