محتوای خطبه غدیر چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی | | موضوع اصلی = [[امامت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ امامت]] | ||
| تصویر = 110050.jpg | |||
| تصویر | | نمایه وابسته = [[کلیاتی از امامت (نمایه)|کلیاتی از امامت]] | ||
| مدخل اصلی = [[امامت]] | |||
| نمایه وابسته | | موضوعات وابسته = | ||
| مدخل اصلی | | تعداد پاسخ = ۱ | ||
| موضوعات وابسته | |||
| | |||
}} | }} | ||
'''محتوای خطبه غدیر چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[امامت (پرسش)|امامت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[امامت]]''' مراجعه شود. | '''محتوای خطبه غدیر چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[امامت (پرسش)|امامت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[امامت]]''' مراجعه شود. | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۴: | ||
«محور اصلی [[خطبه غدیر]] مسئله [[ولایت]] و [[امامت]] است، ولی مضامین دیگری نیز دارد که عبارت‌اند از: | «محور اصلی [[خطبه غدیر]] مسئله [[ولایت]] و [[امامت]] است، ولی مضامین دیگری نیز دارد که عبارت‌اند از: | ||
* '''[[خداشناسی]]''': [[پیامبر]]{{صل}} خطبه غدیر را با [[حمد]] و [[ستایش خداوند]] آغاز کرد، و درباره [[صفات جمال]] و جلال [[خداوند]] [[سخن]] گفت. [[توحید]] و [[یگانگی خداوند]]، [[علم گسترده]] و فراگیر [[الهی]]، [[قدرت]]، قوت و [[غلبه]] بر هر چیز، آفریدگاری، [[رحمت]] واسعه، نعمت‌های بی‌شمار، [[بی‌نیازی]] از غیر، بی‌همتایی، [[اتقان صنع]]، قدوسیت و [[پیراستگی]] از نواقص، [[تفضل]] بر موجودات، [[عدل]] در [[افعال]]، برخی از صفات جمال و جلال خداوند است که در فراز اول خطبه غدیر بیان شده است. | * '''[[خداشناسی]]''': [[پیامبر]] {{صل}} خطبه غدیر را با [[حمد]] و [[ستایش خداوند]] آغاز کرد، و درباره [[صفات جمال]] و جلال [[خداوند]] [[سخن]] گفت. [[توحید]] و [[یگانگی خداوند]]، [[علم گسترده]] و فراگیر [[الهی]]، [[قدرت]]، قوت و [[غلبه]] بر هر چیز، آفریدگاری، [[رحمت]] واسعه، نعمت‌های بی‌شمار، [[بی‌نیازی]] از غیر، بی‌همتایی، [[اتقان صنع]]، قدوسیت و [[پیراستگی]] از نواقص، [[تفضل]] بر موجودات، [[عدل]] در [[افعال]]، برخی از صفات جمال و جلال خداوند است که در فراز اول خطبه غدیر بیان شده است. | ||
* '''[[فرایض الهی]]''': پیامبر{{صل}} در لابه‌لای خطبه غدیر، [[مردم]] را به رعایت فرایض الهی توصیه کرده است. [[نماز]]، [[زکات]]، [[حج]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]] از جمله فرایض الهی است که در این [[خطبه]] مورد توصیه و تأکید پیامبر{{صل}} قرار گرفته‌اند. ای مردم! آن‌گونه که خداوند به شما [[دستور]] داده است نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید، اگر با گذشت [[زمان]]، مطلبی را ندانستید یا فراموش کردید، [[علی]]{{ع}} که ولی شماست برای شما بیان خواهد کرد. | * '''[[فرایض الهی]]''': پیامبر {{صل}} در لابه‌لای خطبه غدیر، [[مردم]] را به رعایت فرایض الهی توصیه کرده است. [[نماز]]، [[زکات]]، [[حج]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]] از جمله فرایض الهی است که در این [[خطبه]] مورد توصیه و تأکید پیامبر {{صل}} قرار گرفته‌اند. ای مردم! آن‌گونه که خداوند به شما [[دستور]] داده است نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید، اگر با گذشت [[زمان]]، مطلبی را ندانستید یا فراموش کردید، [[علی]] {{ع}} که ولی شماست برای شما بیان خواهد کرد. | ||
ای مردم! حج [[خانه خدا]] را انجام دهید، هر مؤمنی که آن را به جای آورد خداوند، [[گناهان]] گذشته‌اش را می‌آمرزد و او پس از حج اعمالش را از نو آغاز می‌کند. حج را با کمال [[دیانت]] و [[آگاهی]] به جای آورید و از مشاهد جز با [[توبه]] و [[ترک گناهان]] بازنگردید. نماز را برپا داشته و زکات را بپردازید و امر به معروف و نهی از منکر کنید. این سخنِ مرا به کسانی که در این جا نیستند برسانید و آنان را به قبول آن امر و از [[مخالفت]] با آن [[نهی]] کنید. | ای مردم! حج [[خانه خدا]] را انجام دهید، هر مؤمنی که آن را به جای آورد خداوند، [[گناهان]] گذشته‌اش را می‌آمرزد و او پس از حج اعمالش را از نو آغاز می‌کند. حج را با کمال [[دیانت]] و [[آگاهی]] به جای آورید و از مشاهد جز با [[توبه]] و [[ترک گناهان]] بازنگردید. نماز را برپا داشته و زکات را بپردازید و امر به معروف و نهی از منکر کنید. این سخنِ مرا به کسانی که در این جا نیستند برسانید و آنان را به قبول آن امر و از [[مخالفت]] با آن [[نهی]] کنید. | ||
* '''[[یاد مرگ]] و [[قیامت]]''': از آنجا که یاد مرگ و قیامت و حساب و [[پاداش]] و [[عقاب]] در [[آخرت]]، نقش مؤثری در توجه و [[التزام]] [[انسان]] به دستوراهای الهی دارد، پیامبر{{صل}} در فرازی از خطبه خود، مردم را به [[مرگ]] و [[معاد]] توجه داده و فرموده است: “ای [[مردم]]! [[تقوا]] پیشه باشید، از [[قیامت]] برحذر باشید، چنان‌که [[خدا]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ}}<ref>«ای مردم! از پروردگارتان پروا کنید، که لرزه رستخیز چیزی سترگ است» سوره حج، آیه ۱.</ref> به [[یاد مرگ]]، حساب، [[میزان]]، [[محاسبه]] در پیشگاه [[پروردگار]] جهانیان و [[پاداش]] و [[کیفر]] باشید. هر کس کار [[نیکی]] انجام دهد پاداش داده می‌شود و هر کس گناهی انجام دهد، بهره‌ای در [[بهشت]] ندارد. | * '''[[یاد مرگ]] و [[قیامت]]''': از آنجا که یاد مرگ و قیامت و حساب و [[پاداش]] و [[عقاب]] در [[آخرت]]، نقش مؤثری در توجه و [[التزام]] [[انسان]] به دستوراهای الهی دارد، پیامبر {{صل}} در فرازی از خطبه خود، مردم را به [[مرگ]] و [[معاد]] توجه داده و فرموده است: “ای [[مردم]]! [[تقوا]] پیشه باشید، از [[قیامت]] برحذر باشید، چنان‌که [[خدا]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ}}<ref>«ای مردم! از پروردگارتان پروا کنید، که لرزه رستخیز چیزی سترگ است» سوره حج، آیه ۱.</ref> به [[یاد مرگ]]، حساب، [[میزان]]، [[محاسبه]] در پیشگاه [[پروردگار]] جهانیان و [[پاداش]] و [[کیفر]] باشید. هر کس کار [[نیکی]] انجام دهد پاداش داده می‌شود و هر کس گناهی انجام دهد، بهره‌ای در [[بهشت]] ندارد. | ||
