تابوت عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط =  

| عنوان مدخل =

| مداخل مرتبط = [[تابوت عهد در قرآن]]

| پرسش مرتبط  =  

== مقدمه ==

«تابوت» در لغت به معنی صندوقی است که از چوب می‌سازند و اینکه می‌بینیم به صندوق نقل و انتقال جنازه‌ها تابوت می‌گویند، به همین مناسبت است، اما باید توجه داشت که معنی اصلی تابوت اختصاصی به [[مردگان]] ندارد، بلکه هرگونه صندوق چوبی را شامل می‌شود.

 

دربارۀ اینکه تابوت [[بنی‌اسرائیل]] و به عبارت دیگر «صندوق عهد» چه بوده و به دست چه کسی ساخته شد، و محتویات آن را چه چیز تشکیل می‌داد، در [[روایات]] و [[تفاسیر]] و همچنین در کتب «[[عهد قدیم]]» ([[تورات]]) سخن بسیار است و از همه روشن‌تر چیزی است که در [[احادیث اهل بیت]]{{عم}} و گفته‌های بعضی از [[مفسران]] مانند [[ابن عباس]] آمده است و آن اینکه: «تابوت همان صندوقی بود که [[مادر موسی]] او را در آن گذاشت و به دریا افکند و هنگامی که به وسیلۀ عمّال [[فرعون]] از دریا گرفته شد و [[موسی]] را از آن بیرون آوردند، همچنان در دستگاه فرعون نگاهداری می‌شد و سپس به دست بنی‌اسرائیل افتاد، بنی‌اسرائیل این صندوق خاطره‌انگیز را [[محترم]] می‌شمردند و به آن [[تبرک]] می‌جستند<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]]، ص۳۵۳.</ref>.

 

در لغت‌نامه دهخدا آمده است: [[تابوت سکینه]]، صندوقی است که [[حضرت موسی]] {{ع}} به امر حق‌تعالی، از چوب شطیم ساخت. طول آن سه قدم و نه قیراط‍‌، و عرض و ارتفاعش دو قدم و سه قیراط‍‌ بود. بیرون و اندرونش را به طلا پوشیده کرد. آن تابوتی بود که به عدد هر [[پیغمبری]] خانه‌ای از زبرجد سبز در آن بود، آخرین خانه‌ها، خانه حضرت رسالت {{صل}} بود. آن [[تابوت]] را "[[تابوت]] [[شهادت]]" و "تابوت عهد" هم گفته‌اند<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج ۴، ص ۵۳۳۵.</ref>.

 

بعضی گفته‌اند: همان صندوقی است که [[خداوند]] بر [[آدم]] ابو البشر نازل نمود و صور [[انبیا]]ء در آن بود و [[آدم]] وصایای خویش را در آن نهاد و آن را به شیث سپرد و دست‌به‌دست، به [[موسی]] {{ع}} رسید. و به قول مشهور از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده است، صندوقی بود که [[خداوند]] آن را در [[اختیار]] مادر [[موسی]] نهاد که نوزاد خویش را در آن قرار دهد و به دریا افکند. ان صندوق نزد [[حضرت موسی]] {{ع}} بود و چون مرگش فرارسید، [[الواح]] [[تورات]] و [[زره]] خود و آن‌چه از آثار [[نبوّت]]، نزدش بود در آن نهاد و به وصی‌ خویش، یوشع بن نون سپرد و این صندوق، همچنان در میان [[بنی اسرائیل]] بود و آن را گرامی می‌داشتند، ولی رفته‌رفته [[احترام]] آن، نزد آنها کاسته شد، تا جایی که مورد اهانت و تحقیر قرار گرفته و کودکان با آن بازی می‌کردند. از آن روز [[خداوند]]، آن را از آنها گرفت و به [[آسمان]] برد و هنگامی که آنها به [[خواری]] و ذلّت رسیدند، و [[دشمنان]] بر آنان چیره گشتند، [[توبه]] و [[انابه]] نموده از [[خداوند]] خواستند سلطانی بر آنها بگمارد که در رکاب او با [[دشمنان]] بجنگند. [[خداوند]]، [[طالوت]] را به [[سلطنت]] آنها گماشت و [[تابوت]] را مجدّدا به آنها بازگردانید. این [[تابوت]] [[بنی اسرائیل]] را "[[تابوت]] [[شهادت]]" می‌گفتند، چون همواره در میان آنها حضور داشته و مدّ نظرشان بوده و "[[تابوت سکینه]]" می‌گفتند چون، آن از جانب [[خداوند]]، مایه سکون و [[آرامش]] خاطر آنها بوده است<ref>معارف و معاریف، ج ۳، ص ۴۳۷.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۱۴.</ref>

 

از [[قرآن]] که می‌گوید: «صندوق [[عهد]] به سوی شما خواهد آمد (همان صندوقی) که در آن، آرامشی از [[پروردگار]] شما و یادگارهای [[خاندان]] [[موسی]] و [[هارون]] قرار دارد»<ref>سوره بقره، آیه ۲۴۸.</ref>. بر می‌آید که اولاً صندوق عهد محتویاتی داشت که [[جمعیت]] [[بنی‌اسرائیل]] را [[آرامش]] می‌بخشید و [[نفوذ]] [[معنوی]] و اثر [[روانی]] در حوادث گوناگون در آنها داشت و ثانیاً قسمتی از یادگارهای خاندان موسی و خاندان هارون نیز بعداً به محتویات آن افزوده شده بود.

