حق در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = حق | | موضوع مرتبط = حق | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = حق | ||
| مداخل مرتبط = [[حق در قرآن]] - [[حق در حدیث]] - [[حق در نهج البلاغه]] - [[حق در | | مداخل مرتبط = [[حق در لغت]] - [[حق در قرآن]] - [[حق در حدیث]] - [[حق در نهج البلاغه]] - [[حق در فلسفه اسلامی]] - [[حق در فقه اسلامی]] - [[حق در اخلاق اسلامی]] - [[حق در معارف مهدویت]] - [[حق در فقه سیاسی]] - [[حق در معارف دعا و زیارات]] - [[حق در معارف و سیره سجادی]] - [[حق در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[حق در حقوق اسلامی]] - [[حق در خانواده]] - [[حق در علوم قرآنی]] - [[حق در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[حق]] در مقابل [[باطل]]، امری است که در واقع و نفس‌الامر از درجاتی از ثبوت و تحقق همراه با مطابقت واقع برخوردار است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۲، ص۳۰۶.</ref>. از نظر [[قرآن]]، حق چیزی است که [[خداوند]] آن را - چه در عالم [[تکوین]] و چه در عالم [[تشریع]] - تحقق داده است؛ از این‌رو، حق در عالم تشریع و در ظرف [[اجتماع]] شامل همه [[ارزش‌ها]] و معیارهایی است که خداوند بر آن مهر [[تأیید]] نهاده و عمل طبق آن را توصیه کرده باشد. حق و همچنین باطل | [[حق]] در مقابل [[باطل]]، امری است که در واقع و نفس‌الامر از درجاتی از ثبوت و تحقق همراه با مطابقت واقع برخوردار است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۲، ص۳۰۶.</ref>. از نظر [[قرآن]]، حق چیزی است که [[خداوند]] آن را - چه در عالم [[تکوین]] و چه در عالم [[تشریع]] - تحقق داده است؛ از این‌رو، حق در عالم تشریع و در ظرف [[اجتماع]] شامل همه [[ارزش‌ها]] و معیارهایی است که خداوند بر آن مهر [[تأیید]] نهاده و عمل طبق آن را توصیه کرده باشد. حق و همچنین باطل وصف امور مختلفی قرار می‌گیرند؛ برای نمونه: [[قول و فعل]] حق به معنای قول و فعل متصف به صفات جمیلی چون [[ثبات]]، بقا و [[حسن]]، و قول و فعل باطل به معنای قول و فعل متصف به [[صفات ناپسند]] چون [[تزلزل]]، زوال و [[قبح]]<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۲۸۱.</ref>. حق به معانی دیگری همچون فعل حکیمانه، [[اعتقاد]] [[مطابق با واقع]]، خود [[واقعیت]]، سخن و [[کلام]] مطابق با واقع نیز به کار رفته است<ref>ر. ک: حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۴۶؛ محمدتقی مصباح یزدی، رستگاران، ج۱، ص۴۷-۶۳.</ref>. | ||
[[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ}}<ref>«یکدیگر را به راستی پند داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref> در [[سوره عصر]] می‌نویسد: | [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ}}<ref>«یکدیگر را به راستی پند داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref> در [[سوره عصر]] می‌نویسد: | ||
تواصی به حق این است که یکدیگر را به حق سفارش کنند، سفارش کنند به اینکه از حق [[پیروی]] نموده و در [[راه]] حق [[استقامت]] و [[مداومت]] کنند؛ پس [[دین حق]] چیزی به جز پیروی [[اعتقادی]] و عملی از حق و تواصی به حق نیست و تواصی به حق عنوانی است وسیع‌تر از عنوان [[امر به معروف و نهی از منکر]]، چون امر به معروف و نهی از منکر شامل اعتقادیات و مطلق [[ترغیب]] و [[تشویق]] بر [[عمل صالح]] نمی‌شود، ولی تواصی به حق هم شامل [[امر به معروف]] می‌شود و هم شامل عناوین مذکور<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۶۱۱.