نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '<ref>مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص' به '<ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه (کتا...) برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| موضوعات وابسته = | | موضوعات وابسته = | ||
| پاسخ‌دهنده = | | پاسخ‌دهنده = | ||
| پاسخ‌دهندگان = | | پاسخ‌دهندگان = ۷ پاسخ | ||
}} | }} | ||
'''نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]] | [[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«آنچه که قابل بیان است، نوّاب اربعه در طول دوران [[غیبت صغری]] نقش بسیار مهمّی داشته‌اند و وظایف آنها را می‌شود در امورات مختلف بیان کرد. که به برخی اشاره می‌نماییم. | ::::::«آنچه که قابل بیان است، نوّاب اربعه در طول دوران [[غیبت صغری]] نقش بسیار مهمّی داشته‌اند و [[وظایف]] آنها را می‌شود در امورات مختلف بیان کرد. که به برخی اشاره می‌نماییم. | ||
:::::#زدودن شک و حیرت درباره وجود [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}}. | :::::#زدودن [[شک]] و [[حیرت]] درباره وجود [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}}. | ||
:::::#حفظ [[امام مهدی|امام]] از راه پنهان داشتن نام و مکان آن حضرت. | :::::#حفظ [[امام مهدی|امام]] از راه [[پنهان]] داشتن نام و مکان آن [[حضرت]]. | ||
:::::#سازماندهی و سرپرستی سازمان وکالت. | :::::#سازماندهی و [[سرپرستی]] [[سازمان وکالت]]. | ||
:::::#پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات عقیدتی. | :::::#پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات عقیدتی. | ||
:::::#اخذ و توضیح اموال مربوط به [[امام مهدی|امام]]. | :::::#اخذ و توضیح [[اموال]] مربوط به [[امام مهدی|امام]]. | ||
:::::#مبارزه با غلاة و مدّعیان دروغین نیابت و بابیت و افشای ادّعاهای باطل آنان. | :::::#[[مبارزه]] با [[غلاة]] و [[مدّعیان دروغین نیابت]] و [[بابیت]] و افشای ادّعاهای [[باطل]] آنان. | ||
:::::#آماده‌سازی مردم برای پذیرش [[غیبت کبری]]<ref>تفصیل درباره هر یک از موارد فوق در کتاب ارزشمند تاریخ عصر غیبت، تألیف پور سید آقایى، آمده است.</ref>»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۲۶۵-۲۶۶.</ref>. | :::::#[[آماده‌سازی]] [[مردم]] برای پذیرش [[غیبت کبری]]<ref>تفصیل درباره هر یک از موارد فوق در کتاب ارزشمند تاریخ عصر غیبت، تألیف پور سید آقایى، آمده است.</ref>»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۲۶۵-۲۶۶.</ref>. | ||
==پاسخ‌های دیگر== | ==پاسخ‌های دیگر== | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین زهادت؛}} | {{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین زهادت؛}} | ||
[[پرونده:Pic259.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالمجید زهادت]]]] | [[پرونده:Pic259.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالمجید زهادت]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
:::::: | ::::::«[[دوران غیبت]]، دوران حساسی است؛ به‌ویژه که در میان [[اسلام]] و [[شیعیان]] [[اهل بیت]]{{ع}} سابقه نداشته است؛ به همین [[دلیل]] لازم بود با تدبیری حکیمانه از پیامدها و عوارض احتمالی آن، پیش‌گیری شود و [[امت]] [[امام]] برای غیبتی طولانی آماده گردند. [[نایبان]] [[امام]] کوشیدند تا در دوره [[غیبت صغرا]] این [[رسالت]] مهم را به خوبی به انجام رسانند. بنابراین آنها دو گونه [[مسئولیت]] داشتند که به توضیح آن دو می‌پردازیم: | ||
::::::'''۱. وظایف مرتبط با [[امام]]''': نایبان خاص وظایفی ویژه درباره [[امام]] غایب داشتند. این | ::::::'''۱. [[وظایف]] مرتبط با [[امام]]''': [[نایبان خاص]] وظایفی ویژه درباره [[امام]] [[غایب]] داشتند. این [[وظایف]]، عبارت‌اند از: | ||
::::::*بین بردن شک و تردید درباره وجود [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}: با توجه به جو اختناق و ولایت پنهانی [[امام مهدی]] {{ع}}، و نیز غیبت آن | ::::::*بین بردن [[شک]] و [[تردید]] درباره وجود [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}: با توجه به جو اختناق و [[ولایت]] پنهانی [[امام مهدی]] {{ع}}، و نیز [[غیبت]] آن [[حضرت]]، گروه‌هایی از [[شیعیان]] درباره وجود فرزندی برای [[امام عسکری]] {{ع}} در [[شک]] و [[حیرت]] به سر می‌بردند و بعضی نیز به [[عقاید]] [[باطل]] کشیده شدند. [[نایبان خاص]] [[امام]] به ویژه [[نایب]] اوّلِ، کوشیدند تا جریان [[ولایت]] و [[امامت]] آن [[حضرت]] را برای [[شیعیان]] اثبات کنند. این مهم به خوبی به انجام رسید؛ به گونه‌ای که در مدت کوتاهی، [[شک]] و تردیدها از میان رفت و [[عقیده]] [[شیعه]] به [[امامت]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} استوار و مسلم شد. | ||
::::::*'''حفظ جان [[امام]] از راه پنهان کردن نام و مکان حضرت''': نایبان خاص [[امام]] در همان حال که برای اثبات ولادت و [[امامت]] [[امام]] برای | ::::::*'''[[حفظ جان]] [[امام]] از راه [[پنهان]] کردن نام و مکان [[حضرت]]''': [[نایبان خاص]] [[امام]] در همان حال که برای اثبات ولادت و [[امامت]] [[امام]] برای [[شیعیان]]، [[دلایل]] و شواهد را بیان می‌کردند، از بردن نام آن [[حضرت]] و افشای مکان زندگی او خودداری کرده، [[شیعیان]] را نیز از این کار پرهیز می‌دادند؛ زیرا نام بردن سبب حساسیت [[دشمن]] و به خطر افتادن [[جان]] [[امام]] می‌شد. [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، او را از بیان نام و نشان خود [[نهی]] فرمود<ref>طوسی، الغیبة، ص ۳۶۴، ح ۳۳۱.</ref>. | ||
::::::'''۲. وظایف مرتبط با مردم''': نایبان خاص در کنار وظایفی که نسبت به [[امام مهدی]] {{ع}} داشتند، مسئولیت‌هایی نیز در رابطه با [[امامت]] [[امام]] به عهده داشتند که عبارت‌اند از: | ::::::'''۲. [[وظایف]] مرتبط با [[مردم]]''': [[نایبان خاص]] در کنار وظایفی که نسبت به [[امام مهدی]] {{ع}} داشتند، مسئولیت‌هایی نیز در رابطه با [[امامت]] [[امام]] به عهده داشتند که عبارت‌اند از: | ||
