وراثت از پیامبر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
#[[مفضل بن عمر]] [[روایت]] کرده [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب کافی، ج ۱، ص ۲۲۴</ref> «[[سلیمان]] از [[داود]] [[ارث]] برد و [[محمد]]{{صل}} از [[سلیمان]] [[ارث]] برد و ما از [[محمد]]{{صل}} [[ارث]] بردیم. [[علم]] [[تورات]] و انجیل و [[زبور]] و [[تفسیر]] [[الواح]] نزد ماست. [[مفضل]] عرض کرد: [[علم]] زیادی است! [[امام]] فرمودند: این [[علم]] چندان مهم نیست بلکه [[علم]] مهم، علمی است که در هر روز و در هر ساعت به ما داده میشود».<ref>ر.ک. امینی، ابراهیم، بررسی مسائل کلی امامت، ص ۲۴۷</ref> | #[[مفضل بن عمر]] [[روایت]] کرده [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب کافی، ج ۱، ص ۲۲۴</ref> «[[سلیمان]] از [[داود]] [[ارث]] برد و [[محمد]]{{صل}} از [[سلیمان]] [[ارث]] برد و ما از [[محمد]]{{صل}} [[ارث]] بردیم. [[علم]] [[تورات]] و انجیل و [[زبور]] و [[تفسیر]] [[الواح]] نزد ماست. [[مفضل]] عرض کرد: [[علم]] زیادی است! [[امام]] فرمودند: این [[علم]] چندان مهم نیست بلکه [[علم]] مهم، علمی است که در هر روز و در هر ساعت به ما داده میشود».<ref>ر.ک. امینی، ابراهیم، بررسی مسائل کلی امامت، ص ۲۴۷</ref> | ||
#[[زراره]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] میکند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۲۲</ref> «علمی که همراه [[حضرت آدم]] نازل شد، به [[علی]]{{ع}} به [[ارث]] رسید، و هیچ کدام از ما [[امامان]] از [[دنیا]] نمیرویم مگر اینکه یک نفر از [[اهل بیت]] ما، آن [[علم]] را یا هر گونه که [[خدا]] بخواهد، به [[ارث]] میبریم».<ref>ر.ک. افتخاری، سیدابراهیم، بررسی مقایسه ایی شؤون امامت در مکتب قم و بغداد، ص ۶۵ ـ ۷۰</ref> | #[[زراره]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] میکند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۲۲</ref> «علمی که همراه [[حضرت آدم]] نازل شد، به [[علی]]{{ع}} به [[ارث]] رسید، و هیچ کدام از ما [[امامان]] از [[دنیا]] نمیرویم مگر اینکه یک نفر از [[اهل بیت]] ما، آن [[علم]] را یا هر گونه که [[خدا]] بخواهد، به [[ارث]] میبریم».<ref>ر.ک. افتخاری، سیدابراهیم، بررسی مقایسه ایی شؤون امامت در مکتب قم و بغداد، ص ۶۵ ـ ۷۰</ref> | ||
==نتیجه گیری== | |||
*در نتیجه [[علوم]] انبیای گدشته، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[امامان]] قبلی و از جمله [[علم غیب]] به [[امامان]]{{ع}} به [[ارث]] رسیده است و یکی از راههای [[علوم]] آموزی [[اهل بیت]] از این راه است. | *در نتیجه [[علوم]] انبیای گدشته، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[امامان]] قبلی و از جمله [[علم غیب]] به [[امامان]]{{ع}} به [[ارث]] رسیده است و یکی از راههای [[علوم]] آموزی [[اهل بیت]] از این راه است. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |
نسخهٔ ۲۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۳۶
- اين مدخل از زیرشاخههای بحث علم معصوم است. "وراثت از پیامبر" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علم معصوم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
امام وارث علم انبیاء
- امام از نظر کمالات وجودی، تالی تلو نبی بوده، و امامت، با نبوت اتصال و ارتباط بلافصل دارد لذا امام، وارث انبیاست[۱] و از منابع علم امامان(ع) وصایت و وراثت انبیاء و پیامبر اکرم(ص) است،[۲] در اصل تمام علوم انبیای گذشته به پیامبر اسلام به ارث رسیده و ایشان هم، همۀ معارف و علوم خود را به اولین وصی خود، امیرالمؤمنین(ع) تعلیم داده و امام علی(ع) نیز به فرزندانش تا امام زمان(ع) منتقل کردند.[۳]
