جنگ صفین

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Shafipour (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۱۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جنگ صفین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

جنگ صفین جنگی است که میان علی بن ابی طالب(ع) پس از به خلافت رسیدن و مخالفان او در جبهۀ شام در منطقۀ صفّین درگرفت[۱].

مقدمه

زمان نبرد

در ماه ذیحجه نیز درگیری‌های شدیدی میان دو سپاه، صورت گرفت تا این که در محرم سال ۳۷، میان دو گروه، آتش‌بس اعلام گردید؛ ولی جنگ، پایان نیافت تا این که پیکار حقیقی در آغاز ماه صفر سال ۳۷، میان دو سپاه، رُخ داد و در هشتم صفر، تنور جنگ، داغ گردید و در دهم صفر، هنگامی که سپاه امام علی(ع) در آستانه پیروزی قطعی قرار گرفته بود، با حیله عمرو بن عاص، فرصت پیروزی از دست رفت و امام علی(ع) به کوفه بازگشت[۸].

محل نبرد

تعداد شرکت کنندگان در نبرد

  • رقم‌های متفاوتی درباره سپاه امام علی(ع) و معاویه ذکره شده است. متون تاریخی اشاره دارند که سپاه امام علی(ع) به یکصد وبیست هزار یا یکصد و پنجاه هزار یا ۹۵ هزار یا بیش از یکصد هزار یا بیش از پنجاه هزار نفر می‌رسید (با اختلافی که میان آنها وجود دارد)؛ لیکن رأی مشهورْ آن است که تعداد سپاه امام(ع) نود هزار نفر بود. همچنین گزارش‌های تاریخی درباره تعداد لشکریان معاویه، میان شصت هزار، هفتاد هزار، ۸۳ هزار، نود هزار، یکصد هزار، یکصد و بیست هزار و یکصد و سی هزار نفر متفاوت است؛ لیکن گزارش‌هایی که تصریح می‌کند تعداد آنان ۸۵ هزار تن بود، مشهورتر است[۱۲].

یاران برجسته امام علی(ع)‌

یاران سرشناس معاویه‌

تعداد کشته‌ها

  • مشهورْ آن است که کشته‌های عراقیان، ۲۵ هزار نفر بود و کشته‌های شامیان، ۴۵ هزار[۱۵].

جنگ صفین در فرهنگ‌نامه دینی

جستارهای وابسته

جستارهای وابسته


منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۸۶.
  2. دانشنامۀ امام علی ج ۹ ص ۱۹۵
  3. دانشنامۀ امام علی ج ۹ ص ۲۰۳
  4. مروج الذهب، ج ۲ ص ۳۹۴
  5. «يَا أَشْبَاهَ الرِّجَالِ وَ لَا رِجَالَ، حُلُومُ الْأَطْفَالِ وَ عُقُولُ رَبَّاتِ الْحِجَالِ. لَوَدِدْتُ أَنِّي لَمْ أَرَكُمْ وَ لَمْ أَعْرِفْكُمْ مَعْرِفَةً وَ اللَّهِ جَرَّتْ نَدَماً وَ أَعْقَبَتْ سَدَماً. قَاتَلَكُمُ اللَّهُ لَقَدْ مَلَأْتُمْ قَلْبِي قَيْحاً وَ شَحَنْتُمْ صَدْرِي غَيْظا»؛ نهج البلاغه، خطبۀ ۲۷
  6. از جمله ر. ک: موسوعة الإمام علی بن ابی طالب، ج ۵، دانشنامۀ امام علی، ج ۹، بحار الأنوار، ج ۳۲ ص ۳۶۵ و ۴۴۷، شرح ابن ابی الحدید، ج ۸، امام علی بن ابی طالب عقّاد، ج ۴، وقعة صفین نصر بن مزاحم، الغارات، ثقفی و ترجمۀ آن کتاب به نام پیکار صفین، الفتنة الکبری طه حسین، فتوحات ابن اعثم و ترجمه‌اش به نام جنگ‌های امام علی در پنج سال سکوت احمد روحانی، تجلّی امامت، ناظم‌زاده، مروج الذهب، ج ۲ ص ۳۷۴، تاریخ طبری و کامل ابن اثیر، حوادث سال ۳۷
  7. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۸۶.
  8. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۳۸۲.
  9. شهری باستانی بر ساحل فرات، در شرق سوریه امروزی.
  10. بالس، شهری است در شام، میان حَلَب و رَقه، که در ساحل غربی فرات، قرار گرفته است (معجم البلدان، ج ۳، ص ۴۱۴).
  11. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۳۸۲.
  12. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۳۸۲.
  13. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۳۸۲.
  14. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۳۸۲.
  15. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۳۸۲.
  16. «و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید پس اگر یکی از آن دو بر دیگری ستم کرد با آن کس که ستم می‌کند جنگ کنید تا به فرمان خداوند باز گردد و چون بازگشت، میان آن دو با دادگری آشتی دهید و دادگری ورزید که خداوند دادگران را دوست می‌دارد» سوره حجرات، آیه ۹.
  17. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۷۷.