ادهم بن امیه عبدی در تاریخ اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ادهم بن امیه عبدی است. ادهم بن امیه عبدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ادهم بن امیه عبدی در تاریخ اسلامی - ادهم بن امیه عبدی در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ادْهَم بن امیّة بن عبدی بصری پدرش «ابوعبدالله» از اصحاب رسول خدا a بود و از آن حضرت a نقل حدیث کرد. وی در بصره سُکنی گزید و در آن شهر چند پسر از خود به جای گذاشت[۱].
از امام باقر S نقل شده است که وی از شیعیان بصره بود و در جلسات منزل بانوی شیعی، ماریه بنت سعد که خانه وی محل تجمع و تبادل نظر بزرگان شیعه بود، شرکت می‌جست. آنگاه که ابن زیاد از مکاتبه اهل عراق با امام حسین S و حرکت آن حضرت S به سوی کوفه آگاه شد، فرمان مراقبت راه‌های بصره را به کارگزار خود صادر کرد؛ مبادا کسی برای یاری امام حسین S از بصره خارج شود. در این هنگام یزید بن ثَبِیطْ (ثُبیط) تصمیم بر خروج از بصره و پیوستن به کاروان حسینی را گرفت. وی که ده پسر داشت از آنها خواست تا او را همراهی کنند. دو تن از آنها به نام‌های عبدالله بن یزید بن نبیط عبدی و عبیدالله بن یزید بن نبیط عبدی دعوت پدر را اجابت کردند.
ادهم بن امیه عبدی نیز به اتفاق آنها از بصره خارج شد و در جایی به نام «ابْطَحْ»، در نزدیکی مکّه، به کاروان حسینی رسید پس از اندکی استراحت به آن حضرت پیوست و همراه آن امام هُمام به کربلا آمد[۲]؛ و به شهادت رسید[۳].
بنا به قولی شهادت وی در شدت درگیری حمله نخست همراه شماری از یاران امام S اتفاق افتاده است[۴].[۵]
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ ر. ک: تنقیح المقال، ج۱، ص۱۰۶؛ رجال شیخ طوسی، ص۶؛ معجم الکبیر طبرانی، ج۱، ص۲۹۱؛ الاستیعاب، ج۱، ص۱۰۷؛ اسدالغابه، ج۱، ص۱۲۰-۱۲۱؛ الاصابه، ج۱، ص۲۶۹.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۰۶؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۲۳۲، فرسان الهیجاء، ج۱، ص۲۷.
- ↑ تسمیة من قتل، ص۱۵۳؛ حدائق الوردیه، ص۱۰۴؛ اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۰.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۰۶؛ ابصار العین، ص۱۹۲، مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة؛ وسیلة الدارین، ص۹۹.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۹۲.