 

«[[اشموئیل]]» به بنی‌اسرائیل خاطر نشان ساخت که صندوق عهد بار دیگر به میان شما باز می‌گردد و آرامش از دست رفته خود را خواهید یافت و در [[حقیقت]] صندوقی که علاوه بر جنبۀ معنوی و [[تاریخی]] چیزی بالاتر از [[پرچم]] و [[شعار]] برای بنی‌اسرائیل بود و وجود آن را نشانۀ [[استقلال]] و موجودیت خود می‌دانستند و با مشاهدۀ آن به یاد تجدید دوران [[عظمت]] پیشین می‌افتادند، به آنها باز می‌گردد، طبیعی است این [[بشارت]] بزرگی برای بنی‌اسرائیل محسوب می‌شد<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]]، ص۳۵۳.</ref>.

 

[[حذیفة بن یمان]] در [[حدیثی]] از [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} [[نقل]] می‌کند که درباره برخی از فتوحات [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} فرمود: "زیورهای [[بیت المقدس]]، [[تابوت سکینه]]، [[مائده]] [[بنی اسرائیل]]، بقایای الواح، [[عصای موسی]] و [[منبر سلیمان]] را بیرون می‌آورد..."<ref>الزام الناصب، ج ۲، ص ۲۹۹؛ عقد الدرر، ص ۱۹۷.</ref>.

 

در روایتی دیگر آمده است: "[[تابوت سکینه]] به وسیله او از [[دریاچه طبریه]] (در [[فلسطین]]) بیرون آورده می‌شود و همراه آن حضرت حمل گردیده، در [[بیت المقدس]] در برابر او، گذاشته می‌شود.

 

هنگامی که [[یهودیان]] آن را ببینند همگی به [[اسلام]] مشرف می‌شوند، به‌جز تعدادی اندک که [[اسلام]] نمی‌آورند"<ref>الملاحم و الفتن، ص ۱۵۰، باب ۱۵۴.</ref>. از [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} [[نقل]] است که: "آنچه را [[خاندان]] [[موسی]] و [[هارون]] به یادگار گذاشته‌اند، در آن [[تابوت]] موجود است و نیز الواح و [[عصای موسی]] و قبای [[هارون]] و ده صاع از غذایی که بر [[بنی اسرائیل]] فرود می‌آمد و مرغ‌های بریانی که [[بنی اسرائیل]]، برای آیندگان خود ذخیره کرده‌اند، در آن است. آن‌گاه به کمک [[تابوت]]، [[شهرها]] را می‌گشاید، همان‌گونه که پیش از او نیز چنین کرده‌اند"<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۸۹ و ۵۴۱؛ ملاحم، ابن طاووس، ص ۶۶.</ref>.

 

در سوره بقره، [[آیه]] ٢٤٧ آمده است: {{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ}}، [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر]] [[المیزان]] می‌نویسد: [[تابوت]] عبارت است از صندوق. از ماده "توب" به‌معنای رجوع است و به مناسبت این‌که پی‌درپی به صندوق مراجعه می‌شود، به این نام نامیده شده است. "سکینه" از ماده "سکون" به‌معنای [[آرامش]] گرفته شده و به‌معنای [[آرامش]] [[دل]] استعمال می‌شود. یعنی [[انسان]] در [[عزم]] و [[اراده]] خود استقرار و [[آرامش]] داشته باشد و اضطرابی به خود راه ندهد"<ref>ترجمه تفسیر المیزان، ج ۲، ص ۴۰۷.</ref>. [[حدیثی]] است از [[امام صادق]] {{ع}} که مانند [[آیه]] ٢٤٧ سوره بقره به [[میراث]] آل [[موسی]] و [[هارون]] اشاره می‌کند: "[[مهدی]] کتاب‌هایی را از [[غار انطاکیه]] و [[زبور]] را از [[دریاچه طبریه]] بیرون می‌آورد، که از میراث‌های آل [[موسی]] و آل [[هارون]] و الواح و [[عصای موسی]] در آن‌جاست که آنها را [[فرشتگان]] حمل می‌کنند"<ref>روزگار رهایی، ج۱، ص۴۵۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۱۴.</ref>

 

== پرسش مستقیم ==

== پرسش‌های وابسته ==

{{پرسمان عصر غیبت کبری}}