رحمت در معارف و سیره سجادی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث رحمت است. رحمت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رحمت در قرآن - رحمت در حدیث - رحمت در اخلاق اسلامی - رحمت در معارف دعا و زیارات - رحمت در معارف و سیره سجادی - رحمت در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

رحمت، بنابر آنچه راغب گفته، رقّت و لطافتی است که مقتضی احسان باشد. اما چنانچه رحمت به خدا نسبت داده شود تنها به معنای احسانی است که در حق بندگانش روا می‌دارد، چرا که رقّت به معنای انفعال و تأثّر قلبی، در خدا راهی ندارد. رحمت چه در خدا و چه در انسان موجب عطف توجه به مخلوقات و یا شخص دیگر می‌شود و از این جهت می‌توان گفت هر رحمتی مستلزم عطوفت است.

امام سجادS در دعای عرفه وقتی از امام یاری‌گر دین و ولیّ خدا سخن می‌گوید چنین درخواستی دارد: «... وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ‏ وَ تَعَطُّفَهُ‏ وَ تَحَنُّنَهُ»؛ «ای خداوند، ولی و امام خود را برای دوستانت قلبی مهربان و نرم عطا کن و دست قدرت او بر دشمنانت گشوده گردان و رأفت و رحمت و عطوفت و محبتش را نصیب ما گردان». باز در همین دعا عطوفت قلب نسبت به افراد خاشع را از خداوند درخواست می‌کند. با ملاحظه این نیایش‌ها معلوم می‌شود که رحمت و عطوفت همراه هم و هر یک ملازم با دیگری است. از امیرالمؤمنینS نقل شده است: «رساترین وسیله‌ای که می‌توانی رحمت حق را بدان جلب کنی، آن است که در دل خویش رحمت و مهر به همه مردم را بپرورانی».

رحمت الهی در قرآن به زیباترین شکل منعکس شده است. خدای رحمان و رحیم، رحمت را بر خویشتن واجب ساخته است: كَتَبَ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ. رحمت خدا گسترده و فراگیر است. تنها گمراهان هستند که از رحمت خدا نومید می‌شوند. رحمت الهی به افراد نیکوکار نزدیک است کتاب هدایت الهی (قرآن) شفا و رحمت برای مؤمنین به ارمغان می‌آورد.

در سایه رحمت الهی پیامبر گرامی اسلامa، شخصی نرم‌خو و پرمهر است. او سراسر رحمت برای مؤمنان است. پیامبر نه تنها برای مؤمنان بلکه برای همه جهانیان مایه رحمت است.

قرآن به ما فرمان می‌دهد که بال تواضع و مرحمت برای پدر و مادر خویش بگسترانیم و هم‌چنان مؤمنان را در عرصه روابط اجتماعیشان نسبت به یکدیگر مهربان و رحمت‌گستر معرفی می‌کند. آنچه ذکر شد نمونه‌ای از جلوه‌های رحمت در قرآن کریم است که بیان‌گر رحمت عام و خاص الهی و نیز رحمت و عطوفت ایمانی و انسانی در بین افراد بشر است. صحیفه سجادیه نیز مملوّ از دعاها و مناجات‌هایی است که در ضمن آنها از رحمت خدا سخن گفته شده است. این مطالب را در ذیل این عناوین بررسی می‌کنیم:

1. خدا ارحم‌الراحمین است: بسیار شده است که حضرت سجادS خدا را با این اسم خوانده است: «يَدْعُوكَ‏ بِيَا أَرْحَمَ‏ الرَّاحِمِينَ‏...»؛ تو را ندا می‌دهد که: «ای مهربان‌ترین مهربانان، ای مهربان‌ترین کسی که مقصد جویندگان رحمتی و ای صاحب عطوفتی که مقصود پویندگان استغفاری».
2. رحمت خدا در دنیا و آخرت: «ای از میان برنده غم‌ها و ای زداینده اندوهان، ای بخشاینده در دنیا و آخرت... بر محمد و خاندان او درود بفرست و غمم از جان برادر و اندوهم از دل بزدای».
3. رحمت خدا پایان‌ناپذیر است: «ای خداوندی که خزاین رحمتت فنا نشود، درود بفرست بر محمد و خاندانش و ما را از رحمت خویش نصیبی ده».
4. رحمت خدا گسترده است: «ای خداوندی که دریای رحمتت پهناور است و عرصه عفو و بخشایشت عظیم است، ای خدای بزرگ». و نیز: «عرصه مغفرت و رحمت تو پهناورتر از گناهان من است».
5. رحمت خدا بر غضبش پیشی دارد: «(بار خدایا)... تویی که عفوت را از عقابت بیشی است. تویی که رحمتت را بر غضبت پیشی است».
6. طلب رحمت از خدا: «(خدایا) از تو خواهم که بر من رحمت آوری، پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و بر من رحمت آور». و نیز: «شبیه‌ترین چیزها به خواست و اراده تو و سزاوارترین کارها در عرصه عزّوجل و جلال تو، رحمت آوردن تو بر کسی است که از تو رحمت طلبد و فریاد رسیدن تو کسی را که از تو فریاد خواهد. پس بر زاری ما به درگاهت رحمت آور».
7. از رحمت خدا نباید مأیوس شد: ای خداوند، در کتابی که نازل کرده‌ای و بندگانت را به آن بشارت داده‌ای، یافته‌ام که گفته‌ای: «بگو، ای بندگان من که بر زیان خویش اسراف کرده‌اید، از رحمت خدا مأیوس مشوید، زیرا خدا همه گناهان را می‌آمرزد».
8. پیامبرa امام و پیشوای رحمت است: «بار خدایا بر محمد که امین وحی توست،... آن امام رحمت و پیشوای خیر و کلید برکات درود بفرست».
9. ماه رمضان و روز عرفه موسم بارش رحمت ویژه الهی: «بار خدایا، اگر کسی از بندگان تو، حق این ماه (رمضان) آن چنان که شایسته اوست رعایت کرده، و حرمتش نگه داشته و... رحمت تو بر او روی نهاده (است).»... و نیز: بار خدایا، امروز روز عرفه است... در این روز رحمت خود پراکنده‌ای و بر مردمان به عفو خود منّت نهاده‌ای.
10. جز رحمت خدا پناهگاهی نیست: «ای خداوند، غضب تو را جز حِلم تو فرو نمی‌نشاند و سخط تو را جز عفو تو باز نمی‌گرداند و در برابر عقاب تو جز رحمتت پناهگاهی نیست»..

مهرورزی

مهرورزی به معنای برخورد مبتنی بر دلسوزی، مهربانی و خیرخواهی با دیگران، یکی از شاخصه‌های مهم رفتار قرآنی است. فراوانی واژه‌هایی چون رحمت، رأفت، محبت، مودت، عطوفت، شفقت و حنان و... در آموزه‌های اسلامی، نشانه توجه دین به مهرورزی است. به گزارش قرآن رحمت خداوند فراگیر و همگانی است. پیامبر اعظمa، مأمور مهرورزی به همه مردم جهان و رحمت برای همه عالمیان است و اگر خشن و سنگدل بود، مردم از اطراف او، پراکنده می‌شدند. امام علیS فرمود: با لطف و مهربانی می‌توان قلب‌های گریزان را به خود جلب کرد.

مهرورزی به بندگان خداوند

بر اساس آموزه‌های دین اسلام؛ انسان مؤمن در پرتو محبتی که به خدای مهربان دارد، به مخلوقات و بندگان او خیر می‌رساند و به آنان مهر می‌ورزد. امام زین‌العابدینS یکی از صفات برجسته رسول اعظمa را که برترین و شایسته‌ترین مخلوق خداست، خیرخواهی برای بندگان می‌داند: «وَ نَصَحَ‏ لِعِبَادِكَ‏». آن حضرت خود نیز از درگاه خداوند مهرورزی به مردم را درخواست کرده است: «وَ أَجْرِ لِلنَّاسِ عَلَى يَدِيَ الْخَيْرَ وَ لَا تَمْحَقْهُ‏ بِالْمَنِّ»؛ «و بر دست من، در حق مردم کارهای خیر جاری کن و کارهای خیر مرا با منت نهادن بر خلق آلوده مکن». مهرورزی به دیگران، آن‌قدر مهم است که اگر انسانی مورد محبت دیگران قرار نگیرد، خداوند جبران خلأ ناشی از آن را خود به عهده می‌گیرد: «ای خداوندی که مهر می‌ورزی بر آن کس که بندگان تو به او محبت نمی‌کنند».

مصادیق مهرورزی

امام سجادS یاری افراد ناتوان و ستمدیده، برآوردن نیاز نیازمندان، عیادت بیماران، راهنمایی رهجویان، اندرز به مشورت‌کنندگان، دیدار مسافران، نهان داشتن اسرار، پوشاندن عیب‌ها، اطعام و سود رساندن، تقدیم هدیه، گذشتن از بدکاران، پرهیز از بدگمانی و تهمت، تواضع و نرم‌خویی؛ عفاف، خیرخواهی و... را از مصادیق مهرورزی معرفی کرده است. در مکتب امام زین‌العابدینS، مهرورزی به والدین از برترین ارزش‌های انسانی است: «بار خدایا! چنان کن که همانند مادری مهربان، به آن دو نیکی و مهربانی کنم». «بار خدایا! چنان کن که فزرندانم یاور محبان و نیک‌خواهان باشند».