::::::*'''سرپرستی و تقویت سازمان وکالت''': از دوره [[امامان]] پیشین، جریان وکالت به وجود آمده بود و [[امامان]] در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و قم وکلایی داشتند که واسطه میان مردم و [[امام]] بودند. با شروعِ غیبت و نیاز بیشتر شیعیان به جریانِ | ::::::*'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]''': از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]] در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتند که واسطه میان [[مردم]] و [[امام]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]، نایبانِ [[امام]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام]] [[غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطئمن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان‌که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این‌گونه اعلام فرمود: و ما از ابن هلال و هرکس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن.<ref>طوسی، الغیبة، ص ۳۵۳ و بحار الانوار، ج ۵، ص ۳۱۸.</ref>. | ||
::::::*'''پاسخگویی به شبهات اعتقادی و سوالات فقهی''': از وظایف مهم | ::::::*'''[[پاسخگویی به شبهات اعتقادی]] و سوالات فقهی''': از [[وظایف]] مهم [[نایبان]]، دریافت سؤالات [[مردم]] و انتقال آنها به محضر [[امام]] و نیز رساندن پاسخ کتبی و گاهی شفاهی<ref>گاهی نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از [[امام مهدی]] {{ع}} گرفته و ابلاغ می‌کردند. الغیبه، طوسی، ص ۲۹۳.</ref> آن [[حضرت]] به [[شیعیان]] بود که مجموعه آنها در ضمن [[توقیعات]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در کتاب‌های روایی [[شیعه]] گرد آمده است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۲؛ الغیبة، شیخ طوسی، ص ۲۸۱؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۵۰.</ref>. از معروف‌ترین [[توقیعات]]، پاسخ‌های [[امام]] به سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] است که در ضمن آن، [[شیعیان]] را در مسائل پیش آمده به فقهای [[شیعه]] ارجاع می‌دهد.<ref>الغیبة، طوسی، ص ۲۹۲.</ref>. | ||
::::::*'''دریافت وجوه شرعی متعلق به [[امام]]''': پیش از غیبت صغرا و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم | ::::::*'''دریافت [[وجوه شرعی]] متعلق به [[امام]]''': پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم [[وکیلان]]، دریافت وجود شرعی [[شیعیان]] و تحویل آن به [[امام مهدی|امام زمان]]بود. [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]] {{ع}} نیز در راستانی این [[وظیفه]]، [[اموال]] [[شیعیان]] را به [[امام]] [[غایب]] می‌رساندند یا به [[دستور]] آن [[حضرت]] در مواردی [[مصرف]] می‌کردند. [[امام مهدی]] {{ع}} در جریانِ سفر هیأتی از [[شیعیان]] قمی به [[سامرا]] که همزمان با [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} و خاکسپاری آن [[حضرت]] بود، به ایشان [[دستور]] داد که از این پس [[اموال]] [[امام]] را به [[نایبان]] ایشان در [[بغداد]] تحویل دهند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۷۶، ح ۲۶.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۰۲، ۲۰۴.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | |||
{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}} | |||
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | |||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
::::::«برخی [[وظایف]] و فعالیت‌های [[نایبان خاص]] عبارت است از: | |||
:::::*'''برطرف کردن [[تردید]] [[شیعیان]] درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}}''': ولادت آخرین [[ذخیره الهی]] به صورت پنهانی صورت گرفت و جز اندکی از [[شیعیان]]، آن [[حضرت]] را در دوران پدر بزرگوارش ندیده بودند و تردیدهایی میان [[شیعیان]] پدید آمده بود؛ ازاین‌رو، یکی از مسؤولیت‌های مهم و حساس [[نواب خاص]]، از میان بردن تردیدهای موجود درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}} بود. این تلاش‌ها، بیشتر در دوران [[نایبان]] اول و دوم انجام شد؛ ولی در موارد مورد نیاز در دوره دیگر [[نواب]] نیز بدان توجه می‌شد. از آن‌جا که این مسأله بسیار مهم و حساس بود، افزون بر ارائه کراماتی از طرف [[نایبان خاص]]، خود [[حضرت]] در موارد مورد نیاز، با صدور توقیعاتی این امر را بر ایشان آسان می‌کرد. در میان توقیعاتی که هم‌اکنون از آن [[حضرت]] در دست است، تعدادی درباره همین مسأله است<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ص ۴۳۵.</ref>. | |||
:::::*'''[[پنهان]] نگه داشتن [[مکان حضرت مهدی]] {{ع}}''': از [[احادیث]] [[نقل]] شده توسط [[نواب خاص]] و [[توقیعات]] صادر شده از طرف [[امام زمان]] {{ع}} به دست آنان<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۲۲.</ref>، دانسته می‌شود [[نواب]] وظیفه‌ای دوجانبه داشته‌اند: | |||
::::::از سویی [[محل زندگی]] [[امام]] را نه فقط از [[دشمنان]]، بلکه از [[شیعیان]] [[پنهان]] نگه می‌داشتند و به وکلای خود [[آموزش]] می‌دادند مبادا اسمی از آن [[حضرت]] به میان آورند؛ ازاین‌رو توانستند [[شیعیان]] را از خطر [[عباسیان]] مصون دارند. | |||
:::::*'''پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی''': [[نایبان خاص]]، پرسش‌های فقهی و شرعی [[شیعیان]] را خدمت [[امام]] و پاسخ آنها را به [[مردم]] می‌رساندند. به ویژه در دوره [[نیابت]] [[نایب دوم]]، [[محمد بن عثمان]]، پرسش‌های فقهی بسیاری مطرح شد و [[امام]]، ضمن [[توقیعات]] متعدد و طولانی به آنها پاسخ داد. فعالیت‌های [[نایبان خاص]] به مسایل فقهی محدود نمی‌شد؛ بلکه [[وظیفه]] دیگر آنان حل مشکلات علمی و شرکت در بحث‌ها و مناظرات عقیدتی بود<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۷۶.</ref>. | |||
