نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۳) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| موضوع فرعی | | موضوع فرعی = نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ | ||
| تصویر | | تصویر = 7626626268.jpg | ||
| اندازه تصویر | | اندازه تصویر = 200px | ||
| مدخل بالاتر | | مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[عصر غیبت صغری]] / [[وظایف نواب اربعه در عصر غیبت صغری]] | ||
| مدخل اصلی | | مدخل اصلی = [[نایب خاص امام مهدی]] | ||
| مدخل وابسته | | مدخل وابسته = | ||
| پاسخ‌دهنده | | پاسخ‌دهنده = | ||
| پاسخ‌دهندگان | | پاسخ‌دهندگان = ۷ پاسخ | ||
}} | }} | ||
'''نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
برخی از این [[وکیلان]]، عبارت بودند از: | برخی از این [[وکیلان]]، عبارت بودند از: | ||
#[[احمد بن اسحاق]] ([[وکیل]] در [[قم]])؛ | # [[احمد بن اسحاق]] ([[وکیل]] در [[قم]])؛ | ||
#[[محمد بن شاذان]] ([[نایب]] در نیشابور)؛ | # [[محمد بن شاذان]] ([[نایب]] در نیشابور)؛ | ||
#[[محمد]] بن حفص؛ | # [[محمد]] بن حفص؛ | ||
#[[محمد بن صالح]] [[همدانی]] ([[وکیل]] در [[همدان]])؛ | # [[محمد بن صالح]] [[همدانی]] ([[وکیل]] در [[همدان]])؛ | ||
#قاسم بن علا ([[وکیل]] در [[آذربایجان]])؛ | #قاسم بن علا ([[وکیل]] در [[آذربایجان]])؛ | ||
#ابو الحسین [[محمد بن جعفر اسدی]] ([[وکیل]] در [[ری]])<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۱۵، ح ۳۹۱؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ح ۲، باب ۴۳، ۱۶</ref>؛ | #ابو الحسین [[محمد بن جعفر اسدی]] ([[وکیل]] در [[ری]])<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۱۵، ح ۳۹۱؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ح ۲، باب ۴۳، ۱۶</ref>؛ | ||
#[[ابراهیم بن محمد همدانی]]؛ | # [[ابراهیم بن محمد همدانی]]؛ | ||
#[[ابراهیم بن مهزیار]] ([[وکیل]] در [[اهواز]])؛ | # [[ابراهیم بن مهزیار]] ([[وکیل]] در [[اهواز]])؛ | ||
#[[محمد بن ابراهیم بن مهزیار]]؛ | # [[محمد بن ابراهیم بن مهزیار]]؛ | ||
#[[احمد]] بن حمزة بن یسع قمی؛ | # [[احمد]] بن حمزة بن یسع قمی؛ | ||
#[[داوود]] بن قاسم بن [[اسحاق]]؛ | # [[داوود]] بن قاسم بن [[اسحاق]]؛ | ||
#[[محمد بن علی بن بلال]]؛ | # [[محمد بن علی بن بلال]]؛ | ||
#[[ابو محمد]] و جنائی؛ | # [[ابو محمد]] و جنائی؛ | ||
#[[عبد الله]] بن ابی [[غانم]] قزوینی؛ | # [[عبد الله]] بن ابی [[غانم]] قزوینی؛ | ||
#[[حسین بن علی]] بزوفری؛ | # [[حسین بن علی]] بزوفری؛ | ||
#[[احمد بن هلال]] عبرتائی؛ | # [[احمد بن هلال]] عبرتائی؛ | ||
#[[حاجز بن یزید]] ملقب به "وشاء" [[وکیل]] در [[بغداد]]<ref>ر.ک: رجال کشی؛ کمال الدین و تمام النعمة؛ کتاب الغیبة.</ref>. | # [[حاجز بن یزید]] ملقب به "وشاء" [[وکیل]] در [[بغداد]]<ref>ر.ک: رجال کشی؛ کمال الدین و تمام النعمة؛ کتاب الغیبة.</ref>. | ||
البته سه تن از این افراد [[محمد بن علی بن بلال]]، [[محمد بن صالح]] [[همدانی]] و [[احمد]] بن هلال- [[منحرف]] و از [[وکالت]] [[امام]] برکنار شدند. | البته سه تن از این افراد [[محمد بن علی بن بلال]]، [[محمد بن صالح]] [[همدانی]] و [[احمد]] بن هلال- [[منحرف]] و از [[وکالت]] [[امام]] برکنار شدند. | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
#جلوگیری از [[فرقه‌گرایی]] و انشعابات [[شیعیان]]. | #جلوگیری از [[فرقه‌گرایی]] و انشعابات [[شیعیان]]. | ||
