حلیت در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== # +==منابع== {{منابع}} # )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}})) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']] | # [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۰۸
مقدمه
“حلال” در مقابل حرام (ممنوع)، هر فعل عاری از ممنوعیت را شامل می‌شود[۱]. حلال و حرام به عنوان دو مفهوم فقهی، تابع قانون‌گذاری و نظام تشریع دینی است؛ از این‌رو، حلال به چیزی اطلاق می‌شود که شرعاً ممنوعیت نداشته باشد. غذای حلال، غذای موافق طبع و فطرت سالم انسانی است[۲]. و به تعبیر برخی مفسران، کلمه “حل” در تمام موارد استعمالش، معنای آزادی در عمل را می‌رساند[۳]. به بیان دیگر، آنچه را خداوند از آن نهی کرده باشد، حرام و مابقی آن حلال است. طرح مفهوم حلال در حوزه ارزش‌های اجتماعی بیشتر به اعتبار لزوم رعایت حقوق شرعی دیگران - به عنوان یکی از ملاک‌های فقهی حلیت - است. از آنجا که حکم حلیت به “طیبات” به معنای عام تعلق گرفته، نیازی به ذکر آیات آن به صورت مستقل احساس نمی‌شود. منابع فقهی متکفل بیان تفصیلی و مستدل امور حلال و حرام و احکام و ویژگی‌های آنها در یک نظام تشریعی هستند[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۲، ص۳۱۶.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۶۹ و ۵۸۱.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۶۳۱.
- ↑ برای آشنایی بیشتر با محللات و محرمات شرعی، حدود و ملاک‌های آن، ر.ک: محمد آصف المحسنی، حدود الشریعه، ج۱-۲؛ علی مشکینی، واجب و حرام اعتقادی و عملی.
- ↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۱۵۴.