سوره اسراء: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۴

مقدمه

«اسراء» به معنای حرکت دادنِ شبانه است. در آغاز سوره به حرکت و سیر شبانه پیامبر (ص) توسط خداوند از مکه تا مسجد الاقصی اشاره شده است؛ لذا «إسراء» نامیده شده است. این حرکت مقدمه معراج بزرگ پیامبر (ص) به آسمان‌ها و رمزی از حرکت صعودی انسان در مسیر تکامل بود.

این سوره هدفی را دنبال می‌کند که آن عبارت است از تسبیح خدای تعالی، این سوره مطلب را با اشاره به داستان معراج رسول خدا (ص) و سیر آن حضرت از مسجد الحرام به مسجد اقصی (که همان بیت المقدس باشد و بنائی است مرتفع‌ (هیکل) که داوود و سلیمان (ع) برای بنی اسرائیل بنا نمودند، و خدا آن را خانه مقدس ایشان قرار داد) شروع نموده و متذکر شده است.

آن گاه کلام را به مناسبت، به مقدرات بنی اسرائیل کشانده، از عزت و ذلت آنان و این که خداوند در هر روزگاری که او را اطاعت می‌کردند سربلندشان می‌کرده، و هر وقت که از در عصیان در می‌آمدند ذلیل و خوارشان می‌ساخته، سخن گفته و نیز کیفیت نزول کتاب بر آنان و پیرامون دعوت آنان به توحید و نفی شرک توضیح داده است.

سپس به همین مناسبت کلام را به وضع این امت معطوف ساخته، که بر این امت نیز کتاب نازل کرده پس اگر اطاعت کنند اجر می‌برند، و اگر عصیان بورزند عقاب می‌شوند، و ملاک کار ایشان مانند آنان به همان اعمالی است که می‌کنند، و به طور کلی با هر انسانی بر طبق عملش معامله می‌کنند، و سنت الهی در امت‌های گذشته نیز بر همین منوال بوده است.

پس آن گاه حقایق مهم و بسیاری از معارف مربوط به مبدأ و معاد و شرایع عامه از اوامر و نواهی و غیر آن را بیان می‌کند.

ویژگی‌های سوره اسراء

این سوره ۱۱۱ آیه به عدد کوفی، ۱۱۰ آیه طبق اعداد دیگر، ۱۵۳۳ یا ۱۵۶۰ کلمه و ۶۴۶۰ حرف دارد.
در ترتیب نزول، پنجاهمین و در ترتیب مصحف شریف هفدهمین سوره است.
پس از سوره قصص و پیش از سوره یونس در مکه نازل شد؛ مگر آیات ﴿وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا﴾^[۱]، ﴿وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا﴾^[۲]، ﴿وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا﴾^[۳]، ﴿أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا﴾^[۴]، ﴿وَإِنْ كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ وَإِذًا لَاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا﴾^[۵]، ﴿وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا﴾^[۶]، ﴿إِذًا لَأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا﴾^[۷]، ﴿وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا﴾^[۸]، ﴿سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنْ رُسُلِنَا وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا﴾^[۹]، ﴿أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا﴾^[۱۰]، ﴿وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا﴾^[۱۱]،﴿وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا﴾^[۱۲] که مدنی هستند.
از نظر کمّیّت، سه‌ چهارم از یک جزء قرآن را دربرگرفته است.
از سُوَر مئین است.
چهارمین سوره از سوره‌های دارای سجده مستحب است.
سه آیه منسوخ دارد.

احکام فقهی سوره اسراء

حرمت زنا و روابط نامشروع؛
حرمت قتل؛
حق قصاص برای ولیّ مقتول؛
حرمت تعدی به مال یتیم و لزوم حفظ آن؛
اوقات نماز؛
لزوم عمل به عقود؛
حرمت کلاهبرداری و کم‌فروشی و خیانت در کَیل و وزن.

پیام‌های سوره اسراء

توحید؛
معاد، نتایج اعمال و حسابرسی به آن؛
معراج پیامبر (ص) به آسمان‌ها؛
داستان حضرت موسی با فرعون و بنی‌اسرائیل و فرازهایی از تاریخ حضرت نوح؛
مسئله اختیار و آزادی عمل و اراده؛
قانونگذاری و تشریع چند حکم مهم فقهی؛
مسائل اخلاقی همچون تواضع و خوش‌خویی؛
حقوق والدین و خویشاوندان^[۱۳].^[۱۴]

فضیلت سوره اِسراء

در فضیلت این سوره از پیامبر اکرم (ص) وسلم نقل شده: «هر کس این سوره را بخواند و هنگام خواندن آیه‌ای که درباره پدر و مادر است ﴿وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا﴾^[۱۵] دچار رقّت قلب شود در بهشت اجری به او داده می‌شود که برابر ۲۴۰۰ پیمانه و هر پیمانه‌ای از تمام نعمت‌های دنیا بهتر است».

امام صادق (ع) در این باره فرموده‌اند: «هر کس که سوره اسراء را در شب‌های جمعه تلاوت نماید، در زمان زنده بودنش حضرت قائم (ع) را درک خواهد کرد و از اصحاب او خواهد بود».

