عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\ر\s=\s(.*)\.jpg\|' به 'ر = $1.jpg|تپس|')
جز (جایگزینی متن - '}}↵↵== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع‌ جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت.↵{{پایان منبع جامع}}↵↵==' به '}} ==')
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پرسش غیرنهایی}}
{{جعبه اطلاعات پرسش
{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی       = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع فرعی        = عوامل ایجاد کننده [[انتظار]] چیستند؟
| تصویر = 7626626268.jpg
| تصویر             = 7626626268.jpg
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]]
| اندازه تصویر      = 200px
| مدخل اصلی = [[عوامل ایجاد کننده انتظار]]
| مدخل بالاتر     = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]]
| مدخل وابسته =  
| مدخل اصلی   = [[عوامل ایجاد کننده انتظار]]
| تعداد پاسخ = ۱
| مدخل وابسته   =  
| پاسخ‌دهنده        =
| پاسخ‌دهندگان      = ۱ پاسخ
 
}}
}}
'''عوامل ایجاد کننده [[انتظار]] چیستند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
'''عوامل ایجاد کننده [[انتظار]] چیستند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.


==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
== پاسخ نخست ==
[[پرونده:152046.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[سید محمد بنی‌هاشمی]]]]
حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید محمد بنی‌هاشمی]]'''، در کتاب ''«[[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]»'' در این‌باره گفته است:
* «'''اول''': [[یقین]] داشتن به وقوع چیزی. یعنی این که [[انسان]] واقع شدن چیزی را به طور قطع و [[یقین]] بداند و هیچ [[شک]] و تردیدی در آن نداشته باشد. در این صورت [[انتظار]] وقوع آن خود به خود در شخص حاصل می‌گردد. هر [[قدر]] این [[علم]] و [[یقین]] قویتر باشد، [[انتظار]] وقوع آن هم شدیدتر است.
* '''دوم''': نزدیک شدن وقوع آن چیز. ممکن است واقع شدن چیزی را [[انسان]] با قطع و [[یقین]] بداند، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت حالت [[انتظار]] برای آن واقعه ضعیف است. هر [[قدر]] وقوع آن را نزدیکتر ببیند، انتظارش در مورد آن بیشتر خواهد بود.
* '''سوم''': [[دوست]] داشتن آن وضعیتی که به وقوع آن [[علم]] دارد. [[انسان]] هر اندازه چیزی را که خبر از وقوعش داده‌اند بیشتر [[دوست]] بدارد، حالت انتظارش نسبت به آن شدیدتر می‌شود. چه بسا خبر قطعی از واقع شدن چیزی به [[انسان]] داده شود ولی آن چیز مطبوع و [[محبوب]] او نباشد، در این صورت قطعاً انتظارش نسبت به آن کمتر و ضعیف‌تر می‌باشد.
* '''چهارم''': [[دوست]] داشتن آن کسی که خبر از آمدنش داده‌اند. اگر [[انسان]] به آمدن کسی [[یقین]] داشته باشد، هر [[قدر]] او را بیشتر [[دوست]] بدارد، آمدنش را بیشتر [[انتظار]] می‌کشد.
 
اگر این چهار عامل در مورد وقوع چیزی موجود باشد، قهراً و قطعاً [[انتظار]] وقوع آن هم قابل توجه خواهد بود و هیچ نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. به کسی که این مقدمات برایش حاصل شده، لازم نیست گفته شود که: "[[منتظر]] باش!" چون او قطعاً [[منتظر]] هست. حتی نمی‌توان گفت: "[[منتظر]] نباش!" زیرا با وجود این عوامل، او نمی‌تواند [[منتظر]] نباشد. در مورد [[انتظار]] [[ظهور امام عصر]] {{ع}} هم مطلب از همین قرار است.<ref>البته [[انتظار ظهور]] یک [[مصلح جهانی]] در غیر [[اسلام]] هم مطرح بوده است ولی مبنای ما در این کتاب بحث [[انتظار]] در [[فرهنگ]] [[امامیه]] ([[شیعیان]] [[دوازده امامی]]) است که در آن، [[منجی بشر]] شخص [[حضرت]] [[حجة بن الحسن العسکری]] {{ع}} هستند و [[انتظار]] را صرفاً نسبت به [[ظهور]] ایشان مطرح می‌کنیم</ref>. برای آن که حال [[انتظار]] ایشان در کسی پیدا شود، باید مقدماتش فراهم شود. اگر مقدمات محقق محقق باشد، [[انتظار]] هم هست و نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. و اگر آن مقدمات نباشد، [[انتظار]] حاصل شدنی نیست. مهمترین این مقدمات همان چهار عامل مذکور است:
 
'''اول''': [[یقین]] به [[ظهور]] [[حضرت]]: هر [[قدر]] [[علم]] و [[یقین]] شخص به [[ظهور امام]] {{ع}} بیشتر و عمیق‌تر باشد، انتظارش نسبت به آن بیشتر است. اگر خدای ناکرده [[شک]] و تردیدی در اصل وقوع آن داشته باشد، یا اعتقادش به آن سست و ضعیف باشد، انتظارش هم به همان اندازه کم و ضعیف و سست خواهد بود و چه بسا به صفر برسد. [[یقین]] قوی و محکم در این مسئله رابطه مستقیم با [[ایمان]] و [[اعتقاد]] شخص به [[وعده‌های قرآن]] و [[سنت]] دارد و هر [[قدر]] این [[ایمان]] و [[اعتقاد]] راسخ‌تر و عمیق‌تر شود، خود به خود انتظارش نسبت به وقوع آن هم شدیدتر خواهد شد.
 
'''دوم''': نزدیک دانستن [[امر]] [[ظهور]]: ممکن است کسی به اصل [[ظهور]] [[حضرت]] [[یقین]] داشته باشد، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت انتظارش نسبت به آن سست و ضعیف می‌شود. ولی اگر آن چنان که در [[احادیث]] [[اهل بیت]] {{عم}} آمده است، [[امر]] [[ظهور]] را دور نپنداریم، بلکه آن را نزدیک ببینیم، آن گاه [[انتظار]] ما نسبت به آن شدیدتر می‌گردد. این که در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|"إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً"}}<ref>بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.</ref>. آنها ([[کافران]] و ناباوران) [[ظهور امام]] {{ع}} را دور می‌بینند، ولی ما آن را نزدیک می‌بینیم. برای این است که حالت [[انتظار]] در ما شدیدتر گردد. چنین [[اعتقادی]] خو به خود درجه [[انتظار]] را در [[انسان]] بالاتر می‌برد. البته [[نزدیک دانستن ظهور]] با "استعجال" که در [[روایات]] مذمت شده کاملاً متفاوت است و لازمه آن [[پیشگویی]] در مورد [[زمان ظهور]] هم نیست.
 
