سیئه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سیئه در قرآن]] - [[سیئه در حدیث]] - [[سیئه در فقه سیاسی]] - [[سیئه در جامعه‌شناسی اسلامی]] | پرسش مرتبط  = سیئه (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = رذائل اخلاقی | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سیئه در فقه سیاسی]] - [[سیئه در جامعه‌شناسی اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
خط ۵: خط ۵:


==[[معصیت]]==
==[[معصیت]]==
==[[عمل ناصالح]]==
==[[عمل ناصالح]]==
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۴: خط ۱۶:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:سیئه]]
[[رده:رذایل اخلاقی]]
{{ارزش‌های اجتماعی}}
{{ارزش‌های اجتماعی}}

نسخهٔ ‏۱۴ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۸

مقدمه

«سَیّئه» از ریشه «سوء» به معنای بدی و چیزی که انسان را ناراحت کند. هر کار ناپسند و گناه را سیّئه می‌گویند، در مقابل حسنه که به کارهای خیر و خوب گفته می‌شود. جمع آن «سیّئات» است. در قرآن، هم به معنای کار زشت و گناه به کار رفته که موجب کیفر است، هم حادثه‌های ناخوشایند و نامطلوب. قرآن، کیفر سیئه را یک برابر، امّا پاداش حسنه را ده برابر دانسته است و می‌فرماید: حسنات و کارهای نیک، سیئات و بدی‌ها را از بین می‌برد ﴿إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ[۱]. انسان با تقوا می‌کوشد که از او سیئه‌هایی سر نزند و اگر مرتکب گناه شد، فوری از آن توبه کند[۲].

معصیت

عمل ناصالح

منابع

پانویس

  1. «بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.