بهداشت در معارف و سیره نبوی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث بهداشت است. بهداشت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بهداشت در قرآن - بهداشت در معارف و سیره نبوی - بهداشت در معارف و سیره فاطمی - بهداشت در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

از مسائلی که در سیره و قول رسول اکرم (ص) به آن توجه شده، مسئله بهداشت جسمانی انسان هاست. احادیث بسیاری درباره پاکیزگی و پیراستگی محیط زندگی و بهداشت فردی و نقش آن در سلامت فرد و جامعه از رسول خدا (ص) نقل شده که نشان دهنده توجه ویژه ایشان به سلامت فرد و جامعه و پیراستگی محیط زیست انسان است. نویسنده این مقاله تلاش دارد که هر چند کوتاه، به این رهنمودها، آموزه‌ها و تعالیم بهداشتی پرداخته، مواردی از این رهنمودها و آموزه‌ها را در سیره و کلام نبوی (ص) برای خوانندگان گرامی بیان دارد.

بهداشت فردی

نظافت

پاکیزگی، جایگاه والایی در سیره و کلام رسول خدا (ص) دارد و ایشان پاکیزگی را می‌ستود و پیوسته مسلمانان را به رعایت آن توصیه می‌کرد و می‌فرمود: "خداوند، پاک است و شخص پاک را دوست دارد؛ پاکیزه است و پاکیزگی را دوست دارد". پس "خودتان را با هر وسیله‌ای که می‌توانید، پاکیزه کنید؛ زیرا خداوند متعال اسلام را بر پایه پاکیزگی بنا کرده است و هرگز کسی به بهشت نمی‌رود، مگر اینکه پاکیزه باشد". و می‌فرمود: "همانا اسلام، پاکیزه است، پس شما هم پاکیزه باشید؛ زیرا جز فرد پاکیزه، کسی به بهشت نمی‌رود" و "خداوند، عبادت کننده پاکیزه را دوست دارد".

نظافت بدن نیز جزئی از این پاکیزگی هاست که همواره رسول خدا (ص) بر آن تأکید داشت. نقل شده است، آن حضرت، هر هفته موهای سر و محاسنش را با سدر یا گل خطمی می‌شست و سبیل خود را کوتاه می‌کرد؛ کوتاه کردن موی سبیل به طوری که لب، آشکار شود، از سنت‌های ایشان به شمار می‌رفت. ایشان می‌فرمود: "سبیل و موی بینی خود را بچینید و خود را بر این کار مجبور کنید"؛ "چرا که سبیل بلند، مخفی‌گاه و جولانگاه شیطان [آلودگی است]".

غسل جمعه هم از دیگر سنت‌های ایشان بود و مردم را نیز بدین امر سفارش بسیار می‌کرد. آن حضرت در سفارش‌های خود به امیرالمؤمنین علی (ع) فرموده است: "ای علی! مردم باید هر هفت روز یک بار، غسل کنند (حمّام بروند). پس هر جمعه غسل کن؛ حتی اگر لازم شود که برای تهیّه آب آن، خوراک روزانه‌ات را بفروشی و گرسنه بمانی؛ زیرا هیچ امر مستحبّی، بالاتر از غسل جمعه نیست".

همچنین نوره کشیدن در هر پانزده روز یک بار، از سنت‌های ایشان بود و در این می‌فرمود: "هیچ کدام از شما شارب و موی شرمگاه و زیر بغل را بلند نگذارد؛ زیرا شیطان آن جا را برای مخفی شدن انتخاب می‌کند و در آن پنهان می‌شود".

آن حضرت پیش از نماز جمعه، ناخن‌هایش را کوتاه می‌کرد و از گرفتن ناخن با دندان نهی می‌فرمود. ایشان کوتاه کردن ناخن‌ها را مانع [بروز] درد بزرگ و از عواملی می‌دانست که بر روزی انسان می‌افزاید.

