فرات: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:
*نام یکی از دو رود بزرگ عراق است. در خبر آمده که روزی [[امام صادق]] {{ع}} از آب فرات نوشید و فرمود باز هم از آن به وی بدهند. پس خدا را ستایش کرد و فرمود: چه برکتی عظیم دارد! اگر مردم به برکات این آب خبر می‌داشتند، دو سوی این رودخانه را خیمه می‌زدند؛ هیچ دردمندی در آن نرود، جز این‌که بهبودی یابد<ref>بحار الانوار، ج ۹۶، ص ۲۱۲ و ج ۱۰۰، ص ۲۲۸.</ref>.  
*نام یکی از دو رود بزرگ عراق است. در خبر آمده که روزی [[امام صادق]] {{ع}} از آب فرات نوشید و فرمود باز هم از آن به وی بدهند. پس خدا را ستایش کرد و فرمود: چه برکتی عظیم دارد! اگر مردم به برکات این آب خبر می‌داشتند، دو سوی این رودخانه را خیمه می‌زدند؛ هیچ دردمندی در آن نرود، جز این‌که بهبودی یابد<ref>بحار الانوار، ج ۹۶، ص ۲۱۲ و ج ۱۰۰، ص ۲۲۸.</ref>.  
*در حدیثی از [[پیامبر]] {{صل}} آمده است که: "[[قائم]] {{ع}} ظهور نمی‌کند، مگر پس از آن‌که کافران، پنج رودخانه را به تصرف خود درآورند: سیحون، جیحون، فرات، دجله و نیل"<ref>الزام الناصب، ص ۱۷۸.</ref>. در روایتی آمده که در زمان ظهور حضرت خانه‌های کوفه به کربلا -فرات- متصل می‌شوند<ref>ارشاد مفید، ص ۳۴۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱.</ref>. در احادیث دیگر از طغیان فرات سخن رفته که به کوچه‌های کوفه وارد می‌شود<ref>ارشاد مفید، ص ۳۴۰؛ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.</ref>. صف کشیدن سپاه ترک در کنار فرات و سیراب شدن اسب‌هاشان از فرات نیز در [[روایات]] آمده است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۴۱.</ref>. در درگیری لشکر یکصد و سی هزار نفری [[سفیانی]] با لشکر پنج هزار نفری فرماندهی از بغداد، هفتاد هزار نفر در کنار پل فرات کشته می‌شوند و سه روز، مردم از آب فرات استفاده نمی‌کنند که خون‌آلود و گندیده از اجساد کشته‌ها خواهد بود<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۳؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۳.</ref>.
*در حدیثی از [[پیامبر]] {{صل}} آمده است که: "[[قائم]] {{ع}} ظهور نمی‌کند، مگر پس از آن‌که کافران، پنج رودخانه را به تصرف خود درآورند: سیحون، جیحون، فرات، دجله و نیل"<ref>الزام الناصب، ص ۱۷۸.</ref>. در روایتی آمده که در زمان ظهور حضرت خانه‌های کوفه به کربلا -فرات- متصل می‌شوند<ref>ارشاد مفید، ص ۳۴۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱.</ref>. در احادیث دیگر از طغیان فرات سخن رفته که به کوچه‌های کوفه وارد می‌شود<ref>ارشاد مفید، ص ۳۴۰؛ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.</ref>. صف کشیدن سپاه ترک در کنار فرات و سیراب شدن اسب‌هاشان از فرات نیز در [[روایات]] آمده است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۴۱.</ref>. در درگیری لشکر یکصد و سی هزار نفری [[سفیانی]] با لشکر پنج هزار نفری فرماندهی از بغداد، هفتاد هزار نفر در کنار پل فرات کشته می‌شوند و سه روز، مردم از آب فرات استفاده نمی‌کنند که خون‌آلود و گندیده از اجساد کشته‌ها خواهد بود<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۳؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳۳.</ref>.
==فرات در  فرهنگنامه آخرالزمان==
*رودی بزرگ در [[عراق]] است که سرچشمه آن از کوه‌های [[ترکیه]] است و در پایان به خلیج [[فارس]] می‌ریزد. در میان راه با [[رود]] دجله ادغام می‌شود و این [[رود]] از شمال تا جنوب، [[عراق]] را به دو نیم تقسیم می‌کند. در [[روایات]] منطقه اطراف این دو [[رود]] به نام "[[بین النهرین]]" یاد شده است.از آنجا که [[ایران]]، [[عراق]] و [[فلسطین]] سه منطقه مهم در حوادث [[آخرالزمان]] هستند، بنابراین این [[رود]] مهمترین میدان [[جنگ]] [[آخرالزمان]] را نیز به دو نیمه تقسیم می‌کند و در کنار این [[رود]] جنگ‌های متعددی میان لشکرهای [[حضرت مهدی]]{{ع}} و [[سفیانی]] و... رخ خواهد داد.
*در روایتی حکایت از اشغال این [[رود]] توسط [[کفار]] دارد و سپس خبر از [[ظهور]] [[حضرت]] می‌دهد که آن [[رود]] را از دست [[کفار]] می‌رهاند و طومار آن [[کافران]] را برای همیشه در هم می‌پیچد<ref>ر.ک: رود.</ref>. در بعضی از [[احادیث]] [[روایت]] شده است که در میان فرات کوهی از طلا پیدا خواهد شد. گروهی برای تصاحب آن [[هجوم]] می‌آورند و برای دست‌یابی به آن به کشتن یکدیگر می‌پردازد. در این [[نزاع]] نود درصد [[مردم]] کشته می‌شوند<ref>یأتی: ۴۳۴.</ref>. عده‌ای این کوه طلا را به نفت یا همان "طلای سیاه" تعبیر کرده‌اند و عده‌ای نیز کوه طلا را به همان معنای ظاهری گرفته‌اند.
*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: در سالی که [[فتح]] و [[پیروزی]] (برای [[لشکر]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}) رخ می‌دهد، فرات [[طغیان]] نموده و [[آب]] فرات در کوچه‌های [[کوفه]] سرازیر خواهد شد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۴۵۴.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
خط ۲۲: خط ۲۹:
* [[پرونده:81.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|'''فرهنگ زیارت''']]
* [[پرونده:81.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|'''فرهنگ زیارت''']]
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]


