رابطه میان انتظار امام و امت: تفاوت میان نسخه‌ها

حضور در متن جریان‌ها و حوادث پیش از ظهور، مایۀ یادآوری [[هدف‌ها]] و آرمان‌های امام موعود{{ع}} و زمینۀ [[آگاهی]] و [[هوشیاری]] است و [[کناره‌گیری]] از مسائل [[جامعه]] و [[یأس]] و [[بدبینی]] نسبت به فرجام شایستۀ [[انسان]]، رویگردانی از حالت سازندۀ انتظار و [[امید]] است و این خاستگاه و زمینۀ اصلی [[غفلت]] و بی‌خبری و بی‌تفاوتی نسبت به حوادث پیش از ظهور است. همان حوادثی که [[امام غایب]] نگران آنهاست و آرزوی آن را دارد که هر چه زودتر قیام کند و به این [[تباهی‌ها]] و [[فسادها]] پایان بخشد. پس [[منتظران راستین]] نباید نسبت به این حوادث و جریان‌ها که قلب امام را سخت می‌رنجاند بی‌تفاوت باشند، بلکه باید همانند امام خود، [[استوار]] و تزلزل‌ناپذیر بایستند و با هر ناهنجاری و نامردمی بستیزند و [[ستمگران]] [[سیاسی]] و [[اقتصادی]] و نظامی را سرجایشان بنشانند و زمینه‌ساز گسترش عدل جهانی و نهایی گردند و همانند [[رهبر]] خویش از قدرت‌های بزرگ نظامی و سیاسی و اقتصادی نهراسند و با [[امید]] و توجه به [[قدرت الهی]] در مقابل [[طاغوتیان]] و [[ستمکاران]] بایستند، تا با آن کانون بیکران [[معنویت]] و قدرت الهی پیوند [[روحی]] و [[قلبی]] بیابند و از او نیرو بگیرند و خصلت والای [[انتظار]] و امید را از دست ندهند؛ زیرا آن [[امام]] [[استوار]] و نستوه چنین می‌فرماید: «به [[یقین]] [[خدا]] با ماست، پس نیازی به دیگری نیست و [[حق]] با ماست، پس از [[کناره‌گیری]] کسانی چند، بیمی نیست...»<ref>{{متن حدیث|لِأَنَّ اللَّهَ مَعَنَا فَلَا فَاقَةَ بِنَا إِلَی غَیْرِهِ وَ الْحَقُّ مَعَنَا فَلَنْ یُوحِشَنَا مَنْ قَعَدَ عَنَّا}}؛ بحارالانوار، ج ۵۳، ص۱۷۸.</ref>.<ref>ر.ک: [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص۵۳؛ [[عنایت‌الله مهدی‌زاده|مهدی‌زاده، عنایت‌الله]]، [[انتظار فرج (کتاب)|انتظار فرج]]، ص۳۲۸.</ref>  

آن حضرت در دعای عارفانۀ‌ خود می‌فرمایند: «پروردگارا! بر محمد و آل محمد [[درود]] فرست و دوستانت را با تحقق بخشیدن به وعده‌هایی که به آنان داده‌ای گرامی دار و آنان را به آرزوهایی که داشته‌اند برسان؛ زیرا که مهلت [[حاکمیت]] ستمگران در نظر ما به پایان رسیده است و ما از آنچه که [[خشمگین]] هستی، خشمگینیم و همواره در [[یاری]] [[حق]] کوشاییم. ما به صدور فرمان تو مشتاقیم و چشم به راه تحقق وعده‌هایی که داده‌ای هستیم. خداوندا! به این [[قیام]] [[اذن]] صادر کن و راه‌های آن را هموار ساز و تحقق شایسته آن را آسان گردان. برنامه آن را به ما بیاموز و سپاهیان و [[یاوران]] این قیام را [[تأیید]] کن. [[قدرت]] و [[توانایی]] [[امت]] را به [[ستمگران]] و [[زورگویان]] هر چه زودتر آشکار ساز و [[شمشیر]] [[استقامت]] را به سر [[دشمنان]] [[کینه‌توز]] فرود آور»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَکْرِمْ أَوْلِیَاءَکَ بِإِنْجَازِ وَعْدِکَ وَ بَلِّغْهُمْ دَرْکَ مَا یَأْمُلُونَ مِنْ نَصْرِکَ وَ اکْفُفْ عَنْهُمْ بَأْسَ مَنْ نَصَبَ الْخِلَافَ عَلَیْکَ وَ تَمَرَّدَ بِمَنْعِکَ عَلَی رُکُوبِ مُخَالَفَتِکَ}}؛ بحارالانوار، ج۸۵، ص۲۳۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[مریم نجفی لیواری|نجفی لیواری، مریم]] و [[نرگس محمدنیا گالشکلامی|محمدنیا گالشکلامی، نرگس]]، [[واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر (مقاله)|واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر]]، ص۷۴.</ref>