در روایات، برای این سوره آثار و برکاتی شمرده‌اند، مثل: برآورده شدن حاجات، باز شدن زبان طفل، زیاد شدن فهم و قدرت سخنوری، درمان وسواس، درمان درد، ایمن شدن در برابر سرقت^[۱۶].^[۱۷]

اسامی سوره اسراء

این سوره علاوه بر «اسراء» (به فتح همزه یا کسر آن) که معروف‌ترین نام این سوره است، دو نام دیگر نیز دارد:

بنی‌اسرائیل: این نام برگرفته از داستان عبرت‌انگیز قوم بنی‌اسرائیل در آیه ﴿وَقَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا﴾^[۱۸].
سبحان: کلمه «سبحان» از ریشه «تسبیح» و تسبیح به معنای منزّه و مبرّا دانستن خدا از عیب‌ها و نواقص است و در مقام تجلیل از خداوند به کار می‌رود. این نام از آیه نخست این سوره که در مقام تقدیس و تسبیح خداوند نازل شده اقتباس شده است ﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى﴾^[۱۹].^[۲۰].^[۲۱]

منابع

فرهنگ‌نامه علوم قرآنی

پانویس

↑ «و حقّ خویشاوند را به او برسان و نیز (حقّ) مستمند و در راه مانده را و هیچ‌گونه فراخ‌رفتاری مورز» سوره اسراء، آیه ۲۶.
↑ «و نزدیک زنا نشوید که کاری زشت و راهی بد است» سوره اسراء، آیه ۳۲.
↑ «و آن کس را که خداوند (کشتن وی را) حرام کرده است جز به حقّ مکشید و آنکه به ستم کشته شود برای وارث او حقّی نهاده‌ایم پس نباید در کشتن (به قصاص) گزافکاری کند زیرا (از سوی شرع) یاری شده است» سوره اسراء، آیه ۳۳.
↑ «آن کسانی که (مشرکان به پرستش) می‌خوانند خود به سوی پروردگارشان دستاویز می‌جویند تا کدام یک (به خداوند) نزدیک‌تر گردند و به بخشایش او امید می‌برند و از عذاب وی می‌هراسند؛ بی‌گمان عذاب پروردگارت پرهیختنی است» سوره اسراء، آیه ۵۷.
↑ «و نزدیک بود که تو را از آنچه ما به تو وحی کردیم (به ترفند) باز دارند تا جز آن را بر ما بربندی و آنگاه تو را بی‌گمان دوست می‌گرفتند» سوره اسراء، آیه ۷۳.
↑ «و اگر ما تو را پابرجا نمی‌داشتیم نزدیک بود اندکی به آنان گرایش یابی» سوره اسراء، آیه ۷۴.
↑ «آنگاه بی‌گمان دو چندان در زندگی و دو چندان پس از مرگ به تو (از عذاب) می‌چشاندیم سپس در برابر ما برای خویش یاوری نمی‌یافتی» سوره اسراء، آیه ۷۵.
↑ «و به راستی نزدیک بود که تو را از این سرزمین بلغزانند تا از آن بیرون رانند و در آن صورت (آنها نیز) پس از تو جز اندکی درنگ نداشتند» سوره اسراء، آیه ۷۶.
↑ «بنا بر سنتی (انجام یافته) با پیامبران ما که پیش از تو فرستادیم و در سنّت ما هیچ دگرگونی نمی‌یابی» سوره اسراء، آیه ۷۷.
↑ «نماز را از هنگام بازگشت خورشید (در نیمه روز) تا تاریکی شب بپا دار! و (نیز) نماز صبح را که نماز صبح با گواهی (فرشتگان) است» سوره اسراء، آیه ۷۸.
↑ «و پاره‌ای از شب را بدان (نماز شب) بیدار باش که (نمازی) افزون برای توست باشد که پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد» سوره اسراء، آیه ۷۹.
↑ «و بگو: پروردگارا مرا با درآوردنی درست (به هر کار) در آور و با بیرون بردنی درست (از هر کار) بیرون بر و از نزد خویش برای من برهانی یاریگر بگمار!» سوره اسراء، آیه ۸۰.
↑ سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۴۴۴؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۴؛ حجتی، محمد باقر، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، صفحه ۱۴۳و۱۴۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۲۸۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۲، صفحه (۱-۶)؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳و۳۹؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۱۹۳و۴۳؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۲۳۰.
↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۲۷۳۷.
↑ «و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نکویی کنید؛ اگر هر یک از آن دو یا هر دو، نزد تو به پیری رسند به آنان اف مگو و بر آنها بانگ مزن و با ایشان سخن به نکویی بگوی!» سوره اسراء، آیه ۲۳.
↑ ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال، صفحه ۱۰۶؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القران، جلد۶، صفحه ۲۱۳؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، جلد۲، صفحه ۶۲۶؛ طبرسی، فضل بن حسن، مکارم الاخلاق، صفحه ۴۴۳ و ۳۶۹.
↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۳۵۸۰.
↑ «و به بنی اسرائیل در کتاب (تورات) خبر دادیم که دو بار در این سرزمین تباهی می‌ورزید و گردنکشی بزرگی می‌کنید» سوره اسراء، آیه ۴.
↑ «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.
↑ فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۲۸۸؛ سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۱۸۰؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۴؛ سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۱۹۳.
↑ فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۷۸۰.

[1] «و حقّ خویشاوند را به او برسان و نیز (حقّ) مستمند و در راه مانده را و هیچ‌گونه فراخ‌رفتاری مورز» سوره اسراء، آیه ۲۶.

[2] «و نزدیک زنا نشوید که کاری زشت و راهی بد است» سوره اسراء، آیه ۳۲.

[3] «و آن کس را که خداوند (کشتن وی را) حرام کرده است جز به حقّ مکشید و آنکه به ستم کشته شود برای وارث او حقّی نهاده‌ایم پس نباید در کشتن (به قصاص) گزافکاری کند زیرا (از سوی شرع) یاری شده است» سوره اسراء، آیه ۳۳.

[4] «آن کسانی که (مشرکان به پرستش) می‌خوانند خود به سوی پروردگارشان دستاویز می‌جویند تا کدام یک (به خداوند) نزدیک‌تر گردند و به بخشایش او امید می‌برند و از عذاب وی می‌هراسند؛ بی‌گمان عذاب پروردگارت پرهیختنی است» سوره اسراء، آیه ۵۷.

[5] «و نزدیک بود که تو را از آنچه ما به تو وحی کردیم (به ترفند) باز دارند تا جز آن را بر ما بربندی و آنگاه تو را بی‌گمان دوست می‌گرفتند» سوره اسراء، آیه ۷۳.