رسول اکرم (ص) برای تقویت چشم، هر شب، سرمه می‌کشید و این کار را باعث زیادشدن نور چشم می‌دانست. روایت شده است که ایشان پیش از خوابیدن، چهار مرتبه به چشم راست و سه مرتبه به چشم چپ، سرمه می‌کشید.

توجه پیامبر (ص) به بهداشت فردی به حدی بود که حتی در مسافرت هم از آن غافل نبود و پیوسته پنج چیز را همراه داشت: "آیینه، سرمه دان، شانه، مسواک و قیچی".

بهداشت بدن

بهداشت و نظافت تن از مهم‌ترین محورهای نظافت و بهداشت است. در سیره نبوی(ص) نمونه‌هایی از توجه خاص آن حضرت به بهداشت تن در دست است. برای مثال، شستشوی بدن همواره در برنامه زندگی ایشان وجود داشته و روایاتی نیز در این‌باره نقل شده است. روایاتی که حاکی از بوی خوش عرق آن حضرت است، به جز دلالت بر یک ویژگی خاص - که ناشی از مقام رسالت بود - بیانگر نظافت بدن آن حضرت نیز هست؛ چراکه با وجود آلودگی تن، بوی خوش از آن استشمام نخواهد شد. گفته شده که بوی عرق آن حضرت آن‌چنان خوشبو بود که به آن شناخته می‌شد.

شستن دست‌ها قبل و بعد از غذا، از عادات دائمی آن حضرت بود. ایشان پس از صرف غذا آن‌چنان به دقت دست‌ها را می‌شست که دیگر از بوی غذا در آنها اثری نمی‌ماند. این امر به ویژه پس از صرف گوشت، با دقت بیشتری صورت می‌گرفت. سپس حضرت با تری مانده در دست‌ها، صورتش را نیز مسح می‌کرد. پس از وضو و شستن دست و صورت، پیامبر اکرم(ص) با دستمالی مخصوص آن را خشک می‌کرد و اگر دستمال در اختیار نداشت، از عَبای خود برای این منظور بهره می‌جست. گفتنی است با توجه به وجود روایاتی از اهل بیت(ع) که دلالت بر استحبابِ خشک نکردنِ آبِ وضو دارند.

از دیگر جلوه‌های بهداشت فردی رسول خدا(ص) شستن سر با سِدر است. بر اساس روایتی از امام علی(ع)، جبرئیل پس از آنکه پیامبر اکرم(ص) به خاطر اندکی مسلمانان و فراوانی مشرکان دچار اندوه شد، به امر الهی قدری سِدر از «سدرة المنتهی» برای آن حضرت آورد و چون سر مبارک را با آن شستشو داد، حزن ایشان برطرف شد. هرچند این روایت تأثیر روانی سدر را می‌رساند، می‌تواند بر بُعد بهداشتی آن نیز دلالت کند؛ چنان‌که کلینی این روایت را در باب غَسل الرأس و در روایات مربوط به نظافت و بهداشت سر نیز نقل کرده است. به جز روایت یادشده، طبرسی نیز در این‌باره نقل کرده که آن حضرت سر و محاسن مبارک خویش را با سدر می‌شست.

بهداشت دهان و دندان

درباره بهداشت دهان و دندان و تقید بر مسواک و خلال کردن دندان‌ها، روایاتی در دست است که از اهتمام خاص آن حضرت به این امر حکایت دارد. در برخی روایات، مسواک کردن یکی از سنن انبیا شمرده شده است. از رسول خدا(ص) نیز نقل شده که فرمود: جبرئیل همواره مرا به مسواک کردن توصیه می‌کرد؛ تا جایی که ترسیدم دندان‌هایم [از فرط مسواک کردن] نازک شده، یا بیفتند.

آنقدر به مسواک کردن سفارش شدم که ترس آن داشتم بر من واجب شود. بدین لحاظ، پیامبر اکرم(ص) ضمن آنکه برخی از اصحاب خویش را به خاطر زردی دندان‌ها و مسواک نکردن ملامت می‌فرمود، خود نیز در فرصت‌های مختلف مسواک می‌کرد؛ از جمله هنگام وضو ساختن، قبل از خواب، بعد از هر بار بیداری از خواب و نیز پیش از عزیمت برای نماز صبح.

