مرابطه

مرابطه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مرابطه در اخلاق اسلامی - مرابطه در فقه اسلامی - مرابطه در معارف مهدویت - مرابطه در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط

معناشناسی

معنای فقهی و سیاسی

مرابطه، نگهبانی و حراست از حدود و ثغور و مرزهای جغرافیایی سرزمین اسلامی است. فقها، ثغور را به سه صورت زیر تقسیم کرده‌اند:

1. حد مشترک بین دارالشرک و دارالاسلام؛
2. مواضعی از اطراف سرزمین‌های اسلامی که در معرض خطر هجوم بیگانگان واقع شده باشد؛
3. هر منطقه‌ای که از طرف قوای بیگانه تهدید شود.

با تقسیم فوق روشن می‌گردد که عنوان مرابطه، هیچ‌گونه ارتباطی با مسأله جنگ ندارد، بلکه هدف اصلی آن حراست و مراقبت از اوضاع مرزی سرزمین‌های اسلامی، جهت پیشگیری از بروز خطرهای احتمالی است. اسلام از مرزبانی به عنوان یک عبادت مهم و پر ارزش یاد می‌کند. هر چند آیین اسلام، از نظر فکری و عقیدتی با مرزهای مادی و جغرافیایی قابل تحدید نیست، ولی از نقطه نظر سیاسی، سرزمین‌های تحت قلمرو آن، باید از اراضی بیگانگان با علایمی، متمایز گردد. این علایم ممکن است به صورت طبیعی (کوه‌ها، رودخانه هاو...) و یا مصنوعی و با نشانه‌های خاصی مشخص می‌گردد. ضمناً مرابطین، نام یک سلسله از دولت‌هایی بود که در شمال آفریقا، براساس اسلام، رژیمی انقلابی بنیانگذاری کرده بودند.

معنای اخلاقی و تهذیب نفس

• یکی از راهکارهای حفظ سلامت اخلاقی موجود، مرابطه است. مرابطه در اصل به معنی مرزبانی است . در این راهکار، نفس انسان مملکتی تلقی شده که همیشه در خطر تجاوز دشمن است و برای آسودگی اهل مملکت پیوسته باید از مرزهای آن مراقبت کرد. در این دیدگاه شیطان دشمن انسان است؛ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ. این دشمن آشکار با خود تباهی و فساد به جان انسان می‌آورد.

منابع

1. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی
2. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی ج۱