حدیث سفینه نوح: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
یکی از [[احادیث متواتر]] و مشهوری که مشاهیر [[اهل سنت]] از [[رسول اکرم]]{{صل}} [[نقل]] کرده‌اند، [[حدیث]] "سفینه نوح" است که [[شایستگی]] [[خاندان پیامبر]]{{صل}} را جهت [[پیشوایی]] [[مسلمانان]] بیان می‌کند بلکه بر [[لزوم]] [[رهبری]] آنان اشعار دارد. [[ابوذر غفاری]] [[نقل]] می‌کند که [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "مثل [[اهل بیت]] من میان شما همانند [[کشتی نوح]] است، هر کس بر آن نشست [[نجات]] یافت و آن کسی که از آن روی گردانید، [[غرق]] شد"<ref>کنز العمال، ج۱، ص۲۵۰.</ref>. از این [[تشبیه]] بر می‌آید که هر کس در [[وظیفه]] مکتبی مسئولیّت‌های [[دینی]] و خط‌مشی [[زندگی]]، از [[اهل بیت]] [[الهام]] بگیرد و در عمل به [[اطاعت]] از [[فرامین]] آنها ملتزم گردد، از [[عذاب]] [[رهایی]] خواهد داشت و آنکه [[نافرمانی]] کند و از [[خاندان پیامبر]]{{صل}} فاصله بگیرد، در غرقاب حوادث [[غرق]] خواهد شد. از این [[حدیث]] و [[احادیث]] مشابه می‌توان [[عصمت اهل بیت]] را نیز فهمید.<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۱۶.</ref>. | یکی از [[احادیث متواتر]] و مشهوری که مشاهیر [[اهل سنت]] از [[رسول اکرم]]{{صل}} [[نقل]] کرده‌اند، [[حدیث]] "[[سفینه نوح]]" است که [[شایستگی]] [[خاندان پیامبر]]{{صل}} را جهت [[پیشوایی]] [[مسلمانان]] بیان می‌کند بلکه بر [[لزوم]] [[رهبری]] آنان اشعار دارد. [[ابوذر غفاری]] [[نقل]] می‌کند که [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "مثل [[اهل بیت]] من میان شما همانند [[کشتی نوح]] است، هر کس بر آن نشست [[نجات]] یافت و آن کسی که از آن روی گردانید، [[غرق]] شد"<ref>کنز العمال، ج۱، ص۲۵۰.</ref>. از این [[تشبیه]] بر می‌آید که هر کس در [[وظیفه]] مکتبی مسئولیّت‌های [[دینی]] و خط‌مشی [[زندگی]]، از [[اهل بیت]] [[الهام]] بگیرد و در عمل به [[اطاعت]] از [[فرامین]] آنها ملتزم گردد، از [[عذاب]] [[رهایی]] خواهد داشت و آنکه [[نافرمانی]] کند و از [[خاندان پیامبر]]{{صل}} فاصله بگیرد، در غرقاب حوادث [[غرق]] خواهد شد. از این [[حدیث]] و [[احادیث]] مشابه می‌توان [[عصمت اهل بیت]] را نیز فهمید.<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۱۶.</ref>. | ||
==[[سفینه نوح]] و [[اهل بیت]]{{ع}}== | ==[[سفینه نوح]] و [[اهل بیت]]{{ع}}== | ||
*[[حدیث سفینۀ نوح]] [[حدیث]] مشهوری از [[پیامبر]]{{صل}} است که نقش خاندانش را در [[هدایت مردم]] مانند | * [[حدیث سفینۀ نوح]] [[حدیث]] مشهوری از [[پیامبر]]{{صل}} است که نقش خاندانش را در [[هدایت مردم]] مانند کشتی [[حضرت نوح]]{{ع}} بیان میفرماید<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۲۶.</ref>. [[پیامبر خدا]]{{صل}} به روزها و روزگاری می‌اندیشد که مشعل فروزان حیاتش خاموش می‌شود، اما [[امت]] باید راه را ادامۀ دهند. در سخنی که به "[[حدیث سفینه]]" معروف است، میفرماید: {{متن حدیث|مَثَلُ أَهلِ بَیتِی فیکم مَثلُ سَفِینَةِ نُوحٍ}}؛ مَن رَکبَها نَجَا، وَمَن تَخَلفَ عَنها هَلَک؛ مَثَل [[اهل]] بیتم در میان شما، همچون [[کشتی نوح]] است هر کس به آن در آید، [[نجات]] یابد و هر کس از آن بازماند، هلاک گردد»<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۷؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، امالی طوسی، احتجاج طبرسی.</ref>. پس [[امت]] باید هشیار و بیدار باشد که تنها راه [[نجات]]، در آمدن به "[[سفینه]]" [[اهل بیت]]{{ع}} است و چنگ زدن به آموزه‌های آنان<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۱۰۹.</ref>. | ||
==[[سفینه نوح]] عامل [[نجات]] در هر زمانی== | ==[[سفینه نوح]] عامل [[نجات]] در هر زمانی== | ||
*مراد از "[[سفینة نوح]]" همان | *مراد از "[[سفینة نوح]]" همان کشتی مشهور [[حضرت نوح]]{{ع}} است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۲۶.</ref>. [[قرآن کریم]] فرموده است در زمان [[نوح]]{{ع}} طوفانی [[عظیم]] به پا شد و [[جهان]] را [[آب]] فرا گرفت و تنها کسانی [[جان]] به در بردند که به او [[ایمان]] آوردند و در کشتی نشستند<ref>سورۀ هود، آیات ۴۸ـ ۳۲.</ref>. در [[طوفان نوح]]، هرکس از [[مؤمنان]] و نیز از حیوانات که سوار [[کشتی نوح]] شدند از آن [[طوفان]] عالمگیر که [[عذاب الهی]] بود [[نجات]] یافتند و هرکس که از آن جدا ماند حتّی پسر [[نوح]] [[غرق]] شد. [[کشتی نوح]]، سمبل [[نجات]] از گرداب‌ها و ایمنی در تلاطم طوفان‌هاست و گویا [[پیامبر]] از ورای حوادث، امواج مهلک و طوفان‌های سهمگین را می‌دید که [[امت اسلامی]] را دستخوش امواج و گرداب‌ها خواهد ساخت و بسیاری دچار این موج‌ها شده، [[غرق]] و [[گمراه]] خواهند گشت. بنابراین [[اهل بیت]] خویش را به عنوان کشتی نجات‌بخشی معرفی کرد تا [[امّت]] با تمسّک به [[ولایت]] و [[امامت]] آنان، تباه و [[گمراه]] نشوند<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱۴.</ref>. اینکه [[پیامبر]]{{صل}} [[نجات]] پناهندگان به [[اهل بیت]]{{ع}} را قطعی دانسته است، نشان از [[عصمت]] آنان دارد<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۲۶.</ref>. این [[حدیث]] از بزرگترین منقبت‌های [[اهل بیت]] به شمار می‌رود که در [[کتب حدیث]] آمده است<ref>نفحات الازهار (خلاصۀ عبقات)، ج ۴، ص؟؟؛ احقاق الحق، ج ۸، ص ۲۶۹؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۲۳، ص ۱۲۰؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۷.</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱۴.</ref> | ||
==نشان دادن راه صحیح توسط [[حدیث]]== | ==نشان دادن راه صحیح توسط [[حدیث]]== | ||