:::::*'''سازماندهی وکیل‌های حضرت''': یکی از تشکل‌های مهمی که در دوران [[امامان]] پیش از [[حضرت مهدی]] {{ع}} شکل گرفت، "[[تشکیلات وکالت]]" بود. ایشان این سازمان را برای آماده کردن هرچه بیشتر [[مردم]]، برای [[تحمل]] دوران [[غیبت حضرت مهدی]] {{ع}} به وجود آوردند؛ ازاین‌رو هرچه بیشتر می‌کوشیدند تا از مواجهه مستقیم، کم کرده، امور را به عهده افراد [[شایسته]] بگذارند. | |||
::::::این تشکیلات، به طور رسمی در زمان [[امام کاظم]] {{ع}} پدید آمد؛ اما در زمان [[حضرت مهدی]] {{ع}} به اوج خود رسید. | |||
::::::بنابراین، [[سیاست]] تعیین [[وکیل]] برای اداره امور نواحی گوناگون و برقراری ارتباط میان [[شیعیان]] و [[امامان]]، از دوران‌های [[امامان]] پیشین وجود داشت. در [[عصر غیبت]]، این تماس با [[امام زمان]]، قطع شد و محور ارتباط [[وکیلان]] با [[امام]]، نایبی بود که [[امام زمان]] تعیین می‌کرد. | |||
::::::مناطق شیعه‌نشین تقریبا مشخص بود و بنا به [[ضرورت]] در هر منطقه‌ای، وکیلی تعیین می‌شد. گاهی چند [[وکیل]] در مناطق کوچک‌تر، تحت [[سرپرستی]] وکیلی بودند که [[امام]] و یا [[نایب خاص]] برای آنها تعیین می‌کرد. این [[وکلا]]، اموالی را که بابت وجوهات می‌گرفتند، به شیوه‌های گوناگونی به [[بغداد]]، نزد [[نواب]] می‌فرستادند و آنان نیز طبق [[دستور امام]]، در موارد بایسته به کار می‌گرفتند. | |||
::::::در مواردی ممکن بود برخی از [[وکیلان]] برای یک‌بار [[امام زمان]] {{ع}} را [[ملاقات]] کنند؛ چنان‌که "[[محمد بن احمد قطان]]" (از [[وکیلان]] [[ابو جعفر]] [[نایب دوم]]) به [[ملاقات امام]] نایل شد<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۴۴۲.</ref>. اما به طور معمول، آنان تحت نظر [[نایب خاص]] [[امام]]، انجام وظیفه‌می‌کردند. بنابر [[نقل]] [[احمد]] بن متیل قمی، [[ابو جعفر]]، ده [[وکیل]] در [[بغداد]] داشت که نزدیک‌ترین آنان به وی "[[حسین بن روح]]" بود<ref>نعمانی، الغیبة، ص ۲۲۵.</ref> که پس از او [[نایب سوم]] شد. از دیگر نزدیکان وی، "[[جعفر]] بن [[احمد]] بن متیل" بوده که از دید بسیاری، وی [[جانشین]] [[ابو جعفر]] خواهد بود. از روایتی دیگر، دانسته می‌شود در برابر [[اموال]] داده شده به [[وکیلان]]، قبض‌هایی از آنان دریافت می‌شد؛ اما از [[نایب خاص]]، چنین قبض‌هایی دریافت نمی‌کردند. زمانی که [[ابو القاسم]]، [[حسین بن روح]] را به [[جانشینی]] برگزید، [[دستور]] داد از وی قبض‌هایی نخواهند<ref>حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص ۲۳۶؛ غفارزاده، علی، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان {{ع}}، ص ۸۵.</ref>. | |||
::::::برخی از این [[وکیلان]]، عبارت بودند از: | |||
:::::#[[احمد بن اسحاق]] ([[وکیل]] در [[قم]])؛ | |||
:::::#[[محمد بن شاذان]] ([[نایب]] در نیشابور)؛ | |||
:::::#[[محمد]] بن حفص؛ | |||
:::::#[[محمد بن صالح]] [[همدانی]] ([[وکیل]] در [[همدان]])؛ | |||
:::::#قاسم بن علا ([[وکیل]] در [[آذربایجان]])؛ | |||
:::::#ابو الحسین [[محمد بن جعفر اسدی]] ([[وکیل]] در [[ری]])<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۱۵، ح ۳۹۱؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ح ۲، باب ۴۳، ۱۶</ref>؛ | |||
:::::#[[ابراهیم بن محمد همدانی]]؛ | |||
:::::#[[ابراهیم بن مهزیار]] ([[وکیل]] در [[اهواز]])؛ | |||
:::::#[[محمد بن ابراهیم بن مهزیار]]؛ | |||
:::::#[[احمد]] بن حمزة بن یسع قمی؛ | |||
:::::#[[داوود]] بن قاسم بن [[اسحاق]]؛ | |||
:::::#[[محمد بن علی بن بلال]]؛ | |||
:::::#[[ابو محمد]] و جنائی؛ | |||
:::::#[[عبد الله]] بن ابی [[غانم]] قزوینی؛ | |||
:::::#[[حسین بن علی]] بزوفری؛ | |||
:::::#[[احمد بن هلال]] عبرتائی؛ | |||
:::::#[[حاجز بن یزید]] ملقب به "وشاء" [[وکیل]] در [[بغداد]]<ref>ر.ک: رجال کشی؛ کمال الدین و تمام النعمة؛ کتاب الغیبة.</ref>. | |||
::::::البته سه تن از این افراد [[محمد بن علی بن بلال]]، [[محمد بن صالح]] [[همدانی]] و [[احمد]] بن هلال- [[منحرف]] و از [[وکالت]] [[امام]] برکنار شدند. | |||
:::::*'''آماده کردن [[شیعیان]] برای [[غیبت کبرا]]''': یکی از مسؤولیت‌های اساسی سفرای چهارگانه- بویژه آخرین نایب- آماده کردن اذهان عمومی برای "[[غیبت کبرا]]" و عادت دادن تدریجی [[مردم]] به [[پنهان‌زیستی]] [[امام]] و جلوگیری از غافلگیر شدن در موضوع [[غیبت]] بود. | |||
::::::[[غیبت]] ناگهانی [[امام مهدی]] {{ع}} چه بسا باعث [[انکار]] مطلق وجود آن [[حضرت]] و [[انحراف]] افکار عمومی می‌شد. [[نمایندگان]] خاص [[امام زمان]] {{ع}} در [[دوران غیبت صغرا]]، به این [[هدف]] و غرض نایل شدند و افکار و اذهان عمومی را برای "[[غیبت کبرا]]" آماده ساختند. | |||
:::::*'''[[رهبری]] دوستداران و طرفداران [[امام زمان]] {{ع}} و حفظ [[مصالح اجتماعی]] شیعیان''': خلأ و کمبودی که به واسطه عدم حضور و فقدان [[امام]]، در اجتماع [[شیعیان]] پیدا شده بود، پر شد. [[امام زمان]] {{ع}} توانست به وسیله [[نایبان خاص]] [[رهبری]] خویش را در [[جامعه]] اعمال کرده و خسارت‌های ناشی از عدم حضور مستقیم خود را جبران کرد. آن [[حضرت]]، [[مصالح]] اجتماع آن زمان و دوستداران را- در سخت‌ترین و پیچیده‌ترین شرایط [[اجتماعی]] و سیاسی- حفظ کرد و نگذاشت [[شیعیان]] [[منحرف]] شده و متلاشی شوند<ref>صدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۲۶.</ref>. | |||
:::::*'''جلوگیری از [[فرقه‌گرایی]] و گروه‌گروه شدن شیعیان''': از مسؤولیت‌های مهم [[نایبان خاص]]، این بود که [[شیعیان]] را از پراکندگی بیشتر مصون دارند. ایشان همواره آن دسته از گفتارهای [[پیامبر]] و [[امامان]] {{عم}} را که دلالت داشت مجموع [[پیشوایان معصوم]] {{عم}} به [[دوازده]] ختم می‌شود و واپسین آنان [[غیبت]] خواهد کرد، بیان می‌کردند. [[نواب خاص]] در این مرحله، به [[پیروزی]] چشمگیری دست یافتند و توانستند انشعابات پدید آمده در [[مکتب]] [[تشیع]] را کمتر کرده و در نهایت، به حداقل برسانند. | |||
