بریر بن خضیر همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[رده:قبیله ' به '[[رده:')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = یاران امام حسین
| موضوع مرتبط = اصحاب امام علی
| عنوان مدخل  = بریر بن خضیر همدانی
| عنوان مدخل  = بریر بن خضیر همدانی
| مداخل مرتبط = [[بریر بن خضیر همدانی در تاریخ اسلامی]] - [[بریر بن خضیر همدانی در معارف و سیره حسینی]]
| مداخل مرتبط = [[بریر بن خضیر همدانی در تاریخ اسلامی]] - [[بریر بن خضیر همدانی در معارف و سیره حسینی]]
خط ۳۹: خط ۳۹:
| دین =  
| دین =  
| مذهب =  
| مذهب =  
| از اصحاب = {{فهرست جعبه| [[امام علی]] | [[امام حسین]] }}
| از اصحاب = {{فهرست جعبه افقی| [[امام علی]] | [[امام حسین]] }}
| از طبقه =  
| از طبقه =  
| در جنگ = [[واقعه کربلا]]   
| در جنگ = [[واقعه کربلا]]   
خط ۷۳: خط ۷۳:


{{یاران امام حسین}}
{{یاران امام حسین}}
 
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام حسین]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:اصحاب امام حسین]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:قبیله بنی‌همدان]]
[[رده:بنی‌همدان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۵

بریر بن خضیر همدانی
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملبریر بن خضیر همدانی
جنسیتمرد
لقبسید القراء
از قبیلهبنی‌همدان
محل زندگیکوفه
تاریخ شهادت۶۱ هجری
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحاب
حضور در جنگواقعه کربلا
فعالیت‌های اوتدریس و تعلیم قرآن

مقدمه

از شهدای کربلاست. از اصحاب وفادار امام حسین (ع) و از انسان‌های شایسته و پرهیزگار که زاهد، قاری قرآن و معلم قرآن و از شجاعان بزرگوار کوفه، از قبیله همدان بود. بریر از تابعین به شمار می‌رفت و به عنوان سید القراء شناخته می‌شد. اهل عبادت و قرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت می‌پرداخت و در میان قبیله همدان ارزش و منزلتی داشت. در کوفه مشهور و مورد احترام بود. کوشش بسیاری داشت که عمر سعد را از دوستی و همدلی با حکومت اموی باز دارد که موفق نشد[۱].

وی در سال ۶۰ هجری از کوفه به مکه رفت و به امام حسین پیوست و همراه او به کوفه آمد. روز تاسوعا از خوشحالی اینکه به شهادت خواهد رسید، با عبد الرحمن بن عبد ربه شوخی می‌کرد. شب عاشورا نیز از کسانی بود که برخاست و در حمایت و جانبازی برای امام، سخنانی ایراد کرد[۲] در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانی‌ها کرد. کلمات وفاداری او نسبت به سید الشهدا معروف است. روز عاشورا، به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه‌ای ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت. بریر، پس از حر به میدان رفت و جنگید تا شهید شد[۳][۴].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. انصار الحسین، ص ۶۱
  2. عنصر شجاعت، ج ۱، ص ۱۵
  3. بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۱۵
  4. ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۷۶.