* '''[[فضایل امیرالمؤمنین]]{{ع}}''': در فرازهای مختلف این [[خطبه]] از فضایل امیرالمؤمنین{{ع}} [[سخن]] به میان آمده و [[برتری]] او بر دیگران مورد تأکید [[پیامبر]]{{صل}} قرار گرفته است. در فرازی از [[خطبه غدیر]] در این باره چنین آمده است: “ای مردم! این [[علی]] بیش از شما مرا [[یاری]] کرده و نزدیک‌تر و گرامی‌ترین افراد نزد من است. خدا و من از او [[راضی]] هستیم و آیه‌ای درباره [[رضایت خدا]] از [[مؤمنان]] و در [[ستایش]] آنان نازل نشده است مگر اینکه علی{{ع}} مشمول آن است. [[ذریه]] هر [[پیامبری]] از صلب او است و ذریه من از صلب علی است. او [[یاور]] [[دین خدا]] و مدافع [[رسول خدا]]، [[تقی]]، [[نقی]]، [[هادی]] و [[مهدی]] است. | * '''[[فضایل امیرالمؤمنین]] {{ع}}''': در فرازهای مختلف این [[خطبه]] از فضایل امیرالمؤمنین {{ع}} [[سخن]] به میان آمده و [[برتری]] او بر دیگران مورد تأکید [[پیامبر]] {{صل}} قرار گرفته است. در فرازی از [[خطبه غدیر]] در این باره چنین آمده است: “ای مردم! این [[علی]] بیش از شما مرا [[یاری]] کرده و نزدیک‌تر و گرامی‌ترین افراد نزد من است. خدا و من از او [[راضی]] هستیم و آیه‌ای درباره [[رضایت خدا]] از [[مؤمنان]] و در [[ستایش]] آنان نازل نشده است مگر اینکه علی {{ع}} مشمول آن است. [[ذریه]] هر [[پیامبری]] از صلب او است و ذریه من از صلب علی است. او [[یاور]] [[دین خدا]] و مدافع [[رسول خدا]]، [[تقی]]، [[نقی]]، [[هادی]] و [[مهدی]] است. | ||
در فراز دیگری، برتری [[علمی]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را بیان کرده است: “ای مردم! هیچ علمی نیست، مگر اینکه [[خداوند]]، آن را به من [[عطا]] کرده است و من آن [[علوم]] را به علی - که [[امام مبین]] است – آموخته‌ام. او [[هدایتگر]] به [[حق]] و عامل به آن است، از [[باطل]] [[نهی]] می‌کند و با آن می‌ستیزد و در این [[راه]] از [[سرزنش]] کسی باکی ندارد”. | در فراز دیگری، برتری [[علمی]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} را بیان کرده است: “ای مردم! هیچ علمی نیست، مگر اینکه [[خداوند]]، آن را به من [[عطا]] کرده است و من آن [[علوم]] را به علی - که [[امام مبین]] است – آموخته‌ام. او [[هدایتگر]] به [[حق]] و عامل به آن است، از [[باطل]] [[نهی]] می‌کند و با آن می‌ستیزد و در این [[راه]] از [[سرزنش]] کسی باکی ندارد”. | ||
در فراز دیگری، از پیشتازی امیرالمؤمنین{{ع}} در [[ایمان]] و [[ایثار]] سخن به میان آمده است: “او نخستین کسی است که به خدا و رسولش ایمان آورد و [[جان]] خود را فدای رسول خدا کرد، و نخستین مردی است که با پیامبر به [[عبادت خدا]] پرداخت”. | در فراز دیگری، از پیشتازی امیرالمؤمنین {{ع}} در [[ایمان]] و [[ایثار]] سخن به میان آمده است: “او نخستین کسی است که به خدا و رسولش ایمان آورد و [[جان]] خود را فدای رسول خدا کرد، و نخستین مردی است که با پیامبر به [[عبادت خدا]] پرداخت”. | ||
بیان [[فضایل]] و [[برتری علی]]{{ع}} بدان علت است که [[نصب]] او به [[امامت]] و [[جانشینی پیامبر]]{{صل}} صرفاً جنبه تعبدی ندارد و مقتضای [[عقل]] و [[فطرت آدمی]] است، زیرا [[تقدیم مفضول بر افضل]] از نظر عقل [[قبیح]] است. | بیان [[فضایل]] و [[برتری علی]] {{ع}} بدان علت است که [[نصب]] او به [[امامت]] و [[جانشینی پیامبر]] {{صل}} صرفاً جنبه تعبدی ندارد و مقتضای [[عقل]] و [[فطرت آدمی]] است، زیرا [[تقدیم مفضول بر افضل]] از نظر عقل [[قبیح]] است. | ||
* '''[[قرآن و عترت]]''': در فرازی از [[خطبه غدیر]] از [[ثقل اصغر]] و اکبر سخن به میان آمده است: “ای [[مردم]]! [[علی]]{{ع}} و [[پاکان]] از [[فرزندان]] من ثقل اصغر و [[قرآن]]، [[ثقل اکبر]] است. آن دو از یکدیگر خبر می‌دهند و موافق یکدیگرند و از هم جدا نخواهند شد تا نزد [[حوض]] بر من وارد شوند. آنان امنای [[خدا]] در میان [[خلق]] و حکمای [[الهی]] در زمین‌اند”. | * '''[[قرآن و عترت]]''': در فرازی از [[خطبه غدیر]] از [[ثقل اصغر]] و اکبر سخن به میان آمده است: “ای [[مردم]]! [[علی]] {{ع}} و [[پاکان]] از [[فرزندان]] من ثقل اصغر و [[قرآن]]، [[ثقل اکبر]] است. آن دو از یکدیگر خبر می‌دهند و موافق یکدیگرند و از هم جدا نخواهند شد تا نزد [[حوض]] بر من وارد شوند. آنان امنای [[خدا]] در میان [[خلق]] و حکمای [[الهی]] در زمین‌اند”. | ||
* '''[[سبب نزول]] [[آیه تبلیغ]]''': [[پیامبر]]{{صل}} در فراز دوم خطبه غدیر یادآور شد که [[خداوند]] به او [[وحی]] کرده است و اگر آنچه را بر او نازل شده [[ابلاغ]] نکند، [[رسالت الهی]] را ابلاغ نکرده، و خداوند ضمانت کرده است که او را در ابلاغ این [[رسالت]] ویژه [[حفظ]] خواهد کرد، آن‌گاه [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref> را [[تلاوت]] کرد. سپس سبب نزول آن را بیان کرد و فرمود: “سبب [[نزول]] این آیه آن است که [[جبرئیل]]{{ع}} سه بار از سوی خداوند بر من نازل شد و از من خواست که [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} را به عنوان [[وصی]] و [[جانشین]] و [[امام]] پس از خود معرفی کنم، زیرا نسبت او به من مانند نسبت [[هارون]]{{ع}} به [[موسی]]{{ع}} است، مگر اینکه پس از من [[پیامبری]] نخواهد بود. او ولی شما پس از خدا و [[رسول]] خداست و آیه {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>«سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref> در [[شأن]] او نازل شده است. [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} کسی است که [[نماز]] خواند و در حال [[رکوع]] [[زکات]] داد. من از [[جبرئیل]] خواستم که از [[خدا]] بخواهد تا مرا از [[ابلاغ]] این مطلب به شما معاف دارد، زیرا من از کمی [[متقیان]] و [[کثرت]] [[منافقان]] آگاهم؛ آنان کسانی‌اند که بسیار مرا [[آزار]] دادند تا اینکه [[خداوند]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ}}<ref>«و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref> را درباره آنها نازل کرد و اگر بخواهم آنها را با نام‌هایشان معرفی می‌کنم، ولی من این کار را نخواهم کرد. خداوند، این درخواست را از من نپذیرفت و از من خواست که آنچه را بر من نازل شده ابلاغ کنم و [[آیه تبلیغ]] بیانگر همین مطلب است”. | * '''[[سبب نزول]] [[آیه تبلیغ]]''': [[پیامبر]] {{صل}} در فراز دوم خطبه غدیر یادآور شد که [[خداوند]] به او [[وحی]] کرده است و اگر آنچه را بر او نازل شده [[ابلاغ]] نکند، [[رسالت الهی]] را ابلاغ نکرده، و خداوند ضمانت کرده است که او را در ابلاغ این [[رسالت]] ویژه [[حفظ]] خواهد کرد، آن‌گاه [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۶۷.</ref> را [[تلاوت]] کرد. سپس سبب نزول آن را بیان کرد و فرمود: “سبب [[نزول]] این آیه آن است که [[جبرئیل]] {{ع}} سه بار از سوی خداوند بر من نازل شد و از من خواست که [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} را به عنوان [[وصی]] و [[جانشین]] و [[امام]] پس از خود معرفی کنم، زیرا نسبت او به من مانند نسبت [[هارون]] {{ع}} به [[موسی]] {{ع}} است، مگر اینکه پس از من [[پیامبری]] نخواهد بود. او ولی شما پس از خدا و [[رسول]] خداست و آیه {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>«سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref> در [[شأن]] او نازل شده است. [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} کسی است که [[نماز]] خواند و در حال [[رکوع]] [[زکات]] داد. من از [[جبرئیل]] خواستم که از [[خدا]] بخواهد تا مرا از [[ابلاغ]] این مطلب به شما معاف دارد، زیرا من از کمی [[متقیان]] و [[کثرت]] [[منافقان]] آگاهم؛ آنان کسانی‌اند که بسیار مرا [[آزار]] دادند تا اینکه [[خداوند]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ}}<ref>«و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref> را درباره آنها نازل کرد و اگر بخواهم آنها را با نام‌هایشان معرفی می‌کنم، ولی من این کار را نخواهم کرد. خداوند، این درخواست را از من نپذیرفت و از من خواست که آنچه را بر من نازل شده ابلاغ کنم و [[آیه تبلیغ]] بیانگر همین مطلب است”. | ||
* '''اعلام [[امامت علی]]{{ع}}''': ای [[مردم]]! بدانید که خدا [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} را ولی و [[امام]] [[مفترض الطاعه]] بر [[مهاجران]] و [[انصار]] و کسانی که به [[نیکی]] از آنان [[پیروی]] می‌کنند، و بر [[غایب]] و حاضر، و [[عرب]] و [[عجم]]، و [[حرّ]] و مملوک، و کوچک و بزرگ و سپید و سیاه قرار داده است. گفتار او روا، حکمش گذرا، و دستورش نافذ است. هر کس با او [[مخالفت]] کند [[ملعون]]، و هر کس از او پیروی کند مرحوم خواهد بود. | * '''اعلام [[امامت علی]] {{ع}}''': ای [[مردم]]! بدانید که خدا [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} را ولی و [[امام]] [[مفترض الطاعه]] بر [[مهاجران]] و [[انصار]] و کسانی که به [[نیکی]] از آنان [[پیروی]] می‌کنند، و بر [[غایب]] و حاضر، و [[عرب]] و [[عجم]]، و [[حرّ]] و مملوک، و کوچک و بزرگ و سپید و سیاه قرار داده است. گفتار او روا، حکمش گذرا، و دستورش نافذ است. هر کس با او [[مخالفت]] کند [[ملعون]]، و هر کس از او پیروی کند مرحوم خواهد بود. | ||
ای مردم! شنوا و [[مطیع]] امر [[پروردگار]] باشید، زیرا خداوند، و پس از او رسولش ولی شما است، و پس از من [[علی]] ولی و امام شما به امر پروردگارتان است، و پس از او [[امامت]] تا [[روز قیامت]] در [[ذریه]] من از [[فرزندان علی]]{{ع}} خواهد بود. | ای مردم! شنوا و [[مطیع]] امر [[پروردگار]] باشید، زیرا خداوند، و پس از او رسولش ولی شما است، و پس از من [[علی]] ولی و امام شما به امر پروردگارتان است، و پس از او [[امامت]] تا [[روز قیامت]] در [[ذریه]] من از [[فرزندان علی]] {{ع}} خواهد بود. | ||
ای مردم! در [[قرآن]] [[تدبر]] کنید و [[آیات]] آن را بفهمید، به محکماتش بنگرید و از متشابهاتش [[پیروی]] نکنید، [[سوگند]] به [[خدا]]، [[احکام]] بازدارنده قرآن را بیان نمی‌کند و تفسیرش را روشن نمی‌سازد، مگر کسی که من دستش را گرفته و بالابرده‌ام و به شما می‌گویم که هر کس من مولای او هستم او مولای اوست، و او [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} [[برادر]] و [[وصی]] من است، [[ولایت]] او از سوی خدا بر من نازل شده است. | ای مردم! در [[قرآن]] [[تدبر]] کنید و [[آیات]] آن را بفهمید، به محکماتش بنگرید و از متشابهاتش [[پیروی]] نکنید، [[سوگند]] به [[خدا]]، [[احکام]] بازدارنده قرآن را بیان نمی‌کند و تفسیرش را روشن نمی‌سازد، مگر کسی که من دستش را گرفته و بالابرده‌ام و به شما می‌گویم که هر کس من مولای او هستم او مولای اوست، و او [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} [[برادر]] و [[وصی]] من است، [[ولایت]] او از سوی خدا بر من نازل شده است. | ||
[[آگاه]] باشید که من [[رسالت الهی]] را ادا و [[ابلاغ]] کردم و آن را به گوش شما رساندم و آشکار کردم. آگاه باشید که آنچه گفتم را خدا فرموده و من از سوی او به شما گفتم. آگاه باشید که [[امیرالمؤمنین]] کسی غیر از این برادرم ([[علی]]{{ع}}) نیست و [[رهبری]] بر [[مؤمنان]] پس از من برای کسی غیر از او روا نیست. و من به [[دستور]] پروردگارم می‌گویم: “خدایا! هر کس علی{{ع}} را [[دوست]] دارد دوست بدار و هر کس او را [[دشمن]] دارد، دشمن دارد و هر کس او را [[انکار]] کند از [[رحمت]] خود دور کن، و هر کس که [[حق]] او را انکار کند مورد [[غضب]] خود قرار بده. | [[آگاه]] باشید که من [[رسالت الهی]] را ادا و [[ابلاغ]] کردم و آن را به گوش شما رساندم و آشکار کردم. آگاه باشید که آنچه گفتم را خدا فرموده و من از سوی او به شما گفتم. آگاه باشید که [[امیرالمؤمنین]] کسی غیر از این برادرم ([[علی]] {{ع}}) نیست و [[رهبری]] بر [[مؤمنان]] پس از من برای کسی غیر از او روا نیست. و من به [[دستور]] پروردگارم می‌گویم: “خدایا! هر کس علی {{ع}} را [[دوست]] دارد دوست بدار و هر کس او را [[دشمن]] دارد، دشمن دارد و هر کس او را [[انکار]] کند از [[رحمت]] خود دور کن، و هر کس که [[حق]] او را انکار کند مورد [[غضب]] خود قرار بده. | ||