همچنین نقل شده که آن حضرت نمی‌خوابید، مگر آنکه مسواک را در کنار بالین خویش می‌نهاد و چون برمی‌خاست، پیش از هر کاری مسواک می‌کرد. بنا بر روایتی از امام باقر(ع) یکی از وصایای پیامبر اکرم(ص) به امیر المؤمنان(ع) آن بود که «برای هر نماز مسواک کن». التزام پیامبر اکرم(ص) به مسواک کردن تا بدان پایه بود که حضرت در سفرها نیز مسواک خود را به همراه می‌‌برد. وسیله مسواک پیامبر اکرم(ص) نیز بنا به توصیه جبرئیل، چوب مخصوصی به نام «اَراک» بود.

خلال کردن نیز از جمله توصیه‌های جبرئیل به پیامبر اکرم(ص) بود. امام صادق(ع) می‌فرمود: «رسول خدا(ص) با هر چیز ممکن خلال می‌کرد، به جز برگ نخل و چوبِ نی».

بنا بر نقلی دیگر، حضرت از خلال با چوب انار و آس و نی نهی می‌فرمود؛ چراکه اینها رگ آکله را تحریک می‌‌کنند.

شیوه مسواک کردن پیامبر اکرم(ص) نیز به صورت عَرضی (از بالا به پایین و بالعکس) بود، نه طولی و این بدان سبب بود که لثه‌ها زخمی نشود و از سویی غذاها نیز از لای دندان‌ها به خوبی زدوده گردد.

بهداشت مو

زدودن موهای زاید

بنا بر روایاتی که از امامان شیعه(ع) نقل شده، آنان ضمن تقید بر استفاده از نوره (مو بَر)، آن را موجب طهارت و پاکیزگی و از اخلاق انبیا برمی‌شمردند. امام صادق(ع) نقل می‌کند که پیامبر اکرم(ص) در هر روزِ جمعه موهای زاید بدن خویش را می‌زدود. حضرت برای مردان تا چهل روز و برای زنان تا بیست روز، تأخیر در این کار را روا نمی‌دانست. ناگفته پیداست که روا نبودن در اینجا به معنای حرام بودن نیست، بلکه کراهت آن را می‌رساند.

بنا بر روایت ابن ابی‌یعفور از امام صادق(ع) زدودن موهای زایدِ زیر بغل نیز از سنت‌های پیامبر بوده است. آن حضرت در روایتی، موی بلندِ سبیل، زیر بغل و شرمگاه را محل لانه کردن شیطان دانسته که می‌تواند اشاره به میکروب‌ها باشد.

کوتاه کردن موی سر و صورت و ناخن

موی سر که موجب زیبایی آدمی است، بی‌تردید باید مورد نظافت و مراقبت قرار گیرد. در این زمینه نیز روایات درس‌آموزی از سیره نبوی(ص) در دست است که امروزه می‌تواند برای همگان - به ویژه نسل جوان - الگوساز باشد.

پیش‌تر درباره شستشوی موی سر و صورت با سدر به دو روایت اشاره کردیم. اما به جز اهتمام پیامبر(ص) به شستن موها، بهداشت موی حضرت نیز جلوه دیگری داشته است.

تراشیدن موی سر در بیان امام کاظم(ع) یکی از ویژگی‌های انبیا شمرده شده است. در روایات معصومین(ع) فوایدی برای تراشیدن موی سر ذکر شده؛ همچون دور شدن کثیفی و حشرات موذی از سر و نیز افزایش قدرت بینایی چشم. البته این بدان معنا نیست که رسول خدا(ص) همواره موی سر را می‌تراشیده، بلکه از روایات متعدد چنین برمی‌آید که حضرت موهای خود را در حدی که به نرمه گوش می‌رسید، بلند می‌کرد. اما نکته بهداشتی مربوط به موهای آن حضرت - در صورت بلند بودن - حفظ و نظافت آن از سویی، و مرتب و شانه کردن آن از سوی دیگر است.