</ref>. | تواصی به حق این است که یکدیگر را به حق سفارش کنند، سفارش کنند به اینکه از حق [[پیروی]] نموده و در [[راه]] حق [[استقامت]] و [[مداومت]] کنند؛ پس [[دین حق]] چیزی به جز پیروی [[اعتقادی]] و عملی از حق و تواصی به حق نیست و تواصی به حق عنوانی است وسیع‌تر از عنوان [[امر به معروف و نهی از منکر]]، چون امر به معروف و نهی از منکر شامل اعتقادیات و مطلق [[ترغیب]] و [[تشویق]] بر [[عمل صالح]] نمی‌شود، ولی تواصی به حق هم شامل [[امر به معروف]] می‌شود و هم شامل عناوین مذکور<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۶۱۱.</ref>. | ||
==آیات قرآنی مرتبط== | == آیات قرآنی مرتبط == | ||
#تأکید بر حقانی بودن [[تعالیم وحیانی]] و برحذر داشتن از تردید در آنها: {{متن قرآن|الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ}}<ref>«حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.</ref>. | # تأکید بر حقانی بودن [[تعالیم وحیانی]] و برحذر داشتن از تردید در آنها: {{متن قرآن|الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ}}<ref>«حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.</ref>. | ||
# [[هدایت]] [[خداوند]] به سوی [[حق]] و توصیه به [[متابعت]] از داعیان به حق: {{متن قرآن|قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدَى}}<ref>«بگو خداوند به “حق” رهنماست؛ آیا آنکه به حقّ رهنمون می‌گردد سزاوارتر است که پیروی شود یا آنکه راه نمی‌یابد مگر آنکه راه برده شود؟» سوره یونس، آیه ۳۵.</ref>. | # [[هدایت]] [[خداوند]] به سوی [[حق]] و توصیه به [[متابعت]] از داعیان به حق: {{متن قرآن|قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدَى}}<ref>«بگو خداوند به “حق” رهنماست؛ آیا آنکه به حقّ رهنمون می‌گردد سزاوارتر است که پیروی شود یا آنکه راه نمی‌یابد مگر آنکه راه برده شود؟» سوره یونس، آیه ۳۵.</ref>. | ||
# [[تمجید]] از [[مؤمنان]] [[دعوت]] کننده به حق در برخی آیات<ref>{{متن قرآن|وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ}} «و از آفریدگان ما دسته‌ای هستند که به حقّ رهنمون می‌شوند و به حقّ داد می‌ورزند» سوره اعراف، آیه ۱۸۱.</ref>؛ | # [[تمجید]] از [[مؤمنان]] [[دعوت]] کننده به حق در برخی آیات<ref>{{متن قرآن|وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ}} «و از آفریدگان ما دسته‌ای هستند که به حقّ رهنمون می‌شوند و به حقّ داد می‌ورزند» سوره اعراف، آیه ۱۸۱.</ref>؛ | ||
#توصیه به حق از جمله ویژگی‌های مؤمنان<ref>{{متن قرآن|إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ}} «جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref>؛ | # توصیه به حق از جمله ویژگی‌های مؤمنان<ref>{{متن قرآن|إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ}} «جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref>؛ | ||
# [[نهی]] از درآمیختن آگاهانه حق به [[باطل]] و [[کتمان]] آن<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}} «و حق را با باطل میامیزید و آگاهانه حقپوشی مکنید» سوره بقره، آیه ۴۲.</ref><ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۳۱.</ref> | # [[نهی]] از درآمیختن آگاهانه حق به [[باطل]] و [[کتمان]] آن<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}} «و حق را با باطل میامیزید و آگاهانه حقپوشی مکنید» سوره بقره، آیه ۴۲.</ref><ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۳۱.</ref> | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۸: | ||
[[رده:حق]] | [[رده:حق]] | ||