:::::*'''[[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین]] نیابت''': یکی از مسؤولیت‌های مهم [[نایبان خاص]]، [[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]] بود. این [[مبارزه]] به‌طور عمده، با هدایت‌های [[امام]] با صدور [[توقیعات]] از طرف آن [[حضرت]] صورت می‌گرفت<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۴۴.</ref>. | |||
:::::*'''گرفتن [[اموال]] متعلق به [[امام]] و [[مصرف]] آن در موارد لازم''': هرکدام از [[نواب خاص]] [[امام]]، در دوران [[سفارت]] خود، وجوه و [[اموال]] متعلق به [[حضرت]] را تحویل می‌گرفت و در مواردی که [[امام]] [[دستور]] می‌داد، [[مصرف]] می‌کرد»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۸۵-۹۰.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۳. آقای رضوانی (پژوهشگر حوزه علمیه قم)؛}} | ||
[[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]] | [[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]] | ||
::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
:::::: | ::::::«[[وظایف]] و محور کلّی فعالیت‌های [[نواب اربعه]] بدین قرار است: | ||
:::::#'''زدودن [[شک]] و [[حیرت]] [[مردم]] درباره [[وجود امام مهدی]] {{ع}}''': مهم‌ترین وظیفه‌ای که [[نواب اربعه]] به ویژه [[سفیر اول]] یعنی [[عثمان بن سعید عمری]] بر عهده داشت این بود که برای شیعیان ثابت کند، [[امام عسکری]] {{ع}} فرزندی دارد که اکنون امام است و او نایب خاص آن حضرت می‌باشد. | :::::#'''زدودن [[شک]] و [[حیرت]] [[مردم]] درباره [[وجود امام مهدی]] {{ع}}''': مهم‌ترین وظیفه‌ای که [[نواب اربعه]] به ویژه [[سفیر اول]] یعنی [[عثمان بن سعید عمری]] بر عهده داشت این بود که برای [[شیعیان]] ثابت کند، [[امام عسکری]] {{ع}} فرزندی دارد که اکنون [[امام]] است و او [[نایب خاص]] آن [[حضرت]] می‌باشد. | ||
:::::#'''[[حفظ امام مهدی]] {{ع}} از راه [[پنهان داشتن نام امام مهدی|پنهان داشتن نام]] و [[مکان امام مهدی|مکان آن حضرت]]''': [[امام مهدی]] {{ع}} در [[توقیع|توقیعی]] به [[محمد بن عثمان بن سعید عمری]] بیان داشت که از ذکر نام و نشان آن حضرت خودداری کند و در جهت پنهان داشتن نام و [[مکان امام مهدی|مکان آن حضرت]] بکوشد<ref>الغیبه، طوسی، ص ۲۲۲</ref>. [[ابوسهل نوبختی]] در جواب این سؤال که چرا تو سفیر ناحیه مقدسه نشدی؟ فرمود: من نمی‌توانم مانند حسین بن روح سرّ نگهدار باشم<ref>الغیبه، طوسی، ص ۲۴۰</ref>. | :::::#'''[[حفظ امام مهدی]] {{ع}} از راه [[پنهان داشتن نام امام مهدی|پنهان داشتن نام]] و [[مکان امام مهدی|مکان آن حضرت]]''': [[امام مهدی]] {{ع}} در [[توقیع|توقیعی]] به [[محمد بن عثمان بن سعید عمری]] بیان داشت که از ذکر نام و نشان آن [[حضرت]] خودداری کند و در جهت [[پنهان]] داشتن نام و [[مکان امام مهدی|مکان آن حضرت]] بکوشد<ref>الغیبه، طوسی، ص ۲۲۲</ref>. [[ابوسهل نوبختی]] در جواب این سؤال که چرا تو سفیر [[ناحیه مقدسه]] نشدی؟ فرمود: من نمی‌توانم مانند [[حسین بن روح]] سرّ نگهدار باشم<ref>الغیبه، طوسی، ص ۲۴۰</ref>. | ||
:::::#'''سازماندهی و سرپرستی سازمان وکالت''': از طریق این سازمان، شیعیان پرسش‌ها و شبهات دینی خود را با وکلا در میان می‌گذاشتند و آنان به واسطه سفیر از ناحیه مقدسه پاسخ را به شیعیان می‌رساندند، و نیز وجوه شرعی خود را به وکلا می‌دادند و وکلا آن را به مسئول سازمان تحویل می‌دادند. | :::::#'''سازماندهی و [[سرپرستی]] [[سازمان وکالت]]''': از طریق این سازمان، [[شیعیان]] پرسش‌ها و [[شبهات]] دینی خود را با [[وکلا]] در میان می‌گذاشتند و آنان به واسطه سفیر از [[ناحیه مقدسه]] پاسخ را به [[شیعیان]] می‌رساندند، و نیز [[وجوه شرعی]] خود را به [[وکلا]] می‌دادند و [[وکلا]] آن را به [[مسئول]] سازمان تحویل می‌دادند. | ||
:::::#'''پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات عقیدتی''': آنان گاهی پرسش‌های فقهی و مسائل مستحدثه شیعیان را به عرض [[امام مهدی]] {{ع}} می‌رساندند و پاسخ آن را دریافت و به شیعیان ابلاغ می‌کردند<ref>اعلام الوری، ص ۴۵۲</ref>. | :::::#'''پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات عقیدتی''': آنان گاهی پرسش‌های فقهی و مسائل مستحدثه [[شیعیان]] را به عرض [[امام مهدی]] {{ع}} می‌رساندند و پاسخ آن را دریافت و به [[شیعیان]] [[ابلاغ]] می‌کردند<ref>اعلام الوری، ص ۴۵۲</ref>. | ||
:::::#'''اخذ و توزیع اموال متعلق به [[امام مهدی]] {{ع}}''': امام مهدی {{ع}} در روز بعد از رحلت [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} و یا در همان روز، بعد از مراسم خاک سپاری [[امام عسکری]] {{ع}} به هیئت قمی‌ها دستور داد که از این به بعد، اموال متعلق به آن حضرت را به وکیلش در بغداد (ابوعمرو، عثمان بن سعید عَمْری) تحویل دهند<ref>کمال الدین، ص ۴۷۸</ref>. | :::::#'''اخذ و توزیع [[اموال]] متعلق به [[امام مهدی]] {{ع}}''': [[امام مهدی]] {{ع}} در روز بعد از [[رحلت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} و یا در همان روز، بعد از مراسم [[خاک]] سپاری [[امام عسکری]] {{ع}} به هیئت قمی‌ها [[دستور]] داد که از این به بعد، [[اموال]] متعلق به آن [[حضرت]] را به وکیلش در [[بغداد]] (ابوعمرو، [[عثمان بن سعید]] عَمْری) تحویل دهند<ref>کمال الدین، ص ۴۷۸</ref>. | ||
:::::#'''مبارزه با [[غلات]] و [[مدعیان دروغین نیابت]] و [[بابیت]]''': در راستای همین | :::::#'''[[مبارزه]] با [[غلات]] و [[مدعیان دروغین نیابت]] و [[بابیت]]''': در راستای همین [[وظیفه]]، در این دوره هفتاد ساله هر کسی که به [[دروغ]] ادعای بابیّت و [[وکالت]] نمود، مثل [[حلاج]]، [[شلمغانی]] و دیگران، با آنان به [[مبارزه]] برخاستند و از [[ناحیه مقدسه]] توقیعاتی به واسطه آنان صادر شد، و با روشن شدن ماهیّت آنان، [[شیعیان]] [[امامیه]] از این نوع [[انحرافات]] مصون ماندند و به [[سفارت]] [[نواب اربعه]] و [[وکالت]] بیشتر اعتماد نمودند. | ||