ای [[مردم]]! [[خداوند]] [[دین]] خود را با [[امامت علی]]{{ع}} کامل کرده است. پس هر کس به او و به جانشینانش از [[فرزندان]] من تا [[روز قیامت]] که از صلب او هستند [[اقتدا]] نکند، [[اعمال]] نیکش حبط شده و [[اهل]] [[دوزخ]] خواهد بود. | ای [[مردم]]! [[خداوند]] [[دین]] خود را با [[امامت علی]] {{ع}} کامل کرده است. پس هر کس به او و به جانشینانش از [[فرزندان]] من تا [[روز قیامت]] که از صلب او هستند [[اقتدا]] نکند، [[اعمال]] نیکش حبط شده و [[اهل]] [[دوزخ]] خواهد بود. | ||
* '''[[امامت]]، [[صراط مستقیم]] [[هدایت]]''': [[پیامبر]]{{صل}} در فرازی از [[خطبه غدیر]] فرموده است: “من همان [[صراط]] مستقیمی هستم که پیروی از آن بر شما [[واجب]] شده است و پس از من علی و سپس [[امامان]] هدایت از فرزندان من که از صلب علی هستند، صراط مستقیم‌اند”. آن‌گاه [[سوره حمد]] را [[تلاوت]] کرد و فرمود: “درباره من و علی و امامان از [[ذریه]] من{{عم}} نازل شده است، (یعنی صراط مستقیم که در این [[سوره]] مطرح شده پیامبر و [[علی]] و [[امامان]] از [[ذریه]] او هستند.) علی و امامان از ذریه او{{عم}} اولیای خدایند که [[ترس]] و اندوهی متوجه آنان نیست و آنان [[حزب]] خدایند که [[رستگار]] و غالب‌اند، و [[دشمنان]] علی{{ع}}، [[اهل]] [[شقاق]] و [[برادران]] شیطان‌اند که سخنان [[نادرست]] را به یکدیگر [[القا]] می‌کنند، و [[دوستان]] علی و امامان از ذریه او{{عم}} [[مؤمنان]] راستین‌اند، آنان همان کسانی‌اند که [[خداوند]] در | * '''[[امامت]]، [[صراط مستقیم]] [[هدایت]]''': [[پیامبر]] {{صل}} در فرازی از [[خطبه غدیر]] فرموده است: “من همان [[صراط]] مستقیمی هستم که پیروی از آن بر شما [[واجب]] شده است و پس از من علی و سپس [[امامان]] هدایت از فرزندان من که از صلب علی هستند، صراط مستقیم‌اند”. آن‌گاه [[سوره حمد]] را [[تلاوت]] کرد و فرمود: “درباره من و علی و امامان از [[ذریه]] من {{عم}} نازل شده است، (یعنی صراط مستقیم که در این [[سوره]] مطرح شده پیامبر و [[علی]] و [[امامان]] از [[ذریه]] او هستند.) علی و امامان از ذریه او {{عم}} اولیای خدایند که [[ترس]] و اندوهی متوجه آنان نیست و آنان [[حزب]] خدایند که [[رستگار]] و غالب‌اند، و [[دشمنان]] علی {{ع}}، [[اهل]] [[شقاق]] و [[برادران]] شیطان‌اند که سخنان [[نادرست]] را به یکدیگر [[القا]] می‌کنند، و [[دوستان]] علی و امامان از ذریه او {{عم}} [[مؤمنان]] راستین‌اند، آنان همان کسانی‌اند که [[خداوند]] در وصف آنان فرموده است: {{متن قرآن|لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}}<ref>«گروهی را نمی‌یابی که با ایمان به خداوند و روز واپسین، با کسانی که با خداوند و پیامبرش مخالفت ورزیده‌اند دوستی ورزند» سوره مجادله، آیه ۲۲.</ref>؛ اولیای آنان کسانی‌اند که خداوند در وصف آنان فرموده است: {{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ}}<ref>«آنان که ایمان آورده‌اند و ایمانشان را به هیچ ستمی نیالوده‌اند، امن (و آرامش) دارند و رهیافته‌اند» سوره انعام، آیه ۸۲.</ref>؛ اولیای آنان کسانی‌اند که داخل [[بهشت]] خواهند شد و [[فرشتگان]] به گرمی از آنان استقبال خواهند کرد و به آنان خوش‌آمد خواهند گفت و دشمنان آنان اهل دوزخ‌اند. | ||
* '''[[امامت]] و [[کمال دین]]''': [[پیامبر]]{{صل}} در فرازی از [[خطبه غدیر]] به کامل شدن [[دین]] با امامت اشاره کرده و فرموده است: “خدایا! تو بر من (این مطالب را) نازل کردی که امامت پس از من از آن علی{{ع}} است و هنگامی که من آن را برای [[مردم]] بیان کنم و او را به امامت [[نصب]] کنم دین [[مسلمانان]] کامل شده و [[نعمت]] تو بر آنان تمام شده و از [[اسلام]] به عنوان دین برای آنان [[راضی]] هستی، و نیز فرموده‌ای هر کس غیر از اسلام [[دینی]] را برگزیند از او پذیرفته نخواهد شد و او در [[آخرت]] از زیانکاران خواهد بود<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ}} «و هر کس جز اسلام دینی گزیند هرگز از او پذیرفته نمی‌شود و او در جهان واپسین از زیانکاران است» سوره آل عمران، آیه ۸۵.</ref>. خدایا! [[شاهد]] باش که من این [[دستور]] را به آنان [[ابلاغ]] کردم. ای [[مردم]]! [[خداوند]]، [[دین]] شما را فقط با [[امامت علی]]{{ع}} کامل کرده است، پس کسی که به او و به [[امامان]] از [[فرزندان]] او تا [[روز قیامت]] [[اقتدا]] نکند، کارهای نیکش حبط شده و در [[دوزخ]] جاویدان خواهد بود”. | * '''[[امامت]] و [[کمال دین]]''': [[پیامبر]] {{صل}} در فرازی از [[خطبه غدیر]] به کامل شدن [[دین]] با امامت اشاره کرده و فرموده است: “خدایا! تو بر من (این مطالب را) نازل کردی که امامت پس از من از آن علی {{ع}} است و هنگامی که من آن را برای [[مردم]] بیان کنم و او را به امامت [[نصب]] کنم دین [[مسلمانان]] کامل شده و [[نعمت]] تو بر آنان تمام شده و از [[اسلام]] به عنوان دین برای آنان [[راضی]] هستی، و نیز فرموده‌ای هر کس غیر از اسلام [[دینی]] را برگزیند از او پذیرفته نخواهد شد و او در [[آخرت]] از زیانکاران خواهد بود<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ}} «و هر کس جز اسلام دینی گزیند هرگز از او پذیرفته نمی‌شود و او در جهان واپسین از زیانکاران است» سوره آل عمران، آیه ۸۵.</ref>. خدایا! [[شاهد]] باش که من این [[دستور]] را به آنان [[ابلاغ]] کردم. ای [[مردم]]! [[خداوند]]، [[دین]] شما را فقط با [[امامت علی]] {{ع}} کامل کرده است، پس کسی که به او و به [[امامان]] از [[فرزندان]] او تا [[روز قیامت]] [[اقتدا]] نکند، کارهای نیکش حبط شده و در [[دوزخ]] جاویدان خواهد بود”. | ||