[6] «و اگر ما تو را پابرجا نمی‌داشتیم نزدیک بود اندکی به آنان گرایش یابی» سوره اسراء، آیه ۷۴.

[7] «آنگاه بی‌گمان دو چندان در زندگی و دو چندان پس از مرگ به تو (از عذاب) می‌چشاندیم سپس در برابر ما برای خویش یاوری نمی‌یافتی» سوره اسراء، آیه ۷۵.

[8] «و به راستی نزدیک بود که تو را از این سرزمین بلغزانند تا از آن بیرون رانند و در آن صورت (آنها نیز) پس از تو جز اندکی درنگ نداشتند» سوره اسراء، آیه ۷۶.

[9] «بنا بر سنتی (انجام یافته) با پیامبران ما که پیش از تو فرستادیم و در سنّت ما هیچ دگرگونی نمی‌یابی» سوره اسراء، آیه ۷۷.

[10] «نماز را از هنگام بازگشت خورشید (در نیمه روز) تا تاریکی شب بپا دار! و (نیز) نماز صبح را که نماز صبح با گواهی (فرشتگان) است» سوره اسراء، آیه ۷۸.

[11] «و پاره‌ای از شب را بدان (نماز شب) بیدار باش که (نمازی) افزون برای توست باشد که پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد» سوره اسراء، آیه ۷۹.

[12] «و بگو: پروردگارا مرا با درآوردنی درست (به هر کار) در آور و با بیرون بردنی درست (از هر کار) بیرون بر و از نزد خویش برای من برهانی یاریگر بگمار!» سوره اسراء، آیه ۸۰.

[13] سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۴۴۴؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۴؛ حجتی، محمد باقر، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، صفحه ۱۴۳و۱۴۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۲۸۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۲، صفحه (۱-۶)؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳و۳۹؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۱۹۳و۴۳؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۲۳۰.

[14] فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۲۷۳۷.

[15] «و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نکویی کنید؛ اگر هر یک از آن دو یا هر دو، نزد تو به پیری رسند به آنان اف مگو و بر آنها بانگ مزن و با ایشان سخن به نکویی بگوی!» سوره اسراء، آیه ۲۳.

[16] ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال، صفحه ۱۰۶؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القران، جلد۶، صفحه ۲۱۳؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، جلد۲، صفحه ۶۲۶؛ طبرسی، فضل بن حسن، مکارم الاخلاق، صفحه ۴۴۳ و ۳۶۹.

[17] فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۳۵۸۰.

[18] «و به بنی اسرائیل در کتاب (تورات) خبر دادیم که دو بار در این سرزمین تباهی می‌ورزید و گردنکشی بزرگی می‌کنید» سوره اسراء، آیه ۴.

[19] «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.

[20] فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۲۸۸؛ سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۱۸۰؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۴؛ سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۱۹۳.