#پاسخگویی به سؤالات فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی؛ [[نواب خاص]]، سؤالات فقهی و شرعی [[شیعیان]] را به خدمت [[امام]] {{ع}} می‌رساندند و پاسخ آنها را می‌گرفتند و به [[مردم]] [[ابلاغ]] می‌کردند. | #پاسخگویی به سؤالات فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی؛ [[نواب خاص]]، سؤالات فقهی و شرعی [[شیعیان]] را به خدمت [[امام]] {{ع}} می‌رساندند و پاسخ آنها را می‌گرفتند و به [[مردم]] [[ابلاغ]] می‌کردند. | ||
#[[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]]. | # [[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]]. | ||
#اخذ و توزیع [[اموال]] متعلق به [[امام]]. | #اخذ و توزیع [[اموال]] متعلق به [[امام]]. | ||
#سازماندهی وکلاء؛ بنا به [[ضرورت]] در هرمنطقه‌ای وکیلی تعیین شده و گاه چند [[وکیل]] در مناطق کوچک‌تر تحت [[سرپرستی]] وکیلی قرار داشتند که [[امام]] و بعدا [[نواب]] برای آنها تعیین می‌کردند. این وکلاء اموالی را که بابت وجوهات می‌گرفتند به شیوه‌های گوناگونی به [[بغداد]]، نزد [[نواب]] می‌فرستادند و آنها نیز طبق [[دستور امام]] {{ع}} در مواردی که لازم بود، به کار می‌گرفتند<ref>زندگانی نواب خاص [[امام زمان]]، علی غفارزاده، ص ۸۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۵۶.</ref>. | #سازماندهی وکلاء؛ بنا به [[ضرورت]] در هرمنطقه‌ای وکیلی تعیین شده و گاه چند [[وکیل]] در مناطق کوچک‌تر تحت [[سرپرستی]] وکیلی قرار داشتند که [[امام]] و بعدا [[نواب]] برای آنها تعیین می‌کردند. این وکلاء اموالی را که بابت وجوهات می‌گرفتند به شیوه‌های گوناگونی به [[بغداد]]، نزد [[نواب]] می‌فرستادند و آنها نیز طبق [[دستور امام]] {{ع}} در مواردی که لازم بود، به کار می‌گرفتند<ref>زندگانی نواب خاص [[امام زمان]]، علی غفارزاده، ص ۸۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۵۶.</ref>. | ||
«[[سفیران چهارگانه]] [[امام زمان]] {{ع}} در [[غیبت صغری]] بودند. در تمام مدت [[غیبت صغری]]، این چهار نفر میان [[امام زمان]] {{ع}} و [[مردم]] واسطه بودند و آنان [[نامه‌ها]] و عرایض [[شیعیان]] را به [[امام غایب]] می‌رساندند و به [[دستور]] حضرت، به آنان پاسخ می‌دادند. این پاسخ‌ها به صورت [[توقیع]] از [[ناحیه مقدسه]] صادر می‌گردید. [[مرحوم مجلسی]] همه این [[توقیعات]] را در "[[بحار الانوار]]" آورده است. آن چهار نفر عبارتند از: | «[[سفیران چهارگانه]] [[امام زمان]] {{ع}} در [[غیبت صغری]] بودند. در تمام مدت [[غیبت صغری]]، این چهار نفر میان [[امام زمان]] {{ع}} و [[مردم]] واسطه بودند و آنان [[نامه‌ها]] و عرایض [[شیعیان]] را به [[امام غایب]] می‌رساندند و به [[دستور]] حضرت، به آنان پاسخ می‌دادند. این پاسخ‌ها به صورت [[توقیع]] از [[ناحیه مقدسه]] صادر می‌گردید. [[مرحوم مجلسی]] همه این [[توقیعات]] را در "[[بحار الانوار]]" آورده است. آن چهار نفر عبارتند از: | ||
#[[ابو عمرو عثمان بن سعید عمری]] | # [[ابو عمرو عثمان بن سعید عمری]] | ||
#[[ابو جعفر]] [[محمد بن عثمان عمری]] | # [[ابو جعفر]] [[محمد بن عثمان عمری]] | ||
#[[ابو القاسم حسین بن روح نوبختی]] | # [[ابو القاسم حسین بن روح نوبختی]] | ||
#[[ابو الحسن علی بن محمد سمری]] | # [[ابو الحسن علی بن محمد سمری]] | ||
