تفسیر ترتیبی

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۱ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

«تفسیر ترتیبی» آن است که مفسر برخلاف تفسیر موضوعی از ابتدای قرآن، آیه به آیه و سوره به سوره به تفسیر می‌پردازد.

تفسیر ترتیبی به دو گونه است:

  1. تفسیر براساس ترتیب فعلی قرآن‌کریم که مفسر از آغاز یا پایان قرآن سوره به سوره کتاب خدا را تفسیر می‌کند؛
  2. تفسیر براساس ترتیب نزول آیات بر پیامبر اکرم (ص)[۱].[۲]

تفاسیر ترتیبی نزولی

به آثاری که با توجه به ترتیب نزولی آیات قرآن نوشته شده‌اند، تفاسیر ترتیبی نزولی می‌گویند؛ مانند:

  1. تفسیر بیان المعانی نوشته ملاّ حویش آل‌غازی العانی، به زبان عربی، در شش جلد؛
  2. التفسیر الحدیث تألیف محمد عزه دروزه نابلسی، به زبان عربی و با گرایش بیانی در شش جلد؛
  3. پا به پای وحی نوشته مهندس بازرگان[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ایازی، محمد علی، آشنایی باتفاسیرقرآن، صفحه (۵-۶)؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه ۳۴.
  2. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۷۹.
  3. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، جلد۱،صفحه ۶۴۳؛ ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه (۸۳۸-۹۲)و(۲۱۸-۳۹)و۳۴.
  4. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۶۹۴.