'''سوم'''، [[دوست]] داشتن [[ظهور امام]] {{ع}}، کسی که به [[ظهور امام زمان]] {{ع}} صد در صد [[معتقد]] است و وقوع آن را هم نزدیک می‌بیند، هر [[قدر]] آن وضعیت [[موعود]] را بیشتر [[دوست]] بدارد، انتظارش نسبت به آن بیشتر خواهد بود و اگر آن را خوش نداشته باشد، انتظارش ضعیف و سست می‌شود. این [[دوست]] داشتن تنها زمانی به وجود می‌آید که [[مؤمنان]] تصویر روشنی از [[زمان ظهور]] [[حضرت]] داشته باشند تا این که نه تنها از آن نترسند بلکه برای وقوعش لحظه شماری کنند. در [[قرآن]] و [[سنت]]، بشارت‌های متعددی در مورد نعمت‌های بی‌نظیر [[زمان ظهور]] ذکر شده است که در بخش دوم کتاب به گوشه‌ای از آن اشاره خواهد شد. [[اعتقاد]] و باور محکم نسبت به این [[بشارت‌ها]]، خودبه خود [[انتظار]] [[مؤمن]] را نسبت به آن بالا می‌برد.
 
'''چهارم'''، [[دوست]] داشتن خود [[امام عصر]] {{ع}}: هر کس [[محبت]] و علاقه‌اش به [[امام زمان]] {{ع}} بیشتر باشد، [[ظهور]] ایشان را بیشتر [[دوست]] می‌دارد و قهراً انتظارش نسبت به قدوم ایشان بیشتر و قوی‌تر خواهد بود. با وجود این چهار عامل، [[انتظار]] نسبت به [[ظهور امام]] {{ع}} خود به خود به وجود می‌آید و در صورت نبود یا ضعف این عوامل، [[انتظار]] هم ضعیف و کم اثر می‌شود. هر چه این مقدمات قوی‌تر باشد، [[انتظار]] هم شدیدتر می‌شود. بنابراین برای عمل به [[وظیفه]] [[انتظار]] [[حضرت قائم]] {{ع}} باید این مقدمات را تقویت کرد. [[امر]] به [[انتظار]] [[حضرت]]، در [[حقیقت]] [[امر]] به ایجاد اینهاست و اگر بعضی از اینها هم اختیاری نباشند، باید مقدمات آنها را فراهم کرد. مثلاً [[محبت به امام]] {{ع}} به محض [[اراده]] [[انسان]] و اختیارش حاصل نمی‌شود و ایجاد آن هم احتیاج به مقدماتی دارد، زیرا چنین نیست که به محض [[اراده]] [[انسان]]، [[محبت]] نسبت به چیزی یا کسی در او به وجود آید.
 
باید با انجام افعال اختیاری مناسب، کم کم زمینه‌های ایجاد آن را فراهم کرد تا [[خداوند]] [[لطف]] کند و [[محبت]] [[انسان]] را نسبت به امامش بیشتر کند. به طور کلی شاید بتوان مهمترین عال را در ایجاد [[محبت]] نسبت به [[امام عصر]] {{ع}} و [[ظهور]] ایشانف [[معرفت]] آن عزیز دانست که در محل خود درباره زمینه‌های اختیاری آن بحث شده است<ref>درباره این بحث در حلقه سوم این سلسله درس‌ها سخن گفتیم.</ref>.