* '''[[استمرار امامت]] تا [[قیامت]]''': همچنین [[پیامبر]]{{صل}} در [[خطبه غدیر]] علاوه بر اعلام [[امامت امیرالمؤمنین]]{{ع}}، استمرار امامت را در [[ذریه]] او تا روز قیامت بیان کرده است. در فرازی از آن [[خطبه]] فرموده است: “ای مردم! [[قرآن]] برای شما بیان می‌کند که امامان پس از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرزندان اویند و من توضیح دادم که آنان فرزندان من و اویند (یعنی [[فرزندان فاطمه زهرا]]{{س}} هستند) آنجا که فرموده است: {{متن قرآن|وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ}}<ref>«و همین را سخنی پاینده در میان فرزندان (آینده) خویش قرار داد باشد که آنان (بدان) بازگردند» سوره زخرف، آیه ۲۸.</ref><ref>در تفسیر آیه ر.ک: المیزان، ج۱۸، ص۱۰۶.</ref>؛ خداوند [[امامت]] را (که از عالی‌ترین [[درجه]] [[هدایت]] برخوردار است و دیگران را هدایت می‌کند) در [[ذریه ابراهیم]]{{ع}} قرار داد”. | * '''[[استمرار امامت]] تا [[قیامت]]''': همچنین [[پیامبر]] {{صل}} در [[خطبه غدیر]] علاوه بر اعلام [[امامت امیرالمؤمنین]] {{ع}}، استمرار امامت را در [[ذریه]] او تا روز قیامت بیان کرده است. در فرازی از آن [[خطبه]] فرموده است: “ای مردم! [[قرآن]] برای شما بیان می‌کند که امامان پس از [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرزندان اویند و من توضیح دادم که آنان فرزندان من و اویند (یعنی [[فرزندان فاطمه زهرا]] {{س}} هستند) آنجا که فرموده است: {{متن قرآن|وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ}}<ref>«و همین را سخنی پاینده در میان فرزندان (آینده) خویش قرار داد باشد که آنان (بدان) بازگردند» سوره زخرف، آیه ۲۸.</ref><ref>در تفسیر آیه ر.ک: المیزان، ج۱۸، ص۱۰۶.</ref>؛ خداوند [[امامت]] را (که از عالی‌ترین [[درجه]] [[هدایت]] برخوردار است و دیگران را هدایت می‌کند) در [[ذریه ابراهیم]] {{ع}} قرار داد”. | ||
پیش از این، [[سخن پیامبر]]{{صل}} را درباره [[همراهی]] و هماهنگی [[قرآن و عترت]] تا روز قیامت بازگو کردیم. آن فراز نیز در [[حقیقت]]، بیانگر امامت [[عترت پیامبر]]{{صل}} است، و عترت پیامبر عبارت‌اند از: [[علی]]{{ع}} و فرزندان [[معصوم]] او که فرزندان پیامبرند. [[رسول خدا]]{{صل}} در فراز دیگری فرموده است: “ای مردم! پس از من، علی، ولی و [[امام]] شما به امر پروردگارتان است، سپس امامت تا روز قیامت در ذریه من از فرزندان او خواهد بود”. | پیش از این، [[سخن پیامبر]] {{صل}} را درباره [[همراهی]] و هماهنگی [[قرآن و عترت]] تا روز قیامت بازگو کردیم. آن فراز نیز در [[حقیقت]]، بیانگر امامت [[عترت پیامبر]] {{صل}} است، و عترت پیامبر عبارت‌اند از: [[علی]] {{ع}} و فرزندان [[معصوم]] او که فرزندان پیامبرند. [[رسول خدا]] {{صل}} در فراز دیگری فرموده است: “ای مردم! پس از من، علی، ولی و [[امام]] شما به امر پروردگارتان است، سپس امامت تا روز قیامت در ذریه من از فرزندان او خواهد بود”. | ||
آن [[حضرت]] در فرازی دیگر بر [[امامت حضرت مهدی]]{{ع}} که [[آخرین امام]] و [[جانشین پیامبر]] است، تصریح و تأکید کرده است: “آگاه باشید که آخرین امام [[مهدی]]{{ع}} است، او بر [[اساس دین]] ظاهر می‌شود و از [[ستمگران]] [[انتقام]] می‌گیرد، دژهای ([[کفر]] و [[ستم]]) را [[فتح]] کرده، ویران می‌سازد و [[خونخواه]] اولیای [[خداوند]] و [[یاور]] [[دین]] خداست. او صاحبان [[فضیلت]] و [[جهالت]] را در جایگاهشان قرار می‌دهد. وی [[برگزیده خدا]] و [[وارث]] همه [[علوم]] است. او [[رشید]] و [[استوار]] است. وی [[آخرین حجت]] خداست، کسی بر او [[غالب]] نخواهد شد. او [[ولی خدا]] در [[زمین]] و داور [[الهی]] در [[خلق]] [[خدا]] و [[امین]] سرّ و آشکار خداوند است”. | آن [[حضرت]] در فرازی دیگر بر [[امامت حضرت مهدی]] {{ع}} که [[آخرین امام]] و [[جانشین پیامبر]] است، تصریح و تأکید کرده است: “آگاه باشید که آخرین امام [[مهدی]] {{ع}} است، او بر [[اساس دین]] ظاهر می‌شود و از [[ستمگران]] [[انتقام]] می‌گیرد، دژهای ([[کفر]] و [[ستم]]) را [[فتح]] کرده، ویران می‌سازد و [[خونخواه]] اولیای [[خداوند]] و [[یاور]] [[دین]] خداست. او صاحبان [[فضیلت]] و [[جهالت]] را در جایگاهشان قرار می‌دهد. وی [[برگزیده خدا]] و [[وارث]] همه [[علوم]] است. او [[رشید]] و [[استوار]] است. وی [[آخرین حجت]] خداست، کسی بر او [[غالب]] نخواهد شد. او [[ولی خدا]] در [[زمین]] و داور [[الهی]] در [[خلق]] [[خدا]] و [[امین]] سرّ و آشکار خداوند است”. | ||
* '''[[پیشوایان]] [[دوزخ]]''': [[پیامبر]]{{صل}} در فرازی از [[خطبه غدیر]] درباره امامانی سخن گفته است که به جای [[هدایت مردم]] به [[بهشت]]، آنان به دوزخ فرا می‌خوانند: “ای [[مردم]]! پس از من پیشوایانی خواهند بود که به دوزخ [[دعوت]] می‌کنند و [[روز قیامت]]، [[یاری]] نخواهند شد. ای مردم! خدا و من از آنان بیزاریم. ای مردم! آنان و [[یاوران]] و پیروانشان در پایین‌ترین طبقه دوزخ خواهد بود”. | * '''[[پیشوایان]] [[دوزخ]]''': [[پیامبر]] {{صل}} در فرازی از [[خطبه غدیر]] درباره امامانی سخن گفته است که به جای [[هدایت مردم]] به [[بهشت]]، آنان به دوزخ فرا می‌خوانند: “ای [[مردم]]! پس از من پیشوایانی خواهند بود که به دوزخ [[دعوت]] می‌کنند و [[روز قیامت]]، [[یاری]] نخواهند شد. ای مردم! خدا و من از آنان بیزاریم. ای مردم! آنان و [[یاوران]] و پیروانشان در پایین‌ترین طبقه دوزخ خواهد بود”. | ||
