←عصمت انبیا در مقام ابلاغ وحی
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[عصمت (پرسش)|(پرسمان عصمت)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F8FBF9| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}} | |تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[عصمت (پرسش)|(پرسمان عصمت)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F8FBF9| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}} | ||
مراد از [[عصمت پیامبران]] در مقام ابلاغ وحی این است که [[پیامبر]] همان مطالبی را که تلقی و دریافت کرده، بی‌افزودن و کاستن به [[مردم]] برساند. یعنی، نه پیامبر {{صل}} دچار [[خطا]] و یا [[تحریف]] عمدی آن شود و نه [[شیاطین]] در موقع تبلیغ پیامبر، دخالت کرده و مثلاً با صدایی شبیه صدای پیامبر، مطالبی را به [[آیات الهی]] بیفزایند<ref>چنان‌که برخی، افسانه غرانیق را این گونه توجیه کرده‌اند.</ref>.<ref>[[احمد حسین شریفی|شریفی، احمد حسین]]، [[حسن یوسفیان|یوسفیان، حسن]]، [[پژوهشی در عصمت معصومان (کتاب)|پژوهشی در عصمت معصومان]]، ص ۹۰-۹۳.</ref>. | مراد از [[عصمت پیامبران]] در مقام ابلاغ وحی این است که [[پیامبر]] همان مطالبی را که تلقی و دریافت کرده، بی‌افزودن و کاستن به [[مردم]] برساند. یعنی، نه پیامبر {{صل}} دچار [[خطا]] و یا [[تحریف]] عمدی آن شود و نه [[شیاطین]] در موقع تبلیغ پیامبر، دخالت کرده و مثلاً با صدایی شبیه صدای پیامبر، مطالبی را به [[آیات الهی]] بیفزایند<ref>چنان‌که برخی، افسانه غرانیق را این گونه توجیه کرده‌اند.</ref>.<ref>[[احمد حسین شریفی|شریفی، احمد حسین]]، [[حسن یوسفیان|یوسفیان، حسن]]، [[پژوهشی در عصمت معصومان (کتاب)|پژوهشی در عصمت معصومان]]، ص ۹۰-۹۳.</ref>. | ||
== دیدگاه متکلمان اسلامی == | |||
نظرات مختلفی که درباره [[عصمت در تبلیغ]] وارد شده است این‌چنین است: | |||
=== اشاعره === | |||
[[اشاعره]] می‌گویند: [[متکلمین]] [[شیعه]] و [[سنی]] [[اعتقاد به عصمت]] [[انبیاء]] در این مرحله دارند بلکه همه [[ادیان الهی]] اعتقاد به عصمت انبیاء در این مرحله دارند که از تعمد در [[کذب]] در این مرحله مصون هستند، اما در جواز صدور کذب [[سهوی]] و نسیانی [[اختلاف]] است که اکثراً آن را منع کرده‌اند، فقط [[قاضی ابوبکر باقلانی]] آن را جایز دانسته است<ref>المواقف، ص۳۵۸.</ref>. | |||
=== معتزله === | |||
[[معتزله]] می‌گویند: [[سهو]] و غلط در [[تبلیغ رسالت]] جایز نیست، بله اگر [[پیامبر]] مطلبی را قبلاً به صورت صحیح بیان کرده باشد جایز است که در [[تطبیق]] آن سهو رخ دهد، زیرا به خاطر تبیین قبلی امر بر کسی مشتبه نمی‌شود، مانند خبر ذی‌الیدین که می‌گوید: پیامبر در رکعت دوم سهواً [[سلام]] داد و ذوالیدین [[اعتراض]] کرد که آیا فراموش کردید یا [[نماز]] را شکسته خواندید<ref>المغنی، ج۱، ص۲۸۱؛ الحکایات فی مخالفات المعتزلة من العدلیة، ص۷۰.</ref>؟ | |||
=== امامیه === | |||
از نظر شیعه [[عصمت]] در مرحله [[تبلیغ]] دو قسم است: یکی عصمت از کذب در تبلیغ، و از آنجا که کذب نوعی [[گناه]] است، [[ادله عصمت]] از گناه شامل این مورد هم می‌شود. دیگری [[عصمت از خطا]] و سهو در تلقی و [[حفظ]] و ادای [[وحی]] که برخی از [[آیات]] و [[روایات]] و ادله عصمت مثل دلیل «[[وثوق]] فرع بر عصمت است» این مورد را هم به طور عموم شامل می‌شود، علاوه بر آنکه برخی از [[نصوص]] و [[ادله]] به طور ویژه شامل این مورد می‌شود.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۲۱۹.</ref> | |||
== گستره عصمت انبیا در ابلاغ وحی == | == گستره عصمت انبیا در ابلاغ وحی == | ||