*[[روایت]] از یک‌سو [[گمراه]] بودن خطوط و [[افکار]] و راه‌های غیر [[اهل بیت]] را می‌رساند و از سویی دیگر راه درست و منتهی به ساحل امن و [[ایمان]] را؛ پس [[واجب]] است از این [[خاندان]] [[اطاعت]] شود و [[رهبری]] آنان پذیرفته گردد تا [[امت]] به [[سعادت]] برسد. مضمون [[حدیث]] در [[احادیث]] [[پیامبر]] و أئمه [[معصومین]] با عبارت‌های مختلف غیر از واژۀ سفینه با "فلک" هم که به همان معنی است ذکر شده است و از همۀ آنها معنای [[وجوب اطاعت]] از [[امامان معصوم]]{{ع}} و رها ساختن آنها موجب [[گمراهی]] و [[تباهی]] برمی‌آید. مثل فرمایش [[امام سجاد]]{{ع}} که فرمود: «ما کشتی‌های جاری در دریاهای طوفانی و امواج شدیدیم، هرکس بر این کشتی‌ها سوار شود آسوده گردد و هرکه آنها را ترک کند [[غرق]] می‌شود»<ref>{{متن حدیث|الْفُلْکِ الْجارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغامِرَةِ، یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَها وَ یَغْرَقُ مَنْ تَرَکَها}}؛ ر.ک: اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۸.</ref> و [[حدیث]] | * [[روایت]] از یک‌سو [[گمراه]] بودن خطوط و [[افکار]] و راه‌های غیر [[اهل بیت]] را می‌رساند و از سویی دیگر راه درست و منتهی به ساحل [[امن]] و [[ایمان]] را؛ پس [[واجب]] است از این [[خاندان]] [[اطاعت]] شود و [[رهبری]] آنان پذیرفته گردد تا [[امت]] به [[سعادت]] برسد. مضمون [[حدیث]] در [[احادیث]] [[پیامبر]] و أئمه [[معصومین]] با عبارت‌های مختلف غیر از واژۀ [[سفینه]] با "فلک" هم که به همان معنی است ذکر شده است و از همۀ آنها معنای [[وجوب اطاعت]] از [[امامان معصوم]]{{ع}} و رها ساختن آنها موجب [[گمراهی]] و [[تباهی]] برمی‌آید. مثل فرمایش [[امام سجاد]]{{ع}} که فرمود: «ما کشتی‌های جاری در دریاهای طوفانی و امواج شدیدیم، هرکس بر این کشتی‌ها سوار شود آسوده گردد و هرکه آنها را ترک کند [[غرق]] می‌شود»<ref>{{متن حدیث|الْفُلْکِ الْجارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغامِرَةِ، یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَها وَ یَغْرَقُ مَنْ تَرَکَها}}؛ ر.ک: اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۸.</ref> و [[حدیث]] معروف {{متن حدیث|إِنَّ الْحُسَیْنَ مِصْبَاحُ الْهُدَی وَ سَفِینَةِ النَّجَاةِ}} که به [[نجات‌بخش]] بودن کشتی [[حسینی]] در امواج حوادث و [[فتنه‌ها]] اشاره کرده است. | ||
==[[سند | ==[[سند حدیث سفینه]]== | ||
*این [[حدیث]] را همه علمای [[اسلام]] پذیرفته‌اند و [[محدثین]] [[ثقه]] با اسناد و طرق معتبر آن را [[روایت]] کرده‌اند<ref>اعیان الشیعة، ج۱، ص ۳۷۰ ـ ۳۷۱؛ دائرة المعارف تشیع، ج۶، ص۱۷۴.</ref>. [[شیعیان]] این [[حدیث]] را کنار [[احادیث غدیر]]، [[ثقلین]]، [[منزلت]] و مانند آن جای می‌دهند و از [[اخبار]] [[متواتر]] و قطعی می‌شمارند. بنابر [[اعتقاد]] [[شیعه]]، [[حدیث سفینه]]، [[گواهی]] می‌دهد [[پیامبر]]{{صل}} [[جانشینان]] خود را معرفی و تعیین کرده است<ref>ر.ک: شیعه در اسلام، ص۱۷۶.</ref>. [[پیامبر]]{{صل}} در این [[حدیث]] از [[شمار امامان]]{{ع}} سخن نگفته است؛ ولی در احادیثی دیگر، شمار آنان را [[دوازده نفر]] دانسته است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۲۶.</ref>. | *این [[حدیث]] را همه علمای [[اسلام]] پذیرفته‌اند و [[محدثین]] [[ثقه]] با اسناد و طرق معتبر آن را [[روایت]] کرده‌اند<ref>اعیان الشیعة، ج۱، ص ۳۷۰ ـ ۳۷۱؛ دائرة المعارف تشیع، ج۶، ص۱۷۴.</ref>. [[شیعیان]] این [[حدیث]] را کنار [[احادیث غدیر]]، [[ثقلین]]، [[منزلت]] و مانند آن جای می‌دهند و از [[اخبار]] [[متواتر]] و قطعی می‌شمارند. بنابر [[اعتقاد]] [[شیعه]]، [[حدیث سفینه]]، [[گواهی]] می‌دهد [[پیامبر]]{{صل}} [[جانشینان]] خود را معرفی و [[تعیین]] کرده است<ref>ر.ک: شیعه در اسلام، ص۱۷۶.</ref>. [[پیامبر]]{{صل}} در این [[حدیث]] از [[شمار امامان]]{{ع}} [[سخن]] نگفته است؛ ولی در احادیثی دیگر، شمار آنان را [[دوازده نفر]] دانسته است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۲۶.</ref>. | ||
==[[حدیث سفینه]] در [[معارف]] و [[عقاید]] ۵== | ==[[حدیث سفینه]] در [[معارف]] و [[عقاید]] ۵== | ||
درباره [[نصوص]] [[عصمت]] [[امیر المؤمنین]] [[علی]]{{ع}}، دلالت [[آیه تطهیر]] و [[حدیث متواتر]] [[ثقلین]] را از نظر [[سند]] و دلالت مورد دقت قرار دادیم. در اینجا [[عصمت]] آن [[حضرت]] با استناد به [[حدیث]] مشهور سفینه که مورد قبول [[فریقین]] است [[تبیین]] و به برخی از [[نصوص]] مختص به [[امیر المؤمنین]] [[علی]]{{ع}} نیز اشاره می‌شود. | درباره [[نصوص]] [[عصمت]] [[امیر المؤمنین]] [[علی]]{{ع}}، دلالت [[آیه تطهیر]] و [[حدیث متواتر]] [[ثقلین]] را از نظر [[سند]] و دلالت مورد دقت قرار دادیم. در اینجا [[عصمت]] آن [[حضرت]] با استناد به [[حدیث]] مشهور [[سفینه]] که مورد قبول [[فریقین]] است [[تبیین]] و به برخی از [[نصوص]] مختص به [[امیر المؤمنین]] [[علی]]{{ع}} نیز اشاره می‌شود. | ||
[[حدیث]] مشهور سفینه در منابع اصیل و قابل اعتنا نزد [[شیعه]] و [[سنی]] به وفور [[نقل]] شده است با توجه به اشتراک نقل‌ها و یا [[قرابت]] الفاظ [[روایات]] در منابع [[فریقین]]، تنها به یک [[روایت]] از منابع [[عامه]] بسنده می‌شود: [[احمد بن حنبل]] (م ۲۴۱) در کتاب [[فضائل]] الصحابه به [[سند]] خود از حَنَشٍ الْكِنَانِيِّ [[روایت]] می‌کند: {{متن حدیث|سَمِعْتُ أَبَا ذَرٍّ یَقُولُ - وَ هُوَ آخِذٌ بِبَابِ الْكَعْبَةِ-: مَنْ عَرَفَنِي فَأَنَا مَنْ قَدْ عَرَفَنِي وَ مَنْ أَنْکَرَنِي فَأَنَا أَبُو ذَرٍّ سَمِعْتُ النَّبِيَّ{{صل}} يَقُولُ: أَلَا إِنَّ مَثَلَ أَهْلِ بَيْتِي فِیکُمْ مَثَلُ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا هَلَكَ}}<ref>فضائل الصحابه، ج ۲، ص ۷۸۵ و المستدرک علی الصحیحین، ج ۲، ص۳۴۳. قریب به این الفاظ در بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد{{عم}}، ج۱، ص۲۹۷ و کفایة الأثر فی النص علی الأئمة الإثنی عشر، ص۳۳ و عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۲۷ و کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۲۴۱. </ref>. از [[ابوذر]] شنیدم- در حالی که در [[کعبه]] را گرفته بود- می‌گفت: هرکس مرا می‌شناسد من همانم که می‌شناسد و | [[حدیث]] مشهور [[سفینه]] در منابع اصیل و قابل اعتنا نزد [[شیعه]] و [[سنی]] به وفور [[نقل]] شده است با توجه به اشتراک نقل‌ها و یا [[قرابت]] الفاظ [[روایات]] در منابع [[فریقین]]، تنها به یک [[روایت]] از منابع [[عامه]] بسنده می‌شود: [[احمد بن حنبل]] (م ۲۴۱) در [[کتاب]] [[فضائل]] الصحابه به [[سند]] خود از حَنَشٍ الْكِنَانِيِّ [[روایت]] می‌کند: {{متن حدیث|سَمِعْتُ أَبَا ذَرٍّ یَقُولُ - وَ هُوَ آخِذٌ بِبَابِ الْكَعْبَةِ-: مَنْ عَرَفَنِي فَأَنَا مَنْ قَدْ عَرَفَنِي وَ مَنْ أَنْکَرَنِي فَأَنَا أَبُو ذَرٍّ سَمِعْتُ النَّبِيَّ{{صل}} يَقُولُ: أَلَا إِنَّ مَثَلَ أَهْلِ بَيْتِي فِیکُمْ مَثَلُ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا هَلَكَ}}<ref>فضائل الصحابه، ج ۲، ص ۷۸۵ و المستدرک علی الصحیحین، ج ۲، ص۳۴۳. قریب به این الفاظ در بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد{{عم}}، ج۱، ص۲۹۷ و کفایة الأثر فی النص علی الأئمة الإثنی عشر، ص۳۳ و عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۲۷ و کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۲۴۱. </ref>. از [[ابوذر]] شنیدم- در حالی که در [[کعبه]] را گرفته بود- می‌گفت: هرکس مرا می‌شناسد من همانم که می‌شناسد و آنکه مرا نمی‌شناسد من ابوذرم از [[پیامبر]]{{صل}} را شنیدم که می‌گفت: [[آگاه]] باشید مثل [[اهل بیت]] من در بین شما همانند [[کشتی نوح]] است هرکه سوار شود [[نجات]] می‌یابد و آنکه [[تخلف]] کند هلاک می‌شود<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص.</ref>. | ||
===اعتبار [[حدیث سفینه]]=== | ===اعتبار [[حدیث سفینه]]=== | ||
[[حدیث سفینه]] نزد [[شیعه]] و [[سنی]] از جهت اعتبار [[جایگاه]] والایی دارد و آن را جمع زیادی از [[ | [[حدیث سفینه]] نزد [[شیعه]] و [[سنی]] از جهت اعتبار [[جایگاه]] والایی دارد و آن را جمع زیادی از ### [[313]]###{{صل}} مانند [[امیر المؤمنین]]{{ع}}، [[ابوذر غفاری]]، [[ابوسعید خدری]]، [[عبد الله]] العباس، [[أبو الطفیل]] [[عامر بن واثله]]، [[أنس بن مالک]]، [[عبد الله]] بن الزبیر و سلمة بن الأکوع از آن [[حضرت]]{{صل}} [[نقل]] کرده‌اند. از [[تابعان]] نیز شخصیت‌هایی مانند [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}}، [[سعید بن جبیر]]، عطیه [[کوفی]]، سعید بن مسیّب، عامر بن [[عبد الله]] از [[راویان]] این [[حدیث]] هستند<ref>ر.ک نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الانوار، ج ۴، ص ۲۱ و تشیید المراجعات و تفنید المکابرات، ج۱، ص۱۳۱.</ref>. | ||
وجود این [[حدیث]] با الفاظ متقارب در بسیاری از منابع اصیل و قابل اعتنا نزد [[عالمان]] [[سنی]] و تصریح به صحت و تقویت [[سند]] آن به وسیله [[ائمه]] جرح و تعدیل و [[حدیث]] شناسان مانند [[حاکم]] نیشابوری و [[ابن حجر]] مکی و [[سیوطی]]، هرگونه تردیدی را نسبت به اعتبار و صحت آن بر طرف می‌سازد. دانشمند بزرگ [[میر]] [[سید]] [[حامد]] [[حسین]] در کتاب "[[عبقات الأنوار]] فی إمامه الأئمه الأطهار" [[اسامی]] بیش از هشتاد نفر از [[عالمان]] [[سنی]] را همراه با منابع آورده است.<ref>ر.ک: عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار، ج۲۳، ص ۴۱۹.</ref> | وجود این [[حدیث]] با الفاظ متقارب در بسیاری از منابع اصیل و قابل اعتنا نزد [[عالمان]] [[سنی]] و تصریح به صحت و تقویت [[سند]] آن به [[وسیله]] [[ائمه]] [[جرح]] و تعدیل و [[حدیث]] شناسان مانند [[حاکم]] [[نیشابوری]] و [[ابن حجر]] مکی و [[سیوطی]]، هرگونه تردیدی را نسبت به اعتبار و صحت آن بر طرف می‌سازد. دانشمند بزرگ [[میر]] [[سید]] [[حامد]] [[حسین]] در [[کتاب ]]"[[عبقات الأنوار]] فی إمامه الأئمه الأطهار" [[اسامی]] بیش از هشتاد نفر از [[عالمان]] [[سنی]] را همراه با منابع آورده است.<ref>ر.ک: عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار، ج۲۳، ص ۴۱۹.</ref> | ||
[[شبهه]] در اعتبار: [[ابن تیمیه]] در منهاج السنه برای اشکال به استناد [[علامه حلی]] به [[حدیث سفینه]] در "منهاح الکرامه فی معرفة الامامه" درباره [[حدیث سفینه]] می‌گوید: [[سند]] صحیحی ندارد و در هیچ یک از کتاب‌های قابل [[اعتماد]] ذکری از آن نشده است<ref>منهاج السنه، ج ۷، ص ۳۹۵. </ref>. | [[شبهه]] در اعتبار: [[ابن تیمیه]] در منهاج السنه برای اشکال به استناد [[علامه حلی]] به [[حدیث سفینه]] در "منهاح الکرامه فی معرفة الامامه" درباره [[حدیث سفینه]] می‌گوید: [[سند]] صحیحی ندارد و در هیچ یک از کتاب‌های قابل [[اعتماد]] ذکری از آن نشده است<ref>منهاج السنه، ج ۷، ص ۳۹۵. </ref>. | ||
پاسخ: از آنچه تحت عنوان اعتبار [[حدیث]] گفته شد بی‌اساس بودن سخن [[ابن تیمیه]] روشن می‌شود. | پاسخ: از آنچه تحت عنوان اعتبار [[حدیث]] گفته شد بی‌اساس بودن سخن [[ابن تیمیه]] روشن می‌شود. | ||
در همین زمینه برای رد ادعای او مرحوم میرحامد [[حسین]] به تفصیل منابع [[حدیث]] را از کتاب‌های معتبر [[اهل سنت]] | در همین زمینه برای رد ادعای او مرحوم میرحامد [[حسین]] به تفصیل منابع [[حدیث]] را از کتاب‌های معتبر [[اهل سنت]] بیان کرده است<ref>عبقات الانوار فی إمامة الأئمة الأطهار ج۲۳، ص ۹۱۳ و نیز ر.ک: دراسة فی حدیث السفینه علی مبانی اهل السنه مع التأکید علی شبهات الألبانی، ص ۳۴۷ با عنوان فی من صحح الحدیث من علماء أهل السنه.</ref>. علاوه بر این که بی‌اعتباری ارزیابی‌ها و قضاوت‌های [[ابن تیمیه]] به ویژه درباره [[احادیث]] [[فضائل]] [[امیر المؤمنین]] و [[فرزندان]] [[پاک]] او حتی از دید [[پیروان]] او مانند [[ابن حجر عسقلانی]] والبانی مخفی نمانده است<ref>ر.ک: لسان المیزان، ج ۶، ص ۳۱۹ و سلسله صحیحه، ج ۵، ص ۲۶۰. </ref><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص.</ref>. | ||
===دلالت [[حدیث سفینه]]=== | ===دلالت [[حدیث سفینه]]=== | ||
[[حدیث سفینه]] که در آن [[اهل بیت پیامبر]] اکرم{{صل}} به [[کشتی نوح]] و [[باب حطه]] [[تشبیه]] شده‌اند در موضوع [[امامت]] و [[جانشینی رسول خدا]]{{صل}} بر اموری دلالت دارد از جمله: [[امامت]] و [[افضلیت]] و [[مرجعیت علمی]] [[امامان]] و نیز [[استمرار امامت]] از [[اهل بیت]]{{عم}} برای دسترسی به [[هدایت]] و [[نجات]] [[هلاکت]]<ref>ر.ک: نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الانوار الأنوار، ج ۴، ص۲۰۵.</ref>. در اینجا به [[دلالت حدیث]] بر [[عصمت اهل بیت]]{{عم}} می‌پردازیم: | [[حدیث سفینه]] که در آن [[اهل بیت پیامبر]] اکرم{{صل}} به [[کشتی نوح]] و [[باب حطه]] [[تشبیه]] شده‌اند در موضوع [[امامت]] و [[جانشینی رسول خدا]]{{صل}} بر اموری دلالت دارد از جمله: [[امامت]] و [[افضلیت]] و [[مرجعیت علمی]] [[امامان]] و نیز [[استمرار امامت]] از [[اهل بیت]]{{عم}} برای دسترسی به [[هدایت]] و [[نجات]] [[هلاکت]]<ref>ر.ک: نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الانوار الأنوار، ج ۴، ص۲۰۵.</ref>. در اینجا به [[دلالت حدیث]] بر [[عصمت اهل بیت]]{{عم}} می‌پردازیم: | ||