- مطابق آیات و روایات علم غیب یکی از این علوم است، زیرا طبق آیۀ: «عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلیَ غَیْبِهِ أَحَدًا *إِلَّا مَنِ ارْتَضیَ مِن رَّسُولٍ»[۴] خداوند علم غیب را به پیامبر و هر کسی که از او راضی باشد تعلیم داده است، در روایتی از امام رضا(ع) آمده است:[۵] «رسول الله(ص) که مرضیّ نزد خدا است غیب میداند، ما هم ورثۀ همان رسولی هستیم که خدا او را به هر مقدار از غیب خود خواسته آگاه کرده، پس ما هم میدانیم آنچه شده و آنچه تا روز قیامت خواهد شد».[۶] علم غیب اختصاص به خداوند دارد و اگر برای پیامبر اثبات شده به واسطۀ تعلیم خداوند است از راه وحی و برای امامان(ع) نیز از راه وراثت از پیامبر ثابت میشود.[۷]
دلیل به ارث رسیدن علم غیب
- یکی از دلایل به ارث رسیدن علوم و از جمله علم غیب آن است که علم از طرف خداوند است و اگر به ارث نرسد مردم جاهل مانده، نظام خلق فاسد میگردد و خداوند نیز حجّتی بر مردم نخواهد داشت بلکه بر عکس خواهد بود، بنابراین چون خداوند حکیم است، حکمت او مقتضی توارث علم و دوام عالم است تا حجت بر مردم تمام گردد.[۸] علم ائمه اطهار، علومی الهی است که نسل به نسل از رسول خدا(ص) به ارث بردهاند و علوم ایشان اجتهاد و استنباط مصطلح نیست،[۹] لذا میتوان کلام یکی از آنها را به دیگری نسبت داد.[۱۰] اصولاً از آنجایی که امامت در راستای خاتمیت پیامبر اکرم(ص) قرار گرفته، وراثت معنای خاصی دارد که به معنای شرح آموزههای پیامبر در راستای نیاز مردم است.[۱۱]
راه به ارث رسیدن علوم انبیا و مصادیق آن
- از راه عادی که همان تعلیم و تعلم است: حضرت علی(ع) میفرمایند: «کنت ادخل علی رسول الله کُلَّ یَوْمٍ دَخْلَةً وَ کُلَّ لَیْلَةٍ دَخْلَة... إِذَا سَأَلْتُهُ أَجَابَنِی وَ إِذَا سَکَتُّ وَ فَنِیَتْ مَسَائِلِی ابْتَدَأَنِی»[۱۲]
- راه دیگر تعلیم از راه غیر عادی و از راه القاء و عنایت خداوندی است، امام علی(ع) آنگاه که به دستور پیامبر(ص) عازم یمن شد، از ایشان درباره پرسشهایی که مردم یمن درباره قضا از او میکنند، راهنمایی خواست. پیامبر فرمودند:[۱۳] «ادن، فدنوت فضرب بیده علی صدری ثم قال: "اللهم ثبت لسانه واهد قلبه" فلا والذی فلق الحبة و برء النسمة ما شککت فی قضاء بین اثنین بعد».[۱۴]
- وراثت امامان(ع) از انبیاء و پیامبر اکرم(ص) در دو موضوع بوده است:
- وراثت اعتباری؛ یعنی اموری که مربوط به آثار ظاهری نبوت است، مانند پیراهن حضرت یوسف(ع)، عصای موسی(ع) و...، و بیشتر برای ابراز حق در مواردی که مسئله امامت ایشان مشتبه میشده و داشتن آثار ظاهری انبیاء نشانه حقانیت ایشان معرفی شده است به ارث بردهاند.[۱۵]
- وراثت حقیقی؛ یعنی علوم و حکمتها و کمالات و سجایای اخلاقی که در هر پیامبری به صورتی ظهور نموده است به ارث برده اند،[۱۶] و از همین باب است وراثت کتب انبیاء سابق[۱۷] و انتقال برخی کتب مانند جفر و جامعه و... میان ایشان،[۱۸] چنانکه در روایتی از امام صادق(ع) سؤال میشود:[۱۹] آیا تورات و انجیل و کتب انبیاء نزد شما است؟ حضرت فرمود: «آنها در نزد ما به صورت وراثت از ایشان به ما رسیده است و همانگونه که آنها قرائت میکردند ما نیز آنها را میخوانیم و همانگونه که آنها از آن کتابها سخن میگفتند ما نیز از آنها سخن میگوییم، به راستی خداوند حجتی را در زمینش قرار نمیدهد که از او چیزی سؤال شود و او بگوید: نمیدانم».[۲۰]
بررسی روایات
- روایات فراوانی که از حد شمارش بیرون است،[۲۱] از شیعه و اهل سنت در این زمینه وارد شده است[۲۲] و مفهوم آنها این است که علم ائمه(ع) بالوراثه از رسول خداست.[۲۳] و نیز روایات متعددی[۲۴] دلالت میکنند هر امامی از امام پیشین، دانشهایی را فرا میگرفته است.[۲۵] برخی از این روایات عبارتند از:[۲۶]