== پاسخ نخست ==
در مورد عامل اول و دوم نیز آشنایی بیشتر با [[کتاب و سنت]] و بشارت‌های مذکور در آنها، از طریق [[مطالعه]] کردن و جدی گرفتن و اهمیت دادن و... که همه، افعال اختیاری هستند، می‌تواند زمینه ساز [[علم]] و [[ایمان]] قویتر و باور محکمتر باشد. به طور کلی عمل به [[وظایف]] اهل [[معرفت امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] ایشان، در این خصوص می‌تواند بسیار مؤثر باشد که توضیح آنها در محل مناسب خود آمده است<ref>این موضوع در حلقه چهارم مورد بحث واقع شده است.</ref>. ناگفته نماند که [[امر]] به [[انتظار]] و به طور کلی همه امور غیر اختیاری که در [[شرع]] موارد متعددی از آنها به چشم می‌خورد، باعث می‌شود که توجه [[مکلف]] نسبت به آن جلب شود و [[فکر]] و [[دل]] او را به خود مشغول نموده، آن را مهم بشمارد و برای تحقق بخشیدن آن به [[فکر]] و [[تلاش]] بیفتد و این خود یک عامل اصلی برای به وجود آمدن آن حالت غیر اختیاری است. پس اوامری که در [[دین]] نسبت به امور غیر اختیاری (از جمله [[انتظار]]) وارد شده است. در تحقق آنها بسیار مؤثر می‌باشند»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۰-۲۵.</ref>.
[[پرونده:152046.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید محمد بنی‌هاشمی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید محمد بنی‌هاشمی]]'''، در کتاب ''«[[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]»'' در این‌باره گفته است:
:::::*«'''اول''': [[یقین]] داشتن به وقوع چیزی. یعنی این که [[انسان]] واقع شدن چیزی را به طور قطع و [[یقین]] بداند و هیچ [[شک]] و تردیدی در آن نداشته باشد. در این صورت [[انتظار]] وقوع آن خود به خود در شخص حاصل می‌گردد. هر [[قدر]] این [[علم]] و [[یقین]] قویتر باشد، [[انتظار]] وقوع آن هم شدیدتر است.
:::::*'''دوم''': نزدیک شدن وقوع آن چیز. ممکن است واقع شدن چیزی را [[انسان]] با قطع و [[یقین]] بداند، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت حالت [[انتظار]] برای آن واقعه ضعیف است. هر [[قدر]] وقوع آن را نزدیکتر ببیند، انتظارش در مورد آن بیشتر خواهد بود.
:::::*'''سوم''': [[دوست]] داشتن آن وضعیتی که به وقوع آن [[علم]] دارد. [[انسان]] هر اندازه چیزی را که خبر از وقوعش داده‌اند بیشتر [[دوست]] بدارد، حالت انتظارش نسبت به آن شدیدتر می‌شود. چه بسا خبر قطعی از واقع شدن چیزی به [[انسان]] داده شود ولی آن چیز مطبوع و [[محبوب]] او نباشد، در این صورت قطعاً انتظارش نسبت به آن کمتر و ضعیف‌تر می‌باشد.
:::::*'''چهارم''': [[دوست]] داشتن آن کسی که خبر از آمدنش داده‌اند. اگر [[انسان]] به آمدن کسی [[یقین]] داشته باشد، هر [[قدر]] او را بیشتر [[دوست]] بدارد، آمدنش را بیشتر [[انتظار]] می‌کشد.
::::::اگر این چهار عامل در مورد وقوع چیزی موجود باشد، قهراً و قطعاً [[انتظار]] وقوع آن هم قابل توجه خواهد بود و هیچ نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. به کسی که این مقدمات برایش حاصل شده، لازم نیست گفته شود که: "[[منتظر]] باش!" چون او قطعاً [[منتظر]] هست. حتی نمی‌توان گفت: "[[منتظر]] نباش!" زیرا با وجود این عوامل، او نمی‌تواند [[منتظر]] نباشد. در مورد [[انتظار]] [[ظهور امام عصر]] {{ع}} هم مطلب از همین قرار است.<ref>البته [[انتظار ظهور]] یک [[مصلح جهانی]] در غیر [[اسلام]] هم مطرح بوده است ولی مبنای ما در این کتاب بحث [[انتظار]] در [[فرهنگ]] [[امامیه]] ([[شیعیان]] [[دوازده امامی]]) است که در آن، [[منجی بشر]] شخص [[حضرت]] [[حجة بن الحسن العسکری]] {{ع}} هستند و [[انتظار]] را صرفاً نسبت به [[ظهور]] ایشان مطرح می‌کنیم</ref>. برای آن که حال [[انتظار]] ایشان در کسی پیدا شود، باید مقدماتش فراهم شود. اگر مقدمات محقق محقق باشد، [[انتظار]] هم هست و نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. و اگر آن مقدمات نباشد، [[انتظار]] حاصل شدنی نیست. مهمترین این مقدمات همان چهار عامل مذکور است:
::::::'''اول''': [[یقین]] به [[ظهور]] [[حضرت]]: هر [[قدر]] [[علم]] و [[یقین]] شخص به [[ظهور امام]] {{ع}} بیشتر و عمیق‌تر باشد، انتظارش نسبت به آن بیشتر است. اگر خدای ناکرده [[شک]] و تردیدی در اصل وقوع آن داشته باشد، یا اعتقادش به آن سست و ضعیف باشد، انتظارش هم به همان اندازه کم و ضعیف و سست خواهد بود و چه بسا به صفر برسد. [[یقین]] قوی و محکم در این مسئله رابطه مستقیم با [[ایمان]] و [[اعتقاد]] شخص به [[وعده‌های قرآن]] و [[سنت]] دارد و هر [[قدر]] این [[ایمان]] و [[اعتقاد]] راسخ‌تر و عمیق‌تر شود، خود به خود انتظارش نسبت به وقوع آن هم شدیدتر خواهد شد.
::::::'''دوم''': نزدیک دانستن [[امر]] [[ظهور]]: ممکن است کسی به اصل [[ظهور]] [[حضرت]] [[یقین]] داشته باشد، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت انتظارش نسبت به آن سست و ضعیف می‌شود. ولی اگر آن چنان که در [[احادیث]] [[اهل بیت]] {{عم}} آمده است، [[امر]] [[ظهور]] را دور نپنداریم، بلکه آن را نزدیک ببینیم، آن گاه [[انتظار]] ما نسبت به آن شدیدتر می‌گردد. این که در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|"إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً"}}<ref>بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.</ref>. آنها ([[کافران]] و ناباوران) [[ظهور امام]] {{ع}} را دور می‌بینند، ولی ما آن را نزدیک می‌بینیم. برای این است که حالت [[انتظار]] در ما شدیدتر گردد. چنین [[اعتقادی]] خو به خود درجه [[انتظار]] را در [[انسان]] بالاتر می‌برد. البته [[نزدیک دانستن ظهور]] با "استعجال" که در [[روایات]] مذمت شده کاملاً متفاوت است و لازمه آن [[پیشگویی]] در مورد [[زمان ظهور]] هم نیست.
::::::'''سوم'''، [[دوست]] داشتن [[ظهور امام]] {{ع}}، کسی که به [[ظهور امام زمان]] {{ع}} صد در صد [[معتقد]] است و وقوع آن را هم نزدیک می‌بیند، هر [[قدر]] آن وضعیت [[موعود]] را بیشتر [[دوست]] بدارد، انتظارش نسبت به آن بیشتر خواهد بود و اگر آن را خوش نداشته باشد، انتظارش ضعیف و سست می‌شود. این [[دوست]] داشتن تنها زمانی به وجود می‌آید که [[مؤمنان]] تصویر روشنی از [[زمان ظهور]] [[حضرت]] داشته باشند تا این که نه تنها از آن نترسند بلکه برای وقوعش لحظه شماری کنند. در [[قرآن]] و [[سنت]]، بشارت‌های متعددی در مورد نعمت‌های بی‌نظیر [[زمان ظهور]] ذکر شده است که در بخش دوم کتاب به گوشه‌ای از آن اشاره خواهد شد. [[اعتقاد]] و باور محکم نسبت به این [[بشارت‌ها]]، خودبه خود [[انتظار]] [[مؤمن]] را نسبت به آن بالا می‌برد.
::::::'''چهارم'''، [[دوست]] داشتن خود [[امام عصر]] {{ع}}: هر کس [[محبت]] و علاقه‌اش به [[امام زمان]] {{ع}} بیشتر باشد، [[ظهور]] ایشان را بیشتر [[دوست]] می‌دارد و قهراً انتظارش نسبت به قدوم ایشان بیشتر و قوی‌تر خواهد بود. با وجود این چهار عامل، [[انتظار]] نسبت به [[ظهور امام]] {{ع}} خود به خود به وجود می‌آید و در صورت نبود یا ضعف این عوامل، [[انتظار]] هم ضعیف و کم اثر می‌شود. هر چه این مقدمات قوی‌تر باشد، [[انتظار]] هم شدیدتر می‌شود. بنابراین برای عمل به [[وظیفه]] [[انتظار]] [[حضرت قائم]] {{ع}} باید این مقدمات را تقویت کرد. [[امر]] به [[انتظار]] [[حضرت]]، در [[حقیقت]] [[امر]] به ایجاد اینهاست و اگر بعضی از اینها هم اختیاری نباشند، باید مقدمات آنها را فراهم کرد. مثلاً [[محبت به امام]] {{ع}} به محض [[اراده]] [[انسان]] و اختیارش حاصل نمی‌شود و ایجاد آن هم احتیاج به مقدماتی دارد، زیرا چنین نیست که به محض [[اراده]] [[انسان]]، [[محبت]] نسبت به چیزی یا کسی در او به وجود آید.
::::::باید با انجام افعال اختیاری مناسب، کم کم زمینه‌های ایجاد آن را فراهم کرد تا [[خداوند]] [[لطف]] کند و [[محبت]] [[انسان]] را نسبت به امامش بیشتر کند. به طور کلی شاید بتوان مهمترین عال را در ایجاد [[محبت]] نسبت به [[امام عصر]] {{ع}} و [[ظهور]] ایشانف [[معرفت]] آن عزیز دانست که در محل خود درباره زمینه‌های اختیاری آن بحث شده است<ref>درباره این بحث در حلقه سوم این سلسله درس‌ها سخن گفتیم.</ref>.
::::::در مورد عامل اول و دوم نیز آشنایی بیشتر با [[کتاب و سنت]] و بشارت‌های مذکور در آنها، از طریق [[مطالعه]] کردن و جدی گرفتن و اهمیت دادن و... که همه، افعال اختیاری هستند، می‌تواند زمینه ساز [[علم]] و [[ایمان]] قویتر و باور محکمتر باشد. به طور کلی عمل به [[وظایف]] اهل [[معرفت امام]] {{ع}} در [[زمان غیبت]] ایشان، در این خصوص می‌تواند بسیار مؤثر باشد که توضیح آنها در محل مناسب خود آمده است<ref>این موضوع در حلقه چهارم مورد بحث واقع شده است.</ref>. ناگفته نماند که [[امر]] به [[انتظار]] و به طور کلی همه امور غیر اختیاری که در [[شرع]] موارد متعددی از آنها به چشم می‌خورد، باعث می‌شود که توجه [[مکلف]] نسبت به آن جلب شود و [[فکر]] و [[دل]] او را به خود مشغول نموده، آن را مهم بشمارد و برای تحقق بخشیدن آن به [[فکر]] و [[تلاش]] بیفتد و این خود یک عامل اصلی برای به وجود آمدن آن حالت غیر اختیاری است. پس اوامری که در [[دین]] نسبت به امور غیر اختیاری (از جمله [[انتظار]]) وارد شده است. در تحقق آنها بسیار مؤثر می‌باشند»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۰-۲۵.</ref>.