==پانویس==
==پانویس==
خط ۲۹: خط ۳۷:
{{زیارت}}
{{زیارت}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]
[[رده:زیارت]]
[[رده:زیارت]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]

نسخهٔ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۴

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • آب فرات و خاک کربلا، هر دو یادآور عاشورایند و هر دو، در الهام‌بخشی، مؤثّر و کارساز، و هر دو، مورد تشویق و ترغیب اهل بیت و ائمه(ع)، و هر دو، مقدس و مبارک و عزیز. در حدیثی، رود فرات و رود نیل، رودهای مؤمن به حساب آمده است: «نَهرانِ مؤمنانِ ونَهرانِ کافِران، فالمؤمنان: الفراتُ ونیلُ مصر»[۱] و در حدیثی، فرات، نهری بهشتی به حساب آمده است: «أَربعه أَنهارٍ من الجنّه: الفرات»[۲] و چه پاداش‌های عظیم، بیان شده است برای زائران قبر حسین بن علی(ع) که در فرات، وضو بگیرند و غسل کنند و با وقار و آرامش، به زیارت آن حضرت شرفیاب شوند[۳] همچنین، برداشتن کام نوزاد با آب فرات و چشاندن آب مقدس این نهر بهشتی به کودکانی که بناست با محبت و ولایت خاندان وحی و اهل بیت پیامبر(ع) بزرگ شوند و تربیت عاشورایی یابند، امری است که دستور اکید ائمه(ع) است[۴].
  • در روایات، از آب فرات، به عنوان آب بهشتی، ساحل وادی ایمن، آب گوارا و مَعین پر برکت، عزیزترین آب‌های دنیا و آخرت، و ... یاد شده است. [۵]. امام صادق(ع) به "سلیمان بن هارون بجلّی" فرمود: «ما اظُنّ احداً یُحَنِّکُ بماء الفراتِ الّا أَحبَّنا أَهلَ البَیتْ»[۶] و یا به این تعبیر که: «من شَرِبَ مِن ماء الفراتِ وحَنَّکَ به فإِنّه یُحِبُّنا أَهلَ البیت»[۷] هرکس از آب فرات بنوشد یا کام خود را با آن برگیرد، حتماً دوستدار ما اهل بیت(ع) خواهد بود. ایجاد پیوند با کربلا و اهل بیت(ع) با آب فرات، از آغاز حیات شروع می‌شود و فرات، آبِ حیاتِ جان‌های مستعد می‌گردد و در خط صحیح می‌کشاند و هدایت می‌کند. در مورد تربت حسین بن علی(ع) هم از ائمه(ع) نقل کردیم که به فرموده ائمه(ع)، تربت قبر سیدالشهدا(ع) هم، فضیلت و قداست دارد و الهام‌دهنده و شفابخش است[۸].
  • امام صادق(ع) به "حارث بن مغیره" فرمود: تربت قبر حسین(ع)، شفابخش و ایمن‌ساز از هر ترس ... در اواخر حدیث، راوی می‌پرسد: چگونه تربتش امن از هر ترس است؟ می فرماید: هر وقت، از سلطان یا غیر او ترسیدی، هنگام خروج از خانه ات، همراه خود از خاکِ قبر حسین(ع) داشته باش ...[۹] با الهام از کربلا و خاک قبر سالار شهیدان و آن آزاد مرد شجاع، نباید از هیچ سلطه و نیروی خود کامه‌ای و از هیچ امر هراس‌انگیزی وحشت داشت! ...[۱۰].

فرات در موعودنامه

  • نام یکی از دو رود بزرگ عراق است. در خبر آمده که روزی امام صادق (ع) از آب فرات نوشید و فرمود باز هم از آن به وی بدهند. پس خدا را ستایش کرد و فرمود: چه برکتی عظیم دارد! اگر مردم به برکات این آب خبر می‌داشتند، دو سوی این رودخانه را خیمه می‌زدند؛ هیچ دردمندی در آن نرود، جز این‌که بهبودی یابد[۱۱].
  • در حدیثی از پیامبر (ص) آمده است که: "قائم (ع) ظهور نمی‌کند، مگر پس از آن‌که کافران، پنج رودخانه را به تصرف خود درآورند: سیحون، جیحون، فرات، دجله و نیل"[۱۲]. در روایتی آمده که در زمان ظهور حضرت خانه‌های کوفه به کربلا -فرات- متصل می‌شوند[۱۳]. در احادیث دیگر از طغیان فرات سخن رفته که به کوچه‌های کوفه وارد می‌شود[۱۴]. صف کشیدن سپاه ترک در کنار فرات و سیراب شدن اسب‌هاشان از فرات نیز در روایات آمده است[۱۵]. در درگیری لشکر یکصد و سی هزار نفری سفیانی با لشکر پنج هزار نفری فرماندهی از بغداد، هفتاد هزار نفر در کنار پل فرات کشته می‌شوند و سه روز، مردم از آب فرات استفاده نمی‌کنند که خون‌آلود و گندیده از اجساد کشته‌ها خواهد بود[۱۶][۱۷].

فرات در فرهنگنامه آخرالزمان



پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.
  2. وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.
  3. وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۷، احادیث: ۱، ۳، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۲۲۵-۲۲۹.
  5. وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۱۳، احادیثِ ۱ تا ۱۰.
  6. وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث۲.
  7. وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث ۷ و ۹.
  8. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۲۲۵-۲۲۹.
  9. امالی، شیخ طوسی چاپ نجف، ج۱، ص ۳۲۵.
  10. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۲۲۵-۲۲۹.
  11. بحار الانوار، ج ۹۶، ص ۲۱۲ و ج ۱۰۰، ص ۲۲۸.
  12. الزام الناصب، ص ۱۷۸.
  13. ارشاد مفید، ص ۳۴۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱.
  14. ارشاد مفید، ص ۳۴۰؛ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.
  15. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۴۱.
  16. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۳؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶.
  17. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۳.
  18. ر.ک: رود.
  19. یأتی: ۴۳۴.
  20. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۱.
  21. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان. ص ۴۵۴.