[21] فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۷۸۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = سوره | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سوره اسراء در علوم قرآنی]] - [[سوره اسراء در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+«[[اسراء]]» به معنای حرکت دادنِ شبانه است. در آغاز [[سوره]] به حرکت و سیر شبانه پیامبر {{صل}} توسط [[خداوند]] از [[مکه]] تا [[مسجد الاقصی]] اشاره شده است؛ لذا «[[إسراء]]» نامیده شده است. این حرکت مقدمه [[معراج]] بزرگ [[پیامبر]] {{صل}} به [[آسمان‌ها]] و رمزی از حرکت صعودی [[انسان]] در مسیر [[تکامل]] بود.
-: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سوره اسراء در قرآن]] | [[سوره اسراء در حدیث]] | [[سوره اسراء در نهج البلاغه]] </div>
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-==مقدمه==
+این سوره هدفی را دنبال می‌کند که آن عبارت است از [[تسبیح]] [[خدای تعالی]]، این سوره مطلب را با اشاره به داستان معراج [[رسول خدا]] {{صل}} و [[سیر]] آن [[حضرت]] از [[مسجد الحرام]] به [[مسجد]] اقصی (که همان [[بیت المقدس]] باشد و بنائی است مرتفع‌ (هیکل) که [[داوود]] و سلیمان {{ع}} برای [[بنی اسرائیل]] بنا نمودند، و [[خدا]] آن را [[خانه]] [[مقدس]] ایشان قرار داد) شروع نموده و متذکر شده است.
-این [[سوره]] به اتفاق مکی است <ref>بصائر ذوی التمییز، ج ۱، ص ۲۸۸؛ المکی و المدنی فی القرآن، ج ۱، ص ۳۶۰.</ref> و در نقل‌های مختلف تا ۲۱ [[آیه]] آن را به سبب وجود [[حکم شرعی]] یا [[شأن]] نزولی که در ذیل آن گزارش شده از [[آیات]] [[مدنی]] برشمرده‌اند.<ref> التحریر و التنویر، ج ۱۵، ص ۶؛ روح المعانی، مج ۹، ج ۱۵، ص ۳؛ المکی والمدنی فی‌القرآن، ج ۲، ص ۷۴۴ ـ ۸۱۱، ۸۴۶.</ref> محققان وجود [[احکام شرعی]] در سوره‌های مکی، نظیر [[اعراف]] و انعام و [[ضعف روایات]] شأن نزولی و [[سیاق آیات]] را دلیل بر [[سستی]] این استثنا دانسته‌اند.<ref> التمهید، ج ۱، ص ۱۸۷ ـ ۱۹۴؛ التفسیر الحدیث، ج ۳، ص ۳۵۱.</ref> وجود شباهت‌هایی در آیات این سوره با سوره‌های مدنی سبب شده که برخی این سوره را در ردیف سوره‌های مکی شبیه به مدنی قرار دهند.<ref>الموسوعة القرآنیه، ج ۵، ص ۶۱.</ref> بنا به مشهورترین [[روایت]] پنجاهمین سوره‌ای است <ref> البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص ۲۸۱؛ التمهید، ج ۱، ص ۱۳۴، ۱۳۶.</ref> که در سال یازدهم [[بعثت]] پس از [[سوره قصص]] و پیش از [[سوره یونس]] نازل شده است.<ref>البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص ۲۸۱؛ التمهید، ج ۱، ص ۱۳۴، ۱۳۶؛ الموسوعة القرآنیه، ج ۵، ص ۶۹.</ref> نامگذاری آن به "[[إسراء]]" به سبب اولین آیه آن است که به رخداد إسراء و [[معراج]] [[پیامبر]]{{صل}} اشاره دارد <ref>المنیر، ج ۱۵، ص ۵.</ref> و چون بخش قابل توجهی از این سوره در آغاز و پایان به داستان [[بنی‌اسرائیل]] پرداخته است به سوره «بنی‌اسرائیل» [[شهرت]] یافته <ref>بصائر ذوی‌التمییز، ج۱، ص۲۸۸؛ المنیر، ج۱۵، ص۵.</ref> و در [[روایات]] به این نام خوانده شده است.<ref> ثواب‌الاعمال، ص۱۰۷؛ الدرالمنثور، ج ۵، ص ۱۸۱.</ref>
-اطلاق نام "سبحان" بر آن نیز به سبب کلمه آغازین آن است. در روایتی از [[امیرمؤمنان]]، [[امام علی]]{{ع}} نیز از این سوره به سوره "سبحان" یاد شده است.<ref>بصائر ذوی التمییز، ج ۱، ص ۲۸۸، ۲۹۶.</ref> این [[سوره]] ۱۱۱ [[آیه]] دارد. بسیاری با ادغام [[آیات]] ۱۰۷ ـ ۱۰۸ شمار آیاتش را ۱۱۰ دانسته‌اند.<ref>البیان فی عد آی القرآن، ص ۱۷۷؛ مجمع البیان، ج ۶، ص ۶۰۷؛ روض‌الجنان، ج ۱۲، ص ۱۲۲.</ref> شمار کلمات این سوره را ۱۵۵۸ <ref> المعجم‌الاحصائی، ج ۱، ص ۲۹۰، ۳۰۱.</ref> و شمار حروفش را ۶۴۶۰ حرف دانسته‌اند.<ref>کشف الاسرار، ج ۵، ص ۴۷۹؛ بصائر ذوی التمییز، ج ۱، ص ۲۸۸؛ البیان فی عد آی القرآن، ص ۱۷۷.</ref>
+آن گاه [[کلام]] را به مناسبت، به مقدرات بنی اسرائیل کشانده، از [[عزت]] و [[ذلت]] آنان و این که خداوند در هر روزگاری که او را [[اطاعت]] می‌کردند سربلندشان می‌کرده، و هر وقت که از در [[عصیان]] در می‌آمدند [[ذلیل]] و خوارشان می‌ساخته، [[سخن]] گفته و نیز کیفیت [[نزول]] کتاب بر آنان و پیرامون [[دعوت]] آنان به [[توحید]] و [[نفی]] [[شرک]] توضیح داده است.