- محمد بن فضل هاشمی از امام رضا(ع) روایت کرده،[۲۷] آن جناب نظر کرد به ابن هذاب، و سپس فرمود: «اگر به تو خبر دهم در این روزها یکی از بستگان تو کشته خواهد شد آیا گفته مرا تصدیق میکنی؟» عرض کرد خیر، زیرا جز خداوند متعال کسی علم غیب نمیداند. امام رضا(ع) آیۀ: «عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلیَ غَیْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضیَ مِن رَّسُولٍ» را تلاوت نموده و بعد فرمودند: رسول خدا(ص) مورد رضا و پسند خداست و ما وارثان همین رسول هستیم که خداوند او را بر غیب خود که میخواهد آگاه نموده و آن حضرت علم به وقایع گذشته و بعد تا روز قیامت را به ما آموخت».[۲۸]
- مفضل بن عمر روایت کرده امام صادق(ع) فرمودند:[۲۹] «سلیمان از داود ارث برد و محمد(ص) از سلیمان ارث برد و ما از محمد(ص) ارث بردیم. علم تورات و انجیل و زبور و تفسیر الواح نزد ماست. مفضل عرض کرد: علم زیادی است! امام فرمودند: این علم چندان مهم نیست بلکه علم مهم، علمی است که در هر روز و در هر ساعت به ما داده میشود».[۳۰]
- زراره از امام باقر(ع) نقل میکند:[۳۱] «علمی که همراه حضرت آدم نازل شد، به علی(ع) به ارث رسید، و هیچ کدام از ما امامان از دنیا نمیرویم مگر اینکه یک نفر از اهل بیت ما، آن علم را یا هر گونه که خدا بخواهد، به ارث میبریم».[۳۲]
نتیجه گیری
- در نتیجه علوم انبیای گدشته، پیامبر اکرم(ص) و امامان قبلی و از جمله علم غیب به امامان(ع) به ارث رسیده است و یکی از راههای علوم آموزی اهل بیت از این راه است.
پرسشهای وابسته
جستارهای وابسته
منبعشناسی جامع علم معصوم
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک. مولوی، محمد، نیاز جهان به امام زمان، ص ۲۰ ـ ۲۲
- ↑ ر.ک. عسکری امام خان، منشأ و قلمرو علم امام، فصل چهارم، صفحه؟؟؟؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، ص ۶۴؛ عرفانی، محمدنظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۸۱؛ اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص ۶۴ ـ ۶۸؛ تورانی، اعلا و خطیبی، زهرا، علم امام در آینۀ حکمت متعالیه، ص ۵۹
- ↑ ر.ک. مطهری، مرتضی، امامت و رهبری، ص ۲۹؛ خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج ۲، ص ۳۹۱ و ۳۹۲؛ یوسفیان، حسن، علم غیب امام، ص ۳۴۸؛ مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت، ویژگی ها، ابعاد و مبادی آن، ص ۱۵۰
- ↑ سورۀ جن، آیۀ ۲۶ و ۲۷
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج ۶۴، ص ۲۸۱، باب ۱۴
- ↑ ر.ک. لاری، علی اکبر، فی کیفیة علم الامام و منابع ذلک العلم، ص ۲۵۸؛ خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص ۱۵۲
- ↑ ر.ک طباطبایی، سیدمحمد حسین، اسلام و انسان معاصر، ص ۱۹۸ و ۲۰۸ ـ ۲۱۱؛ خوش باور، داوود، علم غیب از دیدگاه فریقین، ص ۱۵۲
- ↑ ر.ک. شیخ زاده، قاسم علی، رابطۀ علم غیب امام حسین و حادثۀ عاشورا، ص ۷۱ ـ ۷۳
- ↑ ر.ک. نصیری، محمد حسین، گسترۀ علم امام از دیدگاه آیات و روایات، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. جوادی آملی، عبدالله، علم موروثی، علم لدنی، پیشگوییهای امام علی(ع)، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. حجامی، حسین، علم امام وحی و خاتمیت، پایگاه اطلاع رسانی مؤسسۀ آینده روشن
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۶۴
- ↑ ر.ک. ابن حیون، نعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار(ع)، ج ۲، ص ۳۰۱
- ↑ ر.ک. مصطفوی، سیدحسن، مروی، احمد، دلایل عقلی و نقلی علم غیب امامان معصوم، فصلنامه قبسات، ص۳۰