==پاسخ‌های دیگر==
== پاسخ‌های دیگر ==
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آقای ملکی‌راد؛
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. آقای ملکی‌راد؛
| تصویر = 13681225.jpg|تپس|بندانگشتی|right|100px|]]
| تصویر = 13681225.jpg
::::::آقای '''[[محمود ملکی‌راد]]'''، در مقاله ''«[[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ‌دهنده = محمود ملکی‌راد
::::::«برای ایجاد حالت [[انتظار]]، مقدماتی لازم است که بدون تحقق آن‌ها حالت [[انتظار]] به‌وجود نخواهد آمد، یکی از مقدمات اساسی برای به‌وجود آمدن حالت [[انتظار]]، [[یقین]] شخص نسبت به کسی یا چیزی است که [[منتظر]] اوست زیرا اگر شخصی نسبت به وقوع چیزی [[یقین]] نداشته باشد و دچار [[شک]] و تردید باشد، به‌دنبال آن حالت [[انتظار]] که بیانگر آماده شدن و [[امیدواری]] است به‌وجود نخواهد آمد و در ارتباط با [[امام غایب]] {{ع}} نیز این مسأله [[صادق]] است؛ زیرا تا فرد [[یقین]] به [[وجود امام]] [[غایب]] نداشته باشد حالت [[انتظار]] در او محقق نخواهد شد و در نتیجه، آن فرد را نمی‌توان در سلک [[منتظران]] داخل نمود.
| پاسخ = آقای '''[[محمود ملکی‌راد]]'''، در مقاله ''«[[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::مقدمه دوم برای ایجاد حالت [[انتظار]]، [[شناخت]] و [[معرفت]] نسبت به کسی و حالتی است که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود، اگر نسبت به شخصی با حالتی که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود هیچگونه [[معرفت]] و شناختی نباشد، به‌طور قطع حالت [[انتظار]] نیز در فرد به‌وجود نخواهد آمد.
 
::::::بنابراین برای حصول حالت [[انتظار]] در [[منتظران]] [[امام غایب]] {{ع}} و تقویت روحی و روانی آن‌ها و شدت [[انتظار]] آنان، اولاً: باید نسبت به وجود و حضور [[امام غایب]] [[یقین]] و [[اطمینان]] باشد. ثانیاً: نسبت به وی [[شناخت]] و [[معرفت]] وجود داشته باشد، و این دو عنصر در [[حقیقت]] در حصول حالت [[انتظار]] و هم در تشدید آن نقش اساسی را ایفا خواهد کرد»<ref>[[محمود ملکی‌راد|ملکی‌راد، محمود]]، [[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref>.
«برای ایجاد حالت [[انتظار]]، مقدماتی لازم است که بدون تحقق آن‌ها حالت [[انتظار]] به‌وجود نخواهد آمد، یکی از مقدمات اساسی برای به‌وجود آمدن حالت [[انتظار]]، [[یقین]] شخص نسبت به کسی یا چیزی است که [[منتظر]] اوست زیرا اگر شخصی نسبت به وقوع چیزی [[یقین]] نداشته باشد و دچار [[شک]] و تردید باشد، به‌دنبال آن حالت [[انتظار]] که بیانگر آماده شدن و [[امیدواری]] است به‌وجود نخواهد آمد و در ارتباط با [[امام غایب]] {{ع}} نیز این مسأله [[صادق]] است؛ زیرا تا فرد [[یقین]] به [[وجود امام]] [[غایب]] نداشته باشد حالت [[انتظار]] در او محقق نخواهد شد و در نتیجه، آن فرد را نمی‌توان در سلک [[منتظران]] داخل نمود.
{{پایان جمع شدن}}
 
مقدمه دوم برای ایجاد حالت [[انتظار]]، [[شناخت]] و [[معرفت]] نسبت به کسی و حالتی است که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود، اگر نسبت به شخصی با حالتی که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود هیچگونه [[معرفت]] و شناختی نباشد، به‌طور قطع حالت [[انتظار]] نیز در فرد به‌وجود نخواهد آمد.
 