کوتاه کردن موی شارِب (سبیل) نیز نمود دیگری از بهداشت فردی رسول خدا(ص) است. بنا به نقلی از امام صادق(ع)، رسول خدا(ص) فرموده است: «کوتاه کردن موی شارب به گونه‌ای که خط لب‌ها آشکار شود، از سنت است».

دلیل کوتاه کردن موی شارب، همان جنبه بهداشتی آن است؛ چنان‌که در تحف العقول در آداب امیرالمؤمنین(ع) نیز بدان تصریح شده است. از رسول خدا(ص) نیز نقل شده که سبیلِ بلند محل لانه کردن شیطان است. در روایت شیخ صدوق از پیامبر اکرم(ص) نیز چنین آمده: مجوس ریش خود را تراشیده و سبیل را بلند می‌گذارند و ما سبیل خود را می‌زنیم و محاسن را وامی‌گذاریم. شارب‌ها را کوتاه کرده و محاسن را رها کنید و خود را به یهود شبیه نکنید.

آن حضرت آشفتگی و نامرتب بودن و عدم اصلاح محاسن را نیز برنمی‌تافت و در مواردی نیز به این امر اعتراض می‌کرد.

کوتاه کردن ناخن نیز از جمله سنن پیامبر(ص) شمرده شده است. در روایتی از پیامبر اکرم(ص) چنین آمده است: هر آن‌که روز شنبه و پنجشنبه ناخن‌ها و شاربش را کوتاه کند، از درد دندان و درد چشم خلاصی یابد.

روشن است که ناخن و سبیل بلند زمینه مناسبی برای انتقال میکروب به چشم (بر اثر تماس دست) و دهان (بر اثر باقی ماندن غذا بر روی سبیل) است. البته در باب کوتاه کردن ناخن، پیامبر اکرم(ص) زن‌ها را استثنا می‌کرد و بلندی بخشی از ناخن آنان را موجب فزونی جمال می‌شمرد، اما این توصیه - با توجه به دستورات بهداشتی اسلام- مشروط به رعایت بهداشت در ناخن‌ها توسط بانوان است.

پس از کوتاه کردن مو و ناخن، استحباب دفن کردن آنها نیز در سیره نبوی نقل شده که این کار هم برای رعایت احترام نسبت به اجزای بدن مؤمن است و هم اینکه عملی است بهداشتی. آخرین سخن در این‌باره آنکه، پیامبر اکرم(ص) به خاطر تقید به اصلاح مو و ناخن، یکی از وسایلی که همواره در سفرها به همراه می‌برد، قیچی بود.

بهداشت لباس

از آنجا که بخشی از شخصیت انسان به لباس اوست و از سویی پوشش بدن در حال نماز و برخی عبادات همچون طواف، شرط صحت این عبادات است، رعایت بهداشت و تمیزی در لباس نشانه رعایت حرمت معبود است و شاید بدین لحاظ، در سوره مدّثر پس از امر به بزرگداشت خداوند، به تطهیر لباس و پرهیز از آلودگی امر شده است. البته چون لباس پیامبر اکرم(ص) پیش از نزول این آیات نیز پاک و مطهّر بود، در روایات اهل بیت(ع) این امر به تشمیر، یعنی کوتاه کردن دامان لباس معنا شده که گاه با تا زدن لبه‌های لباس و گاه نیز با قیچی کردن آن حاصل می‌شود. بر اساس روایات، لباس رسول خدا(ص) تا بالای قوزک پای حضرت، و عبای او نیز تا نصف ساق را می‌پوشاند. البته کوتاه بودن لباس آن حضرت و فرمان الهی به این امر، به جز مقوله بهداشت دلیل دیگری نیز داشت و آن تواضع در لباس و پرهیز از تکبر بود که در فصل بعد بدان اشاره خواهد شد.

