آیه کفایت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = آیات امامت امام علی
| موضوع مرتبط = آیات امامت امام علی
| عنوان مدخل  = آیه کفایت
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[آیه کفایت  در قرآن]] - [[آیه کفایت در حدیث]] - [[آیه کفایت در کلام اسلامی]] - [[آیه کفایت در گفتگوهای بین‌المذاهب]]
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = آیه کفایت (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


متن آیه: {{متن قرآن|وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ}}<ref>«... و خداوند در جنگ، مؤمنان را بسنده شد...» سوره احزاب، آیه ۲۵.</ref>
متن آیه: {{متن قرآن|وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ}}<ref>«... و خداوند در جنگ، مؤمنان را بسنده شد...» سوره احزاب، آیه ۲۵.</ref>


==مقدمه==
== مقدمه ==
*بیست و پنجمین [[آیه]] از [[سوره احزاب]] به [[آیه]] [[کفایت]] مشهور است. [[خداوند متعال]] در این [[آیه]] می‌فرمایند: و [[خداوند]] (زحمت)[[جنگ]] را از [[مؤمنان]] برداشت. [[سیوطی]] در "الدار المنثور" از [[ابن مسعود]] در ذیل [[آیه]] چنین [[نقل]] می‌‌کند: مقصود از [[مؤمنین]] در این [[آیه]]، [[علی]] {{ع}} است.
بیست و پنجمین [[آیه]] از [[سوره احزاب]] به [[آیه]] کفایت مشهور است. [[خداوند متعال]] در این [[آیه]] می‌فرمایند: و [[خداوند]] (زحمت)[[جنگ]] را از [[مؤمنان]] برداشت. [[سیوطی]] در "الدار المنثور" از [[ابن مسعود]] در ذیل [[آیه]] چنین [[نقل]] می‌‌کند: مقصود از [[مؤمنین]] در این [[آیه]]، [[علی]] {{ع}} است.
 
==شأن نزول==
{{اصلی|شأن نزول آیه کفایت}}


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۲۰: خط ۱۶:
{{امام علی}}
{{امام علی}}
{{فضائل اهل بیت}}
{{فضائل اهل بیت}}
[[رده:آیات امامت]]
[[رده:آیات امامت]]
[[رده:آیه کفایت]]
[[رده:آیات نامدار]]
[[رده:آیات نامدار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۶

متن آیه: ﴿وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ[۱]

مقدمه

بیست و پنجمین آیه از سوره احزاب به آیه کفایت مشهور است. خداوند متعال در این آیه می‌فرمایند: و خداوند (زحمت)جنگ را از مؤمنان برداشت. سیوطی در "الدار المنثور" از ابن مسعود در ذیل آیه چنین نقل می‌‌کند: مقصود از مؤمنین در این آیه، علی (ع) است.

پانویس

  1. «... و خداوند در جنگ، مؤمنان را بسنده شد...» سوره احزاب، آیه ۲۵.