{{ارزش‌های اجتماعی}} | {{ارزش‌های اجتماعی}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حق است. حق از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حق در لغت - حق در قرآن - حق در حدیث - حق در نهج البلاغه - حق در فلسفه اسلامی - حق در فقه اسلامی - حق در اخلاق اسلامی - حق در معارف مهدویت - حق در فقه سیاسی - حق در معارف دعا و زیارات - حق در معارف و سیره سجادی - حق در جامعه‌شناسی اسلامی - حق در حقوق اسلامی - حق در خانواده - حق در علوم قرآنی - حق در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
حق در مقابل باطل، امری است که در واقع و نفس‌الامر از درجاتی از ثبوت و تحقق همراه با مطابقت واقع برخوردار است[۱]. از نظر قرآن، حق چیزی است که خداوند آن را - چه در عالم تکوین و چه در عالم تشریع - تحقق داده است؛ از این‌رو، حق در عالم تشریع و در ظرف اجتماع شامل همه ارزش‌ها و معیارهایی است که خداوند بر آن مهر تأیید نهاده و عمل طبق آن را توصیه کرده باشد. حق و همچنین باطل وصف امور مختلفی قرار می‌گیرند؛ برای نمونه: قول و فعل حق به معنای قول و فعل متصف به صفات جمیلی چون ثبات، بقا و حسن، و قول و فعل باطل به معنای قول و فعل متصف به صفات ناپسند چون تزلزل، زوال و قبح[۲]. حق به معانی دیگری همچون فعل حکیمانه، اعتقاد مطابق با واقع، خود واقعیت، سخن و کلام مطابق با واقع نیز به کار رفته است[۳].
علامه طباطبایی در تفسیر آیه 
تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ
[۴] در سوره عصر می‌نویسد:
تواصی به حق این است که یکدیگر را به حق سفارش کنند، سفارش کنند به اینکه از حق پیروی نموده و در راه حق استقامت و مداومت کنند؛ پس دین حق چیزی به جز پیروی اعتقادی و عملی از حق و تواصی به حق نیست و تواصی به حق عنوانی است وسیع‌تر از عنوان امر به معروف و نهی از منکر، چون امر به معروف و نهی از منکر شامل اعتقادیات و مطلق ترغیب و تشویق بر عمل صالح نمی‌شود، ولی تواصی به حق هم شامل امر به معروف می‌شود و هم شامل عناوین مذکور[۵].
آیات قرآنی مرتبط
- تأکید بر حقانی بودن تعالیم وحیانی و برحذر داشتن از تردید در آنها:
الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ
[۶]. - هدایت خداوند به سوی حق و توصیه به متابعت از داعیان به حق: قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدَى[۷].
- تمجید از مؤمنان دعوت کننده به حق در برخی آیات[۸]؛
- توصیه به حق از جمله ویژگی‌های مؤمنان[۹]؛
- نهی از درآمیختن آگاهانه حق به باطل و کتمان آن[۱۰][۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۲، ص۳۰۶.
- ↑ سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۲۸۱.
- ↑ ر. ک: حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۴۶؛ محمدتقی مصباح یزدی، رستگاران، ج۱، ص۴۷-۶۳.
- ↑ «یکدیگر را به راستی پند داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۶۱۱.
- ↑ «حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.
- ↑ «بگو خداوند به “حق” رهنماست؛ آیا آنکه به حقّ رهنمون می‌گردد سزاوارتر است که پیروی شود یا آنکه راه نمی‌یابد مگر آنکه راه برده شود؟» سوره یونس، آیه ۳۵.
- ↑ وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ «و از آفریدگان ما دسته‌ای هستند که به حقّ رهنمون می‌شوند و به حقّ داد می‌ورزند» سوره اعراف، آیه ۱۸۱.
- ↑ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ «جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.
- ↑ وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ «و حق را با باطل میامیزید و آگاهانه حقپوشی مکنید» سوره بقره، آیه ۴۲.
- ↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۱۳۱.