-در تقسیم‌بندی [[سوره‌ها]] در گروه سوره‌های مئین (سوره‌هایی که حدود ۱۰۰ آیه دارد) و مسبّحات (۷ سوره‌ای که با [[تسبیح]] آغاز شده) قرار دارد.<ref>معجم علوم‌القرآن، ص ۲۳۸، ۲۶۸.</ref> فواصل آیاتش به جز اوّلین آیه، الف و از آهنگ یکسانی برخوردار است.<ref> البیان فی عد آی‌القرآن، ص۱۷۷؛ بصائر ذوی‌التمییز، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref> جمعی از [[مفسّران]] درباره پیوند این سوره با [[سوره نحل]] که قبل از آن قرار دارد گفته‌اند: چون [[خداوند]] در آیات پایانی سوره نحل به پیامبرش [[فرمان]] داد تا در برابر [[اذیت]] و [[آزار]] و نسبت‌های ناروای [[مشرکان]] به وی [[بردباری]] کند، این سوره را با [[یادآوری]] ماجرای معراجش که نشانه‌ای از [[تعظیم]] و [[تکریم]] او از جانب خداست آغاز کرد <ref>مجمع البیان، ج ۶، ص ۶۰۷؛ البحر المحیط، ج ۷، ص ۷؛ المنیر، ج ۱۵، ص ۶.</ref> تا [[آرامش]] بخش دردها و رنجهایش باشد<ref> روح‌المعانی، مج ۹، ج ۱۵، ص ۴؛ المنیر، ج ۱۵، ص ۶.</ref>.<ref>[[سید عبدالرسول حسینی‌زاده|حسینی‌زاده، سید عبدالرسول]]، [[سوره اسراء (مقاله)|مقاله «سوره اسراء»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>
+سپس به همین مناسبت کلام را به وضع این [[امت]] معطوف ساخته، که بر این امت نیز کتاب نازل کرده پس اگر اطاعت کنند [[اجر]] می‌برند، و اگر عصیان بورزند [[عقاب]] می‌شوند، و ملاک کار ایشان مانند آنان به همان اعمالی است که می‌کنند، و به طور کلی با هر [[انسانی]] بر طبق عملش [[معامله]] می‌کنند، و [[سنت الهی]] در امت‌های گذشته نیز بر همین منوال بوده است.
-==محتوای سوره==
+پس آن گاه [[حقایق]] مهم و بسیاری از [[معارف]] مربوط به [[مبدأ و معاد]] و [[شرایع]] [[عامه]] از [[اوامر و نواهی]] و غیر آن را بیان می‌کند.
-محور اصلی بحث در این سوره شخص [[پیامبر]]{{صل}} و موضع‌گیری مشرکان در برابر وی و [[قرآن]] است؛ همچنین بحث درباره قرآن، [[رسالت]] و [[رسولان]]، به ویژه امتیازی که در [[رسالت پیامبر]]{{صل}} وجود داشت و [[معجزه]] آن [[حضرت]]، مانند سایر [[پیامبران]]{{عم}} مادی محض نبود و [[هلاکت]] جمعی مکذّبان را در پی نداشت. در این سوره بارها تسبیح، [[حمد]] و [[شکر]] خداوند تکرار شده است،<ref>فی ظلال القرآن، ج ۴، ص ۲۲۰۸.</ref> به هر روی این [[سوره]] در نخستین [[آیه]] به ماجرای [[معراج]] [[پیامبر]]{{صل}} اشاره دارد. (معراج) سپس در [[آیات]] ۲ ـ ۸ درباره [[نبوت]] [[حضرت موسی]] و [[دعوت]] [[بنی‌اسرائیل]] به [[توحید]] و عوامل [[انحطاط]] و [[پیشرفت]] آنان سخن می‌گوید و [[فساد]] و [[استکبار]] را سبب [[ذلّت]] آنان معرفی می‌کند و در آیات ۹ ـ ۲۱ ضمن بر شمردن برخی [[آیات الهی]] به [[هدایتگری]] [[قرآن]] و [[حسابرسی]] از [[اعمال نیک]] و بد [[انسان]] در [[قیامت]] و [[آزادی]] وی در [[گزینش]] [[راه]] [[خیر و شرّ]] و بازگشت نتایج [[اعمال انسان]] به خود او تصریح می‌کند.
-در آیات ۲۲ ـ ۳۹ [[مردم]] را به توحید، [[نیکی به پدر و مادر]] و [[فروتنی]] در برابر آنان، [[صله رحم]]، کمک به تهیدستان و بینوایان و [[درماندگان]]، [[میانه روی]] در [[انفاق]]، [[وفای به عهد]] دعوت می‌کند و از [[تبذیر]] و [[اسراف]]، کشتن فرزند به سبب [[فقر]]، [[آدم]] کشی، [[زنا]]، [[کم فروشی]]، [[خوردن مال یتیم]]، [[پیروی]] از غیر [[علم]] ([[گمان]]) و [[تکبّر]] و [[غرور]] [[نهی]] می‌کند و این [[احکام]] و [[آداب]] را از حکمتهایی معرّفی می‌کند که [[خداوند]] به پیامبرش [[وحی]] کرده است: {{متن قرآن|ذَلِكَ مِمَّا أَوْحَى إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ}}<ref>«این (بخشی) از آن حکمت است که پروردگارت به تو وحی کرده است و با خداوند خدایی دیگر مگمار که نکوهیده و رانده در دوزخ افتی» سوره اسراء، آیه ۳۹.</ref>.
+== ویژگی‌های سوره اسراء ==
+# این سوره ۱۱۱ [[آیه]] به عدد [[کوفی]]، ۱۱۰ آیه طبق اعداد دیگر، ۱۵۳۳ یا ۱۵۶۰ کلمه و ۶۴۶۰ حرف دارد.
+# در [[ترتیب نزول]]، پنجاهمین و در ترتیب [[مصحف شریف]] هفدهمین [[سوره]] است.
+# پس از [[سوره قصص]] و پیش از [[سوره یونس]] در [[مکه]] نازل شد؛ مگر [[آیات]] {{متن قرآن|وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا}}<ref>«و حقّ خویشاوند را به او برسان و نیز (حقّ) مستمند و در راه مانده را و هیچ‌گونه فراخ‌رفتاری مورز» سوره اسراء، آیه ۲۶.</ref>، {{متن قرآن|وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا}}<ref>«و نزدیک زنا نشوید که کاری زشت و راهی بد است» سوره اسراء، آیه ۳۲.</ref>، {{متن قرآن|وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا}}<ref>«و آن کس را که خداوند (کشتن وی را) حرام کرده است جز به حقّ مکشید و آنکه به ستم کشته شود برای وارث او حقّی نهاده‌ایم پس نباید در کشتن (به قصاص) گزافکاری کند زیرا (از سوی شرع) یاری شده است» سوره اسراء، آیه ۳۳.</ref>، {{متن قرآن|أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا}}<ref>«آن کسانی که (مشرکان به پرستش) می‌خوانند خود به سوی پروردگارشان دستاویز می‌جویند تا کدام یک (به خداوند) نزدیک‌تر گردند و به بخشایش او امید می‌برند و از عذاب وی می‌هراسند؛ بی‌گمان عذاب پروردگارت پرهیختنی است» سوره اسراء، آیه ۵۷.