::::::به [[نواب اربعه]]، [[نواب خاص]] هم اطلاق می‌شود. [[وظایف]] و فعالیت‌های اساسی [[نواب اربعه]] را می‌توان چنین برشمرد: | ::::::به [[نواب اربعه]]، [[نواب خاص]] هم اطلاق می‌شود. [[وظایف]] و فعالیت‌های اساسی [[نواب اربعه]] را می‌توان چنین برشمرد: | ||
#مخفی داشتن نام و [[جایگاه امام]] | #مخفی داشتن نام و [[جایگاه امام]] | ||
#اخذ و توزیع [[اموال]] متعلق به [[امام]] | #اخذ و توزیع [[اموال]] متعلق به [[امام]] | ||
#پاسخگویی به سؤالات فقهی و مشکلات عقیدتی [[مردم]] | #پاسخگویی به سؤالات فقهی و مشکلات عقیدتی [[مردم]] | ||
#[[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]]<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۱.</ref>. | # [[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]]<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۱.</ref>. | ||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۱۴
| نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت صغری / وظایف نواب اربعه در عصر غیبت صغری |
| مدخل اصلی | نایب خاص امام مهدی |
نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
- نواب خاص چه وظایفی را برعهده داشتند و در چه زمینه‌هایی فعالیت می‌کردند؟
- وظایف و مسئولیت‌های نایبان در غیبت صغرا چیست؟
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوی‌نسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:
«آنچه که قابل بیان است، نوّاب اربعه در طول دوران غیبت صغری نقش بسیار مهمّی داشته‌اند و وظایف آنها را می‌شود در امورات مختلف بیان کرد. که به برخی اشاره می‌نماییم.
- زدودن شک و حیرت درباره وجود امام عصر (ع).
- حفظ امام از راه پنهان داشتن نام و مکان آن حضرت.
- سازماندهی و سرپرستی سازمان وکالت.
- پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات عقیدتی.
- اخذ و توضیح اموال مربوط به امام.
- مبارزه با غلاة و مدّعیان دروغین نیابت و بابیت و افشای ادّعاهای باطل آنان.
- آماده‌سازی مردم برای پذیرش غیبت کبری[۱]»[۲].
پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین زهادت؛ |
|---|
|
حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵ ج۲» در این‌باره گفته است:
«دوران غیبت، دوران حساسی است؛ به‌ویژه که در میان اسلام و شیعیان اهل بیت(ع) سابقه نداشته است؛ به همین دلیل لازم بود با تدبیری حکیمانه از پیامدها و عوارض احتمالی آن، پیش‌گیری شود و امت امام برای غیبتی طولانی آماده گردند. نایبان امام کوشیدند تا در دوره غیبت صغرا این رسالت مهم را به خوبی به انجام رسانند. بنابراین آنها دو گونه مسئولیت داشتند که به توضیح آن دو می‌پردازیم: ۱. وظایف مرتبط با امام: نایبان خاص وظایفی ویژه درباره امام غایب داشتند. این وظایف، عبارت‌اند از:
۲. وظایف مرتبط با مردم: نایبان خاص در کنار وظایفی که نسبت به امام مهدی (ع) داشتند، مسئولیت‌هایی نیز در رابطه با امامت امام به عهده داشتند که عبارت‌اند از:
|
| ۲. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
|---|
|
حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در دو کتاب «درسنامه مهدویت» و «فرهنگ‌نامه مهدویت» در این‌باره گفته است:
«برخی وظایف و فعالیت‌های نایبان خاص عبارت است از:
از سویی محل زندگی امام را نه فقط از دشمنان، بلکه از شیعیان پنهان نگه می‌داشتند و به وکلای خود آموزش می‌دادند مبادا اسمی از آن حضرت به میان آورند؛ ازاین‌رو توانستند شیعیان را از خطر عباسیان مصون دارند.