:::::#'''مبارزه با [[وکلای خائن]]''': گاهی برخی از وکلا منحرف می‌شدند و از وظایف اصلی خود عدول می‌کردند. در این صورت مشکلاتی را برای سازمان مخفی وکالت به وجود می‌آوردند، و گاهی وجوه شرعی را نزد خود نگه می‌داشتند، در این صورت نواب اربعه هر کدام به نوبه خود مسئولیت داشتند تا با آن وکیل خائن مبارزه کنند. | :::::#'''[[مبارزه]] با [[وکلای خائن]]''': گاهی برخی از [[وکلا]] [[منحرف]] می‌شدند و از [[وظایف]] اصلی خود عدول می‌کردند. در این صورت مشکلاتی را برای سازمان مخفی [[وکالت]] به وجود می‌آوردند، و گاهی [[وجوه شرعی]] را نزد خود نگه می‌داشتند، در این صورت [[نواب اربعه]] هر کدام به نوبه خود [[مسئولیت]] داشتند تا با آن [[وکیل]] خائن [[مبارزه]] کنند. | ||
:::::#'''[[آماده سازی مردم]] برای پذیرش [[غیبت کبرا]]''': این وظیفه بیش از همه بر دوش [[ابوالحسن علی بن محمد سمری]] آخرین سفیر [[امام مهدی]] {{ع}} سنگینی داشت. از این رو [[امام مهدی]] {{ع}} از راه [[اعجاز]] به او کمک کرد و شش روز قبل از مرگش توقیعی صادر نمود و زمان دقیق وفات وی را بیان داشت تا اینکه [[حجت]] بر همگان تمام شود و اذهان، آماده پذیرش دوره دیگری از [[غیبت]] آن حضرت باشد»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۳۵۴.</ref>. | :::::#'''[[آماده سازی مردم]] برای پذیرش [[غیبت کبرا]]''': این [[وظیفه]] بیش از همه بر دوش [[ابوالحسن علی بن محمد سمری]] [[آخرین سفیر]] [[امام مهدی]] {{ع}} سنگینی داشت. از این رو [[امام مهدی]] {{ع}} از راه [[اعجاز]] به او کمک کرد و شش روز قبل از مرگش توقیعی صادر نمود و زمان دقیق [[وفات]] وی را بیان داشت تا اینکه [[حجت]] بر همگان تمام شود و اذهان، آماده پذیرش دوره دیگری از [[غیبت]] آن [[حضرت]] باشد»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۳۵۴.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۴. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛}} | ||
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]] | [[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]] | ||
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
:::::: | ::::::«[[نایبان خاص]] [[حضرت]]، تلاش‌ها و کوشش‌های صادقانه و دلسوزانه‌ای در جنبه‌های مختلف [[اجتماعی]]، [[سیاسی]]، [[فرهنگی]]، علمی و... داشتند، اما عمده [[وظایف]] و فعالیت‌های اساسی که مشترک بین همه آن‌هاست، عبارت است از: | ||
:::::#پنهان نگه داشتن نام، مکان و رفع شک و تردید درباره آن حضرت. از یک طرف نام و محل زندگی امام را نه تنها از | :::::#[[پنهان]] نگه داشتن نام، مکان و رفع [[شک]] و [[تردید]] درباره آن [[حضرت]]. از یک طرف نام و [[محل زندگی]] [[امام]] را نه تنها از [[دشمنان]]، بلکه از [[شیعیان]] مخفی نگه می‌داشتند و به وکلای خود [[آموزش]] می‌دادند که مبادا اسمی از [[حضرت]] به میان آید، و لذا توانستند [[شیعیان]] را از خطر [[عباسیان]] مصون دارند، از سوی دیگر بر آنها لازم بود که وجود مبارک [[امام]] {{ع}} را برای هواداران مورد اعتماد به اثبات برسانند، تا خط [[انحراف]] نتواند شک و [[تردید]] در میان آنها ایجاد کند. | ||
:::::#جلوگیری از فرقه‌گرایی و انشعابات شیعیان. | :::::#جلوگیری از [[فرقه‌گرایی]] و انشعابات [[شیعیان]]. | ||
:::::#پاسخگویی به سؤالات فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی؛ نواب | :::::#پاسخگویی به سؤالات فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی؛ [[نواب خاص]]، سؤالات فقهی و شرعی [[شیعیان]] را به خدمت [[امام]] {{ع}} می‌رساندند و پاسخ آنها را می‌گرفتند و به [[مردم]] [[ابلاغ]] می‌کردند. | ||
:::::#مبارزه با مدعیان دروغین نیابت. | :::::#[[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]]. | ||
:::::#اخذ و توزیع اموال متعلق به امام. | :::::#اخذ و توزیع [[اموال]] متعلق به [[امام]]. | ||
:::::#سازماندهی وکلاء؛ بنا به ضرورت در هرمنطقه‌ای وکیلی تعیین شده و گاه چند وکیل در مناطق کوچک‌تر تحت سرپرستی وکیلی قرار داشتند که امام و بعدا نواب برای آنها تعیین می‌کردند. این وکلاء اموالی را که بابت وجوهات می‌گرفتند به شیوه‌های گوناگونی به | :::::#سازماندهی وکلاء؛ بنا به [[ضرورت]] در هرمنطقه‌ای وکیلی تعیین شده و گاه چند [[وکیل]] در مناطق کوچک‌تر تحت [[سرپرستی]] وکیلی قرار داشتند که [[امام]] و بعدا [[نواب]] برای آنها تعیین می‌کردند. این وکلاء اموالی را که بابت وجوهات می‌گرفتند به شیوه‌های گوناگونی به [[بغداد]]، نزد [[نواب]] می‌فرستادند و آنها نیز طبق [[دستور امام]] {{ع}} در مواردی که لازم بود، به کار می‌گرفتند<ref>زندگانی نواب خاص [[امام زمان]]، علی غفارزاده، ص ۸۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۵۶.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۵. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛}} | ||
[[پرونده:151828.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]]] | [[پرونده:151828.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]]] | ||
::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ||
::::::«واقعیت این است که فعالیت | ::::::«واقعیت این است که فعالیت [[نواب]]، جدا از زندگی آنها نبود؛ به بیان دیگر، زندگی آنان عجین شده بود با فعالیت و مسئولیتی که از طرف [[امام]] به آنها محول شده بود. بنابراین ما فقط به چند مورد مهم از آن اشاره می‌کنیم: | ||
:::::*'''معرفی حضرت''': نواب | :::::*'''معرفی [[حضرت]]''': [[نواب خاص]]، مخصوصاً [[نایب اول]]، [[تلاش]] می‌کردند تا به [[شیعیان]] بفهمانند که [[امام یازدهم]] {{ع}} دارای [[فرزند]] می‌باشد و این [[فرزند]] [[امام]] نیز هست. بنابراین یکی از مسئولیت‌های [[نواب خاص]] این بود که وجود مبارک [[امام]] را برای هواداران مورد اعتماد حضرتش به اثبات رسانند<ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰</ref>. | ||
