بشر بن عمرو حضرمی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[یاران امام حسین]]'''، '''[[شهدای کربلا]]''' و مرتبط با مدخل '''[[امام حسین]]''' است. "'''بشر بن عمرو حضرمی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[یاران امام حسین]]'''، '''[[شهدای کربلا]]''' و مرتبط با مدخل '''[[امام حسین]]''' است. "'''بشر بن عمرو حضرمی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[بشر بن عمرو حضرمی در تاریخ اسلامی]] - [[بشر بن عمرو حضرمی در معارف و سیره حسینی]]</div> | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[بشر بن عمرو حضرمی در تاریخ اسلامی]] - [[بشر بن عمرو حضرمی در معارف و سیره حسینی]]</div> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۰
این مدخل از زیرشاخه‌های بحث یاران امام حسین، شهدای کربلا و مرتبط با مدخل امام حسین است. "بشر بن عمرو حضرمی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
بشر یا بشیر بن عمرو حضرمی از شهدای کربلاست. نامش در زیارت رجبیه هم آمده است. وی یکی از دو مردی بود که پیش از شهادت جوانان بنی هاشم،از یاران حسین(ع) باقی مانده بودند. انسانی پایدار، بصیر و با وفا و از مردم حضرموت یمن بود. در کربلا خود را به کاروان حسین ملحق ساخت. در همان دوران، فرزندش در شهر ری اسیر بود. با آنکه امام، بیعت خود رااز او برداشت، ولی حاضر نشد دست از امام بکشد. اغلب مورخان، شهادت او را در حمله اول دانسته‌اند. قبر او در بقعه دسته جمعی شهدای کربلا در پایین پای سید الشهدا است[۱]بشر بن عمر هم نقل شده است [۲].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ دایرة المعارف تشیع، ج ۳، ص ۲۵۰،عنصر شجاعت، ج ۲، ص ۱۹۴
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۷۷.