ظلم در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = ظلم | |||
| عنوان مدخل = [[ظلم]] | |||
| مداخل مرتبط = [[ظلم در لغت]] - [[ظلم در قرآن]] - [[ظلم در حدیث]] - [[ظلم در نهج البلاغه]] - [[ظلم در اخلاق اسلامی]] - [[ظلم در فقه اسلامی]] - [[ظلم در معارف مهدویت]] - [[ظلم در فقه سیاسی]] - [[ظلم در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی ظلم در معارف و سیره سجادی]] - [[نفی ظلم در معارف و سیره نبوی]] - [[ظلم در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[ظلم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = ظلم (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
“ظلم” [[تعدی]] از حدود، [[انحراف]] از [[حد وسط]] و [[عدول]] از عمل بایسته به نابایسته است و در [[علم اخلاق]]، بر [[خروج]] شخص از حدود [[اخلاقی]] و قانونی خویش و [[تجاوز به حقوق دیگران]] یا پرداختن به کاری که [[حق]] انجام آن را ندارد، اطلاق شده است. [[مصرف]] چیزی در غیر موردی که برای آن [[خلق]] شده، نیز از جمله مصداق‌های [[ظلم]] است. به بیان برخی [[اندیشمندان]]، ظلم از دو جهت امکان وقوع دارد: از جانب [[انسان]] به [[خداوند]] و از سوی انسان به انسان. ظلم از جهت اول عبارتست از [[تجاوز]] از حدودی که [[خداوند تعالی]] برای [[رفتار]] و [[کردار]] [[آدمی]] قرار داده است و از جهت دوم بیرون گذاشتن پا از حدود مقرر [[اجتماعی]] است که به وسیله [[اجتماع]] بازشناخته شده است<ref>توشیهیکو ایزوتسو، مفاهیم اخلاقی دینی در قرآن، ص۲۰۸.</ref>. برخی از لغت‌شناسان بر آنند که ظلم [[بنده]] در [[حق خداوند]] به [[سستی]] در انجام [[وظایف]] [[بندگی]]، [[نقض]] [[حدود الهی]] و عادم رعایت [[شأن]] و [[مقام]] کبریایی اوست و بی‌شک، این بالاترین مرتبه ظلم است، ظلم در [[حق مردم]] به معنای تضییع [[حقوق]] جانی، [[مالی]] و حیثیتی ایشان است. این ظلم نیز از [[گناهان کبیره]] و خطاهای نابخشودنی است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۷، ص۲۰۷؛ همچنین ر.ک: حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۳۷.</ref>. | “ظلم” [[تعدی]] از حدود، [[انحراف]] از [[حد وسط]] و [[عدول]] از عمل بایسته به نابایسته است و در [[علم اخلاق]]، بر [[خروج]] شخص از حدود [[اخلاقی]] و قانونی خویش و [[تجاوز به حقوق دیگران]] یا پرداختن به کاری که [[حق]] انجام آن را ندارد، اطلاق شده است. [[مصرف]] چیزی در غیر موردی که برای آن [[خلق]] شده، نیز از جمله مصداق‌های [[ظلم]] است. به بیان برخی [[اندیشمندان]]، ظلم از دو جهت امکان وقوع دارد: از جانب [[انسان]] به [[خداوند]] و از سوی انسان به انسان. ظلم از جهت اول عبارتست از [[تجاوز]] از حدودی که [[خداوند تعالی]] برای [[رفتار]] و [[کردار]] [[آدمی]] قرار داده است و از جهت دوم بیرون گذاشتن پا از حدود مقرر [[اجتماعی]] است که به وسیله [[اجتماع]] بازشناخته شده است<ref>توشیهیکو ایزوتسو، مفاهیم اخلاقی دینی در قرآن، ص۲۰۸.</ref>. برخی از لغت‌شناسان بر آنند که ظلم [[بنده]] در [[حق خداوند]] به [[سستی]] در انجام [[وظایف]] [[بندگی]]، [[نقض]] [[حدود الهی]] و عادم رعایت [[شأن]] و [[مقام]] کبریایی اوست و بی‌شک، این بالاترین مرتبه ظلم است، ظلم در [[حق مردم]] به معنای تضییع [[حقوق]] جانی، [[مالی]] و حیثیتی ایشان است. این ظلم نیز از [[گناهان کبیره]] و خطاهای نابخشودنی است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۷، ص۲۰۷؛ همچنین ر. ک: حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۳۷.</ref>. | ||