:::::*'''جلوگیری از فرقه‌گرایی و آماده‌سازی مردم برای پذیرش غیبت''': فعالیت‌های سفیران نیز این هدف را دنبال می‌کرد که جماعت امامیه را از انشعابات بیش تر با اثبات [[امامت]] پسر [[امام عسکری]] {{ع}} حفظ کنند. برای رسیدن به این | :::::*'''جلوگیری از [[فرقه‌گرایی]] و [[آماده‌سازی]] [[مردم]] برای پذیرش [[غیبت]]''': فعالیت‌های سفیران نیز این [[هدف]] را دنبال می‌کرد که [[جماعت]] [[امامیه]] را از انشعابات بیش تر با اثبات [[امامت]] پسر [[امام عسکری]] {{ع}} حفظ کنند. برای رسیدن به این [[هدف]]، آنان آن دسته از گفتارهای [[پیامبر]] {{صل}} و [[ائمه]] {{عم}} را که دلالت دارد بر این که مجموعه [[امامان]] به [[دوازده]] ختم می‌شود و آخرین آنها [[غیبت]] خواهد کرد، به کار می‌گرفتند<ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰</ref>. | ||
:::::*'''اخذ و توزیع اموال متعلق به [[امام مهدی]] {{ع}}''': نایبان چهارگانه وظیفه دیگری را به نام امام انجام می‌دادند. آنان وجوهاتی را که امامیه پیش از این به [[ائمه]] {{عم}} می‌پرداختند، دریافت و جمع آوری می‌کردند. طبق مآخذ | :::::*'''اخذ و توزیع [[اموال]] متعلق به [[امام مهدی]] {{ع}}''': [[نایبان چهارگانه]] [[وظیفه]] دیگری را به نام [[امام]] انجام می‌دادند. آنان وجوهاتی را که [[امامیه]] پیش از این به [[ائمه]] {{عم}} می‌پرداختند، دریافت و جمع آوری می‌کردند. طبق مآخذ [[امامیه]]، همه این [[نایبان]] در وصول وجوهات دست به اعجازهایی می‌زدند تا [[پیروان]] و هواداران [[شیعی]]، [[حقانیت]] ایشان را باور کنند<ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰</ref>. [[نواب خاص]]، هرکدام در دوران [[سفارت]] خودشان، [[اموال]] متعلق به [[امام]] را از [[مردم]] می‌گرفتند و به [[امام]] می‌رساندند. | ||
:::::*'''پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی''': یکی از مهم ترین وظایف نواب این بود که سئوالات را از شیعیان می‌گرفتند و به امام می‌رساندند و جواب را دریافت کرده و به مردم برمی گرداندند؛ برای مثال می‌توان به سؤالاتی که [[اسحاق بن یعقوب]] از [[محمد بن عثمان]] درخواست می‌کند و توقیعی با خط [[امام زمان]] {{ع}} برای ایشان صادر می‌شود، اشاره کرد<ref>کمال الدین، ج۲، باب۴۵، ص۲۳۷</ref>. به نظر می‌رسد در تمام دوران چهار سفیر، از این نوع سؤالات بوده و نواب سؤالاتی را به امام می‌رساندند و جواب دریافت می‌کردند و از این طریق مشکلات شیعیان را حل می‌نمودند. توقیعات زیادی هم در این زمینه از امام {{ع}} صادر شده است. | :::::*'''پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات علمی و عقیدتی''': یکی از مهم ترین [[وظایف]] [[نواب]] این بود که سئوالات را از [[شیعیان]] می‌گرفتند و به [[امام]] می‌رساندند و جواب را دریافت کرده و به [[مردم]] برمی گرداندند؛ برای مثال می‌توان به سؤالاتی که [[اسحاق بن یعقوب]] از [[محمد بن عثمان]] درخواست می‌کند و توقیعی با خط [[امام زمان]] {{ع}} برای ایشان صادر می‌شود، اشاره کرد<ref>کمال الدین، ج۲، باب۴۵، ص۲۳۷</ref>. به نظر می‌رسد در تمام دوران چهار سفیر، از این نوع سؤالات بوده و [[نواب]] سؤالاتی را به [[امام]] می‌رساندند و جواب دریافت می‌کردند و از این طریق مشکلات [[شیعیان]] را حل می‌نمودند. [[توقیعات]] زیادی هم در این زمینه از [[امام]] {{ع}} صادر شده است. | ||
:::::*'''مبارزه با مدعیان دروغین نیابت و وکلای خائن'''؛ | :::::*'''[[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]] و وکلای خائن'''؛ | ||
:::::*'''سازماندهی و سرپرستی سازمان و کالت''': سیاست تعیین | :::::*'''سازماندهی و [[سرپرستی]] سازمان و کالت''': [[سیاست]] تعیین [[وکیل]]، به منظور اداره امور نواحی مختلف و ایجاد رابطه میان [[شیعیان]] و [[امامان]]، حداقل از زمان [[امام کاظم]] {{ع}} به این سو معمول بود. پس از آغاز [[غیبت]]، تماس مستقیم و کلا با [[امام]] قطع شد و به جای آن، محور ارتباط، [[نایب]] خاصی شد که آن [[حضرت]] تعیین فرموده بود. مناطق شیعه‌نشین تا حدی مشخص بود و بنا به [[ضرورت]]، در هر منطقه وکیلی تعیین می‌شد؛ چنان که گاهی تعدادی از آنها که در مناطق کوچک تری انجام [[وظیفه]] می‌کردند، تحت [[سرپرستی]] [[وکیل]] دیگری قرار می‌گرفتند که پیش از [[غیبت]] از طرف [[امام]] وقت و در [[زمان غیبت]] به وسیله [[نایب خاص]] برای آنان تعیین می‌شد. این [[وکلا]]، اموالی را که بابت [[وجوه شرعی]] از [[مردم]] می‌گرفتند به طریق گوناگون پیش [[نایب خاص]] در [[بغداد]] می‌فرستادند و آنها نیز وجوه رسیده را طبق [[دستور]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} در موارد معین [[مصرف]] می‌کردند. | ||
::::::در مواردی امکان داشت برخی از وکلا به ملاقات [[امام زمان]] {{ع}} شرفیاب شوند. چنان که [[محمد بن احمد قطّان]]، از وکلای | ::::::در مواردی امکان داشت برخی از [[وکلا]] به [[ملاقات]] [[امام زمان]] {{ع}} شرفیاب شوند. چنان که [[محمد بن احمد قطّان]]، از وکلای [[ابوجعفر]]، [[نایب دوم]]، به [[ملاقات]] آن [[حضرت]] نائل شد<ref>همان، ج۱، ص۴۴۲</ref>. ولی این ملاقات‌های بسیار نادر، به هیچ وجه به معنای ارتباط مستقیم آنان با [[امام]] نبود، بلکه معمولاً با اشراف [[نایب خاص]] انجام می‌گرفت. به [[روایت]] [[احمد بن مقیل قمی]]، [[ابو جعفر]] دَه [[وکیل]] در [[بغداد]] داشت که نزدیک‌ترین آنها به وی، [[حسین بن روح]] بود که بعدها به عنوان [[نایب سوم]] از جانب [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} تعیین شد. | ||
::::::در ضمن و کلایی در | ::::::در ضمن و کلایی در [[اهواز]]، سامراء، [[مصر]]، [[حجاز]]، [[یمن]] و نیز در مناطقی از [[ایران]] مانند [[خراسان]]، [[ری]]، [[قم]] و ... بودند که [[اخبار]] آنها به طور جسته و گریخته درباره مسائل و موضوعات دیگری در [[کتاب الغیبة]] [[طوسی]] و [[کمال الدین]] [[صدوق]] آمده است<ref>حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، رسول جعفریان، ص۵۸۸ - ۵۸۹</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۲۱۴.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۶. نویسندگان کتاب [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]؛}} | ||