</ref>، {{متن قرآن|وَإِنْ كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ وَإِذًا لَاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا}}<ref>«و نزدیک بود که تو را از آنچه ما به تو وحی کردیم (به ترفند) باز دارند تا جز آن را بر ما بربندی و آنگاه تو را بی‌گمان دوست می‌گرفتند» سوره اسراء، آیه ۷۳.</ref>، {{متن قرآن|وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا}}<ref>«و اگر ما تو را پابرجا نمی‌داشتیم نزدیک بود اندکی به آنان گرایش یابی» سوره اسراء، آیه ۷۴.</ref>، {{متن قرآن|إِذًا لَأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا}}<ref>«آنگاه بی‌گمان دو چندان در زندگی و دو چندان پس از مرگ به تو (از عذاب) می‌چشاندیم سپس در برابر ما برای خویش یاوری نمی‌یافتی» سوره اسراء، آیه ۷۵.</ref>، {{متن قرآن|وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا}}<ref>«و به راستی نزدیک بود که تو را از این سرزمین بلغزانند تا از آن بیرون رانند و در آن صورت (آنها نیز) پس از تو جز اندکی درنگ نداشتند» سوره اسراء، آیه ۷۶.</ref>، {{متن قرآن|سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنْ رُسُلِنَا وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا}}<ref>«بنا بر سنتی (انجام یافته) با پیامبران ما که پیش از تو فرستادیم و در سنّت ما هیچ دگرگونی نمی‌یابی» سوره اسراء، آیه ۷۷.</ref>، {{متن قرآن|أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا}}<ref>«نماز را از هنگام بازگشت خورشید (در نیمه روز) تا تاریکی شب بپا دار! و (نیز) نماز صبح را که نماز صبح با گواهی (فرشتگان) است» سوره اسراء، آیه ۷۸.</ref>، {{متن قرآن|وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا}}<ref>«و پاره‌ای از شب را بدان (نماز شب) بیدار باش که (نمازی) افزون برای توست باشد که پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد» سوره اسراء، آیه ۷۹.</ref>،{{متن قرآن|وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا}}<ref>«و بگو: پروردگارا مرا با درآوردنی درست (به هر کار) در آور و با بیرون بردنی درست (از هر کار) بیرون بر و از نزد خویش برای من برهانی یاریگر بگمار!» سوره اسراء، آیه ۸۰.</ref> که [[مدنی]] هستند.
+# از نظر کمّیّت، سه‌ چهارم از یک جزء [[قرآن]] را دربرگرفته است.
+# از سُوَر مئین است.
+# چهارمین [[سوره]] از سوره‌های دارای [[سجده]] [[مستحب]] است.
+# سه [[آیه]] [[منسوخ]] دارد.
-در آیات ۴۰ ـ ۵۵ ضمن [[پاسخگویی]] به پاره‌ای از اوهام و اندیشه‌های خرافیِ [[مشرکان]] [[جاهلی]]، نظیر [[فرشتگان]] را [[دختران]] [[خدا]] دانستن، [[شریک]] برای خدا قرار دادن، بعید شمردن قیامت و [[زندگی]] پس از [[مرگ]] و مسحور (سحرشده) دانستن پیامبر{{صل}} بر این نکته تأکید می‌کند که در قرآن همه لوازم [[هدایت]] آمده؛ ولی [[عناد]] و [[لجاجت]] آنها سبب شد تا بر [[نفرت]] و دوریشان از [[حق]] بیفزاید و خداوند به سبب لجاجت و تعصبشان در برابر آیات الهی بر دلهای آنان مهرزده و بر گوشهایشان سنگینی قرار داده است.
+== [[احکام فقهی]] سوره اسراء ==
+# [[حرمت]] [[زنا]] و [[روابط]] [[نامشروع]]؛
+# حرمت [[قتل]]؛
+# [[حق]] [[قصاص]] برای [[ولیّ]] مقتول؛
+# حرمت [[تعدی]] به [[مال یتیم]] و [[لزوم]] [[حفظ]] آن؛
+# اوقات [[نماز]]؛
+# لزوم عمل به [[عقود]]؛
+# حرمت کلاهبرداری و [[کم‌فروشی]] و [[خیانت]] در کَیل و وزن.
-در آیات ۵۶ ـ ۶۵ ضمن [[اقامه دلیل]] بر توحید [[پروردگار]] و اینکه آلهه مشرکان به رساندن سود به آنها و دفع زیان از آنها [[قادر]] نیستند و این تنها خداست که سود و زیان در دست اوست، به [[مشرکان]] هشدار می‌دهد که سرانجامِ این [[جهان]] فنا و نابودی است و آنان باید از [[لجاجت]] در برابر [[حق دست]] بردارند، زیرا [[معجزات]] و [[دلایل]] کافی بر [[صدق]] [[پیامبر]]{{صل}} وجود دارد و معجزات پیشنهادی آنان چیزی جز [[بهانه جویی]] نیست و بر فرض که با آنها موافقت شود پس از [[مشاهده]] آنها باز [[ایمان]] نخواهند آورد، چنان که امت‌های گذشته چون [[قوم ثمود]] به پیامبرانشان معجزاتی پیشنهاد دادند و با تحقق آنها ایمان نیاوردند و طبق [[سنّت الهی]] مستحق [[کیفر]] شدند.
+== پیام‌های سوره اسراء ==
+# [[توحید]]؛
+# [[معاد]]، نتایج [[اعمال]] و [[حسابرسی]] به آن؛
+# [[معراج]] [[پیامبر]] {{صل}} به [[آسمان‌ها]]؛
+# داستان [[حضرت موسی]] با [[فرعون]] و [[بنی‌اسرائیل]] و فرازهایی از [[تاریخ]] [[حضرت نوح]]؛
+# مسئله [[اختیار]] و [[آزادی]] عمل و [[اراده]]؛
+# [[قانونگذاری]] و [[تشریع]] چند [[حکم]] مهم [[فقهی]]؛
+# مسائل [[اخلاقی]] همچون [[تواضع]] و [[خوش‌خویی]]؛
