آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '{{آیات امامت}}↵↵== پانویس ==↵{{پانویس}}↵↵{{امام علی}}↵{{فضائل اهل بیت}}↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} {{امام علی}} {{فضائل اهل بیت}} رده:آیات امامت [[رده:') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==شأن نزول== | ==شأن نزول== | ||
{{اصلی|شأن نزول آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان}} | {{اصلی|شأن نزول آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۷: | ||
{{امام علی}} | {{امام علی}} | ||
{{فضائل اهل بیت}} | {{فضائل اهل بیت}} | ||
[[رده:آیات امامت]] | |||
[[رده:آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان]] | [[رده:آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان]] | ||
[[رده:آیات نامدار]] | [[رده:آیات نامدار]] | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث آیات امامت امام علی است. آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان در قرآن - آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان در حدیث - آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان در کلام اسلامی - آیه اولئک کتب فی قلوبهم الایمان در گفتگوهای بین‌المذاهب - پرسش‌های مرتبطمتن آیه: ﴿لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ ۖ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ أُولَٰئِكَ حِزْبُ اللَّهِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾[۱]
شأن نزول
پانویس
- ↑ «هرگز مردمی را که ایمان به خدا و روز قیامت آورده‌اند چنین نخواهی یافت که دوستی با دشمنان خدا و رسول او کنند هر چند آن دشمنان پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشان آنها باشند. این مردم پایدارند که خدا بر دلهاشان (نور) ایمان نگاشته و به روح (قدسی) خود آنها را مؤید و منصور گردانیده و آنها را به بهشتی داخل کند که نهرها زیر درختانش جاری است و جاودان در آنجا متنعّمند، خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا خشنودند، اینان به حقیقت حزب خدا هستند، الا (ای اهل ایمان) بدانید که حزب خدا رستگاران عالمند.)» سوره کجادله، آیه ۲۲.