بنابراین برای حصول حالت [[انتظار]] در [[منتظران]] [[امام غایب]] {{ع}} و تقویت روحی و روانی آن‌ها و شدت [[انتظار]] آنان، اولاً: باید نسبت به وجود و حضور [[امام غایب]] [[یقین]] و [[اطمینان]] باشد. ثانیاً: نسبت به وی [[شناخت]] و [[معرفت]] وجود داشته باشد، و این دو عنصر در [[حقیقت]] در حصول حالت [[انتظار]] و هم در تشدید آن نقش اساسی را ایفا خواهد کرد»<ref>[[محمود ملکی‌راد|ملکی‌راد، محمود]]، [[رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران (مقاله)|رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران]]، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref>.
}}


== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسمان انتظار فرج}}
{{پرسمان انتظار فرج}}
== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==
{{منبع‌شناسی جامع}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].
{{پایان}}
{{پایان}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{انتظار افقی}}
[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]


[[رده:پرسش‌]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به انتظار فرج]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به انتظار فرج]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۱

عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت / انتظار فرج
مدخل اصلیعوامل ایجاد کننده انتظار
تعداد پاسخ۱ پاسخ

عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

سید محمد بنی‌هاشمی

حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید محمد بنی‌هاشمی، در کتاب «انتظار فرج» در این‌باره گفته است:

  • «اول: یقین داشتن به وقوع چیزی. یعنی این که انسان واقع شدن چیزی را به طور قطع و یقین بداند و هیچ شک و تردیدی در آن نداشته باشد. در این صورت انتظار وقوع آن خود به خود در شخص حاصل می‌گردد. هر قدر این علم و یقین قویتر باشد، انتظار وقوع آن هم شدیدتر است.
  • دوم: نزدیک شدن وقوع آن چیز. ممکن است واقع شدن چیزی را انسان با قطع و یقین بداند، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت حالت انتظار برای آن واقعه ضعیف است. هر قدر وقوع آن را نزدیکتر ببیند، انتظارش در مورد آن بیشتر خواهد بود.
  • سوم: دوست داشتن آن وضعیتی که به وقوع آن علم دارد. انسان هر اندازه چیزی را که خبر از وقوعش داده‌اند بیشتر دوست بدارد، حالت انتظارش نسبت به آن شدیدتر می‌شود. چه بسا خبر قطعی از واقع شدن چیزی به انسان داده شود ولی آن چیز مطبوع و محبوب او نباشد، در این صورت قطعاً انتظارش نسبت به آن کمتر و ضعیف‌تر می‌باشد.
  • چهارم: دوست داشتن آن کسی که خبر از آمدنش داده‌اند. اگر انسان به آمدن کسی یقین داشته باشد، هر قدر او را بیشتر دوست بدارد، آمدنش را بیشتر انتظار می‌کشد.

اگر این چهار عامل در مورد وقوع چیزی موجود باشد، قهراً و قطعاً انتظار وقوع آن هم قابل توجه خواهد بود و هیچ نیازی به امر نسبت به آن نیست. به کسی که این مقدمات برایش حاصل شده، لازم نیست گفته شود که: "منتظر باش!" چون او قطعاً منتظر هست. حتی نمی‌توان گفت: "منتظر نباش!" زیرا با وجود این عوامل، او نمی‌تواند منتظر نباشد. در مورد انتظار ظهور امام عصر (ع) هم مطلب از همین قرار است.[۱]. برای آن که حال انتظار ایشان در کسی پیدا شود، باید مقدماتش فراهم شود. اگر مقدمات محقق محقق باشد، انتظار هم هست و نیازی به امر نسبت به آن نیست. و اگر آن مقدمات نباشد، انتظار حاصل شدنی نیست. مهمترین این مقدمات همان چهار عامل مذکور است:

اول: یقین به ظهور حضرت: هر قدر علم و یقین شخص به ظهور امام (ع) بیشتر و عمیق‌تر باشد، انتظارش نسبت به آن بیشتر است. اگر خدای ناکرده شک و تردیدی در اصل وقوع آن داشته باشد، یا اعتقادش به آن سست و ضعیف باشد، انتظارش هم به همان اندازه کم و ضعیف و سست خواهد بود و چه بسا به صفر برسد. یقین قوی و محکم در این مسئله رابطه مستقیم با ایمان و اعتقاد شخص به وعده‌های قرآن و سنت دارد و هر قدر این ایمان و اعتقاد راسخ‌تر و عمیق‌تر شود، خود به خود انتظارش نسبت به وقوع آن هم شدیدتر خواهد شد.

دوم: نزدیک دانستن امر ظهور: ممکن است کسی به اصل ظهور حضرت یقین داشته باشد، ولی وقوع آن را در آینده‌ای دور ببیند. در این صورت انتظارش نسبت به آن سست و ضعیف می‌شود. ولی اگر آن چنان که در احادیث اهل بیت (ع) آمده است، امر ظهور را دور نپنداریم، بلکه آن را نزدیک ببینیم، آن گاه انتظار ما نسبت به آن شدیدتر می‌گردد. این که در دعای عهد می‌خوانیم: «"إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً"»[۲]. آنها (کافران و ناباوران) ظهور امام (ع) را دور می‌بینند، ولی ما آن را نزدیک می‌بینیم. برای این است که حالت انتظار در ما شدیدتر گردد. چنین اعتقادی خو به خود درجه انتظار را در انسان بالاتر می‌برد. البته نزدیک دانستن ظهور با "استعجال" که در روایات مذمت شده کاملاً متفاوت است و لازمه آن پیشگویی در مورد زمان ظهور هم نیست.