این تشکیلات، به طور رسمی در زمان امام کاظم (ع) پدید آمد؛ اما در زمان حضرت مهدی (ع) به اوج خود رسید. بنابراین، سیاست تعیین وکیل برای اداره امور نواحی گوناگون و برقراری ارتباط میان شیعیان و امامان، از دوران‌های امامان پیشین وجود داشت. در عصر غیبت، این تماس با امام زمان، قطع شد و محور ارتباط وکیلان با امام، نایبی بود که امام زمان تعیین می‌کرد. مناطق شیعه‌نشین تقریبا مشخص بود و بنا به ضرورت در هر منطقه‌ای، وکیلی تعیین می‌شد. گاهی چند وکیل در مناطق کوچک‌تر، تحت سرپرستی وکیلی بودند که امام و یا نایب خاص برای آنها تعیین می‌کرد. این وکلا، اموالی را که بابت وجوهات می‌گرفتند، به شیوه‌های گوناگونی به بغداد، نزد نواب می‌فرستادند و آنان نیز طبق دستور امام، در موارد بایسته به کار می‌گرفتند. در مواردی ممکن بود برخی از وکیلان برای یک‌بار امام زمان (ع) را ملاقات کنند؛ چنان‌که "محمد بن احمد قطان" (از وکیلان ابو جعفر نایب دوم) به ملاقات امام نایل شد[۱۳]. اما به طور معمول، آنان تحت نظر نایب خاص امام، انجام وظیفه‌می‌کردند. بنابر نقل احمد بن متیل قمی، ابو جعفر، ده وکیل در بغداد داشت که نزدیک‌ترین آنان به وی "حسین بن روح" بود[۱۴] که پس از او نایب سوم شد. از دیگر نزدیکان وی، "جعفر بن احمد بن متیل" بوده که از دید بسیاری، وی جانشین ابو جعفر خواهد بود. از روایتی دیگر، دانسته می‌شود در برابر اموال داده شده به وکیلان، قبض‌هایی از آنان دریافت می‌شد؛ اما از نایب خاص، چنین قبض‌هایی دریافت نمی‌کردند. زمانی که ابو القاسم، حسین بن روح را به جانشینی برگزید، دستور داد از وی قبض‌هایی نخواهند[۱۵]. برخی از این وکیلان، عبارت بودند از:
البته سه تن از این افراد محمد بن علی بن بلال، محمد بن صالح همدانی و احمد بن هلال- منحرف و از وکالت امام برکنار شدند.
غیبت ناگهانی امام مهدی (ع) چه بسا باعث انکار مطلق وجود آن حضرت و انحراف افکار عمومی می‌شد. نمایندگان خاص امام زمان (ع) در دوران غیبت صغرا، به این هدف و غرض نایل شدند و افکار و اذهان عمومی را برای "غیبت کبرا" آماده ساختند.
|
| ۳. آقای رضوانی؛ |
|---|
|
آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است:
«وظایف و محور کلّی فعالیت‌های نواب اربعه بدین قرار است:
|
| ۴. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
|
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:
«نایبان خاص حضرت، تلاش‌ها و کوشش‌های صادقانه و دلسوزانه‌ای در جنبه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، علمی و... داشتند، اما عمده وظایف و فعالیت‌های اساسی که مشترک بین همه آن‌هاست، عبارت است از:
«سفیران چهارگانه امام زمان (ع) در غیبت صغری بودند. در تمام مدت غیبت صغری، این چهار نفر میان امام زمان (ع) و مردم واسطه بودند و آنان نامه‌ها و عرایض شیعیان را به امام غایب می‌رساندند و به دستور حضرت، به آنان پاسخ می‌دادند. این پاسخ‌ها به صورت توقیع از ناحیه مقدسه صادر می‌گردید. مرحوم مجلسی همه این توقیعات را در "بحار الانوار" آورده است. آن چهار نفر عبارتند از:
|
| ۵. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛ |
|---|
|
پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، در کتاب «مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها» در این‌باره گفته‌اند:
«واقعیت این است که فعالیت نواب، جدا از زندگی آنها نبود؛ به بیان دیگر، زندگی آنان عجین شده بود با فعالیت و مسئولیتی که از طرف امام به آنها محول شده بود. بنابراین ما فقط به چند مورد مهم از آن اشاره می‌کنیم:
در مواردی امکان داشت برخی از وکلا به ملاقات امام زمان (ع) شرفیاب شوند. چنان که محمد بن احمد قطّان، از وکلای ابوجعفر، نایب دوم، به ملاقات آن حضرت نائل شد[۳۴]. ولی این ملاقات‌های بسیار نادر، به هیچ وجه به معنای ارتباط مستقیم آنان با امام نبود، بلکه معمولاً با اشراف نایب خاص انجام می‌گرفت. به روایت احمد بن مقیل قمی، ابو جعفر دَه وکیل در بغداد داشت که نزدیک‌ترین آنها به وی، حسین بن روح بود که بعدها به عنوان نایب سوم از جانب حضرت ولی عصر (ع) تعیین شد. در ضمن و کلایی در اهواز، سامراء، مصر، حجاز، یمن و نیز در مناطقی از ایران مانند خراسان، ری، قم و ... بودند که اخبار آنها به طور جسته و گریخته درباره مسائل و موضوعات دیگری در کتاب الغیبة طوسی و کمال الدین صدوق آمده است[۳۵]»[۳۶]. |
