شریعت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
خط ۲۴: خط ۲۴:


==مردمان در مواجهه با شریعت==
==مردمان در مواجهه با شریعت==
*[[مردم]] در مواجهه با [[شریعت]] و با در نظر گرفتن [[میزان]] توجه و عمل آنها به [[دستورات]] [[الهی]] به دو دسته تقسیم می‌شوند: نخست عاملان به شریعت الهی و دوم بدعت‌گذاران در شریعت الهی. [[امام]]{{ع}} در این‌باره می‌فرماید: [[مردم]] دو دسته‌اند: یکی آن‌که از [[شریعت]] [[پیروی]] کند، دیگر آن‌که در [[دین]] [[بدعت]] آورد<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۷۵</ref>. [[امام]]{{ع}} ترک [[شریعت]] را بدترین طریقه [[آدمی]] در مسیر [[زندگی]] برمی‌شمرد و می‌فرماید: بدترین رأی‌ها و [[اندیشه‌ها]] [[رأی]] و اندیشه‌ای است که مخالف [[شریعت]] باشد<ref>غررالحکم، ۴ / ۱۶۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 497-498.</ref>.
*[[مردم]] در مواجهه با [[شریعت]] و با در نظر گرفتن [[میزان]] توجه و عمل آنها به [[دستورات]] [[الهی]] به دو دسته تقسیم می‌شوند: نخست عاملان به شریعت الهی و دوم بدعت‌گذاران در شریعت الهی. [[امام]]{{ع}} در این‌باره می‌فرماید: [[مردم]] دو دسته‌اند: یکی آن‌که از [[شریعت]] [[پیروی]] کند، دیگر آن‌که در [[دین]] [[بدعت]] آورد<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۷۵: {{متن حدیث|"إِنَّمَا النَّاسُ رَجُلَانِ: مُتَّبِعٌ شِرْعَةً وَ مُبْتَدِعٌ بِدْعَةً، لَيْسَ مَعَهُ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ بُرْهَانُ سُنَّةٍ وَ لَا ضِيَاءُ حُجَّةٍ"}}</ref>. [[امام]]{{ع}} ترک [[شریعت]] را بدترین طریقه [[آدمی]] در مسیر [[زندگی]] برمی‌شمرد و می‌فرماید: بدترین رأی‌ها و [[اندیشه‌ها]] [[رأی]] و اندیشه‌ای است که مخالف [[شریعت]] باشد<ref>غررالحکم، ۴ / ۱۶۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 497-498.</ref>.
*انسانی که از [[قوانین]] [[شریعت]] [[پیروی]] می‌کند، مسیر صحیح را شناخته است. در منظر [[امام]]{{ع}} [[انسان]] شریعت‌مداره راه طریقت را می‌پیماید و از [[منافع]] [[اطاعت]] بهره‌مند می‌شود و [[باطن]] خویش را [[پاک]] و پیراسته می‌گرداند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۳</ref>. هم‌چنین آن [[حضرت]] کسی را می‌ستاید که در مسیر روشن [[شریعت]] قرار داشته و [[شریعت]] درخشان [[اسلام]] همراه او باشد. چنین فردی دل‌باخته [[آخرت]] است و از زیورهای [[دنیا]] پرهیز می‌کند<ref>غررالحکم، ۲ / ۴۶۸</ref>. [[امام]]{{ع}} در فرازی دیگر از [[پیروان]] شریعت الهی این گونه یاد می‌کند: خوشا به حال کسی که در پیش خود [[خوار]]، کسبش [[پاکیزه]] (و از راه [[حلال]])، [[باطن]] و درونش [[پاک]] و خلقتش نیکو باشد. فزونی مالش را در [[راه خدا]] دهد، اضافه سخنش را نگه دارد، بدی‌اش را از [[مردم]] بازدارد، [[دین]] و [[شریعت]] را به‌طور کامل [[پیروی]] کند و [[بدعت]]، او را به‌سوی تطاول و تعدّی نکشاند<ref>غررالحکم، ۲ / ۴۶۹</ref>. ترک [[شریعت]] در منطق [[امام]] مساوی با [[نادانی]] و [[جهالت]] و بازگشت به دوره [[جاهلیت]] است. از این‌رو فردی که [[پیروی]] از [[شریعت]] و [[احکام الهی]] را ترک کند، گویی هرگز از دوره [[جاهلیت]] عبور نکرده است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 498.</ref>.
*انسانی که از [[قوانین]] [[شریعت]] [[پیروی]] می‌کند، مسیر صحیح را شناخته است. در منظر [[امام]]{{ع}} [[انسان]] شریعت‌مداره راه طریقت را می‌پیماید و از [[منافع]] [[اطاعت]] بهره‌مند می‌شود و [[باطن]] خویش را [[پاک]] و پیراسته می‌گرداند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۳</ref>. هم‌چنین آن [[حضرت]] کسی را می‌ستاید که در مسیر روشن [[شریعت]] قرار داشته و [[شریعت]] درخشان [[اسلام]] همراه او باشد. چنین فردی دل‌باخته [[آخرت]] است و از زیورهای [[دنیا]] پرهیز می‌کند<ref>غررالحکم، ۲ / ۴۶۸</ref>. [[امام]]{{ع}} در فرازی دیگر از [[پیروان]] شریعت الهی این گونه یاد می‌کند: خوشا به حال کسی که در پیش خود [[خوار]]، کسبش [[پاکیزه]] (و از راه [[حلال]])، [[باطن]] و درونش [[پاک]] و خلقتش نیکو باشد. فزونی مالش را در [[راه خدا]] دهد، اضافه سخنش را نگه دارد، بدی‌اش را از [[مردم]] بازدارد، [[دین]] و [[شریعت]] را به‌طور کامل [[پیروی]] کند و [[بدعت]]، او را به‌سوی تطاول و تعدّی نکشاند<ref>غررالحکم، ۲ / ۴۶۹</ref>. ترک [[شریعت]] در منطق [[امام]] مساوی با [[نادانی]] و [[جهالت]] و بازگشت به دوره [[جاهلیت]] است. از این‌رو فردی که [[پیروی]] از [[شریعت]] و [[احکام الهی]] را ترک کند، گویی هرگز از دوره [[جاهلیت]] عبور نکرده است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 498.</ref>.


نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۵۴

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

مدخل‌های وابسته به این بحث:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شریعت الهی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

منابع شریعت

شریعت اسلام، شریعتی سهل و آسان

مردمان در مواجهه با شریعت

طریق امام(ع) در برابر شریعت الهی

احکام الهی

احکام تکلیفی

  • همان بایدها و نبایدها هستند که به‌طور مستقیم به فعل فرد مربوط می‌شوند و موضوع آنها انجام یا ترک فعل است.

حکم تکلیفی به پنج نوع واجب، حرام، مستحب، مکروه و مباح تقسیم می‌شود. امام(ع) در فرازهایی به برخی احکام الهی و بیان فلسفه آنها نظر داشته‌اند: نماز به منزله قربانی هر پرهیزکاری است و حج، جهاد هر ناتوان. هر چیز را زکاتی است، زکات بدن، روزه است و جهاد زن، نیکوداشتن شویش[۳۷]. هم‌چنین در بیان فلسفه برخی واجبات و محرمات نیز اشاراتی دارد، چنان‌که می‌فرماید: خداوند ایمان را برای پالایش از شرک واجب کرد، نماز را برای دوری خود از خودبینی و خودپسندی، زکات را برای گشایش روزی، روزه را برای آزمایش خلوص بندگان، حجّ را برای تقویت دین، جهاد را برای عزّت و شکست‌ناپذیری اسلام، امر به معروف را برای مصلحت توده، نهی از منکر را برای بازداشتن نادانان، پیوند با خویشان را برای رویش نسل، قصاص را برای حفاظت از خون‌ریزی، اجرای حدود الهی را برای جلوگیری از گناهان، ترک شراب‌خواری را برای نگه‌داری عقل، دوری از دزدی را برای ضرورت پاک‌دامنی، ترک آلودگیِ دامن را برای حفظ خاندان و تبار، ترک هم‌جنس‌بازی را برای حفظ نسل، به قانون گواهی دادن را برای کشف مطالب انکارشده، ترک دروغ را برای بزرگ‌داشت و احترام راست‌گویی، سلام را برای امنیّت از ترس‌ها، امامت را برای سامان دادن امّت و اطاعت را برای تحقّق امامت[۳۸][۳۹].