[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]] | [[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]] | ||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند: | ::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند: | ||
::::::«دوران [[غیبت]]، دوران حساسی است؛ به ویژه که در میان امت [[اسلام]] و شیعیان [[اهل بیت]]{{عم}} سابقه نداشته است؛ به همین دلیل لازم بود با تدبیری حکیمانه از پیامدها و عوارض احتمالی آن، پیش گیری شود و امّت [[امام]] برای غیبتی طولانی آماده گردند. نایبان [[امام]] کوشیدند تا در دوره [[غیبت صغرا]] این رسالت مهم را به خوبی به انجام رسانند. بنابراین آنها دو گونه مسئولیت داشتند که به توضیح آن دو می‌پردازیم: | ::::::«دوران [[غیبت]]، دوران حساسی است؛ به ویژه که در میان [[امت]] [[اسلام]] و [[شیعیان]] [[اهل بیت]]{{عم}} سابقه نداشته است؛ به همین [[دلیل]] لازم بود با تدبیری حکیمانه از پیامدها و عوارض احتمالی آن، پیش گیری شود و امّت [[امام]] برای غیبتی طولانی آماده گردند. [[نایبان]] [[امام]] کوشیدند تا در دوره [[غیبت صغرا]] این [[رسالت]] مهم را به خوبی به انجام رسانند. بنابراین آنها دو گونه [[مسئولیت]] داشتند که به توضیح آن دو می‌پردازیم: | ||
::::#'''وظایفی که درباره [[امام غایب]] وجود داشت. این | ::::#'''وظایفی که درباره [[امام غایب]] وجود داشت. این [[وظایف]]، عبارتند از:''' | ||
::::##'''از بین بردن شک و تردید درباره وجود [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}:''' با توجه به جو اختناق و ولادت پنهانی [[امام مهدی]]{{ع}}، و نیز [[غیبت]] آن | ::::##'''از بین بردن [[شک]] و [[تردید]] درباره وجود [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}:''' با توجه به جو اختناق و ولادت پنهانی [[امام مهدی]]{{ع}}، و نیز [[غیبت]] آن [[حضرت]]، گروه‌هایی از [[شیعیان]] درباره وجود فرزندی برای [[امام عسکری]]{{ع}} در [[شک]] و [[حیرت]] به سر می‌بردند و بعضی نیز به [[عقاید]] [[باطل]] کشیده شدند. [[نایبان خاص]] [[امام]] و به ویژه [[نایب]] اوّلِ، کوشیدند تا جریان ولادت آن [[حضرت]] را برای [[شیعیان]] اثبات کنند. این مهم به خوبی به انجام رسید؛ به گونه‌ای که در مدت کوتاهی، [[شک]] و تردیدها از میان رفت و [[عقیده]] [[شیعه]] به [[امامت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} استوار و مسلّم شد.<ref> پیش از این، سخنی از مرحوم [[شیخ مفید]] در همین درس بیان شد.</ref> | ||
::::##'''حفظ جان [[امام]] از راه پنهان کردن نام و مکان حضرت:''' نایبان خاص [[امام]] در همان حال که برای اثبات ولادت و [[امامت]] [[امام]] برای | ::::##'''[[حفظ جان]] [[امام]] از راه [[پنهان]] کردن نام و مکان [[حضرت]]:''' [[نایبان خاص]] [[امام]] در همان حال که برای اثبات ولادت و [[امامت]] [[امام]] برای [[شیعیان]]، [[دلایل]] و شواهد را بیان می‌کردند، از بردن نام آن [[حضرت]] و افشای مکان زندگی او خودداری کرده، [[شیعیان]] را نیز از این کار پرهیز می‌دادند؛ زیرا نام بردن سبب حساسیت [[دشمن]] و به خطر افتادن [[جان]] [[امام]] می‌شد. [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، او را از بیان نام و نشان خود [[نهی]] فرمود.<ref> غیبت طوسی، ص ۳۶۴، ح ۳۳۱.</ref> | ||
::::#'''وظایفی که در رابطه با [[امامت]] [[امام]] وجود داشت که عبارتند از:''' | ::::#'''وظایفی که در رابطه با [[امامت]] [[امام]] وجود داشت که عبارتند از:''' | ||
::::##'''سرپرستی و تقویت سازمان وکالت:''' از دوره [[امامان]] پیشین، جریان وکالت به وجود آمده بود و [[امامان]]{{عم}} در شهرهای مختلف مانند بغداد و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتندکه واسطه میان مردم و [[امامان]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر شیعیان به جریانِ | ::::##'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]:''' از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]]{{عم}} در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتندکه واسطه میان [[مردم]] و [[امامان]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطمئن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این گونه اعلام فرمود: "و ما از ابن هلال و هر کس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن".<ref> غیبت طوسی، ص ۳۵۳؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۳۵۷.</ref> | ||
::::##'''پاسخگویی به شبهات اعتقادی و سوالات فقهی:''' از وظایف مهم | ::::##'''[[پاسخگویی به شبهات اعتقادی]] و سوالات فقهی:''' از [[وظایف]] مهم [[نایبان]]، دریافت سؤالات [[مردم]] و انتقال آنها به محضر [[امام]] و نیز رساندن پاسخ کتبی و گاهی شفاهی<ref> نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از [[امام مهدی]]{{ع}} گرفته و ابلاغ می‌کردند. غیبت طوسی، ص ۲۹۳.</ref> آن [[حضرت]] به [[شیعیان]] بود که مجموعه آنها در ضمن [[توقیعات]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در کتاب‌هایی روایی [[شیعه]] گرد آمده است.<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲؛ [[غیبت]] طوسی؛ احتجاج، طبرسی، ج ۲؛ بحر الانوار، ج ۵۳.</ref> از معروف‌ترین [[توقیعات]]، پاسخ‌های [[امام]] به سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] است که در ضمن آن، شیوۀ بهره‌مندی از [[برکات]] [[امام]] در زمان [[غیبت]] با این عبارت آمده است:{{عربی|" وَ أَمَّا وَجْهُ الِانْتِفَاعِ بِي فِي غَيْبَتِي فَكَالانْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَيَّبَتْهَا عَنِ الْأَبْصَارِ السَّحَاب "}}<ref>و اما چگونگی بهره‌مندی از من در زمان غیبت‌ام، مانند بهره‌گیری از خورشید است، زمانی که ابرها آن را از دیدگان نهان کنند؛ غیبت طوسی، ص ۲۹۲.</ref>. نیز در همین [[توقیع]] است که [[امام]]، [[شیعیان]] را در مسائل پیش آمده به فقهای [[شیعه]] ارجاع می‌دهد. | ||
