کرامات امام حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== منابع == {{ستون-شروع|1}} * ' به '== منابع == {{منابع}} * ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امام مجتبی/بالا}}{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[امامت]]''' است. "''' [[کرامات امام حسن مجتبی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[کرامات امام حسن مجتبی در حدیث]] - [[کرامات امام حسن مجتبی در تاریخ اسلامی]]</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۵ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۶

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث امامت است. " کرامات امام حسن مجتبی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

  1. تسبیح سنگ ریزه: در روایت آمده است که پیامبر اکرم(ص) سنگ ریزه‌ای را در دستان امام حسن و امام حسین(ع) قرار دادند ناگهان سنگ ریزه شروع به تسبیح گفتن نمود آن حضرت(ص) فرمودند: "لا يسبّحن إلا في يدي نبيّ أو وصيّ نبيّ، و الحسن و الحسين من عترتي و أوصيائي و خلفائي"[۲].
  2. بارور کردن درخت خرمای خشک: امام صادق(ع) فرمود: حسن بن علی(ع) در یکی از سفرهای عمره همراه مردی از اولاد زبیر بود که به امامتش معتقد بود، زیر درخت خرمائی که از تشنگی خشک شده بود، فرود آمدند، در زیر آن درخت فرشی برای امام حسن انداختند و در برابرش فرشی برای زبیری، زیر درخت خرمای دیگری. زبیری سر بالا کرد و گفت: اگر این درخت خرمای تازه می‌داشت از آن می‌خوردیم. امام حسن فرمود: خرما میل داری؟ زبیری گفت: آری. حضرت دست به‌سوی آسمان برداشت و دعا کرد. پس درخت سبز شد و بحال خود برگشت و برگ و خرما برآورد. ساربانی که مرکب از او کرایه کرده بودند، گفت: به خدا این جادو است، امام حسن(ع) فرمود: "وَيْلَكَ لَيْسَ بِسِحْرٍ وَ لَكِنْ دَعْوَةُ ابْنِ نَبِيٍّ مُسْتَجَابَةٌ"؛ وای بر تو، جادو نیست، بلکه دعای مستجاب پسر پیغمبر است، پس به‌سوی درخت بالا رفتند و هر چه خرما داشت چیدند و آنها را کفایت کرد[۳].

پرسش‌های وابسته

منابع

جستارهای وابسته

منبع‌شناسی جامع امام حسن مجتبی

پانویس

  1. ر.ک: الخرائج و الجرائح، ج ۱، ص ۲۳۶ و بحار، ج ۴۳، ص ۳۲۳.
  2. إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص ۱۵.
  3. کافی، ج ۱، ص ۴۶۲ و إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص ۱۸.
  4. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۲۳.