+# [[حقوق]] [[والدین]] و [[خویشاوندان]]<ref>سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۴۴۴؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۴؛ حجتی، محمد باقر، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، صفحه ۱۴۳و۱۴۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۲۸۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۲، صفحه (۱-۶)؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳و۳۹؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۱۹۳و۴۳؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۲۳۰.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۲۷۳۷.</ref>
-در [[آیات]] ۶۶ ـ ۷۲ با پیگیری مباحث پیشین در زمینه [[توحید]] و [[مبارزه]] با [[شرک]] این [[حقیقت]] را یادآور می‌شود که [[انسان]] به هنگام برخورد با [[مشکلات]] به یاد [[خداوند]] می‌افتد و هر چیزی جز او را از یاد می‌برد؛ امّا وقتی از آنها [[رهایی]] یافت از [[خدا]] [[اعراض]] کرده، او را فراموش می‌کند. سپس به انسان هشدار می‌دهد که از [[مجازات]] [[الهی]] در [[امان]] نباشد و در ادامه، [[نعمت‌های الهی]] را به انسان یادآور می‌شود که او را گرامی داشت و بر همه آفریده‌ها [[برتری]] داد و [[جهان هستی]] را در [[خدمت]] وی مسخّر گردانید، تا با [[عقل]] خود بیندیشد و او را بر بسیاری از [[آفریدگان]] برتری داد، پس آن‌که در این [[دنیا]] به [[راه راست]] [[هدایت]] شود در [[قیامت]] [[نامه عمل]] او به دست راستش داده می‌شود و کسی که [[گمراه]] شود و چشمش از دیدن [[حق]] [[نابینا]] گردد در قیامت گمراه‌تر و نابیناتر است.
+== [[فضیلت]] سوره اِسراء ==
+در [[فضیلت]] این [[سوره]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} وسلم نقل شده: «هر کس این سوره را بخواند و هنگام خواندن آیه‌ای که درباره [[پدر]] و [[مادر]] است {{متن قرآن|وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا}}<ref>«و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نکویی کنید؛ اگر هر یک از آن دو یا هر دو، نزد تو به پیری رسند به آنان اف مگو و بر آنها بانگ مزن و با ایشان سخن به نکویی بگوی!» سوره اسراء، آیه ۲۳.</ref> دچار رقّت [[قلب]] شود در [[بهشت]] اجری به او داده می‌شود که برابر ۲۴۰۰ پیمانه و هر پیمانه‌ای از تمام نعمت‌های [[دنیا]] بهتر است».
-در آیات ۷۳ ـ ۸۲ [[نیرنگ]] مشرکان را نسبت به پیامبر{{صل}} برای [[منحرف]] ساختن آن [[حضرت]] یاد آور می‌شود و خطاب به وی می‌فرماید: اگر ما تو را به وسیله نیروی [[عصمت]] [[ثابت قدم]] نمی‌داشتیم نزدیک بود به آنها اندکی [[گرایش]] پیدا کنی، و نیز تلاش مشرکان را برای بیرون کردن آن بزرگوار از [[مکه]] مطرح می‌کند، آنگاه به آن [[حضرت]] [[فرمان]] می‌دهد تا [[قرآن]] را بخواند و به ادای [[نماز]] [[قیام]] کند و پاسی از شب را به [[تهجّد]] و [[نافله]] برخیزد، تا به [[مقام محمود]] برسد و از [[خدا]] بخواهد که [[راه]] ورود و خروج را در برابرش هموار سازد، آنگاه می‌افزاید که ما قرآن را نازل کردیم تا برای [[مؤمنان]] [[شفا]] و [[رحمت]] باشد.
+[[امام صادق]] {{ع}} در این باره فرموده‌اند: «هر کس که سوره اسراء را در شب‌های [[جمعه]] [[تلاوت]] نماید، در [[زمان]] زنده بودنش [[حضرت قائم]] {{ع}} را [[درک]] خواهد کرد و از [[اصحاب]] او خواهد بود».
-در [[آیات]] ۸۳ ـ ۱۰۰ به‌بعضی دیگر از ویژگی‌های [[انسان]] اشاره می‌کند و می‌گوید: هنگامی که به انسان [[نعمت]] می‌بخشیم [[مغرور]] می‌شود و به [[پروردگار]] خویش پشت می‌کند و هنگامی که نعمتی از او گرفته می‌شود [[مأیوس]] می‌شود. سپس به [[پرسش]] [[کافران]] درباره [[روح]] اشاره می‌کند و نعمت [[وحی]] بر [[پیامبر]]{{صل}} را یادآور می‌گردد و خطاب به آن حضرت می‌گوید: به [[مشرکان]] بگو: اگر همه [[جن]] و [[انس]] جمع شوند تا همانند قرآن را بیاورند توان چنین کاری را ندارند، هرچند یکدیگر را در این کار [[یاری]] دهند. سپس برخی از کارهای نامعقولی که مشرکان از پیامبر{{صل}} به عنوان [[معجزه]] درخواست می‌کردند و نیز بهانه‌جوییها و فرجام شومشان را [[یادآوری]] می‌کند و به بهانه‌گیریهای کسانی که [[زندگی]] پس از [[مرگ]] را بعید می‌شمردند با بیانی روشن پاسخ می‌دهد.
+در [[روایات]]، برای این [[سوره]] آثار و برکاتی شمرده‌اند، مثل: برآورده شدن [[حاجات]]، باز شدن زبان طفل، زیاد شدن [[فهم]] و [[قدرت]] [[سخنوری]]، درمان [[وسواس]]، درمان درد، ایمن شدن در برابر [[سرقت]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال، صفحه ۱۰۶؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القران، جلد۶، صفحه ۲۱۳؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، جلد۲، صفحه ۶۲۶؛ طبرسی، فضل بن حسن، مکارم الاخلاق، صفحه ۴۴۳ و ۳۶۹.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۵۸۰.</ref>
