صفحهٔ اصلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تنظیمات محافظت «صفحهٔ اصلی» را تغییر داد ([ویرایش=تنها مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=تنها مدیران] (بی‌پایان))) |
||
| (۶۷۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{ | {{صفحهٔ اصلی}} | ||
{ | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۳
به نسخهٔ آزمایشی دانشنامهٔ امامت و ولایت (امامت‌پدیا) خوش آمدید
این دانشنامه وابسته به مرکز پژوهشی و آموزشی امامت و ولایت و زیر نظر حضرت آیت الله محسن اراکی است.
با ۴۷٬۲۷۲ نوشتار به زبان فارسی
ولادت امام مهدی از حوادث مهم در تاریخ بشر است که از مسلمات تاریخ به شمار میآید و امامان (ع)، دانشمندان و تاریخ‌نویسان شیعه، بلکه مورخان و محدثانی از اهل سنت به این حادثه بزرگ تصریح نموده، آن را یک واقعیت دانستهاند. حضرت مهدی (ع) امام دوازدهم شیعیان، شب جمعه نیمۀ شعبان ۲۵۵ قمری در شهر سامرا به دنیا آمد و یکی از ویژگیهای ولادت حضرت، پنهان بودن آن است که امام سجاد (ع) فرمود: «در قائم ما سنتهایی از پیامبران وجود دارد... و اما از ابراهیم پنهانی ولادت و کنارهگیری از مردم».
از نگاه شیعه، تولد امام مهدی (ع) اجماعی و از ضروریات مذهب قلمداد می‌شود و کسی را نمی‌توان یافت که کوچک‌ترین تردیدی در آن داشته باشد. این باور در آثار شیعه از کهن‌ترین آنها تا دوره‌های کنونی آمده است. بسیاری از عالمان شیعه در کتب خود، این باور را اثبات نموده‌اند
از روایات استفاده می‌شود، مهمترین فلسفۀ غیبت، در امان ماندن حضرت مهدی (ع) از خطر نابودی است. به همین خاطر ولادت ایشان نیز مخفی بوده است همانطور که ولادت ابراهیم خلیل (ع) از ترس کشته شدن به دست پادشاه زمانش مخفیانه بوده و ولادت موسی بن عمران (ع) از ترس کشته شدن به دست فرعون پنهانی بوده است؛ لذا ولادت پنهانی حضرت مهدی (ع) امری عادی و معمولی است.
روایاتی وجود دارد مبنی بر اثبات ولادت امام مهدی (ع) مانند اینکه از امام حسن (ع) چنین روایت شده: "هر یک از ما ائمّه، بیعت سلطان متجاوز زمانش، ناگزیر به‌گردنش می‌افتد، مگر قائمی‌که عیسی روح الله پشت سر او نماز می‌گذارد؛ زیرا خداوند متعال ولادت او را پنهان می‌دارد و خودش را غائب می‌گرداند، تا هنگامی‌که ظهور می‌کند، بیعتی در گردنش نباشد. او نهمین امام از فرزندان برادرم حسین (ع) است".
بیشتر اهل سنت به تولد حضرت مهدی (ع) اعتقادی ندارند و قائل‌اند مهدی موعودی (ع) که در احادیث اسلامی به آن نوید داده شده، هنوز متولد نشده است و در آخرالزمان به دنیا خواهد آمد؛ اما برخی از دانشمندان آنان علاوه بر اشاره به ولادت آن حضرت در سال ۲۵۵ ق، ایشان را همان موعود مورد اشاره می‌دانند.
آمادگی و زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی به چه معناست؟
یکی از مسائل کلیدی در بحث انتظار، فراهم‌سازی زمینه‌های ظهور امام عصر(ع) است و زمینه‌سازی یعنی: فراهم ساختن و ایجاد مقدمات و رفع موانع ظهور به گونه‌ای که شرایط برای تحقق ظهور مهیا شود. به عبارت دیگر مراد از زمینه‌سازی ایجاد و گسترش هرگونه عقیده و رفتار در جامعه است به نحوی که موانع ظهور را کم‌رنگ یا برطرف نماید و یا برای نزدیک‌تر شدن ظهور مقتضی و سبب گردد.
از این معنا، دو برداشت مختلف می‌توان داشت:
- مهیا بودن و آمادگی برای ظهور، بدون اینکه به تأثیرگذاری این آمادگی در ظهور معتقد باشیم؛ یعنی وقتی از زمینه‌سازی ظهور سخن می‌گوییم، مقصودمان آمادگی برای ظهور از نظر معرفتی، اخلاقی، رفتاری و مهیا بودن برای پذیرش امر معصوم است.