| ۶. نویسندگان کتاب نگین آفرینش؛ |
|---|
|
نویسندگان کتاب «نگین آفرینش» در این باره گفته‌اند:
«دوران غیبت، دوران حساسی است؛ به ویژه که در میان امت اسلام و شیعیان اهل بیت(ع) سابقه نداشته است؛ به همین دلیل لازم بود با تدبیری حکیمانه از پیامدها و عوارض احتمالی آن، پیش گیری شود و امّت امام برای غیبتی طولانی آماده گردند. نایبان امام کوشیدند تا در دوره غیبت صغرا این رسالت مهم را به خوبی به انجام رسانند. بنابراین آنها دو گونه مسئولیت داشتند که به توضیح آن دو می‌پردازیم:
|
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ تفصیل درباره هر یک از موارد فوق در کتاب ارزشمند تاریخ عصر غیبت، تألیف پور سید آقایى، آمده است.
- ↑ دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۲۶۵-۲۶۶.
- ↑ طوسی، الغیبة، ص ۳۶۴، ح ۳۳۱.
- ↑ طوسی، الغیبة، ص ۳۵۳ و بحار الانوار، ج ۵، ص ۳۱۸.
- ↑ گاهی نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از امام مهدی (ع) گرفته و ابلاغ می‌کردند. الغیبه، طوسی، ص ۲۹۳.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۲؛ الغیبة، شیخ طوسی، ص ۲۸۱؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۵۰.
- ↑ الغیبة، طوسی، ص ۲۹۲.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۷۶، ح ۲۶.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۲۰۲، ۲۰۴.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ص ۴۳۵.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۲۲.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۷۶.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۴۴۲.
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۲۲۵.
- ↑ حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص ۲۳۶؛ غفارزاده، علی، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان (ع)، ص ۸۵.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۱۵، ح ۳۹۱؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ح ۲، باب ۴۳، ۱۶
- ↑ ر.ک: رجال کشی؛ کمال الدین و تمام النعمة؛ کتاب الغیبة.
- ↑ صدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۲۶.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۴۴.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص ۸۵-۹۰.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۵۱ - ۴۵۴.
- ↑ الغیبه، طوسی، ص ۲۲۲
- ↑ الغیبه، طوسی، ص ۲۴۰
- ↑ اعلام الوری، ص ۴۵۲
- ↑ کمال الدین، ص ۴۷۸
- ↑ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۳۵۴.
- ↑ زندگانی نواب خاص امام زمان، علی غفارزاده، ص ۸۵.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۵۶.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۴۱.
- ↑ تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰
- ↑ تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰
- ↑ تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰
- ↑ کمال الدین، ج۲، باب۴۵، ص۲۳۷
- ↑ همان، ج۱، ص۴۴۲
- ↑ حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، رسول جعفریان، ص۵۸۸ - ۵۸۹
- ↑ مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۲۱۴.
- ↑ پیش از این، سخنی از مرحوم شیخ مفید در همین درس بیان شد.
- ↑ غیبت طوسی، ص ۳۶۴، ح ۳۳۱.
- ↑ غیبت طوسی، ص ۳۵۳؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۳۵۷.
- ↑ نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از امام مهدی(ع) گرفته و ابلاغ می‌کردند. غیبت طوسی، ص ۲۹۳.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲؛ غیبت طوسی؛ احتجاج، طبرسی، ج ۲؛ بحر الانوار، ج ۵۳.
- ↑ و اما چگونگی بهره‌مندی از من در زمان غیبت‌ام، مانند بهره‌گیری از خورشید است، زمانی که ابرها آن را از دیدگان نهان کنند؛ غیبت طوسی، ص ۲۹۲.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۴۳، ص ۴۷۶، ح ۲۶.
- ↑ بالادستان، محمد امین؛ حائریپور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۲، ص ۸۶ - ۸۸.