سوم، دوست داشتن ظهور امام (ع)، کسی که به ظهور امام زمان (ع) صد در صد معتقد است و وقوع آن را هم نزدیک می‌بیند، هر قدر آن وضعیت موعود را بیشتر دوست بدارد، انتظارش نسبت به آن بیشتر خواهد بود و اگر آن را خوش نداشته باشد، انتظارش ضعیف و سست می‌شود. این دوست داشتن تنها زمانی به وجود می‌آید که مؤمنان تصویر روشنی از زمان ظهور حضرت داشته باشند تا این که نه تنها از آن نترسند بلکه برای وقوعش لحظه شماری کنند. در قرآن و سنت، بشارت‌های متعددی در مورد نعمت‌های بی‌نظیر زمان ظهور ذکر شده است که در بخش دوم کتاب به گوشه‌ای از آن اشاره خواهد شد. اعتقاد و باور محکم نسبت به این بشارت‌ها، خودبه خود انتظار مؤمن را نسبت به آن بالا می‌برد.

چهارم، دوست داشتن خود امام عصر (ع): هر کس محبت و علاقه‌اش به امام زمان (ع) بیشتر باشد، ظهور ایشان را بیشتر دوست می‌دارد و قهراً انتظارش نسبت به قدوم ایشان بیشتر و قوی‌تر خواهد بود. با وجود این چهار عامل، انتظار نسبت به ظهور امام (ع) خود به خود به وجود می‌آید و در صورت نبود یا ضعف این عوامل، انتظار هم ضعیف و کم اثر می‌شود. هر چه این مقدمات قوی‌تر باشد، انتظار هم شدیدتر می‌شود. بنابراین برای عمل به وظیفه انتظار حضرت قائم (ع) باید این مقدمات را تقویت کرد. امر به انتظار حضرت، در حقیقت امر به ایجاد اینهاست و اگر بعضی از اینها هم اختیاری نباشند، باید مقدمات آنها را فراهم کرد. مثلاً محبت به امام (ع) به محض اراده انسان و اختیارش حاصل نمی‌شود و ایجاد آن هم احتیاج به مقدماتی دارد، زیرا چنین نیست که به محض اراده انسان، محبت نسبت به چیزی یا کسی در او به وجود آید.

باید با انجام افعال اختیاری مناسب، کم کم زمینه‌های ایجاد آن را فراهم کرد تا خداوند لطف کند و محبت انسان را نسبت به امامش بیشتر کند. به طور کلی شاید بتوان مهمترین عال را در ایجاد محبت نسبت به امام عصر (ع) و ظهور ایشانف معرفت آن عزیز دانست که در محل خود درباره زمینه‌های اختیاری آن بحث شده است[۳].

در مورد عامل اول و دوم نیز آشنایی بیشتر با کتاب و سنت و بشارت‌های مذکور در آنها، از طریق مطالعه کردن و جدی گرفتن و اهمیت دادن و... که همه، افعال اختیاری هستند، می‌تواند زمینه ساز علم و ایمان قویتر و باور محکمتر باشد. به طور کلی عمل به وظایف اهل معرفت امام (ع) در زمان غیبت ایشان، در این خصوص می‌تواند بسیار مؤثر باشد که توضیح آنها در محل مناسب خود آمده است[۴]. ناگفته نماند که امر به انتظار و به طور کلی همه امور غیر اختیاری که در شرع موارد متعددی از آنها به چشم می‌خورد، باعث می‌شود که توجه مکلف نسبت به آن جلب شود و فکر و دل او را به خود مشغول نموده، آن را مهم بشمارد و برای تحقق بخشیدن آن به فکر و تلاش بیفتد و این خود یک عامل اصلی برای به وجود آمدن آن حالت غیر اختیاری است. پس اوامری که در دین نسبت به امور غیر اختیاری (از جمله انتظار) وارد شده است. در تحقق آنها بسیار مؤثر می‌باشند»[۵].

پاسخ‌های دیگر

۱. آقای ملکی‌راد؛
آقای محمود ملکی‌راد، در مقاله «رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران» در این‌باره گفته است:

«برای ایجاد حالت انتظار، مقدماتی لازم است که بدون تحقق آن‌ها حالت انتظار به‌وجود نخواهد آمد، یکی از مقدمات اساسی برای به‌وجود آمدن حالت انتظار، یقین شخص نسبت به کسی یا چیزی است که منتظر اوست زیرا اگر شخصی نسبت به وقوع چیزی یقین نداشته باشد و دچار شک و تردید باشد، به‌دنبال آن حالت انتظار که بیانگر آماده شدن و امیدواری است به‌وجود نخواهد آمد و در ارتباط با امام غایب (ع) نیز این مسأله صادق است؛ زیرا تا فرد یقین به وجود امام غایب نداشته باشد حالت انتظار در او محقق نخواهد شد و در نتیجه، آن فرد را نمی‌توان در سلک منتظران داخل نمود.

مقدمه دوم برای ایجاد حالت انتظار، شناخت و معرفت نسبت به کسی و حالتی است که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود، اگر نسبت به شخصی با حالتی که در انتظارش به‌سر برده می‌‌شود هیچگونه معرفت و شناختی نباشد، به‌طور قطع حالت انتظار نیز در فرد به‌وجود نخواهد آمد.

بنابراین برای حصول حالت انتظار در منتظران امام غایب (ع) و تقویت روحی و روانی آن‌ها و شدت انتظار آنان، اولاً: باید نسبت به وجود و حضور امام غایب یقین و اطمینان باشد. ثانیاً: نسبت به وی شناخت و معرفت وجود داشته باشد، و این دو عنصر در حقیقت در حصول حالت انتظار و هم در تشدید آن نقش اساسی را ایفا خواهد کرد»[۶].