::::##'''دریافت وجوه شرعی متعلق به [[امام]]:''' پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم | ::::##'''دریافت [[وجوه شرعی]] متعلق به [[امام]]:''' پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم [[وکیلان]]، دریافت وجود شرعی [[شیعیان]] و تحویل آن به [[امام]] هر زمان بود. [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]]{{ع}} نیز در راستای این [[وظیفه]]، [[اموال]] [[شیعیان]] را به [[امام غایب]] می‌رساندند یا به [[دستور]] آن [[حضرت]] در مواردی [[مصرف]] می‌کردند. [[امام مهدی]]{{ع}} در جریانِ سفر هیأتی از [[شیعیان]] قمی به [[سامرا]] که همزمان با [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} و خاکسپاری آن [[حضرت]] بود، به ایشان [[دستور]] داد که از این پس [[اموال]] [[امام]] را به [[نایبان]] ایشان در [[بغداد]] تحویل دهند.<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۴۳، ص ۴۷۶، ح ۲۶.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۸۶ - ۸۸.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
| خط ۱۱۶: | خط ۱۵۵: | ||
[[رده:(اج): پرسش‌هایی با ۵ پاسخ]] | [[رده:(اج): پرسش‌هایی با ۵ پاسخ]] | ||
[[رده:(اج): پرسش‌های مهدویت با ۵ پاسخ]] | [[رده:(اج): پرسش‌های مهدویت با ۵ پاسخ]] | ||
[[رده:اتمام لینک داخلی]] | |||
نسخهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۱
| نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
- نواب خاص چه وظایفی را برعهده داشتند و در چه زمینه‌هایی فعالیت می‌کردند؟
- وظایف و مسئولیت‌های نایبان در غیبت صغرا چیست؟
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوی‌نسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:
- «آنچه که قابل بیان است، نوّاب اربعه در طول دوران غیبت صغری نقش بسیار مهمّی داشته‌اند و وظایف آنها را می‌شود در امورات مختلف بیان کرد. که به برخی اشاره می‌نماییم.
- زدودن شک و حیرت درباره وجود امام عصر (ع).
- حفظ امام از راه پنهان داشتن نام و مکان آن حضرت.
- سازماندهی و سرپرستی سازمان وکالت.
- پاسخگویی به پرسش‌های فقهی و مشکلات عقیدتی.
- اخذ و توضیح اموال مربوط به امام.
- مبارزه با غلاة و مدّعیان دروغین نیابت و بابیت و افشای ادّعاهای باطل آنان.
- آماده‌سازی مردم برای پذیرش غیبت کبری[۱]»[۲].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین زهادت؛ |
|---|
|
| ۲. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
|---|
|
| ۳. آقای رضوانی (پژوهشگر حوزه علمیه قم)؛ |
|---|
|
| ۴. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
|
| ۵. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛ |
|---|
|
| ۶. نویسندگان کتاب نگین آفرینش؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ تفصیل درباره هر یک از موارد فوق در کتاب ارزشمند تاریخ عصر غیبت، تألیف پور سید آقایى، آمده است.
- ↑ دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۲۶۵-۲۶۶.
- ↑ طوسی، الغیبة، ص ۳۶۴، ح ۳۳۱.
- ↑ طوسی، الغیبة، ص ۳۵۳ و بحار الانوار، ج ۵، ص ۳۱۸.
- ↑ گاهی نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از امام مهدی (ع) گرفته و ابلاغ می‌کردند. الغیبه، طوسی، ص ۲۹۳.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۲؛ الغیبة، شیخ طوسی، ص ۲۸۱؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۵۰.
- ↑ الغیبة، طوسی، ص ۲۹۲.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۷۶، ح ۲۶.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۲۰۲، ۲۰۴.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ص ۴۳۵.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۲۲.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۷۶.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۴۴۲.
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۲۲۵.
- ↑ حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص ۲۳۶؛ غفارزاده، علی، پژوهشی پیرامون زندگانی نواب خاص امام زمان (ع)، ص ۸۵.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۱۵، ح ۳۹۱؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ح ۲، باب ۴۳، ۱۶
- ↑ ر.ک: رجال کشی؛ کمال الدین و تمام النعمة؛ کتاب الغیبة.
- ↑ صدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۲۶.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۴۴.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص ۸۵-۹۰.
- ↑ الغیبه، طوسی، ص ۲۲۲
- ↑ الغیبه، طوسی، ص ۲۴۰
- ↑ اعلام الوری، ص ۴۵۲
- ↑ کمال الدین، ص ۴۷۸
- ↑ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۳۵۴.
- ↑ زندگانی نواب خاص امام زمان، علی غفارزاده، ص ۸۵.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص:۷۵۶.
- ↑ تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰
- ↑ تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰
- ↑ تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۳۹ - ۱۴۰
- ↑ کمال الدین، ج۲، باب۴۵، ص۲۳۷
- ↑ همان، ج۱، ص۴۴۲
- ↑ حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، رسول جعفریان، ص۵۸۸ - ۵۸۹
- ↑ مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۲۱۴.
- ↑ پیش از این، سخنی از مرحوم شیخ مفید در همین درس بیان شد.
- ↑ غیبت طوسی، ص ۳۶۴، ح ۳۳۱.
- ↑ غیبت طوسی، ص ۳۵۳؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۳۵۷.
- ↑ نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از امام مهدی(ع) گرفته و ابلاغ می‌کردند. غیبت طوسی، ص ۲۹۳.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲؛ غیبت طوسی؛ احتجاج، طبرسی، ج ۲؛ بحر الانوار، ج ۵۳.
- ↑ و اما چگونگی بهره‌مندی از من در زمان غیبت‌ام، مانند بهره‌گیری از خورشید است، زمانی که ابرها آن را از دیدگان نهان کنند؛ غیبت طوسی، ص ۲۹۲.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۴۳، ص ۴۷۶، ح ۲۶.
- ↑ بالادستان، محمد امین؛ حائریپور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۲، ص ۸۶ - ۸۸.