* '''گرفتن [[بیعت]] بر [[امامت]]''': پیامبر{{صل}} در پایان [[خطبه]] از مردم خواست تا به [[امامت امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[اقرار]] کنند و آنان نیز گفتند: ““ما شنیدینم همه آنچه را که تو از سوی پروردگارمان درباره [[امامت علی]]{{ع}} و [[فرزندان]] او [[ابلاغ]] کردی و به آن [[راضی]] هستیم و از آن [[اطاعت]] می‌کنیم، با تو بر این مطلب با [[جان]] و [[زبان]] و دست خود بیعت می‌کنیم، بر آن [[زندگی]] می‌کنیم و می‌میریم و تردید نمی‌کنیم، و از [[عهد]] و [[پیمان]] خود بر نمی‌گردیم و از خدا و تو و [[امیرالمؤمنین]] و [[امامان]] ذریه‌اش اطاعت می‌کنیم”. | * '''گرفتن [[بیعت]] بر [[امامت]]''': پیامبر {{صل}} در پایان [[خطبه]] از مردم خواست تا به [[امامت امیرالمؤمنین]] {{ع}} [[اقرار]] کنند و آنان نیز گفتند: ““ما شنیدینم همه آنچه را که تو از سوی پروردگارمان درباره [[امامت علی]] {{ع}} و [[فرزندان]] او [[ابلاغ]] کردی و به آن [[راضی]] هستیم و از آن [[اطاعت]] می‌کنیم، با تو بر این مطلب با [[جان]] و [[زبان]] و دست خود بیعت می‌کنیم، بر آن [[زندگی]] می‌کنیم و می‌میریم و تردید نمی‌کنیم، و از [[عهد]] و [[پیمان]] خود بر نمی‌گردیم و از خدا و تو و [[امیرالمؤمنین]] و [[امامان]] ذریه‌اش اطاعت می‌کنیم”. | ||
آن‌گاه از مردم خواست که به [[علی]]{{ع}} در [[مقام]] امیرالمؤمنین [[سلام]] بدهند و با او در [[جایگاه امام]] [[مسلمانان]] پس از پیامبر بیعت کنند. سپس فرمود: “هر کس از خدا و [[رسول خدا]] و علی و امامانی که یادآور شدم اطاعت کند به [[فوز]] عظیمی خواهد رسید، و پیشتازان به بیعت با او [[رستگاران]] در بهشت خواهند بود”. | آن‌گاه از مردم خواست که به [[علی]] {{ع}} در [[مقام]] امیرالمؤمنین [[سلام]] بدهند و با او در [[جایگاه امام]] [[مسلمانان]] پس از پیامبر بیعت کنند. سپس فرمود: “هر کس از خدا و [[رسول خدا]] و علی و امامانی که یادآور شدم اطاعت کند به [[فوز]] عظیمی خواهد رسید، و پیشتازان به بیعت با او [[رستگاران]] در بهشت خواهند بود”. | ||
[[امام باقر]]{{ع}} فرموده است که مردم، پیامبر را ندا کرده، گفتند: “امر خدا و رسول خدا را شنیدیم و با [[قلب]] و زبان و دستانمان از آن اطاعت می‌کنیم”. آن‌گاه بر [[پیامبر]]{{صل}} و [[علی]]{{ع}} ازدحام کردند و با دستان خود با آنان [[بیعت]] کردند. [[ابوبکر]] و [[عمر]] از نخستین کسانی بودند که بیعت کردند، و پس از آن دیگر [[مهاجران]] و [[انصار]] و سایر کسانی که در آنجا بودند بیعت کردند. این کار سه [[روز]] طول کشید، و هر گروهی که بیعت می‌کردند، پیامبر{{صل}} می‌فرمود: “ستایش مخصوص خداست که ما را بر همه جهانیان [[برتری]] داد”»<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[براهین و نصوص امامت (کتاب)|براهین و نصوص امامت]]، ص ۲۰۷-۲۱۴.</ref>. | [[امام باقر]] {{ع}} فرموده است که مردم، پیامبر را ندا کرده، گفتند: “امر خدا و رسول خدا را شنیدیم و با [[قلب]] و زبان و دستانمان از آن اطاعت می‌کنیم”. آن‌گاه بر [[پیامبر]] {{صل}} و [[علی]] {{ع}} ازدحام کردند و با دستان خود با آنان [[بیعت]] کردند. [[ابوبکر]] و [[عمر]] از نخستین کسانی بودند که بیعت کردند، و پس از آن دیگر [[مهاجران]] و [[انصار]] و سایر کسانی که در آنجا بودند بیعت کردند. این کار سه [[روز]] طول کشید، و هر گروهی که بیعت می‌کردند، پیامبر {{صل}} می‌فرمود: “ستایش مخصوص خداست که ما را بر همه جهانیان [[برتری]] داد”»<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[براهین و نصوص امامت (کتاب)|براهین و نصوص امامت]]، ص ۲۰۷-۲۱۴.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۶: | ||
[[رده:پرسش]] | [[رده:پرسش]] | ||
[[رده:پرسمان امامت]] | [[رده:پرسمان امامت]] | ||
[[رده:(اا): پرسش‌های امامت با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسش‌های امامت با ۱ پاسخ]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۱۲
| محتوای خطبه غدیر چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ امامت |
| مدخل اصلی | امامت |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
محتوای خطبه غدیر چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین علی ربانی گلپایگانی در کتاب «براهین و نصوص امامت» در این‌باره گفته است:
«محور اصلی خطبه غدیر مسئله ولایت و امامت است، ولی مضامین دیگری نیز دارد که عبارت‌اند از:
- خداشناسی: پیامبر (ص) خطبه غدیر را با حمد و ستایش خداوند آغاز کرد، و درباره صفات جمال و جلال خداوند سخن گفت. توحید و یگانگی خداوند، علم گسترده و فراگیر الهی، قدرت، قوت و غلبه بر هر چیز، آفریدگاری، رحمت واسعه، نعمت‌های بی‌شمار، بی‌نیازی از غیر، بی‌همتایی، اتقان صنع، قدوسیت و پیراستگی از نواقص، تفضل بر موجودات، عدل در افعال، برخی از صفات جمال و جلال خداوند است که در فراز اول خطبه غدیر بیان شده است.
- فرایض الهی: پیامبر (ص) در لابه‌لای خطبه غدیر، مردم را به رعایت فرایض الهی توصیه کرده است. نماز، زکات، حج، امر به معروف و نهی از منکر از جمله فرایض الهی است که در این خطبه مورد توصیه و تأکید پیامبر (ص) قرار گرفته‌اند. ای مردم! آن‌گونه که خداوند به شما دستور داده است نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید، اگر با گذشت زمان، مطلبی را ندانستید یا فراموش کردید، علی (ع) که ولی شماست برای شما بیان خواهد کرد.
ای مردم! حج خانه خدا را انجام دهید، هر مؤمنی که آن را به جای آورد خداوند، گناهان گذشته‌اش را می‌آمرزد و او پس از حج اعمالش را از نو آغاز می‌کند. حج را با کمال دیانت و آگاهی به جای آورید و از مشاهد جز با توبه و ترک گناهان بازنگردید. نماز را برپا داشته و زکات را بپردازید و امر به معروف و نهی از منکر کنید. این سخنِ مرا به کسانی که در این جا نیستند برسانید و آنان را به قبول آن امر و از مخالفت با آن نهی کنید.
- یاد مرگ و قیامت: از آنجا که یاد مرگ و قیامت و حساب و پاداش و عقاب در آخرت، نقش مؤثری در توجه و التزام انسان به دستوراهای الهی دارد، پیامبر (ص) در فرازی از خطبه خود، مردم را به مرگ و معاد توجه داده و فرموده است: “ای مردم! تقوا پیشه باشید، از قیامت برحذر باشید، چنان‌که خدا فرموده است: ﴿إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ﴾[۱] به یاد مرگ، حساب، میزان، محاسبه در پیشگاه پروردگار جهانیان و پاداش و کیفر باشید. هر کس کار نیکی انجام دهد پاداش داده می‌شود و هر کس گناهی انجام دهد، بهره‌ای در بهشت ندارد.