[[علامه طباطبایی]] می‌نویسد: ظلم خود علت [[محرومیت]] از [[هدایت]] در مسیر [[هدف]] اصلی است و [[آدمی]] را به [[نومیدی]] و [[خسران]] [[اخروی]] می‌کشاند. این [[حقیقت]] که [[ظلم]] و [[فسق]] علت [[محرومیت]] است، حقیقتی است [[ثابت]] و [[قرآنی]]، حقیقتی کلی و استثناناپذیر<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۵۴۴.</ref>. | [[علامه طباطبایی]] می‌نویسد: ظلم خود علت [[محرومیت]] از [[هدایت]] در مسیر [[هدف]] اصلی است و [[آدمی]] را به [[نومیدی]] و [[خسران]] [[اخروی]] می‌کشاند. این [[حقیقت]] که [[ظلم]] و [[فسق]] علت [[محرومیت]] است، حقیقتی است [[ثابت]] و [[قرآنی]]، حقیقتی کلی و استثناناپذیر<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۵۴۴.</ref>. | ||
==آیات قرآنی مرتبط== | == آیات قرآنی مرتبط == | ||
# ظلم؛ [[گمراهی]] آشکار: {{متن قرآن|بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«بلکه ستمگران در گمراهی آشکارند» سوره لقمان، آیه ۱۱.</ref>. | # ظلم؛ [[گمراهی]] آشکار: {{متن قرآن|بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«بلکه ستمگران در گمراهی آشکارند» سوره لقمان، آیه ۱۱.</ref>. | ||
# [[نهی]] [[پیامبر]]{{صل}} از [[همنشینی]] با [[ظالمان]]: {{متن قرآن|...فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.</ref>. | # [[نهی]] [[پیامبر]] {{صل}} از [[همنشینی]] با [[ظالمان]]: {{متن قرآن|...فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.</ref>. | ||
#دعای [[مؤمنان]] برای دور ماندن از جرگه ظالمان: {{متن قرآن|وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«و مرا با گروه ستمبارگان مگمار!» سوره اعراف، آیه ۱۵۰.</ref>. | # دعای [[مؤمنان]] برای دور ماندن از جرگه ظالمان: {{متن قرآن|وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«و مرا با گروه ستمبارگان مگمار!» سوره اعراف، آیه ۱۵۰.</ref>. | ||
#در آیاتی نیز بر محرومیت ظالمان از [[هدایت الهی]]<ref>{{متن قرآن|كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ}} «چگونه خداوند گروهی را راهنمایی کند که پس از آنکه ایمان آوردند و گواهی دادند که این فرستاده، بر حقّ است و برهان‌ها (ی روشن) برای آنان آمد کفر ورزیدند و خداوند گروه ستمکاران را راهنمایی نمی‌کند» سوره آل عمران، آیه ۸۶.</ref>، از [[نعمت‌های خداوند]]<ref>{{متن قرآن|فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا}} «آری، به سزای ستمی از (سوی) یهودیان و اینکه (مردم را) بسیار از راه خداوند باز می‌داشتند چیزهای پاکیزه‌ای را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم» سوره نساء، آیه ۱۶۰.</ref> و از [[دوستی]] با وی<ref>{{متن قرآن|وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ}} «و کیفر هر بدی بدی‌یی، مانند آن است پس هر که درگذرد و به راه آید پاداش وی بر خداوند است، بی‌گمان او ستمگران را دوست نمی‌دارد» سوره شوری، آیه ۴۰.</ref> توجه داده شده است. ابتلای به [[لعن]] و [[نفرین]] [[الهی]]<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُولَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الْأَشْهَادُ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ}} «و ستمکارتر از آن کس که بر خداوند دروغ بندد کیست؟ آنان بر پروردگارشان (در رستخیز) عرضه خواهند شد و گواهان می‌گویند: اینانند که بر پروردگار خود دروغ بستند؛ هان! لعنت خداوند بر ستمکاران باد!» سوره هود، آیه ۱۸.