موانع مهرورزی

از منظر امام سجادS، برخی از صفات ناپسند راه مهرورزی به دیگران را بر روی انسان می‌بندند و باید از آنها به خدا پناه برد. برخی از این موارد عبارتند از رشک و حسد نسبت به دیگران. امامS به خدا عرض می‌کند: «بار خدایا! سینه مرا از حسد خالی گردان، آن سان که بر هیچ یک از بندگان تو که در حق آنان احسان کرده‌ای رشک نبرم». و در جای دیگر: «خداوندا! آن چنان که در دل من ستمدیدگی را ناپسند داشته‌ای، به من توفیق ده که به دیگران ستم نکنم». و نیز: «بار خدایا! کینه‌توزی دشمنان مرا به محبت و حسد حسودان مرا به مودّت بدل فرما»..

نرم‌خویی

"نرم‌خویی" به معنای ملاطفت، مهربانی، تسامح و تساهل است. خداوند عزیز، در قرآن به رسولش می‌فرماید: "به برکت رحمت الهی، در برابر آنان مردم نرم (و مهربان) شدی! و اگر خشن و سنگدل بودی از اطراف تو پراکنده می‌شدند". و به موسیS نیز دستور می‌دهد که "با فرعون به نرمی سخن گوید شاید متذکر شود و از خدا بترسد"!

امام صادقS حسن خلق را مساوی با نرم‌خویی و مهربانی، گفتار پاکیزه و مؤدبانه و خوش‌رویی معرفی کرده است. در روایات پیشوایان دین، نرم‌خویی با مردم نصف دین، نشانه حکمت و موجب سلامت دین و دنیا خوانده شده است. خط قرمز نرم‌خویی گذر از مرز حق است. امام زین العابدینS از درگاه خداوند درخواست می‌کند که قلب امام و پیشوای الهی را نسبت به مردم سرشار از نرمش و مدارا فرماید: «خداوندا! به قلب ولی و امام خود برای دوستانت، مهربانی و نرمش عطا کن، دست قدرت او بر دشمنانت گشاده گردان. رأفت، رحمت، عطوفت و محبتش را نصیب ما گردان و ما را از فرمانبرداران دستور او قرار ده و چنان کن که در راه رضای او بکوشیم، یاری‌اش نماییم، در برابر دشمنش از او دفاع کنیم و این امور، زمینه تقرب ما به تو و رسولتa را فراهم کند».

آن حضرت در رساله حقوق خود، درباره حق همنشین می‌فرماید: «فَأَنْ تُلِينَ لَهُ كَنَفَكَ وَ تُطِيبَ‏ لَهُ‏ جَانِبَكَ‏»: "وظیفه تو نسبت به همنشین آن است که] او را به خوبی بپذیری و به او خوش‌آمد بگویی". او همچنین یکی از صفات برجسته اخلاقی انسان را نرم‌خویی و مدارای با دیگران خوانده است: «بارالها! توفیقِ آشتی دادن دشمنان، فاش کردن نیکی و پوشاندن عیب دیگران، نرم‌خویی و فروتنی، نیک سیرتی، بیرون راندن باد غرور، خوش‌خویی، پیشتازی در فضیلت و ایثار و بخشش و دم فرو بستن نسبت به عیب دیگران را به من کرامت فرما». امام سجادS از درگاه خداوند درخواست می‌کند که به او توفیق دهد تا نسبت به همسایگان و دوستان با مدارا و نرم‌خویی رفتار کند: «بارخدایا! چنان کن که همسایگان و دوستان بدکردار خود را به نیکی پاداش دهم:.. و با همگان مشفق و مهربان باشم... و با آنان از روی تواضع به نرمی رفتار کنم و.»...

همچنین از خداوند می‌خواهد که به فرزندان توفیق نرم‌خویی نسبت به والدینشان را عنایت کند: «اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي، وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلَامِي، وَ أَلِنْ‏ لَهُمَا عَرِيكَتِي‏، وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي، وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً، وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً»: «خداوندا! صدای مرا نزد ایشان پدر و مادر آرام گردان، سخنم را برای آنان خوشایند نما، مرا نسبت به آنان نرم‌خو فرما و دلم را بر ایشان مهربان ساز و چنان کن که با آنان به مدارا رفتار کنم و بر آنان مشفق باشم»..

منابع

1. خالقیان، فضل‌الله، مقاله «رحمت»، دانشنامه صحیفه سجادیه
2. شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «مهرورزی»، دانشنامه صحیفه سجادیه
3. شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «نرم‌خویی»، دانشنامه صحیفه سجادیه