سیئه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۲: خط ۲:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
«سَیّئه» از ریشه «[[سوء]]» به معنای [[بدی]] و چیزی که [[انسان]] را ناراحت کند. هر [[کار ناپسند]] و [[گناه]] را [[سیّئه]] می‌گویند، در مقابل [[حسنه]] که به کارهای خیر و خوب گفته می‌شود. جمع آن «[[سیّئات]]» است. در [[قرآن]]، هم به معنای [[کار زشت]] و گناه به کار رفته که موجب [[کیفر]] است، هم حادثه‌های ناخوشایند و نامطلوب. قرآن، کیفر [[سیئه]] را یک برابر، امّا [[پاداش]] حسنه را ده برابر دانسته است و می‌فرماید: [[حسنات]] و [[کارهای نیک]]، [[سیئات]] و [[بدی‌ها]] را از بین می‌برد {{متن قرآن|إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ}}<ref>«بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.</ref>. انسان با [[تقوا]] می‌کوشد که از او سیئه‌هایی سر نزند و اگر [[مرتکب گناه]] شد، فوری از آن [[توبه]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
«سَیّئه» از ریشه «[[سوء]]» به معنای [[بدی]] و چیزی که [[انسان]] را ناراحت کند. هر [[کار ناپسند]] و [[گناه]] را [[سیّئه]] می‌گویند، در مقابل [[حسنه]] که به کارهای خیر و خوب گفته می‌شود. جمع آن «[[سیّئات]]» است. در [[قرآن]]، هم به معنای [[کار زشت]] و گناه به کار رفته که موجب [[کیفر]] است، هم حادثه‌های ناخوشایند و نامطلوب. قرآن، کیفر سیئه را یک برابر، امّا [[پاداش]] حسنه را ده برابر دانسته است و می‌فرماید: [[حسنات]] و [[کارهای نیک]]، [[سیئات]] و [[بدی‌ها]] را از بین می‌برد {{متن قرآن|إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ}}<ref>«بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.</ref>. انسان با [[تقوا]] می‌کوشد که از او سیئه‌هایی سر نزند و اگر [[مرتکب گناه]] شد، فوری از آن [[توبه]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.


==[[معصیت]]==
==[[معصیت]]==

نسخهٔ ‏۱۴ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۹

مقدمه

«سَیّئه» از ریشه «سوء» به معنای بدی و چیزی که انسان را ناراحت کند. هر کار ناپسند و گناه را سیّئه می‌گویند، در مقابل حسنه که به کارهای خیر و خوب گفته می‌شود. جمع آن «سیّئات» است. در قرآن، هم به معنای کار زشت و گناه به کار رفته که موجب کیفر است، هم حادثه‌های ناخوشایند و نامطلوب. قرآن، کیفر سیئه را یک برابر، امّا پاداش حسنه را ده برابر دانسته است و می‌فرماید: حسنات و کارهای نیک، سیئات و بدی‌ها را از بین می‌برد ﴿إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ[۱]. انسان با تقوا می‌کوشد که از او سیئه‌هایی سر نزند و اگر مرتکب گناه شد، فوری از آن توبه کند[۲].

معصیت

عمل ناصالح

منابع

پانویس

  1. «بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.