سیئه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سیئه در قرآن]] - [[سیئه در حدیث]] - [[سیئه در فقه سیاسی]] - [[سیئه در جامعه‌شناسی اسلامی]] | پرسش مرتبط  = سیئه (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سیئه در قرآن]] - [[سیئه در حدیث]] - [[سیئه در فقه سیاسی]] - [[سیئه در جامعه‌شناسی اسلامی]] </div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سیئه (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۵۷

مقدمه

  • سَیّئه از ریشه "سوء" به معنای بدی و چیزی که انسان را ناراحت کند. هر کار ناپسند و گناه را سیّئه می‌گویند، در مقابل حسنه که به کارهای خیر و خوب گفته می‌شود. جمع آن "سیّئات" است. در قرآن، هم به معنای کار زشت و گناه به کار رفته که موجب کیفر است، هم حادثه‌های ناخوشایند و نامطلوب. قرآن، کیفر سیئه را یک برابر، امّا پاداش حسنه را ده برابر دانسته است و می‌فرماید: حسنات و کارهای نیک، سیئات و بدی‌ها را از بین می‌برد ﴿إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ[۱]. انسان با تقوا می‌کوشد که از او سیئه های سر نزند و اگر مرتکب گناه شد، فوری از آن توبه کند[۲].

منابع

پانویس

  1. «بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.