# '''دلالت بر [[عصمت اهل بیت]]:''' [[پیامبر اکرم]]{{صل}} برای [[هدایت]] و [[راهنمایی]] [[امت]] برای بعد از خود راه [[نجات]] را در قالب مثال به آنان ارائه فرموده‌اند تا به صورت ملموس و روشن بدون هیچ ابهامی بتوانند راه را از [[بیراهه]] تشخیص دهند و در واقع بر آنان [[حجت]] تمام شود؛ زیرا یکی از روش‌های مفید و مؤثر در [[تعلیم و تربیت]]، استفاده از "مثال" است. برای تفهیم مطلبی که از ذهن مخاطب دور است، از مطالبی استفاده می‌شود که ذهن او انس بیشتری با آنها دارد. به تعبیر دیگر"مثل" به معنای توصیف مقصود است به چیزی که آن را مجسم ساخته و ذهن شنونده را به آن نزدیک گرداند. وضع [[مسلمانان]] بعد از [[پیامبر]]{{صل}} مانند [[قوم نوح]] می‌شود که [[طوفان]] بلاهای سهمگین آنان را هلاک خواهد کرد و تنها راه [[نجات]] [[تمسک]] به [[هدایت]] [[اهل بیت]] است. [[تشبیه]] [[اهل بیت]]{{عم}} به [[کشتی نوح]] که [[سوار شدن]] بر آن تنها راه [[نجات]] و تخلف از آن مایه [[هلاکت]] و نابودی است تعبیر دیگری از [[مرجعیت علمی]] و [[عصمت اهل بیت]]{{عم}} است اگر [[اهل بیت]]{{عم}} [[معصوم]] نباشند امر [[هدایت]] دچار خلل شده و [[تشبیه]] آنان به [[کشتی نوح]] معنای خود را از دست می‌دهد. [[عصمت اهل بیت]]{{عم}} در برخی از [[روایات]] همین | # '''دلالت بر [[عصمت اهل بیت]]:''' [[پیامبر اکرم]]{{صل}} برای [[هدایت]] و [[راهنمایی]] [[امت]] برای بعد از خود راه [[نجات]] را در قالب مثال به آنان ارائه فرموده‌اند تا به صورت ملموس و روشن بدون هیچ ابهامی بتوانند راه را از [[بیراهه]] تشخیص دهند و در واقع بر آنان [[حجت]] تمام شود؛ زیرا یکی از روش‌های مفید و مؤثر در [[تعلیم و تربیت]]، استفاده از "مثال" است. برای تفهیم مطلبی که از [[ذهن]] مخاطب دور است، از مطالبی استفاده می‌شود که [[ذهن]] او [[انس]] بیشتری با آنها دارد. به تعبیر دیگر"مثل" به معنای توصیف مقصود است به چیزی که آن را مجسم ساخته و [[ذهن]] شنونده را به آن نزدیک گرداند. وضع [[مسلمانان]] بعد از [[پیامبر]]{{صل}} مانند [[قوم نوح]] می‌شود که [[طوفان]] بلاهای سهمگین آنان را هلاک خواهد کرد و تنها راه [[نجات]] [[تمسک]] به [[هدایت]] [[اهل بیت]] است. [[تشبیه]] [[اهل بیت]]{{عم}} به [[کشتی نوح]] که [[سوار شدن]] بر آن تنها راه [[نجات]] و [[تخلف]] از آن مایه [[هلاکت]] و نابودی است تعبیر دیگری از [[مرجعیت علمی]] و [[عصمت اهل بیت]]{{عم}} است اگر [[اهل بیت]]{{عم}} [[معصوم]] نباشند امر [[هدایت]] دچار خلل شده و [[تشبیه]] آنان به [[کشتی نوح]] معنای خود را از دست می‌دهد. [[عصمت اهل بیت]]{{عم}} در برخی از [[روایات]] همین باب بیان شده است مانند این [[نقل]] که [[پیامبر]]{{صل}} بعد از سفارش نسبت به [[قرآن و عترت]] بعد از [[تشبیه]] [[اهل بیت]] خود به [[کشتی نوح]] و [[باب حطه]] در [[بنی اسرائیل]] و بیان اینکه آنان [[امان]] [[امت]] هستند فرمودند: {{متن حدیث|الا و ان الله عصمهم من الضلاله و طهرهم من الفواحش و اصطفاهم علی العالمین الا و ان الله اوجب محبتهم و امر بمودتهم الا و انهم الشهداء علی العباد فی الدنیا و یوم العباد الا و انهم اهل الولایه الدالّون علی طرق الهدایه}}<ref>نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الانوار، ج۴، ص۲۱۰.</ref>. | ||
# '''[[تشبیه]] به [[باب حطه]]:''' در [[قرآن کریم]] در دو مورد سخن از [[باب حطه]] [[بنی اسرائیل]] به میان آمده است: {{متن قرآن|وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و با فروتنی از دروازه وارد شوید و بگویید: از لغزش ما بگذر! تا از لغزش‌های شما درگذریم، و به زودی (پاداش) نکوکاران را می‌افزاییم» سوره بقره، آیه ۵۸.</ref>. {{متن قرآن|وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که به ایشان گفته شد: در این شهر (بیت المقدس) جای گیرید و از هر جای آن خواستید بخورید و بگویید: "از لغزش ما بگذر!" و از این دروازه، سجده‌کنان (به شهر) در آیید تا گناهانتان را بیامرزیم، به زودی بر (پاداش) نیکوکاران می‌افزاییم» سوره اعراف، آیه ۱۶۱.</ref><ref>حطه بر وزن فعله از حط الشیء یحط به معنای فرو ریختن است و در اینجا معنی آن این است که: خدایا از تو تقاضای ریزش گناهان خود را داریم. خداوند به آنها دستور داد که برای توبه از گناهانشان این جمله را از صمیم قلب بر زبان جاری سازند، و به آنها وعده داد که در صورت عمل به این دستور از خطاهای آنها صرف نظر خواهد شد و شاید به همین مناسبت یکی از درهای بیت المقدس را "باب الحطه" نام‌گذاری کرده‌اند. تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۲۶۸.</ref>. [[تشبیه]] [[اهل بیت]]{{عم}} به [[باب حطه]] [[بنی اسرائیل]] به این جهت است که آنان نیز مانند [[باب حطه]] راه و سبب [[بخشش]] و [[مغفرت الهی]] و وسیله [[نجات]] [[امت]] از [[گمراهی]] هستند. بنابر این [[اهل بیت]]{{عم}} که راه [[نجات]] و سبب [[پاکی]] و [[طهارت]] از آلودگی‌ها هستند، خود باید دارای [[طهارت]] و [[مصونیت]] از خطاها و لغزش‌ها باشند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ دَانَ بِدِينِي وَ سَلَكَ مِنْهَاجِي وَ اتَّبَعَ سُنَّتِي فَلْيَدِنْ بِتَفْضِيلِ الْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي عَلَى جَمِيعِ أُمَّتِي فَإِنَّ مَثَلَهُمْ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ}}<ref>الأمالی (للصدوق)، ص۷۴. هرکه دین را دارد و راه مرا می‌رود و پیرو قانون من است باید معتقد به تفضیل ائمه خاندان من باشد بر همه امتم زیرا مثل آنها در این امت مثل باب حطه است در بنی اسرائیل.