یکی از راه‌های مناسب برای حصول اطمینان از پاکیزگی و بهداشت لباس، بهره‌گیری از رنگ روشن - به ویژه سفید - در لباس است. این کار به جز آثار و فوایدی که بر آن مترتب است، موجب می‌شود که به مجرد آلودگی لباس، انسان متوجه شده و درصدد رفع آن برآید؛ در حالی که در لباس‌هایی با رنگ تیره، چنین زمینه‌ای وجود ندارد. از این رو درباره رنگ لباس پیامبر اکرم(ص) نقل شده که «بیشتر لباس‌های حضرت به رنگ سفید بود». ایشان می‌فرمود: «زنده‌های خود را سفید بپوشانید و مردگان خود را در آن کفن کنید». امام صادق(ع) می‌فرماید: پیامبر اکرم(ص) از پوشیدن چیزی که به رنگ سیاه باشد کراهت داشت، مگر در سه چیز: عمامه، کفش و عبا.

بهداشت تغذیه

از مصادیق بارز رعایت بهداشت، رعایت بهداشت تغذیه است. رسول خدا (ص) در این باره نیز توصیه‌های بسیاری به مسلمانان داشت. ایشان معده را خانه همه دردها و پرهیز را ریشه همه درمان‌ها معرفی کرده و فرموده است: "آدمی ظرفی بدتر از شکم را پر نکرده است و حال آنکه برای او تنها چند لقمه‌ای که نیرویش را تأمین کند، کافی است؛ چنانچه که نفس بر او غلبه یافت [و نتوانست خویشتن داری کند] پس یک سوم [معده اش] برای غذا و یک سوم آن را برای آب و یک سوم دیگر آن برای نفَسش باشد". ایشان بر کم‌خوری و پرهیز از پرخوری تأکید می‌ورزید و چاره تندرستی را در چهار چیز می‌دانست: "کم گفتن، کم خفتن، کم راه رفتن، کم خوردن".

نقل شده است، رسول خدا (ص) تا گرسنه نمی‌شد غذا نمی‌خورد و می‌فرمود: "ما گروهی هستیم که تا گرسنه نشویم، نمی‌خوریم و چون خوردیم، پیش از سیر شدن، از غذا دست می‌کشیم". آن حضرت، پیش از خوردن و پس از آن، دستانش را می‌شست. شروع غذای رسول خدا (ص) با نمک بود و دیگران را نیز به این کار توصیه می‌کرد و می‌فرمود: "غذا را با نمک آغاز کنید که داروی هفتاد درد است". دست راستش مخصوص غذا بود و با آن لقمه بر می‌داشت و دست چپش بیشتر به دیگر امور اختصاص داشت. به خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها نمی‌دمید و دیگران را از این کار نهی می‌کرد.

غذا را داغ نمی‌خورد و می‌فرمود: "خداوند به ما آتش نخورانیده است؛ غذای داغ برکت ندارد پس، آن را سرد کنید". افراد را از ترک کردن خوردن شام برحذر می‌داشت و می‌فرمود: "شام خوردن را ترک نکنید، گرچه به خوردن چند دانه خرمای خشکیده باشد"؛ زیرا "ترک آن باعث خرابی بدن و پیری و درهم شکستگی جسم است". ظروف سرپوش‌دار را می‌پسندید و می‌فرمود: "بر درهایتان قفل بزنید؛ روی ظرف‌ها را بپوشانید و دهانه مشک‌ها را ببندید؛ زیرا شیطان (آلودگی) نمی‌تواند از در بسته وارد شود".

رسول خدا (ص) به نوشیدن آب در سه جرعه تأکید داشت و می‌فرمود: "هر کس از شما آب را در سه نفس بنوشد، ایمن خواهد بود". از نوشیدن آب در حال بی‌میلی منع می‌کرد و می‌فرمود: "هرگاه میل دارید، آب بنوشید؛ وگرنه از نوشیدن آن خودداری کنید". در هنگام آشامیدن، نفس نمی‌کشید و اگر می‌خواست نفس بکشد، ظرف آب را از دهانش دور نگه می‌داشت. از ظروف شکسته آب نمی‌نوشید و از نوشیدن آب در ظروف طلایی و نقره‌ای نهی می‌کرد.