</ref>، [[نزول]] [[عذاب]] در [[دنیا]]<ref>{{متن قرآن|كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَكُلٌّ كَانُوا ظَالِمِينَ}} «چون روش فرعونیان و کسان پیش از ایشان که آیات پروردگارشان را دروغ شمردند و ما برای گناهانشان آنان را نابود و فرعونیان را غرق کردیم و همگی ستمگر بودند» سوره انفال، آیه ۵۴.</ref> و گرفتار آمدن در [[عذاب اخروی]]<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا}} «و هر کس به تجاوز و ستم آن را انجام دهد او را در آتشی (دردناک) درخواهیم آورد و این بر خداوند آسان است» سوره نساء، آیه ۳۰.</ref> نیز در آیاتی به [[ظالمان]] و [[ستم]] پیشگان [[وعده]] داده شده است. | # در آیاتی نیز بر محرومیت ظالمان از [[هدایت الهی]]<ref>{{متن قرآن|كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ}} «چگونه خداوند گروهی را راهنمایی کند که پس از آنکه ایمان آوردند و گواهی دادند که این فرستاده، بر حقّ است و برهان‌ها (ی روشن) برای آنان آمد کفر ورزیدند و خداوند گروه ستمکاران را راهنمایی نمی‌کند» سوره آل عمران، آیه ۸۶.</ref>، از [[نعمت‌های خداوند]]<ref>{{متن قرآن|فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا}} «آری، به سزای ستمی از (سوی) یهودیان و اینکه (مردم را) بسیار از راه خداوند باز می‌داشتند چیزهای پاکیزه‌ای را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم» سوره نساء، آیه ۱۶۰.</ref> و از [[دوستی]] با وی<ref>{{متن قرآن|وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ}} «و کیفر هر بدی بدی‌یی، مانند آن است پس هر که درگذرد و به راه آید پاداش وی بر خداوند است، بی‌گمان او ستمگران را دوست نمی‌دارد» سوره شوری، آیه ۴۰.</ref> توجه داده شده است. ابتلای به [[لعن]] و [[نفرین]] [[الهی]]<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُولَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الْأَشْهَادُ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ}} «و ستمکارتر از آن کس که بر خداوند دروغ بندد کیست؟ آنان بر پروردگارشان (در رستخیز) عرضه خواهند شد و گواهان می‌گویند: اینانند که بر پروردگار خود دروغ بستند؛ هان! لعنت خداوند بر ستمکاران باد!» سوره هود، آیه ۱۸.</ref>، [[نزول]] [[عذاب]] در [[دنیا]]<ref>{{متن قرآن|كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَكُلٌّ كَانُوا ظَالِمِينَ}} «چون روش فرعونیان و کسان پیش از ایشان که آیات پروردگارشان را دروغ شمردند و ما برای گناهانشان آنان را نابود و فرعونیان را غرق کردیم و همگی ستمگر بودند» سوره انفال، آیه ۵۴.</ref> و گرفتار آمدن در [[عذاب اخروی]]<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا}} «و هر کس به تجاوز و ستم آن را انجام دهد او را در آتشی (دردناک) درخواهیم آورد و این بر خداوند آسان است» سوره نساء، آیه ۳۰.</ref> نیز در آیاتی به [[ظالمان]] و [[ستم]] پیشگان [[وعده]] داده شده است. | ||
#دعای [[اولیا]] برای نابودی ظالمان<ref>{{متن قرآن|رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا}} «پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر که را به خانه من با ایمان درآید و مردان و زنان مؤمن را بیامرز و ستمگران را جز تباهی میفزای» سوره نوح، آیه ۲۸.</ref> و دعای [[مظلومان]] برای [[توفیق]] [[نجات]] و [[رهایی]] از [[سرزمین]] تحت [[سلطه]] و [[حاکمیت]] ظالمان<ref>{{متن قرآن|وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا}} «و چرا شما در راه خداوند نبرد نمی‌کنید و (نیز) در راه (رهایی) مستضعفان از مردان و زنان و کودکانی که می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهر که مردمش ستمگرند رهایی بخش و از سوی خود برای ما سرپرستی بگذار و از سوی خود برای ما یاوری بگمار» سوره نساء، آیه ۷۵.