پرسش‌های وابسته

  1. معنای انتظار چیست؟ (پرسش)
  2. منظور از انتظار به معنای عام چیست؟ (پرسش)
  3. منظور از انتظار به معنای خاص چیست؟ (پرسش)
  4. ارکان انتظار چیست؟ (پرسش)
  5. عناصر و اجزاء انتظار چیستند؟ (پرسش)
  6. هدف از انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  7. انتظار فرج چه ضرورتی دارد؟ (پرسش)
    1. ضرورت عقلی انتظار چیست؟ (پرسش)
    2. ضرورت نقلی انتظار چیست؟ (پرسش)
  8. آیا مسئله انتظار قابل تحقق است؟ (پرسش)
  9. جایگاه انتظار در مکاتب فکری غیر دینی چیست؟ (پرسش)
  10. نقش انتظار در حرکت توحیدی چیست؟ (پرسش)
  11. انواع انتظار چیست؟ (پرسش)
  12. شدت انتظار شخص منتظر چگونه در آرزوها و دعاهای او تجلی پیدا می‌کند؟ (پرسش)
  13. لوازم انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
    1. آیا زندگی با یاد امام مهدی از لوازم انتظار فرج است؟ (پرسش)
    2. آیا آرزوی یاری کردن امام مهدی از لوازم انتظار فرج است؟ (پرسش)
    3. آیا ایجاد آمادگی برا پیوستن به امام مهدی از لوازم انتظار فرج است؟ (پرسش)
    4. آیا تربیت منتظران راستین از لوازم انتظار فرج است؟ (پرسش)
  14. دیدگاه اهل سنت درباره انتظار چیست؟ (پرسش)
  15. دیدگاه آیین بودا درباره انتظار چیست؟ (پرسش)
  16. آیا جنیان در انتظار منجی موعود هستند؟ (پرسش)
  17. آیا فرشتگان در انتظار منجی موعود هستند؟ (پرسش)
  18. چرا گفته می‌شود امام مهدی منتظر ظهور است؟ (پرسش)
  19. دلایل انتظار فرج و امید به آینده چیست؟ (پرسش)
  20. آیا شیعیان در امر انتظار عجول و شتاب‌زده هستند؟ (پرسش)
  21. آیا مسئله انتظار سبب فراگیری ظلم و ستم می‌شود؟ (پرسش)
  22. آیا مسئله انتظار سبب تعطیلی احکام اسلامی می‌شود؟ (پرسش)
  23. آیا اندیشه انتظار موعود در امت‌های پیشین بوده است؟ (پرسش)
  24. آیا انتظار در میان ادیان و ملل گوناگون سابقه‌ای دارد؟ (پرسش)
  25. منشأ نگاه عامیانه به ظهور منجی چیست؟ (پرسش)
  26. آفات نگاه عامیانه به ظهور منجی چیست؟ (پرسش)
  27. گونه‌های احادیث درباره انتظار چیستند؟ (پرسش)
  28. نمادهای انتظار چیستند؟ (پرسش)
    1. آیا دعای ندبه از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
    2. آیا دعای عهد از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
    3. آیا زیارت آل یاسین از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
    4. آیا مسجد جمکران از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
    5. آیا مسجد کوفه از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
    6. آیا مسجد صعصعه از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
    7. آیا مسجد سهله از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
    8. آیا عید نیمه شعبان از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
    9. آیا روز جمعه از نمادهای انتظار است؟ چرا؟ (پرسش)
  29. چرا کسانی که انتظار امام مهدی را می‌کشیده‌اند بعد از ظهور به مخالفت با ایشان برمی‌خیزند؟ (پرسش)
  30. ویژگی‌های اعتراض به وضع موجود در راستای انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  31. شیوه ابراز اعتراض به وضع موجود در راستای انتظار امام مهدی چگونه است؟ (پرسش)
  32. منظور از عمومیت انتظار چیست؟ (پرسش)
  33. مبانی اشتیاق به فرج چیست؟ (پرسش)
  34. چگونه می‌توان انتظار را در جامعه ترویج داد؟ (پرسش)
  35. آیا مراد از انتظار تنها انتظار قلبی است؟ (پرسش)
  36. منظور از انتظار، انتظار فردی است یا انتظار امت؟ (پرسش)
  37. منظور از انتظار امام و امت چیست؟ (پرسش)
  38. شرایط انتظار واقعی چیست؟ (پرسش)
  39. انتظار عملی به چه معناست؟ (پرسش)
  40. آیا انتظار مذهب اعتراض است؟ (پرسش)
  41. آیا انتظار به معنای گوشه‌گیری و احتراز است؟ (پرسش)
  42. آیا انتظار فرج مورد اتفاق همه مسلمین است؟ (پرسش)
  43. مسئولیت اجتماعی مسلمین درباره انتظار چیست؟ (پرسش)
  44. کامل‌ترین شکل انتظار عملی برای مقدمه ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  45. انتظار فرج با سرنوشت بشریت چه پیوندی دارد؟ (پرسش)
  46. مقصود از انتظار مسیحا چیست؟ (پرسش)
  47. منظور از انتظار ویرانگر چیست؟ (پرسش)
  48. منظور از انتظار سازنده چیست؟ (پرسش)
  49. منظور از انتظار مسئولانه چیست؟ (پرسش)
  50. منظور از انتظار غیر مسئولانه چیست؟ (پرسش)
  51. انواع برداشت از انتظار چیست؟ (پرسش)
  52. دیدگاه شیعه درباره انتظار چیست؟ (پرسش)
  53. دیدگاه آیین زرتشت درباره انتظار چیست؟ (پرسش)
  54. دیدگاه آیین هندو درباره انتظار چیست؟ (پرسش)
  55. دیدگاه یهود درباره انتظار چیست؟ (پرسش)
  56. دیدگاه مسیحیت درباره انتظار چیست؟ (پرسش)
  57. برداشت‌های نادرست از انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  58. علت برداشت‌های انحرافی از انتظار چیست؟ (پرسش)
  59. آیا انتظار امام مهدی واجب است؟ (پرسش)
  60. عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟ (پرسش)
  61. لوازم تعریف انتظار چیست؟ (پرسش)
  62. نقطه مقابل انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  63. رابطه انتظار با شدت گرفتاری‌ها چیست؟ (پرسش)
  64. امام مهدی منتظر چه چیزی است؟ (پرسش)
  65. آیا انتظار فرج باید با قصد قربت باشد؟ (پرسش)
  66. مراتب انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  67. رابطه محبت با انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  68. بالاترین درجه انتظار فرج امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  69. مشاهده وقوع ظلم در زمین چگونه انتظار فرج را در مؤمن تشدید می‌کند؟ (پرسش)