ایشان هرگاه غذایی چرب می‌خورد، کمتر آب می‌نوشید؛ از ایشان پرسیده شد: "چرا کم آب می‌نوشید؟" می‌فرمود: "برای این‌گونه غذا بهتر است کم آب بنوشید".

رسول خدا (ص) بر خوردن سحری در سحرهای ماه رمضان بسیار تأکید داشت و سحری خورندگان را مشمول سلام خداوند و فرشتگانش دانسته، می‌فرمود: "لازم است هر کدامتان سحری بخورید؛ هر چند به نوشیدن جرعه‌ای آب یا خوردن دانه‌ای خرمای خشکیده باشد". همچنین، آن حضرت به روزه‌داران توصیه می‌کرد که در زمان افطار، با خرما افطار کنند و اگر خرما نیافتند، با آب؛ چرا که آب، پاک کننده است.

تغذیه سالم

در سیره و کلام رسول خدا (ص) تغذیه سالم از اصول بهداشت و سلامت جسمی فرد به شمار می‌آمد و ایشان در کنار توصیه‌های بهداشتی، بر لزوم تغذیه سالم پیوسته تأکید داشته، افراد را به خوردن غذاها و میوه‌های مقوی و مغذی توصیه می‌فرمود؛ از غذاهایی که حضرت افراد را بسیار به خوردن آن سفارش می‌کرد، شیر بود و می‌فرمود: «لَيْسَ شیء يُجْزِي مَكَانَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ غَيْرُ اللَّبَنِ »؛ جانشینی بهتر [و کامل تر] از شیر برای غذا و نوشیدنی یافت نمی‌شود. نبی خاتم (ص) عسل را نیز غذایی بسیار مفید دانسته، بر خوردن آن، بسیار تأکید می‌ورزید.

ایشان عسل را "شفای دردها معرفی کرده"، می‌فرمود: «مَنْ أَرَادَ الْحِفْظَ فَلْيَأْكُلِ الْعَسَلَ»؛ هر که می‌خواهد سلامتی اش حفظ شود، پس، عسل بخورد. ایشان درباره استفاده از روغن زیتون می‌فرمود: «كُلُوا الزَّيْتَ وَ ادَّهِنُوا بِهِ فَإِنَّهُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ »؛ روغن زیتون بخورید و آن را [برای استشفا] به بدن بمالید؛ به درستی که درخت زیتون، درختی خجسته است.

همچنین افراد را به خوردن پیاز توصیه می‌فرمود و سفارش می‌کرد که "چون به سرزمینی در آمدید، از پیاز آن بخورید تا وبای (بیماری‌های) آن سرزمین را از شما دور کند". به خوردن سیر نیز سفارش می‌کرد و می‌فرمود: "سیر بخورید و آن بیماری‌ها را درمان کنید؛ چرا که درمان هفتاد درد، در آن است". حضرت، برنج را می‌ستود و می‌فرمود: "برنج، نیکو دارویی است؛ سرد است و سالم و برکنار از هر بیماری". ایشان پنیر را "درد" می‌خواند؛ ولی می‌فرمود که اگر با گردو خورده شود، درمان است.

حجامت

رسول خدا (ص) در کنار دیگر توصیه‌های بهداشتی، حجامت را نیز از راه‌های پیشگیری و درمان بیماری‌ها می‌دانست و حجامت را "بهترین داروها"، معرفی کرده، می‌فرمود: "اگر در چیزی درمانی باشد، در نیشتر حجامتگر و شربتی از عسل است. رسول خاتم (ص) از حجامت در روزهای چهارشنبه و جمعه نهی می‌کرد.