</ref>، نیز از راه‌های [[مقابله با ظلم]] و در [[امان]] ماندن از تبعات آن است.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۷۴.</ref> | # دعای [[اولیا]] برای نابودی ظالمان<ref>{{متن قرآن|رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا}} «پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر که را به خانه من با ایمان درآید و مردان و زنان مؤمن را بیامرز و ستمگران را جز تباهی میفزای» سوره نوح، آیه ۲۸.</ref> و دعای [[مظلومان]] برای [[توفیق]] [[نجات]] و [[رهایی]] از [[سرزمین]] تحت [[سلطه]] و [[حاکمیت]] ظالمان<ref>{{متن قرآن|وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا}} «و چرا شما در راه خداوند نبرد نمی‌کنید و (نیز) در راه (رهایی) مستضعفان از مردان و زنان و کودکانی که می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهر که مردمش ستمگرند رهایی بخش و از سوی خود برای ما سرپرستی بگذار و از سوی خود برای ما یاوری بگمار» سوره نساء، آیه ۷۵.</ref>، نیز از راه‌های [[مقابله با ظلم]] و در [[امان]] ماندن از تبعات آن است.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۷۴.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']] | # [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:ظلم]] | [[رده:ظلم]] | ||
{{ارزش‌های اجتماعی}} | {{ارزش‌های اجتماعی}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ظلم است. ظلم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ظلم در لغت - ظلم در قرآن - ظلم در حدیث - ظلم در نهج البلاغه - ظلم در اخلاق اسلامی - ظلم در فقه اسلامی - ظلم در معارف مهدویت - ظلم در فقه سیاسی - ظلم در معارف دعا و زیارات - نفی ظلم در معارف و سیره سجادی - نفی ظلم در معارف و سیره نبوی - ظلم در جامعه‌شناسی اسلامی - ظلم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
“ظلم” تعدی از حدود، انحراف از حد وسط و عدول از عمل بایسته به نابایسته است و در علم اخلاق، بر خروج شخص از حدود اخلاقی و قانونی خویش و تجاوز به حقوق دیگران یا پرداختن به کاری که حق انجام آن را ندارد، اطلاق شده است. مصرف چیزی در غیر موردی که برای آن خلق شده، نیز از جمله مصداق‌های ظلم است. به بیان برخی اندیشمندان، ظلم از دو جهت امکان وقوع دارد: از جانب انسان به خداوند و از سوی انسان به انسان. ظلم از جهت اول عبارتست از تجاوز از حدودی که خداوند تعالی برای رفتار و کردار آدمی قرار داده است و از جهت دوم بیرون گذاشتن پا از حدود مقرر اجتماعی است که به وسیله اجتماع بازشناخته شده است[۱]. برخی از لغت‌شناسان بر آنند که ظلم بنده در حق خداوند به سستی در انجام وظایف بندگی، نقض حدود الهی و عادم رعایت شأن و مقام کبریایی اوست و بی‌شک، این بالاترین مرتبه ظلم است، ظلم در حق مردم به معنای تضییع حقوق جانی، مالی و حیثیتی ایشان است. این ظلم نیز از گناهان کبیره و خطاهای نابخشودنی است[۲]. علامه طباطبایی می‌نویسد: ظلم خود علت محرومیت از هدایت در مسیر هدف اصلی است و آدمی را به نومیدی و خسران اخروی می‌کشاند. این حقیقت که ظلم و فسق علت محرومیت است، حقیقتی است ثابت و قرآنی، حقیقتی کلی و استثناناپذیر[۳].
آیات قرآنی مرتبط
- ظلم؛ گمراهی آشکار: ﴿بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ﴾[۴].