- ↑ ر.ک. تحریری، محمدباقر، جلوههای لاهوتی، ج ۱، ص ۳۶۳ ـ ۳۶۵؛ حسینی میلانی، سیدعلی، با پیشوایان هدایتگر، ج ۲، ص ۲۶۰
- ↑ ر.ک. تحریری، محمدباقر، جلوههای لاهوتی، ج ۱، ص ۳۶۳ ـ ۳۶۵؛ حسینی میلانی، سیدعلی، با پیشوایان هدایتگر، ج ۲، ص ۲۶۰
- ↑ ر.ک. بیابانی اسکویی، محمد، امامت، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. هاشمی، سیدعلی، ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی، ص ۱۸۰
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، توحید، ص ۲۷۵
- ↑ ر.ک. تحریری، محمدباقر، جلوههای لاهوتی، ج ۱، ص ۳۶۳ ـ ۳۶۵
- ↑ ر.ک. طباطبایی، سیدمحمد حسین، ترجمۀ تفسیر المیزان، ج۲۰، ص ۹۱
- ↑ ر.ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج ۲، ص ۳۹۱ و ۳۹۲
- ↑ ر.ک. طباطبایی، سیدمحمد حسین، ترجمۀ تفسیر المیزان، ج۲۰، ص ۹۱؛ فاضل لنکرانی، محمد، اشراقی، شهاب الدین، پاسداران وحی، ص ۱۹۳؛ جوادی آملی، عبدالله، علم موروثی، علم لدنی، پیشگوییهای امام علی(ع)، صفحه؟؟؟؛ میرباقری، سیدمحمد مهدی، حقیقت علم امیرالمؤمنین(ع)، فرهنگستان علوم اسلامی قم؛ نادم، محمدحسن، افتخاری، سیدابراهیم، منابع علم امام از دیدگاه متکلمان قم و بغداد، ص ۶۲؛ گنجی، حسین، امام شناسی، ج ۱، ص ۱۶۲؛ زرین جویی، عین الله، مسألۀ علم امام در آثار دانشمندان معاصر شیعی، ص ۷۶ ـ ۷۷
- ↑ مانند: محمد بن حسن صفار؛ بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ع)؛ ص ۲۹۰ ـ ۲۹۶
- ↑ ر.ک. هاشمی، سیدعلی، علم امام تام یا محدود، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. فاضل لنکرانی، محمد، اشراقی، شهاب الدین، پاسداران وحی، ص ۱۹۳؛ جوادی آملی، عبدالله، علم موروثی، علم لدنی، پیشگوییهای امام علی(ع)، صفحه؟؟؟؛ امینی، ابراهیم، بررسی مسائل کلی امامت، ص ۲۴۷؛ نادم، محمدحسن، افتخاری، سیدابراهیم، منابع علم امام از دیدگاه متکلمان قم و بغداد، ص ۶۲؛ افتخاری، سیدابراهیم، بررسی مقایسه ایی شؤون امامت در مکتب قم و بغداد، ص ۶۵ ـ ۷۰؛ منصوری رامسری، خلیل، بی کرانگی علم امام، وبگاه سماموس؛ بیابانی اسکویی، محمد، امامت، صفحه؟؟؟؛ رستم نژاد، مهدی، سخنرانی با موضوع: یکی از استلزامات علم لدنی، عصمت است، خبرگزاری ابنا؛ مشکی، محمد، بررسی علم امام از دیدگاه شیخ مفید، فصلنامه فلسفی کلامی، ش ۴۵، ص ۳۰۴ و ۳۰۵؛ نصیری، محمد حسین، گسترۀ علم امام از دیدگاه آیات و روایات، صفحه؟؟؟؛ عسکری امام خان، منشأ و قلمرو علم امام، فصل چهارم، صفحه؟؟؟؛ رستمی، محمدزمان، آل بویه، طاهره، علم امام، وبگاه راسخون؛ یوسفیان، حسن، علم غیب امام، ص ۳۴۸؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، ص ۶۴؛ عرفانی، محمدنظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۸۱؛ مولوی، محمد، نیاز جهان به امام زمان، ص ۲۰ ـ ۲۲؛ شیخ زاده، قاسم علی، رابطۀ علم غیب امام حسین و حادثۀ عاشورا، ص ۷۱ ـ ۷۳؛ رنجبر، جواد، کنکاشی در کیفیت و سرچشمههای علم امام، صفحه؟؟؟؛ صادقی، حسن، مقایسۀ پیامبر و امام از دیدگاه امام رضا(ع)، ص ۸۳؛ پارسانسب، گل افشان، پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمۀ زهرا(س)، ص ۳۶ و ۳۷
- ↑ راوندی، قطب الدین، الخرائج و الجرائح، ج ۱، ص ۳۴۳
- ↑ ر.ک. حجامی، حسین، علم امام وحی و خاتمیت، پایگاه اطلاع رسانی مؤسسۀ آینده روشن
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب کافی، ج ۱، ص ۲۲۴
- ↑ ر.ک. امینی، ابراهیم، بررسی مسائل کلی امامت، ص ۲۴۷
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۲۲
- ↑ ر.ک. افتخاری، سیدابراهیم، بررسی مقایسه ایی شؤون امامت در مکتب قم و بغداد، ص ۶۵ ـ ۷۰