تفریح و عبادت؛ دیگر عوامل سلامت

رسول خدا (ص) عبادات و تفریحات سالم را از عوامل مهم سلامت می‌دانست. آن بزرگوار، مسافرت را مایه تندرستی و تفریحاتی چون سوارکاری و نگاه به طبیعت را از عوامل شادی و ابتهاج روح بر می‌شمرد. ایشان همچنین عبادات را مایه سرزندگی و سلامت مردم و عباداتی چون روزه و نماز شب را سبب تندرستی می‌دانستند و دور. ه شدن امراض از بدن می‌دانست. رسول اکرم (ص) اندوه فراوان را مایه بیماری می‌دانستند.

بهداشت محیط و اجتماع

1. نظافت و پاکیزگی محیط منزل: پیامبر خدا (ص) خاکروبه را لانه شیطان دانسته، مردم را از انباشتن آن در پشت درها برحذر می‌داشت و توصیه می‌کرد که زباله را شب در خانه‌های خود نگه ندارید و آن را در روز به بیرون از خانه منتقل کنید و می‌فرمود: "برکت از خانه‌ای که در آن، خاکروبه باشد، برداشته می‌شود". همچنین آن حضرت، لانه عنکبوت را خانه شیطان‌ها (آلودگی ها) در منزل و همچنین دستمال آلوده به چربی و بوی گوشت را خوابگاه شیطان‌ها دانسته، توصیه می‌کرد که آن را در خانه نگه ندارید.
2. پاکیزگی کوچه و خیابان : رسول خدا (ص) آب و جارو کردن کوچه و تمیزی جلوی درب خانه‌ها را عامل بی‌نیازی خوانده، مسلمانان را به این کار تشویق می‌کرد. همچنین مسلمانان را به تمیز کردن محل رفت و آمدها از اشیای مزاحم ترغیب می‌کرد و می‌فرمود: "هر کس از راه مسلمانان چیزی را بردارد که مایه آزار آنان است، خداوند، ثواب قرائت چهارصد آیه از قرآن را به او عطا می‌کند که هر حرفی از آن ده حسنه دارد".
3. پاکیزه نگه داشتن اماکن عمومی: رسول خدا (ص) به نظافت اماکن عمومی مانند مساجد بسیار تأکید داشت. ایشان ضمن برحذر داشتن مسلمانان از آلوده کردن مساجد به نجاسات، به آنان توصیه می‌کرد که دستشویی‌های مسجد را در فاصله‌ای دورتر از مسجد در کنار درهای ورودی [حیاط] مسجد قرار دهند. همچنین ایشان مسلمانان را به نظافت مساجد و زدودن آلودگی‌ها از آن تشویق کرده، می‌فرمود: "هر کس مسجدی را جارو کند، خداوند، ثواب آزاد کردن بنده‌ای را برایش می‌نویسد و اگر پر کاهی (خاشاکی) را از مسجد بیرون ببرد، خداوند از رحمت خود دو برابر برای او می‌نویسد" و در حدیثی دیگر فرموده است: "هر که شب جمعه مسجدی را تمیز کند و به اندازه ذره خاکی که در چشم می‌رود، خاکروبه از مسجد بیرون ببرد، خداوند او را می‌آمرزد".
4. نهی از آلوده کردن محیط: رسول خدا (ص) مسلمانان را از انداختن آب دهان در چاه آب آشامیدنی برحذر می‌داشت و می‌فرمود: کنار چاه آب آشامیدنی، زیر درخت میوه دار، میان قبرها، در جاده‌ها و حیاط خانه‌ها قضای حاجت نکنید. آن حضرت، بول کردن کنار چاه آب یا نهرهای آب شرب را زشت می‌شمرد و از آن منع می‌کرد.

همچنین رسول خدا (ص) بول کردن در آب‌های راکد را ظلم می‌شمرد. روایت شده است که پیغمبر خدا (ص) دستور داده بودند، مسلمانان، هفت چیز خود را در زمین دفن کنند: مو، ناخن، خون، دستمال حائض، بچه دان، علقه و دندان. در سیره آن حضرت نیز آمده است که ایشان آب دهان و آب بینی یا خلط سینه‌اش را پس از دفع، دفن می‌کرد.

