بعد روحی و روانی انتظار

مقدمه

اهمیت بعد روحی و روانی

در بحث انتظار اساسی‌ترین ویژگی در بعد رفتار، ایجاد "آمادگی روحی و روانی" در خود است^[۱] چرا که انتظار حالتی است روحی و روانی که منتظر در درون خود احساس کمبود و نقص نموده^[۲] و درصدد رها شدن از تنگناهای روحی و روانی است^[۳]. منتظر، پیوسته مراقب مجموعه گفتارها و رفتارهایش خواهد بود تا موردی برخلاف رضای محبوبش، از او صادر نشود. این مسئله در حقیقت، به پالایش درونی و صفای باطنی خواهد انجامید. این هدف، ناظر بر این است که عامل نظارت و کنترل فرد، باید قبل از هر چیز، جنبه درونی داشته باشد، نه بیرونی^[۴].
ارتباط معنوی که منتظر به وسیلۀ ادعیه و اذکار با امام برقرار می‌‌سازد، موجب پالایش روح و تصفیۀ باطن گردیده و در او حسی به وجود می‌‌آورد که او را در مقابل بسیاری از افکار رنج‌آور، گرفتاری‌ها و بیماری‌های روحی رایج در جامعۀ امروزی مقاوم می‌‌سازد و او را به مقام أمن که در آن ترس و حزنی نیست می‌‌رساند^[۵] و آرامش‌بخش در روح و روان فرد است ‌که رسول اکرم (ص) فرمود: «شما را به آمدن مهدی مژده می‏دهم‏... اهل آسمان و اهل زمین از او خرسند خواهند بود»^[۶]^[۷] کسانی که صاحب آمادگی روحی و روانی بالایی نشوند، هرگز نمی‌توانند یار و یاور خوبی برای آن حضرت باشند؛ چرا که آنان با کمترین فشاری عرصه را خالی می‌کنند. بی‌گمان برای حضرت مهدی (ع) یارانی هست که قوت و قدرت بالای روحی و روانی دارند تا بتوانند بر دشمنان چیره شوند^[۸].

ابعاد روحی و روانی

از لحاظ روان‌شناختی، انتظار امام معصوم (ع) حالت‌ها و ابعاد زیر را در انسان پدید می‌آورد:

امید: انتظارِ نور سپید، بارقۀ امید را در دل انسان زنده می‌کند: امام علی (ع) فرمود: «مردم! در واپسین حرکت تاریخ و آخر الزمان، بزرگ‌مردی از فرزندانم ظهور می‌کند. هنگامی‌که پرچمش به اهتزاز درآید، شرق و غرب جهان را روشن سازد. با ظهورش موجی از شادی و نور، عالم‌گستر می‌گردد»^[۹]^[۱۰]
آمادگی: انتظار، آمادگی برای استقبال و همراهی منتظر را می‌طلبد و بدون آن به بار نمی‌نشیند. بنابراین باید در مسابقه آمادگی و سبقت‌جویی‌ که در ابعاد عملی، صبر، پارسایی و نظامی، نمایان می‌شود شرکت جست^[۱۱].
اشتیاق: ابعاد عاطفی انتظار که در حقیقت نقطۀ اوج انتظار و گرمی و حرارت آن به شمار می‌آید، اشتیاق است. منتظر کسی است که چون خاکِ تشنه نیازمند آب است^[۱۲].

این احساسات و عواطف در ابعاد زیر تجلی می‌یابد:

محبت: امام رضا (ع) فرمود: «امام همدم و رفیق، پدر و مهربان... است»^[۱۳]
شورِ طلب: منتظر، کسی است که به دنبال یار می‌گردد و با شور و شوق همه جا را در طلبش جست‌وجو می‌کند: «ای کاش می‌دانستم در چه جایی منزل گرفته‌ای و چه سرزمین و مکانی تو را دربرگرفته است! آیا در کوه رضوی هستی و یا در جای دیگر و یا در ذی طوی هستی..».^[۱۴]
چشم به راه بودن: منتظر واقعی کسی است که برای رسیدن یار، لحظه‌شماری می‌کند؛ یعنی به او عشق می‌ورزد و با او سخن می‌گوید. امام صادق (ع) فرمود: «هرکس دوست دارد در شمار اصحاب حضرت باشد، باید چشم به‌راه باشد و پارسایی پیشه سازد»^[۱۵]^[۱۶]
عمل به واجبات و ترک محرمات: زمینه‌ساز راستین به خوبی می‌داند محبوب‌ترین کارها نزد امام زمان، انجام واجبات دینی و ترک محرمات است^[۱۷] و امام (ع) اگر چه ظاهر نیست اما حاضر است‌، پس باید همواره از خویشتن مراقبت کند و از گناه دوری نماید^[۱۸] امام صادق (ع) می‌فرماید: «همانا برای صاحبِ این امر، غیبتی است؛ پس باید انسان تقوا پیشه نماید و به دین خود چنگ زند»^[۱۹]^[۲۰]
رعایت آموزه‌های اخلاقی: وضع نابسامان و بی‌عدالتی‌های جهان، نیاز به نظام‌ متکی به ارزش‌های انسانی، ایمان و اخلاق دارد^[۲۱]. انتظار یک آماده‌سازی است که با تقویت انگیزه در دل و درون؛ امید و نشاط و تحرک به انسان می‌دهد تا در راه خیر و صلاح و رعایت آموزه‌های اخلاقی همت گمارد^[۲۲]. امام صادق (ع) در این‌باره می‌فرماید: «هر کسی که شادمان می‌شود از اینکه از یاران قائم باشد، پس باید منتظر باشد، پرهیزگاری پیشه کند و نیکویی‌های اخلاق را انجام دهد؛ در حالی که منتظر است»^[۲۳].^[۲۴]
دعا برای تعجیل در فرج: منتظر با ذکر پروردگار و دعا جهت تعجیل در فرج حضرت، روح خویش را قوت بخشیده و دل خود را شفا و نورانی می‌‌سازد و از رهگذر انس با دعای ندبه و عهد و ادعیۀ دیگر، توجه خود را به امام معطوف می‌‌نماید و در قلمرو محبت امام قرار می‌‌گیرد. با دعا کردن برای آن حضرت کمال توجه به سوی او برایش حاصل می‌‌شود و علاقۀ خود را به حضرت نشان می‌‌دهد. حضرت مهدی (ع) نیز برای منتظرین دعا می‌‌کند و دعای حضرت سبب آرامش و اطمینان منتظر می‌‌گردد و از این طریق "انتظار" را که به طور طبیعی سخت و طاقت‌گیر است، لطیف و زیبا می‌‌شود^[۲۵].

پرسش مستقیم

ابعاد روان‌شناختی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

↑ ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.
↑ ر. ک. زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص۳۰۱-۳۰۳.
↑ ر. ک. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۵، ص۳۱۲-۳۱۴.
↑ ر. ک. سبحانی‌نیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص ۶۵ ـ ۶۶.
↑ ﴿إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ﴾«آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره احقاف، آیه ۱۳.
↑ «"أُبَشِّرُکُمْ بِالْمَهْدِیِّ... یَرْضَی عَنْهُ سَاکِنُ السَّمَاءِ وَ سَاکِنُ الْأَرْضِ"»؛ بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۷۴؛ الغیبة طوسی، ص ۱۷۸.
↑ ر. ک. صمیمی، سیمین، عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث، ص؟ ؟؟؛ خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟ ؟؟.
↑ ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.
↑ «یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی فِی آخِرِ الزَّمَانِ... إِذَا هَزَّ رَایَتَهُ أَضَاءَ لَهَا مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ»؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۳، باب ۵۷، ح۱۷.
↑ ر. ک. آذربایجانی، مسعود، رابطه انتظار و بهداشت روان، ص ۶۷ ـ ۶۸.
↑ ر. ک. آذربایجانی، مسعود، رابطه انتظار و بهداشت روان، ص ۷۰.
↑ ر. ک. آذربایجانی، مسعود، رابطه انتظار و بهداشت روان، ص ۷۲ ـ ۷۴.
↑ «الْأَنِیسُ الرَّفِیقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِیقُ وَ الْأَخُ الشَّقِیقُ...»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۱۹۸، ح۱.
↑ «لَیْتَ شِعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوَی بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرَی أَ بِرَضْوَی أَمْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًی»؛ سید بن طاووس، إقبال الأعمال، ص۲۹۸؛ مفاتیح الجنان، دعای ندبه.
↑ «مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِر»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰.
↑ ر. ک. آذربایجانی، مسعود، رابطه انتظار و بهداشت روان، ص ۷۲ ـ ۷۴.
↑ ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.
↑ ر. ک. خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟ ؟؟.
↑ «"إِن لِصَاحِبِ هَذَا الأَمرِ غَیبَه فَلیتقِ اللهَ عَبدٌ وَ لیتَمَسک بِدِینِهِ"»؛ الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۱.
↑ ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.
↑ ر. ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص۷۷ -۷۸.
↑ ر. ک. حسینی خامنه‌ای، سید علی، ما منتظریم، ص۱۶۵، ۱۷۳.
↑ «"... مَن سُر أَن یکُونَ من أَصحَابِ القَائِمِ فَلینتَظِر وَ لیعمَل بِالوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الأخلَاقِ وَ هُوَ مُنتَظِر..."»؛ الغیبه النعمانی، ص۲۰۰، ح۱۶.
↑ ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.
↑ ر. ک. خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟ ؟؟.