</ref>. همان‌گونه که از [[امیر المؤمنین]]{{ع}} [[نقل]] شده: {{متن حدیث|فَهَؤُلَاءِ بَنُو إِسْرَائِيلَ نُصِبَ لَهُمْ بَابُ حِطَّةٍ وَ أَنْتُمْ يَا مَعْشَرَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ نُصِبَ لَكُمْ بَابُ حِطَّةِ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ{{صل}}، وَ أُمِرْتُمْ بِاتِّبَاعِ هُدَاهُمُ وَ لُزُومِ طَرِيقَتِهِمْ، لِيَغْفِرَ لَكُمْ بِذَلِكَ خَطَايَاكُمْ وَ ذُنُوبَكُمْ، وَ لِيَزْدَادَ الْمُحْسِنُونَ مِنْكُمْ، وَ بَابُ حِطَّتِكُمْ أَفْضَلُ مِنْ بَابِ حِطَّتِهِمْ، لِأَنَّ ذَلِكَ كَانَ بَابَ خَشَبٍ، وَ نَحْنُ النَّاطِقُونَ الصَّادِقُونَ الْمُرْتَضَوْنَ الْهَادُونَ الْفَاضِلُونَ، كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: إِنَّ النُّجُومَ فِي السَّمَاءِ أَمَانٌ مِنَ الْغَرَقِ، وَ إِنَّ أَهْلَ بَيْتِي أَمَانٌ لِأُمَّتِي مِنَ الضَّلَالَةِ فِي أَدْيَانِهِمْ، لَا يَهْلِكُونَ فِيهَا مَا دَامَ فِيهِمْ مَنْ يَتَّبِعُونَ هَدْيَهُ وَ سُنَّتَهُ}}<ref>التفسیر المنسوب إلی الإمام الحسن بن علی العسکری{{ع}}، ص۵۴۶ و البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۱۰.</ref>. | # '''[[تشبیه]] به [[باب حطه]]:''' در [[قرآن کریم]] در دو مورد سخن از [[باب حطه]] [[بنی اسرائیل]] به میان آمده است: {{متن قرآن|وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و با فروتنی از دروازه وارد شوید و بگویید: از لغزش ما بگذر! تا از لغزش‌های شما درگذریم، و به زودی (پاداش) نکوکاران را می‌افزاییم» سوره بقره، آیه ۵۸.</ref>. {{متن قرآن|وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که به ایشان گفته شد: در این شهر (بیت المقدس) جای گیرید و از هر جای آن خواستید بخورید و بگویید: "از لغزش ما بگذر!" و از این دروازه، سجده‌کنان (به شهر) در آیید تا گناهانتان را بیامرزیم، به زودی بر (پاداش) نیکوکاران می‌افزاییم» سوره اعراف، آیه ۱۶۱.</ref><ref>حطه بر وزن فعله از حط الشیء یحط به معنای فرو ریختن است و در اینجا معنی آن این است که: خدایا از تو تقاضای ریزش گناهان خود را داریم. خداوند به آنها دستور داد که برای توبه از گناهانشان این جمله را از صمیم قلب بر زبان جاری سازند، و به آنها وعده داد که در صورت عمل به این دستور از خطاهای آنها صرف نظر خواهد شد و شاید به همین مناسبت یکی از درهای بیت المقدس را "باب الحطه" نام‌گذاری کرده‌اند. تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۲۶۸.</ref>. [[تشبیه]] [[اهل بیت]]{{عم}} به [[باب حطه]] [[بنی اسرائیل]] به این جهت است که آنان نیز مانند [[باب حطه]] راه و سبب [[بخشش]] و [[مغفرت الهی]] و [[وسیله]] [[نجات]] [[امت]] از [[گمراهی]] هستند. بنابر این [[اهل بیت]]{{عم}} که راه [[نجات]] و سبب [[پاکی]] و [[طهارت]] از آلودگی‌ها هستند، خود باید دارای [[طهارت]] و [[مصونیت]] از خطاها و [[لغزش‌ها]] باشند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ دَانَ بِدِينِي وَ سَلَكَ مِنْهَاجِي وَ اتَّبَعَ سُنَّتِي فَلْيَدِنْ بِتَفْضِيلِ الْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي عَلَى جَمِيعِ أُمَّتِي فَإِنَّ مَثَلَهُمْ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ}}<ref>الأمالی (للصدوق)، ص۷۴. هرکه دین را دارد و راه مرا می‌رود و پیرو قانون من است باید معتقد به تفضیل ائمه خاندان من باشد بر همه امتم زیرا مثل آنها در این امت مثل باب حطه است در بنی اسرائیل.</ref>. همان‌گونه که از [[امیر المؤمنین]]{{ع}} [[نقل]] شده: {{متن حدیث|فَهَؤُلَاءِ بَنُو إِسْرَائِيلَ نُصِبَ لَهُمْ بَابُ حِطَّةٍ وَ أَنْتُمْ يَا مَعْشَرَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ نُصِبَ لَكُمْ بَابُ حِطَّةِ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ{{صل}}، وَ أُمِرْتُمْ بِاتِّبَاعِ هُدَاهُمُ وَ لُزُومِ طَرِيقَتِهِمْ، لِيَغْفِرَ لَكُمْ بِذَلِكَ خَطَايَاكُمْ وَ ذُنُوبَكُمْ، وَ لِيَزْدَادَ الْمُحْسِنُونَ مِنْكُمْ، وَ بَابُ حِطَّتِكُمْ أَفْضَلُ مِنْ بَابِ حِطَّتِهِمْ، لِأَنَّ ذَلِكَ كَانَ بَابَ خَشَبٍ، وَ نَحْنُ النَّاطِقُونَ الصَّادِقُونَ الْمُرْتَضَوْنَ الْهَادُونَ الْفَاضِلُونَ، كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: إِنَّ النُّجُومَ فِي السَّمَاءِ أَمَانٌ مِنَ الْغَرَقِ، وَ إِنَّ أَهْلَ بَيْتِي أَمَانٌ لِأُمَّتِي مِنَ الضَّلَالَةِ فِي أَدْيَانِهِمْ، لَا يَهْلِكُونَ فِيهَا مَا دَامَ فِيهِمْ مَنْ يَتَّبِعُونَ هَدْيَهُ وَ سُنَّتَهُ}}<ref>التفسیر المنسوب إلی الإمام الحسن بن علی العسکری{{ع}}، ص۵۴۶ و البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۱۰.</ref>. | ||
# '''مراد از [[اهل بیت]]'''{{ع}}: در مباحث دیگر مراد از [[اهل بیت]] در [[فرهنگ]] [[قرآنی]] و سخنان [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را | # '''مراد از [[اهل بیت]]'''{{ع}}: در مباحث دیگر مراد از [[اهل بیت]] در [[فرهنگ]] [[قرآنی]] و سخنان [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را بیان کردیم<ref>ر.ک: درس ۱۱.</ref> علاوه بر آن در برخی از همین روایاتی که [[پیامبر]]{{صل}} آنان را به [[کشتی نوح]] [[تشبیه]] کرده، [[امر]] به [[تمسک]] به [[ثقلین]] هم آمده است و به [[امامان دوازده‌گانه]] اشاره شده است و در برخی از آنان به وضوح مصادیق [[اهل بیت]] نیز بیان شده است. [[ابن عباس]] از [[عثمان بن عفان]] [[نقل]] می‌کند که از [[رسول خدا]]{{صل}} شنید که فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ مَثَلَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ فِي هَذِهِ الْاُمَّةِ كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ، مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَرَكَهَا غَرِقَ}}<ref>منتخب الدین، علی بن عبیدالله بن بابویه الرازی، الاربعون حدیثا (ص۲۱ الحدیث الثالث).</ref>. [[ابوسعید خدری]] می‌گوید: [[رسول خدا]]{{صل}} بعد از [[نماز]] روی [[مبارک]] خود را به سوی ما کرد و ما را مخاطب قرار داده و فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ مَثَلَ أَهْلِ بَيْتِي فِيكُمْ مَثَلُ سَفِينَةِ نُوحٍ وَ بَابُ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ فَتَمَسَّكُوا بِأَهْلِ بَيْتِي بَعْدِي وَ الْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ مِنْ ذُرِّيَّتِي فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا أَبَداً فَقِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ كَمِ الْأَئِمَّةُ بَعْدَكَ فَقَالَ اثْنَا عَشَرَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي أَوْ قَالَ مِنْ عِتْرَتِي}}<ref>عبقات الانوار، ص ۲۴۶، ج ۲، ج ۱۲. ونیز ر.