پیامبر اکرم (ص) حتی به نظافت محیط زندگی حیوانات اهلی نیز تأکید داشت و می‌فرمود: "جایگاه گوسفندان خود را پاکیزه کنید و خاک و آب بینی او را بزدایید؛ زیرا آنان از حیوانات بهشتی‌اند. این نظافت باید به گونه‌ای باشد که بتوانید در آنجا نماز بخوانید".

بهداشت وسایل مصرفی

رعایت بهداشت در وسایل مصرفی از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این زمینه می‌توان به توصیه‌ها و تأکیدات کلی پیامبر اکرم(ص) به رعایت نظافت و بهداشت استناد کرد که شامل بهداشت وسایل مصرفی نیز می‌شود، اما به طور خاص با توجه به روایتی که پیش‌تر درباره ظرف آب حضرت نقل کردیم، می‌توان آن را به دیگر وسایل مصرفی حضرت نیز تعمیم داد. در این روایت می‌خوانیم: پیامبر اکرم(ص) بسیار علاقه‌مند بود که در قدح‌های شامی آب بنوشد و می‌فرمود: این [نوع قدح] از نظیف‌ترین ظرف‌های شماست. این نوع ظروف از شام برای حضرت هدیه آورده می‌شد.

پیشگیری و درمان بیماری

از دیگر اصول بهداشت فردی در سیره پیامبر اکرم(ص)، پیش‌گیری از بیماری و اقدام به درمان پس از ابتلای به آن بود. برای مثال، تأکید آن حضرت بر انجام حجامت را می‌توان تلاشی در راستای پیشگیری و درمان بیماری به شمار آورد. امام صادق(ع) حجامت را از جمله دواهای انبیا شمرده است. امام باقر(ع) نیز اقدام رسول خدا(ص) به حجامت و سپس دادن اجرت به شخص حجامت کننده را دلیل جواز و عدم حرمت این کار دانسته است. بنا بر روایتی دیگر از آن حضرت، پیامبر برای مقابله با هرگونه دردی، از حجامت بهره می‌جست. بنا به نقل انس بن مالک، وقتی فردی به نام ابوطیبه پیامبر اکرم(ص) را حجامت کرد، حضرت دستور داد دو پیمانه طعام به او داده شود و در خراج نیز به او تخفیف دهند. سپس فرمود: «همانا حجامت، از جمله برترین دواهاست».

عادت پیامبر اکرم(ص) بر آن بود که ناحیه گردن و کنار دو رگ به نام «أخدعین» را حجامت می‌فرمود. سپس جبرئیل، حجامت در ناحیه پشت کتف را به حضرت توصیه کرد. بنا بر روایتی، آن حضرت در سه جا از بدن حجامت می‌کرد: در ناحیه سر که آن را «مُنقِذه» می‌نامید؛ در ناحیه دو کتف که آن را «نافعه» می‌خواند و در ناحیه ران که بدان «مُغیثه» می‌گفت. هنگامی نیز که بعد از حجامت بر اثر جایگزینی خون، حرارت بر بدن حضرت مستولی می‌شد، با آب سرد خود را شستشو می‌داد.

بهره‌گیری از داروهای مختلف به وقت بیماری نیز از نشانه‌های توجه پیامبر اکرم(ص) به بهداشت و سلامت فردی است. برای مثال، آن حضرت به هنگام سردرد از «روغن کنجد»، برای عدم تأثیر نیش عقرب از «نمک»، و برای درمان سوختگی پا نیز از «خُرفه» استفاده می‌کرد و آن را سبزی پربرکتی می‌دانست. ایشان خوردن عسل و کُندُر همراه با تلاوت آیات قرآن را موجب زوال بلغم می‌شمرد.

منابع

1. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم
2. اسحاقی، سید حسین، نگین رسالت
3. جباری، محمد رضا، سیره اخلاقی پیامبر اعظم