  70. چه رابطه‌ای میان انتظار فرج و ایمان وجود دارد؟ (پرسش)
  71. انتظار منجی در ادوار مختلف دعوت‌های الهی چه معنایی داشته است؟ (پرسش)
  72. اندیشه انتظار موعود در اسلام چگونه است؟ (پرسش)
  73. آیا انتظار فرج افضل الاعمال است؟ (پرسش)
  74. انتظار فرج چیست و چرا بهترین عمل خوانده شده است؟ (پرسش)
  75. برداشت‌های نادرست از انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  76. آیا مکاتب فلسفی نیز انتظار فرج را امری ارزشی می‌‏دانند؟ (پرسش)
  77. آیا در کتاب مقدس یهود سخن از انتظار فرج به میان آمده است؟ (پرسش)
  78. مقصود از روایات مطلق در باب انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  79. چه امتیازی در انتظار منجی موجود است؟ (پرسش)
  80. آیا تأخیر در فرج موجب قساوت قلب می‌‏شود؟ (پرسش)
  81. آیا انتظار طولانی فرج خسته کننده و ملالت‌‏آور است؟ (پرسش)
  82. علت سختی انتظار چیست و چرا می‏‌گویند انتظار زیباست؟ زیبایی انتظار در چیست؟ (پرسش)
  83. امام مهدی در قبال منتظران و شیعیان چه عنایاتی دارند؟ (پرسش)
  84. منتظران امام مهدی که در قرن‏های گذشته بدون پاین انتظارشان فوت کرده‌اند؛ چه تضمینی وجود دارد که انتظار ما به ثمر برسد؟ (پرسش)
  85. آیا انتظار موجب انفعال جامعه نمی‌شود؟ (پرسش)
  86. فرج مردم جهان در چیست و چرا انتظار فرج فضیلت و ارزش بیشتری دارد؟ (پرسش)
  87. خاستگاه و منشأ اصلی انتظار ظهور «مصلح و نجات‏‌دهنده بزرگ» چیست؟ (پرسش)
  88. دعا برای تعجیل فرج چه تأثیری در فرج شیعیان دارد؟ (پرسش)
  89. دعای اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن به چه منظوری خوانده می‌شود؟ (پرسش)
  90. آیات مربوط به ظهور و انتظار کدامند؟ (پرسش)
  91. انتظار در دیگر روزهای سال چگونه معنا پیدا می‏‌کند؟ (پرسش)
  92. رابطه انتظار با بهداشت روان چیست؟ (پرسش)
  93. رابطه انتظار با آینده جهان چیست؟ (پرسش)
  94. فلسفه انتظار چیست؟ (پرسش)
  95. باور به ظهور امام مهدی چگونه عامل پایداری و استقامت شیعه می‌شود؟ (پرسش)
  96. انتظار فرج چه فضیلتی دارد؟ (پرسش)
  97. جایگاه انتظار در فرهنگ شیعه چیست؟ (پرسش)
  98. چرا انتظار اهمیت و جایگاه ویژه و برجسته‌ای دارد؟ (پرسش)
  99. چرا انتظار فرج افضل اعمال است؟ (پرسش)
  100. ویژگی‌‏های منتظران واقعی در دوران غیبت چیست؟ (پرسش)
  101. انتظارات امام مهدی از منتظران چیست؟ (پرسش)
  102. چه نوع انتظاری راجح است؟ (پرسش)
  103. دانش ‏آموزان چگونه باید منتظر امام مهدی باشند؟ (پرسش)
  104. رضایت امام مهدی از چه راهی به دست می‌آید؟ (پرسش)
  105. آیا شیعیان و منتظران ظهور افزون‌بر وظایف فردی و دینی تکالیف سیاسی و اجتماعی نیز دارند؟ (پرسش)
  106. آیا برای منتظر واقعی بودن اقدام‌های سیاسی و اجتماعی خاصی باید انجام داد؟ (پرسش)
  107. وظایف ما در دوران غیبت امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  108. چه تناسبی میان انتظار موعود و مبارزه با فساد وجود دارد؟ آیا انتظار به معنای ساکت ماندن نیست؟ (پرسش)
  109. چه مقام و منزلتی در روایات برای منتظران بیان شده است؟ (پرسش)
  110. جامعه منتظر دارای چه ویژگی‌هایی است؟ (پرسش)
  111. انتظارات امام مهدی از منتظران چیست؟ (پرسش)
  112. صرف‏‌نظر از وظایف شخصی در قبال امام مهدی وظایف خود انسان منتظر به‌طور کلی چیست؟ (پرسش)
  113. منتظران برجسته همچون علما باید چه عملکردی داشته باشند؟ (پرسش)
  114. منتظران راستین امام مهدی دارای چه فضیلت و منزلتی هستند؟
  115. منتظران برجسته همچون علما باید چه عملکردی داشته باشند؟ (پرسش)
  116. در روایات چه پاداشی برای منتظران امام مهدی بیان شده است؟ (پرسش)
  117. ویژگی‏های منتظران واقعی در این دوران چیست؟ (پرسش)
  118. آیا تنها انتظار فرج برای ظهور امام مهدی کافی است؟ (پرسش)
  119. ویژگی‌های انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  120. ویژگی‌های فرهنگ انتظار در ابعاد اعتقادی چیست؟ (پرسش)
  121. ویژگی‌های فرهنگ انتظار در ابعاد علمی و اخلاقی چیست؟ (پرسش)
  122. فواید و آثار انتظار چیست؟ (پرسش)
  123. آثار فردی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  124. آثار اجتماعی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  125. آثار تربیتی انتظار چیست؟ (پرسش)
  126. چرا انتظار فرج امام مهدی موجب گشایش می‌شود؟ (پرسش)
  127. عنصر انتظار چگونه در آمادگی نظامی منتظران تأثیر دارد؟ (پرسش)
  128. چگونه روحیه انتظار را در خود تقویت کنیم؟ (پرسش)
  129. آیا انتظار فرج منشأ فرج‌های مادی برای منتظر خواهد بود؟ (پرسش)
  130. انتظار چه ابعادی دارد؟ (پرسش)
  131. ابعاد اعتقادی انتظار فرج چیست؟ (پرسش)
  132. ابعاد عملی انتظار فرج چیست؟ (پرسش)

پانویس

  1. البته انتظار ظهور یک مصلح جهانی در غیر اسلام هم مطرح بوده است ولی مبنای ما در این کتاب بحث انتظار در فرهنگ امامیه (شیعیان دوازده امامی) است که در آن، منجی بشر شخص حضرت حجة بن الحسن العسکری (ع) هستند و انتظار را صرفاً نسبت به ظهور ایشان مطرح می‌کنیم
  2. بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.
  3. درباره این بحث در حلقه سوم این سلسله درس‌ها سخن گفتیم.
  4. این موضوع در حلقه چهارم مورد بحث واقع شده است.
  5. بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۲۰-۲۵.
  6. ملکی‌راد، محمود، رابطه تقویت مبانی کلامی با تقویت روحی منتظران، ص۳۰۳-۳۰۴.