[1] ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.

[2] ر. ک. زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص۳۰۱-۳۰۳.

[3] ر. ک. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۵، ص۳۱۲-۳۱۴.

[4] ر. ک. سبحانی‌نیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص ۶۵ ـ ۶۶.

[5] ﴿إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ﴾«آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره احقاف، آیه ۱۳.

[6] «"أُبَشِّرُکُمْ بِالْمَهْدِیِّ... یَرْضَی عَنْهُ سَاکِنُ السَّمَاءِ وَ سَاکِنُ الْأَرْضِ"»؛ بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۷۴؛ الغیبة طوسی، ص ۱۷۸.

[7] ر. ک. صمیمی، سیمین، عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث، ص؟ ؟؟؛ خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟ ؟؟.

[8] ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.

[9] «یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی فِی آخِرِ الزَّمَانِ... إِذَا هَزَّ رَایَتَهُ أَضَاءَ لَهَا مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ»؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۳، باب ۵۷، ح۱۷.

[10] ر. ک. آذربایجانی، مسعود، رابطه انتظار و بهداشت روان، ص ۶۷ ـ ۶۸.

[11] ر. ک. آذربایجانی، مسعود، رابطه انتظار و بهداشت روان، ص ۷۰.

[12] ر. ک. آذربایجانی، مسعود، رابطه انتظار و بهداشت روان، ص ۷۲ ـ ۷۴.

[13] «الْأَنِیسُ الرَّفِیقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِیقُ وَ الْأَخُ الشَّقِیقُ...»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۱۹۸، ح۱.

[14] «لَیْتَ شِعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوَی بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرَی أَ بِرَضْوَی أَمْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًی»؛ سید بن طاووس، إقبال الأعمال، ص۲۹۸؛ مفاتیح الجنان، دعای ندبه.

[15] «مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِر»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰.

[16] ر. ک. آذربایجانی، مسعود، رابطه انتظار و بهداشت روان، ص ۷۲ ـ ۷۴.

[17] ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.

[18] ر. ک. خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟ ؟؟.

[19] «"إِن لِصَاحِبِ هَذَا الأَمرِ غَیبَه فَلیتقِ اللهَ عَبدٌ وَ لیتَمَسک بِدِینِهِ"»؛ الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۱.

[20] ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.

[21] ر. ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص۷۷ -۷۸.

[22] ر. ک. حسینی خامنه‌ای، سید علی، ما منتظریم، ص۱۶۵، ۱۷۳.

[23] «"... مَن سُر أَن یکُونَ من أَصحَابِ القَائِمِ فَلینتَظِر وَ لیعمَل بِالوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الأخلَاقِ وَ هُوَ مُنتَظِر..."»؛ الغیبه النعمانی، ص۲۰۰، ح۱۶.

[24] ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.

[25] ر. ک. خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟ ؟؟.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]