- نهی پیامبر (ص) از همنشینی با ظالمان: ﴿...فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ﴾[۵].
- دعای مؤمنان برای دور ماندن از جرگه ظالمان: ﴿وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ﴾[۶].
- در آیاتی نیز بر محرومیت ظالمان از هدایت الهی[۷]، از نعمت‌های خداوند[۸] و از دوستی با وی[۹] توجه داده شده است. ابتلای به لعن و نفرین الهی[۱۰]، نزول عذاب در دنیا[۱۱] و گرفتار آمدن در عذاب اخروی[۱۲] نیز در آیاتی به ظالمان و ستم پیشگان وعده داده شده است.
- دعای اولیا برای نابودی ظالمان[۱۳] و دعای مظلومان برای توفیق نجات و رهایی از سرزمین تحت سلطه و حاکمیت ظالمان[۱۴]، نیز از راه‌های مقابله با ظلم و در امان ماندن از تبعات آن است.[۱۵]
منابع
پانویس
- ↑ توشیهیکو ایزوتسو، مفاهیم اخلاقی دینی در قرآن، ص۲۰۸.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۷، ص۲۰۷؛ همچنین ر. ک: حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۳۷.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۵۴۴.
- ↑ «بلکه ستمگران در گمراهی آشکارند» سوره لقمان، آیه ۱۱.
- ↑ «پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.
- ↑ «و مرا با گروه ستمبارگان مگمار!» سوره اعراف، آیه ۱۵۰.
- ↑ ﴿كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ﴾ «چگونه خداوند گروهی را راهنمایی کند که پس از آنکه ایمان آوردند و گواهی دادند که این فرستاده، بر حقّ است و برهان‌ها (ی روشن) برای آنان آمد کفر ورزیدند و خداوند گروه ستمکاران را راهنمایی نمی‌کند» سوره آل عمران، آیه ۸۶.
- ↑ ﴿فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا﴾ «آری، به سزای ستمی از (سوی) یهودیان و اینکه (مردم را) بسیار از راه خداوند باز می‌داشتند چیزهای پاکیزه‌ای را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم» سوره نساء، آیه ۱۶۰.
- ↑ ﴿وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ﴾ «و کیفر هر بدی بدی‌یی، مانند آن است پس هر که درگذرد و به راه آید پاداش وی بر خداوند است، بی‌گمان او ستمگران را دوست نمی‌دارد» سوره شوری، آیه ۴۰.
- ↑ ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُولَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الْأَشْهَادُ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ﴾ «و ستمکارتر از آن کس که بر خداوند دروغ بندد کیست؟ آنان بر پروردگارشان (در رستخیز) عرضه خواهند شد و گواهان می‌گویند: اینانند که بر پروردگار خود دروغ بستند؛ هان! لعنت خداوند بر ستمکاران باد!» سوره هود، آیه ۱۸.
- ↑ ﴿كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَكُلٌّ كَانُوا ظَالِمِينَ﴾ «چون روش فرعونیان و کسان پیش از ایشان که آیات پروردگارشان را دروغ شمردند و ما برای گناهانشان آنان را نابود و فرعونیان را غرق کردیم و همگی ستمگر بودند» سوره انفال، آیه ۵۴.
- ↑ ﴿وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا﴾ «و هر کس به تجاوز و ستم آن را انجام دهد او را در آتشی (دردناک) درخواهیم آورد و این بر خداوند آسان است» سوره نساء، آیه ۳۰.
- ↑ ﴿رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا﴾ «پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر که را به خانه من با ایمان درآید و مردان و زنان مؤمن را بیامرز و ستمگران را جز تباهی میفزای» سوره نوح، آیه ۲۸.
- ↑ ﴿وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا﴾ «و چرا شما در راه خداوند نبرد نمی‌کنید و (نیز) در راه (رهایی) مستضعفان از مردان و زنان و کودکانی که می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهر که مردمش ستمگرند رهایی بخش و از سوی خود برای ما سرپرستی بگذار و از سوی خود برای ما یاوری بگمار» سوره نساء، آیه ۷۵.
- ↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۱۷۴.