عمرو بن حمق خزاعی
مقدمه
از جمله اصحاب رسول خدا(ص) و از یاران ثابتقدم امام علی(ع) از قبیلۀ خزاعه و ساکن کوفه بود. در جنگ صفین، در دفاع از علی(ع) حماسهها آفرید و پس از شهادت امام، در کوفه از سران شیعه به شمار میآمد. چون تحت تعقیب والی کوفه بود متواری شد. معاویه زن او را دستگیر و زندانی کرد. مأموران معاویه او را در غاری نزدیک موصل به قتل رساندند و سر از بدنش جدا کرده و به شام نزد معاویه فرستادند که اولین سری بود در اسلام که بر چوب زده شد[۱].
سر آن بزرگوار را به دستور معاویه در میان دامان همسرش که در آن ایام در شام بود نهادند، همسر عمرو بن حمق به آورنده سر گفت: به معاویه بگو آوارهاش کرده و تبعید نمودید و سر او را برای من هدیه آوردید که درود خدا صبح و شام بر او باد؛ من گواهی میدهم که شبها برای خواب او بستر پهن نکردم چون او مشغول عبادت بود، و روزها برای او سفره نگستردم که روزهدار بود. پس معاویه دستور داد همسرش را از شام تبعید کردند[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ الاستیعاب، ج۳، ص۱۷۳.
- ↑ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۳۲؛ موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱۲ ص ۲۴۲.
- ↑ نظری منفرد، علی، نهضتهای پس از عاشورا، ص ۳۸؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۷۵.