- فضایل امیرالمؤمنین (ع): در فرازهای مختلف این خطبه از فضایل امیرالمؤمنین (ع) سخن به میان آمده و برتری او بر دیگران مورد تأکید پیامبر (ص) قرار گرفته است. در فرازی از خطبه غدیر در این باره چنین آمده است: “ای مردم! این علی بیش از شما مرا یاری کرده و نزدیک‌تر و گرامی‌ترین افراد نزد من است. خدا و من از او راضی هستیم و آیه‌ای درباره رضایت خدا از مؤمنان و در ستایش آنان نازل نشده است مگر اینکه علی (ع) مشمول آن است. ذریه هر پیامبری از صلب او است و ذریه من از صلب علی است. او یاور دین خدا و مدافع رسول خدا، تقی، نقی، هادی و مهدی است.
در فراز دیگری، برتری علمی امیرالمؤمنین (ع) را بیان کرده است: “ای مردم! هیچ علمی نیست، مگر اینکه خداوند، آن را به من عطا کرده است و من آن علوم را به علی - که امام مبین است – آموخته‌ام. او هدایتگر به حق و عامل به آن است، از باطل نهی می‌کند و با آن می‌ستیزد و در این راه از سرزنش کسی باکی ندارد”.
در فراز دیگری، از پیشتازی امیرالمؤمنین (ع) در ایمان و ایثار سخن به میان آمده است: “او نخستین کسی است که به خدا و رسولش ایمان آورد و جان خود را فدای رسول خدا کرد، و نخستین مردی است که با پیامبر به عبادت خدا پرداخت”.
بیان فضایل و برتری علی (ع) بدان علت است که نصب او به امامت و جانشینی پیامبر (ص) صرفاً جنبه تعبدی ندارد و مقتضای عقل و فطرت آدمی است، زیرا تقدیم مفضول بر افضل از نظر عقل قبیح است.
- قرآن و عترت: در فرازی از خطبه غدیر از ثقل اصغر و اکبر سخن به میان آمده است: “ای مردم! علی (ع) و پاکان از فرزندان من ثقل اصغر و قرآن، ثقل اکبر است. آن دو از یکدیگر خبر می‌دهند و موافق یکدیگرند و از هم جدا نخواهند شد تا نزد حوض بر من وارد شوند. آنان امنای خدا در میان خلق و حکمای الهی در زمین‌اند”.
- سبب نزول آیه تبلیغ: پیامبر (ص) در فراز دوم خطبه غدیر یادآور شد که خداوند به او وحی کرده است و اگر آنچه را بر او نازل شده ابلاغ نکند، رسالت الهی را ابلاغ نکرده، و خداوند ضمانت کرده است که او را در ابلاغ این رسالت ویژه حفظ خواهد کرد، آن‌گاه آیه ﴿يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ﴾[۲] را تلاوت کرد. سپس سبب نزول آن را بیان کرد و فرمود: “سبب نزول این آیه آن است که جبرئیل (ع) سه بار از سوی خداوند بر من نازل شد و از من خواست که علی بن ابی‌طالب (ع) را به عنوان وصی و جانشین و امام پس از خود معرفی کنم، زیرا نسبت او به من مانند نسبت هارون (ع) به موسی (ع) است، مگر اینکه پس از من پیامبری نخواهد بود. او ولی شما پس از خدا و رسول خداست و آیه ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ﴾[۳] در شأن او نازل شده است. علی بن ابی طالب (ع) کسی است که نماز خواند و در حال رکوع زکات داد. من از جبرئیل خواستم که از خدا بخواهد تا مرا از ابلاغ این مطلب به شما معاف دارد، زیرا من از کمی متقیان و کثرت منافقان آگاهم؛ آنان کسانی‌اند که بسیار مرا آزار دادند تا اینکه خداوند آیه ﴿وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ﴾[۴] را درباره آنها نازل کرد و اگر بخواهم آنها را با نام‌هایشان معرفی می‌کنم، ولی من این کار را نخواهم کرد. خداوند، این درخواست را از من نپذیرفت و از من خواست که آنچه را بر من نازل شده ابلاغ کنم و آیه تبلیغ بیانگر همین مطلب است”.
- اعلام امامت علی (ع): ای مردم! بدانید که خدا علی بن ابی‌طالب (ع) را ولی و امام مفترض الطاعه بر مهاجران و انصار و کسانی که به نیکی از آنان پیروی می‌کنند، و بر غایب و حاضر، و عرب و عجم، و حرّ و مملوک، و کوچک و بزرگ و سپید و سیاه قرار داده است. گفتار او روا، حکمش گذرا، و دستورش نافذ است. هر کس با او مخالفت کند ملعون، و هر کس از او پیروی کند مرحوم خواهد بود.
ای مردم! شنوا و مطیع امر پروردگار باشید، زیرا خداوند، و پس از او رسولش ولی شما است، و پس از من علی ولی و امام شما به امر پروردگارتان است، و پس از او امامت تا روز قیامت در ذریه من از فرزندان علی (ع) خواهد بود.
ای مردم! در قرآن تدبر کنید و آیات آن را بفهمید، به محکماتش بنگرید و از متشابهاتش پیروی نکنید، سوگند به خدا، احکام بازدارنده قرآن را بیان نمی‌کند و تفسیرش را روشن نمی‌سازد، مگر کسی که من دستش را گرفته و بالابرده‌ام و به شما می‌گویم که هر کس من مولای او هستم او مولای اوست، و او علی بن ابی‌طالب (ع) برادر و وصی من است، ولایت او از سوی خدا بر من نازل شده است.
آگاه باشید که من رسالت الهی را ادا و ابلاغ کردم و آن را به گوش شما رساندم و آشکار کردم. آگاه باشید که آنچه گفتم را خدا فرموده و من از سوی او به شما گفتم. آگاه باشید که امیرالمؤمنین کسی غیر از این برادرم (علی (ع)) نیست و رهبری بر مؤمنان پس از من برای کسی غیر از او روا نیست. و من به دستور پروردگارم می‌گویم: “خدایا! هر کس علی (ع) را دوست دارد دوست بدار و هر کس او را دشمن دارد، دشمن دارد و هر کس او را انکار کند از رحمت خود دور کن، و هر کس که حق او را انکار کند مورد غضب خود قرار بده.
ای مردم! خداوند دین خود را با امامت علی (ع) کامل کرده است. پس هر کس به او و به جانشینانش از فرزندان من تا روز قیامت که از صلب او هستند اقتدا نکند، اعمال نیکش حبط شده و اهل دوزخ خواهد بود.
- امامت، صراط مستقیم هدایت: پیامبر (ص) در فرازی از خطبه غدیر فرموده است: “من همان صراط مستقیمی هستم که پیروی از آن بر شما واجب شده است و پس از من علی و سپس امامان هدایت از فرزندان من که از صلب علی هستند، صراط مستقیم‌اند”. آن‌گاه سوره حمد را تلاوت کرد و فرمود: “درباره من و علی و امامان از ذریه من (ع) نازل شده است، (یعنی صراط مستقیم که در این سوره مطرح شده پیامبر و علی و امامان از ذریه او هستند.) علی و امامان از ذریه او (ع) اولیای خدایند که ترس و اندوهی متوجه آنان نیست و آنان حزب خدایند که رستگار و غالب‌اند، و دشمنان علی (ع)، اهل شقاق و برادران شیطان‌اند که سخنان نادرست را به یکدیگر القا می‌کنند، و دوستان علی و امامان از ذریه او (ع) مؤمنان راستین‌اند، آنان همان کسانی‌اند که خداوند در وصف آنان فرموده است: ﴿لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ﴾[۵]؛ اولیای آنان کسانی‌اند که خداوند در وصف آنان فرموده است: ﴿الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ﴾[۶]؛ اولیای آنان کسانی‌اند که داخل بهشت خواهند شد و فرشتگان به گرمی از آنان استقبال خواهند کرد و به آنان خوش‌آمد خواهند گفت و دشمنان آنان اهل دوزخ‌اند.