ک: تشیید المراجعات و تفنید المکابرات، ج۱، ص ۱۳۴.</ref>. | ||
# '''[[لزوم]] [[محبت]] نه [[تمسک]]:''' برخی از نویسندگان [[اهل سنت]] مانند فخررازی و دهلوی مدلول [[حدیث سفینه]] را [[محبت]] به [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} دانسته و گفته‌اند دلالتی بر [[لزوم]] [[تبعیت]] و [[پیروی | # '''[[لزوم]] [[محبت]] نه [[تمسک]]:''' برخی از نویسندگان [[اهل سنت]] مانند فخررازی و [[دهلوی]] مدلول [[حدیث سفینه]] را [[محبت]] به [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} دانسته و گفته‌اند دلالتی بر [[لزوم]] [[تبعیت]] و [[پیروی از اهل بیت]] ندارد<ref>ر.ک: التفسیر الکبیر، ج ۲۷، ص ۱۶۷.</ref>. پاسخ: الفاظ [[حدیث]] به وضوح دلالت بر [[تمسک]] و [[پیروی]] دارد هر چند به [[التزام]] بر [[محبت]] نیز دلالت دارد زیرا رکوب [[سفینه]] بیان دیگری از [[اطاعت]] و [[تبعیت]] و [[همراهی]] کامل در تمام مراحل است. این نکته نیز قابل توجه است که [[محبت]] به معنای صحیح آن به ویژه در این [[حدیث]] - که [[نجات]] و [[رستگاری]] در گرو [[همراهی]] است- از [[اطاعت]] و [[پیروی]] و [[تبعیت]] کامل قابل تفکیک نیست<ref>ر.ک: نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار، ج ۴، ص ۲۱۷.</ref><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص.</ref>. | ||
===استناد به [[حدیث سفینه]]=== | ===استناد به [[حدیث سفینه]]=== | ||
در کلمات [[اهل بیت]]{{عم}} و [[اصحاب]] و دوستداران آنان به [[حدیث سفینه]] [[تمسک]] و استناد شده است که به یک مورد بسنده می‌شود: | در کلمات [[اهل بیت]]{{عم}} و [[اصحاب]] و [[دوستداران]] آنان به [[حدیث سفینه]] [[تمسک]] و استناد شده است که به یک مورد بسنده می‌شود: | ||
استناد [[ابوذر غفاری]]: بنابر [[گواهی]] منابع مورد قبول [[فریقین]] در بین [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} [[ابوذر غفاری]] از افرادی است که بیش از دیگران اهتمام فراوانی بر اعلام و [[ابلاغ]] این [[حدیث]] از خود نشان داده است. اهمیت [[ابلاغ]] و اعلام [[ابوذر]] با توجه به [[شهادت]] [[پیامبر]]{{صل}} بر [[راستگویی]] او دو چندان می‌شود زیرا آن [[حضرت]]{{صل}} درباره‌اش فرمود: {{متن حدیث|مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَى ذِي لَهْجَةٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِي ذَرٍّ}}<ref>معانی الأخبار، ص۱۷۸ {{متن حدیث|باب معنب قول النّبی{{صل}} مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَى ذِي لَهْجَةٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِي ذَرٍّ}} المستدرک علی الصحیحین، ج ۴ ص۴۸۰: هذا حدیث صحیح علی شرط الشیخین ولم یخرجاه.</ref>. در اینجا یکی از مواردی که [[ابوذر]] به [[حدیث سفینه]] استناد جسته را اشاره می‌کنیم: [[سلیم بن قیس هلالی]] و حبش ابن معمر، [[روایت]] کنند که روزی ما هر دو در اثناء طرف [[خانه]] [[کعبه]] [[ابوذر]] را در موسم اجتماع [[مردم]] برای [[طواف]] [[حرم]] دیدیم که حلقه در [[خانه]] [[کعبه]] را گرفته می‌گفت: که ای [[مردم]] هرکه مرا می‌شناسد که می‌شناسد و آنکه مرا نمی‌شناسد، بداند [[طواف]] که من جندب و من ابوذرم، ایها | استناد [[ابوذر غفاری]]: بنابر [[گواهی]] منابع مورد قبول [[فریقین]] در بین [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} [[ابوذر غفاری]] از افرادی است که بیش از دیگران اهتمام فراوانی بر اعلام و [[ابلاغ]] این [[حدیث]] از خود نشان داده است. اهمیت [[ابلاغ]] و اعلام [[ابوذر]] با توجه به [[شهادت]] [[پیامبر]]{{صل}} بر [[راستگویی]] او دو چندان می‌شود زیرا آن [[حضرت]]{{صل}} درباره‌اش فرمود: {{متن حدیث|مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَى ذِي لَهْجَةٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِي ذَرٍّ}}<ref>معانی الأخبار، ص۱۷۸ {{متن حدیث|باب معنب قول النّبی{{صل}} مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَى ذِي لَهْجَةٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِي ذَرٍّ}} المستدرک علی الصحیحین، ج ۴ ص۴۸۰: هذا حدیث صحیح علی شرط الشیخین ولم یخرجاه.</ref>. در اینجا یکی از مواردی که [[ابوذر]] به [[حدیث سفینه]] استناد جسته را اشاره می‌کنیم: [[سلیم بن قیس هلالی]] و حبش ابن معمر، [[روایت]] کنند که روزی ما هر دو در اثناء طرف [[خانه]] [[کعبه]] [[ابوذر]] را در موسم [[اجتماع]] [[مردم]] برای [[طواف]] [[حرم]] دیدیم که حلقه در [[خانه]] [[کعبه]] را گرفته می‌گفت: که ای [[مردم]] هرکه مرا می‌شناسد که می‌شناسد و آنکه مرا نمی‌شناسد، بداند [[طواف]] که من جندب و من ابوذرم، ایها [[الناس]]، من از [[پیغمبر]] شما شنیدم می‌فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ مَثَلَ أَهْلِ بَيْتِي فِي أُمَّتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ فِي قَوْمِهِ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَرَکَهَا غَرِقَ َ وَ مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ}}<ref>الإحتجاج علی أهل اللجاج، ج۱، ص۱۵۶ و مسند احمد، ج ۲، ص ۱۶۳ و المستدرک، ج ۳، ص ۳۴۳.</ref><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص.</ref>. | ||
===سایر [[نصوص عصمت امیر المؤمنین]]{{ع}}=== | ===سایر [[نصوص عصمت امیر المؤمنین]]{{ع}}=== | ||
برای اثبات [[عصمت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و سایر [[امامان]]{{عم}} علاوه بر آن چه [[گذشت]] [[نصوص]] معتبر دیگری مانند [[حدیث]] [[ | برای [[اثبات]] [[عصمت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و سایر [[امامان]]{{عم}} علاوه بر آن چه [[گذشت]] [[نصوص]] معتبر دیگری مانند [[حدیث امان]] هست که [[ابوسعید]] الخُدرِیّ می‌گوید: {{متن حدیث|سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} يَقُولُ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ كَمَا أَنَ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَالْأَئِمَّةُ بَعْدَكَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِكَ قَالَ نَعَمْ الْأَئِمَّةُ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ أُمَنَاءُ مَعْصُومُونَ وَ مِنَّا مَهْدِيُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ أَلَا إِنَّهُمْ أَهْلُ بَيْتِي وَ عِتْرَتِي مِنْ لَحْمِي وَ دَمِي مَا بَالُ أَقْوَامٍ يُؤْذُونَنِي فِيهِمْ لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِي}}<ref>کفایة الأثر فی النص علی الأمة الإثنی عشر، ص۲۹، احادیث امان با الفاظ گوناگون در منابع معتبر آمده رک کتاب امان الامه من الضلال والاختلاف.</ref>. | ||