احکام وضعی

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 495.
  2. ↑ غررالحکم، ۱ / ۱۴۵: «"الشَّريعَةُ رِياضَةُ النَّفْسِ"»
  3. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 495.
  4. ↑ ﴿ ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِّنَ الأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاء الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ ﴾؛ سوره جاثیه، آیه۱۸
  5. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 495.
  6. ↑ غررالحکم، ۱ / ۲۱: «"الشَّريعَةُ رِياضَةُ النَّفْسِ"»
  7. ↑ غررالحکم، ۲۷: «"اَلشَّرِيعَةُ صَلاَحُ اَلْبَرِيَّة"»
  8. ↑ غررالحکم، ۸۵: «"لايَسعَدُ أحَدٌ إلاّ بِإقامَةِ حُدودِ اللّه‏ وَ لا يَشقى أحَدٌ إلاّ بِإِضاعَتِها"»
  9. ↑ غررالحکم، ۵۶۰
  10. ↑ غررالحکم، ۲ / ۵۴۱: «"قِوامُ الشَّريعَةِ الأمرُ بِالمَعروفِ، و النَّهيُ عَنِ المُنكَرِ و إقامَةُ الحُدودِ"»
  11. ↑ غررالحکم، ۱ / ۴۵۴: «"شَرُّ اَلْآرَاءِ مَا خَالَفَ اَلشَّرِيعَة"»
  12. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۵۲: «"وَ إِنَّمَا الْأَئِمَّةُ قُوَّامُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ عُرَفَاؤُهُ عَلَى عِبَادِهِ وَ لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ عَرَفَهُمْ وَ عَرَفُوهُ وَ لَا يَدْخُلُ النَّارَ إِلَّا مَنْ أَنْكَرَهُمْ وَ أَنْكَرُوهُ"»
  13. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 495-496.
  14. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۷۱: «"حَتَّى أَوْرَى قَبَسَ الْقَابِسِ وَ أَضَاءَ الطَّرِيقَ لِلْخَابِطِ وَ هُدِيَتْ بِهِ الْقُلُوبُ بَعْدَ خَوْضَاتِ الْفِتَنِ وَ الْآثَامِ وَ أَقَامَ بِمُوضِحَاتِ الْأَعْلَامِ وَ نَيِّرَاتِ الْأَحْكَامِ فَهُوَ أَمِينُكَ الْمَأْمُونُ وَ خَازِنُ عِلْمِكَ الْمَخْزُونِ وَ شَهِيدُكَ يَوْمَ الدِّينِ وَ بَعِيثُكَ بِالْحَقِّ وَ رَسُولُكَ إِلَى الْخَلْقِ"»
  15. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۴۹: «"أَمَّا وَصِيَّتِي، فَاللَّهَ لَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ مُحَمَّداً (صلی الله علیه وآله) فَلَا تُضَيِّعُوا سُنَّتَهُ. أَقِيمُوا هَذَيْنِ الْعَمُودَيْنِ وَ أَوْقِدُوا هَذَيْنِ الْمِصْبَاحَيْنِ وَ خَلَاكُمْ ذَمٌّ مَا لَمْ تَشْرُدُوا"»
  16. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 496.
  17. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱: «"كِتَابَ رَبِّكُمْ فِيكُمْ مُبَيِّناً حَلَالَهُ وَ حَرَامَهُ وَ فَرَائِضَهُ وَ فَضَائِلَهُ وَ نَاسِخَهُ وَ مَنْسُوخَهُ وَ رُخَصَهُ وَ عَزَائِمَهُ وَ خَاصَّهُ وَ عَامَّهُ وَ عِبَرَهُ وَ أَمْثَالَهُ وَ مُرْسَلَهُ وَ مَحْدُودَهُ وَ مُحْكَمَهُ وَ مُتَشَابِهَهُ مُفَسِّراً [جُمَلَهُ‏] مُجْمَلَهُ وَ مُبَيِّناً غَوَامِضَهُ بَيْنَ مَأْخُوذٍ مِيثَاقُ عِلْمِهِ وَ مُوَسَّعٍ‏ عَلَى الْعِبَادِ فِي جَهْلِهِ وَ بَيْنَ مُثْبَتٍ فِي الْكِتَابِ فَرْضُهُ وَ مَعْلُومٍ فِي السُّنَّةِ نَسْخُهُ وَ وَاجِبٍ فِي السُّنَّةِ أَخْذُهُ وَ مُرَخَّصٍ فِي الْكِتَابِ تَرْكُهُ وَ بَيْنَ وَاجِبٍ [لِوَقْتِهِ‏] بِوَقْتِهِ وَ زَائِلٍ فِي مُسْتَقْبَلِهِ وَ مُبَايَنٌ بَيْنَ مَحَارِمِهِ مِنْ كَبِيرٍ أَوْعَدَ عَلَيْهِ نِيرَانَهُ أَوْ صَغِيرٍ أَرْصَدَ لَهُ غُفْرَانَهُ وَ بَيْنَ مَقْبُولٍ فِي أَدْنَاهُ [وَ] مُوَسَّعٍ فِي أَقْصَاهُ"»