- امامت و کمال دین: پیامبر (ص) در فرازی از خطبه غدیر به کامل شدن دین با امامت اشاره کرده و فرموده است: “خدایا! تو بر من (این مطالب را) نازل کردی که امامت پس از من از آن علی (ع) است و هنگامی که من آن را برای مردم بیان کنم و او را به امامت نصب کنم دین مسلمانان کامل شده و نعمت تو بر آنان تمام شده و از اسلام به عنوان دین برای آنان راضی هستی، و نیز فرموده‌ای هر کس غیر از اسلام دینی را برگزیند از او پذیرفته نخواهد شد و او در آخرت از زیانکاران خواهد بود[۷]. خدایا! شاهد باش که من این دستور را به آنان ابلاغ کردم. ای مردم! خداوند، دین شما را فقط با امامت علی (ع) کامل کرده است، پس کسی که به او و به امامان از فرزندان او تا روز قیامت اقتدا نکند، کارهای نیکش حبط شده و در دوزخ جاویدان خواهد بود”.
- استمرار امامت تا قیامت: همچنین پیامبر (ص) در خطبه غدیر علاوه بر اعلام امامت امیرالمؤمنین (ع)، استمرار امامت را در ذریه او تا روز قیامت بیان کرده است. در فرازی از آن خطبه فرموده است: “ای مردم! قرآن برای شما بیان می‌کند که امامان پس از امیرالمؤمنین (ع) فرزندان اویند و من توضیح دادم که آنان فرزندان من و اویند (یعنی فرزندان فاطمه زهرا (س) هستند) آنجا که فرموده است: ﴿وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ﴾[۸][۹]؛ خداوند امامت را (که از عالی‌ترین درجه هدایت برخوردار است و دیگران را هدایت می‌کند) در ذریه ابراهیم (ع) قرار داد”.
پیش از این، سخن پیامبر (ص) را درباره همراهی و هماهنگی قرآن و عترت تا روز قیامت بازگو کردیم. آن فراز نیز در حقیقت، بیانگر امامت عترت پیامبر (ص) است، و عترت پیامبر عبارت‌اند از: علی (ع) و فرزندان معصوم او که فرزندان پیامبرند. رسول خدا (ص) در فراز دیگری فرموده است: “ای مردم! پس از من، علی، ولی و امام شما به امر پروردگارتان است، سپس امامت تا روز قیامت در ذریه من از فرزندان او خواهد بود”.
آن حضرت در فرازی دیگر بر امامت حضرت مهدی (ع) که آخرین امام و جانشین پیامبر است، تصریح و تأکید کرده است: “آگاه باشید که آخرین امام مهدی (ع) است، او بر اساس دین ظاهر می‌شود و از ستمگران انتقام می‌گیرد، دژهای (کفر و ستم) را فتح کرده، ویران می‌سازد و خونخواه اولیای خداوند و یاور دین خداست. او صاحبان فضیلت و جهالت را در جایگاهشان قرار می‌دهد. وی برگزیده خدا و وارث همه علوم است. او رشید و استوار است. وی آخرین حجت خداست، کسی بر او غالب نخواهد شد. او ولی خدا در زمین و داور الهی در خلق خدا و امین سرّ و آشکار خداوند است”.
- پیشوایان دوزخ: پیامبر (ص) در فرازی از خطبه غدیر درباره امامانی سخن گفته است که به جای هدایت مردم به بهشت، آنان به دوزخ فرا می‌خوانند: “ای مردم! پس از من پیشوایانی خواهند بود که به دوزخ دعوت می‌کنند و روز قیامت، یاری نخواهند شد. ای مردم! خدا و من از آنان بیزاریم. ای مردم! آنان و یاوران و پیروانشان در پایین‌ترین طبقه دوزخ خواهد بود”.
- گرفتن بیعت بر امامت: پیامبر (ص) در پایان خطبه از مردم خواست تا به امامت امیرالمؤمنین (ع) اقرار کنند و آنان نیز گفتند: ““ما شنیدینم همه آنچه را که تو از سوی پروردگارمان درباره امامت علی (ع) و فرزندان او ابلاغ کردی و به آن راضی هستیم و از آن اطاعت می‌کنیم، با تو بر این مطلب با جان و زبان و دست خود بیعت می‌کنیم، بر آن زندگی می‌کنیم و می‌میریم و تردید نمی‌کنیم، و از عهد و پیمان خود بر نمی‌گردیم و از خدا و تو و امیرالمؤمنین و امامان ذریه‌اش اطاعت می‌کنیم”.
آن‌گاه از مردم خواست که به علی (ع) در مقام امیرالمؤمنین سلام بدهند و با او در جایگاه امام مسلمانان پس از پیامبر بیعت کنند. سپس فرمود: “هر کس از خدا و رسول خدا و علی و امامانی که یادآور شدم اطاعت کند به فوز عظیمی خواهد رسید، و پیشتازان به بیعت با او رستگاران در بهشت خواهند بود”.
امام باقر (ع) فرموده است که مردم، پیامبر را ندا کرده، گفتند: “امر خدا و رسول خدا را شنیدیم و با قلب و زبان و دستانمان از آن اطاعت می‌کنیم”. آن‌گاه بر پیامبر (ص) و علی (ع) ازدحام کردند و با دستان خود با آنان بیعت کردند. ابوبکر و عمر از نخستین کسانی بودند که بیعت کردند، و پس از آن دیگر مهاجران و انصار و سایر کسانی که در آنجا بودند بیعت کردند. این کار سه روز طول کشید، و هر گروهی که بیعت می‌کردند، پیامبر (ص) می‌فرمود: “ستایش مخصوص خداست که ما را بر همه جهانیان برتری داد”»[۱۰].
پانویس
- ↑ «ای مردم! از پروردگارتان پروا کنید، که لرزه رستخیز چیزی سترگ است» سوره حج، آیه ۱.
- ↑ «ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۶۷.
- ↑ «سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.
- ↑ «و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست» سوره توبه، آیه ۶۱.
- ↑ «گروهی را نمی‌یابی که با ایمان به خداوند و روز واپسین، با کسانی که با خداوند و پیامبرش مخالفت ورزیده‌اند دوستی ورزند» سوره مجادله، آیه ۲۲.
- ↑ «آنان که ایمان آورده‌اند و ایمانشان را به هیچ ستمی نیالوده‌اند، امن (و آرامش) دارند و رهیافته‌اند» سوره انعام، آیه ۸۲.
- ↑ ﴿وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴾ «و هر کس جز اسلام دینی گزیند هرگز از او پذیرفته نمی‌شود و او در جهان واپسین از زیانکاران است» سوره آل عمران، آیه ۸۵.
- ↑ «و همین را سخنی پاینده در میان فرزندان (آینده) خویش قرار داد باشد که آنان (بدان) بازگردند» سوره زخرف، آیه ۲۸.
- ↑ در تفسیر آیه ر.ک: المیزان، ج۱۸، ص۱۰۶.
- ↑ ربانی گلپایگانی، علی، براهین و نصوص امامت، ص ۲۰۷-۲۱۴.