[[نصوص]] معتبری هم در خصوص [[امیر المؤمنین]]{{ع}} وارد شده که بر [[عصمت]] دلالت دارد مانند [[روایات]] [[همراهی]] [[علی]]{{ع}} با [[حق]] و جدا نشدن آن دو از یکدیگر و همچنین [[همراهی]] آن [[حضرت]] با [[قرآن]]. و [[همراهی]] با [[علی]]{{ع}} [[همراهی]] با [[حق]] است [[ابو ایوب انصاری]] می‌گوید: {{متن حدیث|سَمِعْتُ النَّبِيَّ{{صل}} يَقُولُ لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ تَقْتُلُكَ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ وَ أَنْتَ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَكَ يَا عَمَّارُ إِذَا رَأَيْتَ عَلِيّاً سَلَكَ وَادِياً وَ سَلَكَ النَّاسُ وَادِياً غَيْرَهُ فَاسْلُكْ مَعَ عَلِيٍّ وَ دَعِ النَّاسَ فَإِنَّهُ لَنْ يَدُلَّكَ عَلَى رَدًى وَ لَنْ يُخْرِجَكَ مِنْ هُدًى}}<ref>کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین{{ع}}، ص ۲۳۴.</ref> | [[نصوص]] معتبری هم در خصوص [[امیر المؤمنین]]{{ع}} وارد شده که بر [[عصمت]] دلالت دارد مانند [[روایات]] [[همراهی]] [[علی]]{{ع}} با [[حق]] و جدا نشدن آن دو از یکدیگر و همچنین [[همراهی]] آن [[حضرت]] با [[قرآن]]. و [[همراهی]] با [[علی]]{{ع}} [[همراهی]] با [[حق]] است [[ابو ایوب انصاری]] می‌گوید: {{متن حدیث|سَمِعْتُ النَّبِيَّ{{صل}} يَقُولُ لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ تَقْتُلُكَ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ وَ أَنْتَ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَكَ يَا عَمَّارُ إِذَا رَأَيْتَ عَلِيّاً سَلَكَ وَادِياً وَ سَلَكَ النَّاسُ وَادِياً غَيْرَهُ فَاسْلُكْ مَعَ عَلِيٍّ وَ دَعِ النَّاسَ فَإِنَّهُ لَنْ يَدُلَّكَ عَلَى رَدًى وَ لَنْ يُخْرِجَكَ مِنْ هُدًى}}<ref>کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین{{ع}}، ص ۲۳۴.</ref> | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
{{ | {{امامت‌شناسی}} | ||
{{فضائل اهل بیت}} | {{فضائل اهل بیت}} | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۲۸
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث سفینه نوح (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
یکی از احادیث متواتر و مشهوری که مشاهیر اهل سنت از رسول اکرم(ص) نقل کرده‌اند، حدیث "سفینه نوح" است که شایستگی خاندان پیامبر(ص) را جهت پیشوایی مسلمانان بیان می‌کند بلکه بر لزوم رهبری آنان اشعار دارد. ابوذر غفاری نقل می‌کند که پیامبر(ص) فرمود: "مثل اهل بیت من میان شما همانند کشتی نوح است، هر کس بر آن نشست نجات یافت و آن کسی که از آن روی گردانید، غرق شد"[۱]. از این تشبیه بر می‌آید که هر کس در وظیفه مکتبی مسئولیّت‌های دینی و خط‌مشی زندگی، از اهل بیت الهام بگیرد و در عمل به اطاعت از فرامین آنها ملتزم گردد، از عذاب رهایی خواهد داشت و آنکه نافرمانی کند و از خاندان پیامبر(ص) فاصله بگیرد، در غرقاب حوادث غرق خواهد شد. از این حدیث و احادیث مشابه می‌توان عصمت اهل بیت را نیز فهمید.[۲].
سفینه نوح و اهل بیت(ع)
- حدیث سفینۀ نوح حدیث مشهوری از پیامبر(ص) است که نقش خاندانش را در هدایت مردم مانند کشتی حضرت نوح(ع) بیان میفرماید[۳]. پیامبر خدا(ص) به روزها و روزگاری می‌اندیشد که مشعل فروزان حیاتش خاموش می‌شود، اما امت باید راه را ادامۀ دهند. در سخنی که به "حدیث سفینه" معروف است، میفرماید: «مَثَلُ أَهلِ بَیتِی فیکم مَثلُ سَفِینَةِ نُوحٍ»؛ مَن رَکبَها نَجَا، وَمَن تَخَلفَ عَنها هَلَک؛ مَثَل اهل بیتم در میان شما، همچون کشتی نوح است هر کس به آن در آید، نجات یابد و هر کس از آن بازماند، هلاک گردد»[۴]. پس امت باید هشیار و بیدار باشد که تنها راه نجات، در آمدن به "سفینه" اهل بیت(ع) است و چنگ زدن به آموزه‌های آنان[۵].
سفینه نوح عامل نجات در هر زمانی
- مراد از "سفینة نوح" همان کشتی مشهور حضرت نوح(ع) است[۶]. قرآن کریم فرموده است در زمان نوح(ع) طوفانی عظیم به پا شد و جهان را آب فرا گرفت و تنها کسانی جان به در بردند که به او ایمان آوردند و در کشتی نشستند[۷]. در طوفان نوح، هرکس از مؤمنان و نیز از حیوانات که سوار کشتی نوح شدند از آن طوفان عالمگیر که عذاب الهی بود نجات یافتند و هرکس که از آن جدا ماند حتّی پسر نوح غرق شد. کشتی نوح، سمبل نجات از گرداب‌ها و ایمنی در تلاطم طوفان‌هاست و گویا پیامبر از ورای حوادث، امواج مهلک و طوفان‌های سهمگین را می‌دید که امت اسلامی را دستخوش امواج و گرداب‌ها خواهد ساخت و بسیاری دچار این موج‌ها شده، غرق و گمراه خواهند گشت. بنابراین اهل بیت خویش را به عنوان کشتی نجات‌بخشی معرفی کرد تا امّت با تمسّک به ولایت و امامت آنان، تباه و گمراه نشوند[۸]. اینکه پیامبر(ص) نجات پناهندگان به اهل بیت(ع) را قطعی دانسته است، نشان از عصمت آنان دارد[۹]. این حدیث از بزرگترین منقبت‌های اهل بیت به شمار می‌رود که در کتب حدیث آمده است[۱۰].[۱۱]
نشان دادن راه صحیح توسط حدیث
- روایت از یک‌سو گمراه بودن خطوط و افکار و راه‌های غیر اهل بیت را می‌رساند و از سویی دیگر راه درست و منتهی به ساحل امن و ایمان را؛ پس واجب است از این خاندان اطاعت شود و رهبری آنان پذیرفته گردد تا امت به سعادت برسد. مضمون حدیث در احادیث پیامبر و أئمه معصومین با عبارت‌های مختلف غیر از واژۀ سفینه با "فلک" هم که به همان معنی است ذکر شده است و از همۀ آنها معنای وجوب اطاعت از امامان معصوم(ع) و رها ساختن آنها موجب گمراهی و تباهی برمی‌آید. مثل فرمایش امام سجاد(ع) که فرمود: «ما کشتی‌های جاری در دریاهای طوفانی و امواج شدیدیم، هرکس بر این کشتی‌ها سوار شود آسوده گردد و هرکه آنها را ترک کند غرق می‌شود»[۱۲] و حدیث معروف «إِنَّ الْحُسَیْنَ مِصْبَاحُ الْهُدَی وَ سَفِینَةِ النَّجَاةِ» که به نجات‌بخش بودن کشتی حسینی در امواج حوادث و فتنه‌ها اشاره کرده است.