  18. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 496-497.
  19. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲: «"هُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ وَ لَجَأُ أَمْرِهِ وَ عَيْبَةُ عِلْمِهِ وَ مَوْئِلُ حُكْمِهِ وَ كُهُوفُ كُتُبِهِ وَ جِبَالُ دِينِهِ بِهِمْ أَقَامَ انْحِنَاءَ ظَهْرِهِ وَ أَذْهَبَ ارْتِعَادَ فَرَائِصِهِ"»
  20. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 497.
  21. ↑ ﴿وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاكُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِّلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِن قَبْلُ وَفِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ ﴾؛ سوره حج، آیه ۷۸
  22. ↑ ﴿لاَ يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنتَ مَوْلانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ ﴾؛ سوره بقره، آیه ۲۸۶
  23. ↑ ﴿وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاكُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِّلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِن قَبْلُ وَفِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ ﴾؛ سوره حج، آیه ۷۸
  24. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 497.
  25. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۷۵: «"إِنَّمَا النَّاسُ رَجُلَانِ: مُتَّبِعٌ شِرْعَةً وَ مُبْتَدِعٌ بِدْعَةً، لَيْسَ مَعَهُ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ بُرْهَانُ سُنَّةٍ وَ لَا ضِيَاءُ حُجَّةٍ"»
  26. ↑ غررالحکم، ۴ / ۱۶۳
  27. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 497-498.
  28. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۸۳
  29. ↑ غررالحکم، ۲ / ۴۶۸
  30. ↑ غررالحکم، ۲ / ۴۶۹
  31. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 498.
  32. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۹۱
  33. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۸۸
  34. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 498-499.
  35. ↑ نهج البلاغه، نامه ۳۱
  36. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 499.
  37. ↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۱
  38. ↑ نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴
  39. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 499.
  40. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 500.
  41. ↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۸
  42. ↑ نهج البلاغه، حکمت ‌های ۶۶ و ۲۵۸
  43. ↑ نهج البلاغه، حکمت ۴۱۹
  44. ↑ وسائل الشیعه، احادیث، ۴، ۵، ۹، ۱۰، ۱۱و...
  45. ↑ خطبه‌های ۶۰ و ۱۲۴
  46. ↑ نهج البلاغه، حکمت ۳۷۵
  47. ↑ نهج البلاغه، نامه ۵۳ و خطبه ۱۸
  48. ↑ نهج البلاغه، نامه ۵۳
  49. ↑ نهج البلاغه، نامه ۵۳
  50. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 500.
  51. ↑ نهج البلاغه، خطبه ۲۴
  52. ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 500.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=شریعت_الهی&oldid=257985»