-درآیات ۱۰۱ ـ ۱۱۱ ماجرای حضرت‌موسی{{ع}} و [[فرعون]] را یاد آوری می‌کند که چگونه فرعون و همفکران وی با وجود دیدن انواع [[معجزات]] ملموس و [[مادّی]] باز هم بهانه‌گیری کردند و راه [[انکار حق]] را در پیش گرفتند و سرانجام دچار [[هلاکت]] شدند. سپس [[حقانیت قرآن]] و [[حکمت]] [[نزول]] تدریجی آن را بیان می‌کند و به مشرکان می‌گوید: [[ایمان]] بیاورید یا نیاورید حقانیت قرآن چنان [[مبرهن]] و آشکار است که صاحبان [[علم]] و [[دانش]] آنگاه که آیات نورانیش بر ایشان [[تلاوت]] می‌شود در برابر [[عظمت]] آن بی‌اختیار به [[سجده]] می‌افتند و سرانجام، [[سوره اسراء]] که با [[تسبیح]] پروردگار آغاز شده بود با [[حمد]] و [[تکبیر]] پایان می‌پذیرد. [[علامه طباطبایی]] این نکته را از لطایف این [[سوره]] می‌داند.<ref> المیزان، ج ۱۳، ص ۲۲۷.</ref>
+== اسامی سوره اسراء ==
+این سوره علاوه بر «[[اسراء]]» (به [[فتح]] همزه یا کسر آن) که معروف‌ترین نام این سوره است، دو نام دیگر نیز دارد:
+# [[بنی‌اسرائیل]]: این نام برگرفته از داستان عبرت‌انگیز [[قوم بنی‌اسرائیل]] در [[آیه]] {{متن قرآن|وَقَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا}}<ref>«و به بنی اسرائیل در کتاب (تورات) خبر دادیم که دو بار در این سرزمین تباهی می‌ورزید و گردنکشی بزرگی می‌کنید» سوره اسراء، آیه ۴.</ref>.
+# سبحان: کلمه «سبحان» از ریشه «[[تسبیح]]» و تسبیح به معنای منزّه و مبرّا دانستن [[خدا]] از [[عیب‌ها]] و نواقص است و در [[مقام]] [[تجلیل]] از [[خداوند]] به کار می‌رود. این نام از آیه نخست این سوره که در مقام [[تقدیس]] و [[تسبیح خداوند]] نازل شده اقتباس شده است {{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref>.<ref>فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۲۸۸؛ سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۱۸۰؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۴؛ سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۱۹۳.</ref>.<ref>فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۷۸۰.</ref>
-[[آیه]] ۸۸ این سوره از [[آیات]] تحدّی است که [[خداوند]] در آن [[مخالفان]] [[وحیانی]] بودن [[قرآن]] را به آوردن همانند آن فراخوانده <ref> التمهید، ج ۴، ص ۲۳.</ref> و آیه ۱۰۹ آن از [[آیات سجده]]، و [[مستحب]] است [[قاری]] هنگام [[تلاوت]] آن [[سجده]] کند.<ref>الخلاف، ج۱، ص۴۲۷؛ کلمه‌التقوی، ج۱، ص ۴۵۱؛ جواهر الکلام، ج ۱۰، ص ۱۱۱.</ref> از آخرین آیه آن در [[روایات]] با عنوان "[[آیة]] العزّ" یاد شده است<ref>مسند احمد، ج ۳، ص ۴۳۹؛ مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۵۲؛ المیزان، ج ۱۳، ص ۲۳۱.</ref>.<ref>[[سید عبدالرسول حسینی‌زاده|حسینی‌زاده، سید عبدالرسول]]، [[سوره اسراء (مقاله)|مقاله «سوره اسراء»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>
+== منابع ==
+{{منابع}}
+# [[پرونده: 9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه علوم قرآنی''']]
+{{پایان منابع}}
-==[[فضیلت]] تلاوت==
+== پانویس ==
-از [[عایشه]] [[روایت]] شده است که [[پیامبر]]{{صل}} هر شب سوره [[بنی‌اسرائیل]] و زمر را تلاوت می‌کرد.<ref>تفسیر ابن کثیر، ج ۳، ص ۳؛ جامع الاخبار و الآثار، ج ۲، ص۲۱۳.</ref> از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده است: هرکس سوره بنی‌اسرائیل را در شب‌های [[جمعه]] بخواند از [[دنیا]] نمی‌رود تا اینکه [[قائم آل محمد]]{{ع}} را [[درک]] کند و از یارانش خواهد بود.<ref>تفسیر عیاشی، ج ۳، ص ۳۱؛ ثواب الاعمال، ص ۱۰۷.</ref> [[شیخ طوسی]] [[تلاوت]] آن را در شب‌های جمعه مستحب می‌داند.<ref> مصباح المتهجد، ص ۲۶۵.</ref> [[فیروز آبادی]] نیز از آن [[حضرت]] روایت کرده است که هر کس این سوره را تلاوت کند از دنیا نمی‌رود تا اینکه به [[درجه]] [[ابدال]] و [[اولیای خدا]] برسد. <ref>بصائر ذوی التمییز، ج ۱، ص ۲۹۶.</ref> به نظر می‌رسد این همان روایت پیشین است که فیروزآبادی به نحوی [[تفسیر]] کرده است که با مبانی فکریش سازگار باشد. از [[امام امیرالمؤمنین]]{{ع}} نیز نقل است که هرکس سوره سبحان را تلاوت کند از دنیا نمی‌رود تا از میوه‌های بهشتی بخورد و از نهرهایش بنوشد و در برابر هر آیه‌ای که تلاوت می‌کند نخلی در [[بهشت]] برایش می‌کارند.<ref>بصائر ذوی التمییز، ج ۱، ص ۲۹۶.</ref> بی‌تردید دستیابی به چنین ثواب‌هایی مربوط به تلاوتی است که با [[اخلاص]]، [[تدبّر]] و عمل همراه باشد<ref>البرهان فی علوم‌القرآن، ج ۲، ص ۶۶.</ref>.<ref>[[سید عبدالرسول حسینی‌زاده|حسینی‌زاده، سید عبدالرسول]]، [[سوره اسراء (مقاله)|مقاله «سوره اسراء»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>
+{{پانویس}}
-==جستارهای وابسته==
+[[رده:سوره‌های قرآن]]
-==منابع==
-* [[پرونده:000054.jpg|22px]] [[سید عبدالرسول حسینی‌زاده|حسینی‌زاده، سید عبدالرسول]]، [[سوره اسراء (مقاله)|مقاله «سوره اسراء»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۳''']]
-==پانویس==
-{{یادآوری پانویس}}
-{{پانویس2}}
-[[رده:مدخل]]
-{{پیامبر خاتم افقی}}
-[[رده:قرآن]]
-[[رده:سوره اسراء]]