- آمادگی و ایجاد مقدمات، با این ذهنیت که این آمادگی، در تحقق ظهور تأثیرگذار است و به تعجیل فرایند ظهور می‌انجامد.
زمینه‌سازی به معنای شناخت وظایف و انجام تکالیف و آماده شدن برای ظهور حضرت مهدی(ع) است؛ لذا لازم است به وظایفی که در زمان غیبت بر دوش ما گذاشته شده و از ما خواسته شده عمل کنیم تا در ظهور حضرت مهدی(ع) شتاب لازم البته با خواست و مشیت الهی پدید آید.
- آمادگی فردی: تحول بزرگی همچون قیام حضرت مهدی(ع) پیش از هر چیز نیازمند به عناصر آماده و باارزش انسانی است که بتوانند بار سنگین چنان اصلاحات وسیعی را در جهان به دوش بکشند و این در درجۀ اول محتاج به بالا بردن سطح اندیشه، آگاهی و آمادگی روحی و فکری برای همکاری در پیاده کردن آن برنامه عظیم است.
- آمادگی اجتماعی: یکی دیگر از شرایط بسیار مهم برای تحقق و پیروزی یک قیام و انقلاب، پذیرش مردمی است در غیر این صورت، اگر بهترین برنامه را برگزیدۀ خداوند با یارانی بی‌نظیر بخواهند در جامعه پیاده کنند، قطعاً به انجام نخواهد رسید. مردم باید به اندازه‌ای از رشد و آگاهی برسند که درک کنند حکومت‌های بشری نمی‌توانند بشر را از این گرداب تباهی نجات دهد؛ بلکه تنها در حاکمیت پیشوای عادل الهی، انسان‌ها می‌توانند طعم زندگی خوب انسانی را به دست آورند.
دانشنامه امام مهدی (ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، کتابی است ده جلدی که با زبان فارسی به بررسی مسائل مرتبط با موضوع مهدویت، با تکیه بر نصوص معتبر اسلامی می‌پردازد. این مجموعه اثر محمد م‍ح‍م‍دی ری‌ش‍ه‍ری است و انتشارات مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث انتشار آن را به عهده داشته است. آماده‌سازی]] جلدهای ده‌گانه این اثر برای انتشار با همکاری سید محمد کاظم طباطبایی، محمود کریمیان، محمد رضا سجادی‌طلب، سید محمود طباطبایی‌نژاد، سید روح‌الله سید‌طبایی و ترجمه عبدالهادی مسعودی همراه بوده است.
در معرفی این کتاب آمده است: «دانشنامه امام مهدی (ع) دارای متن عربی و ترجمه فارسی است، روایت‌هایی که در این مجموعه بیان شده، دارای سند بوده و از منابع کهن و معتبر تاریخی و روایی و تفسیر در این مجموعه بهره برده شده است. اثر حاضر به ۱۴ سر فصل ذیل می‌پردازد: مهدویت از نگاهی کلی؛ زندگینامه امام مهدی؛ غیبت امام مهدی؛ سفرا و وکلای امام مهدی؛ توقیعات امام مهدی؛ دیدار با امام مهدی؛ وظایف مسلمانان در روزگار غیبت؛ دعا، توسل و استخاره؛ زیارات؛ نشانه‌های ظهور؛ قیام؛ سیره حکومتی؛ نمونه‌هایی از سروده‌های مهدوی؛ کتاب‌شناسی مهدویت»
- علم پیامبر خاتم
- کسب و کار در حدیث
- کمک‌های مالی اهل بیت در تاریخ اسلامی
- ابوشریح (ابهام‌زدایی)
- کشاورزی در فقه اسلامی
- اقتصاد در حقوق اسلامی
- اقتصاد در جامعه‌شناسی اسلامی
- مذهب زیدیه در معارف و سیره امام صادق
- علویان در معارف و سیره امام صادق
- ولید بن یزید در معارف و سیره امام صادق
- هشام بن عبدالملک در معارف و سیره امام صادق
- تشکیل حکومت الهی در معارف و سیره امام صادق
- حقیقت حیات و ممات از نظر قرآن (مقاله)
- احمد بن محمد کوفی (ابهام‌زدایی)
- مرگ دریچه‌ای به سوی آخرت (مقاله)