سند حدیث سفینه
- این حدیث را همه علمای اسلام پذیرفته‌اند و محدثین ثقه با اسناد و طرق معتبر آن را روایت کرده‌اند[۱۳]. شیعیان این حدیث را کنار احادیث غدیر، ثقلین، منزلت و مانند آن جای می‌دهند و از اخبار متواتر و قطعی می‌شمارند. بنابر اعتقاد شیعه، حدیث سفینه، گواهی می‌دهد پیامبر(ص) جانشینان خود را معرفی و تعیین کرده است[۱۴]. پیامبر(ص) در این حدیث از شمار امامان(ع) سخن نگفته است؛ ولی در احادیثی دیگر، شمار آنان را دوازده نفر دانسته است[۱۵].
حدیث سفینه در معارف و عقاید ۵
درباره نصوص عصمت امیر المؤمنین علی(ع)، دلالت آیه تطهیر و حدیث متواتر ثقلین را از نظر سند و دلالت مورد دقت قرار دادیم. در اینجا عصمت آن حضرت با استناد به حدیث مشهور سفینه که مورد قبول فریقین است تبیین و به برخی از نصوص مختص به امیر المؤمنین علی(ع) نیز اشاره می‌شود.
حدیث مشهور سفینه در منابع اصیل و قابل اعتنا نزد شیعه و سنی به وفور نقل شده است با توجه به اشتراک نقل‌ها و یا قرابت الفاظ روایات در منابع فریقین، تنها به یک روایت از منابع عامه بسنده می‌شود: احمد بن حنبل (م ۲۴۱) در کتاب فضائل الصحابه به سند خود از حَنَشٍ الْكِنَانِيِّ روایت می‌کند: «سَمِعْتُ أَبَا ذَرٍّ یَقُولُ - وَ هُوَ آخِذٌ بِبَابِ الْكَعْبَةِ-: مَنْ عَرَفَنِي فَأَنَا مَنْ قَدْ عَرَفَنِي وَ مَنْ أَنْکَرَنِي فَأَنَا أَبُو ذَرٍّ سَمِعْتُ النَّبِيَّ(ص) يَقُولُ: أَلَا إِنَّ مَثَلَ أَهْلِ بَيْتِي فِیکُمْ مَثَلُ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا هَلَكَ»[۱۶]. از ابوذر شنیدم- در حالی که در کعبه را گرفته بود- می‌گفت: هرکس مرا می‌شناسد من همانم که می‌شناسد و آنکه مرا نمی‌شناسد من ابوذرم از پیامبر(ص) را شنیدم که می‌گفت: آگاه باشید مثل اهل بیت من در بین شما همانند کشتی نوح است هرکه سوار شود نجات می‌یابد و آنکه تخلف کند هلاک می‌شود[۱۷].
اعتبار حدیث سفینه
حدیث سفینه نزد شیعه و سنی از جهت اعتبار جایگاه والایی دارد و آن را جمع زیادی از ### 313###(ص) مانند امیر المؤمنین(ع)، ابوذر غفاری، ابوسعید خدری، عبد الله العباس، أبو الطفیل عامر بن واثله، أنس بن مالک، عبد الله بن الزبیر و سلمة بن الأکوع از آن حضرت(ص) نقل کرده‌اند. از تابعان نیز شخصیت‌هایی مانند امام زین العابدین(ع)، سعید بن جبیر، عطیه کوفی، سعید بن مسیّب، عامر بن عبد الله از راویان این حدیث هستند[۱۸].
وجود این حدیث با الفاظ متقارب در بسیاری از منابع اصیل و قابل اعتنا نزد عالمان سنی و تصریح به صحت و تقویت سند آن به وسیله ائمه جرح و تعدیل و حدیث شناسان مانند حاکم نیشابوری و ابن حجر مکی و سیوطی، هرگونه تردیدی را نسبت به اعتبار و صحت آن بر طرف می‌سازد. دانشمند بزرگ میر سید حامد حسین در کتاب "عبقات الأنوار فی إمامه الأئمه الأطهار" اسامی بیش از هشتاد نفر از عالمان سنی را همراه با منابع آورده است.[۱۹] شبهه در اعتبار: ابن تیمیه در منهاج السنه برای اشکال به استناد علامه حلی به حدیث سفینه در "منهاح الکرامه فی معرفة الامامه" درباره حدیث سفینه می‌گوید: سند صحیحی ندارد و در هیچ یک از کتاب‌های قابل اعتماد ذکری از آن نشده است[۲۰].
پاسخ: از آنچه تحت عنوان اعتبار حدیث گفته شد بی‌اساس بودن سخن ابن تیمیه روشن می‌شود. در همین زمینه برای رد ادعای او مرحوم میرحامد حسین به تفصیل منابع حدیث را از کتاب‌های معتبر اهل سنت بیان کرده است[۲۱]. علاوه بر این که بی‌اعتباری ارزیابی‌ها و قضاوت‌های ابن تیمیه به ویژه درباره احادیث فضائل امیر المؤمنین و فرزندان پاک او حتی از دید پیروان او مانند ابن حجر عسقلانی والبانی مخفی نمانده است[۲۲][۲۳].
دلالت حدیث سفینه
حدیث سفینه که در آن اهل بیت پیامبر اکرم(ص) به کشتی نوح و باب حطه تشبیه شده‌اند در موضوع امامت و جانشینی رسول خدا(ص) بر اموری دلالت دارد از جمله: امامت و افضلیت و مرجعیت علمی امامان و نیز استمرار امامت از اهل بیت(ع) برای دسترسی به هدایت و نجات هلاکت[۲۴]. در اینجا به دلالت حدیث بر عصمت اهل بیت(ع) می‌پردازیم:
- دلالت بر عصمت اهل بیت: پیامبر اکرم(ص) برای هدایت و راهنمایی امت برای بعد از خود راه نجات را در قالب مثال به آنان ارائه فرموده‌اند تا به صورت ملموس و روشن بدون هیچ ابهامی بتوانند راه را از بیراهه تشخیص دهند و در واقع بر آنان حجت تمام شود؛ زیرا یکی از روش‌های مفید و مؤثر در تعلیم و تربیت، استفاده از "مثال" است. برای تفهیم مطلبی که از ذهن مخاطب دور است، از مطالبی استفاده می‌شود که ذهن او انس بیشتری با آنها دارد. به تعبیر دیگر"مثل" به معنای توصیف مقصود است به چیزی که آن را مجسم ساخته و ذهن شنونده را به آن نزدیک گرداند. وضع مسلمانان بعد از پیامبر(ص) مانند قوم نوح می‌شود که طوفان بلاهای سهمگین آنان را هلاک خواهد کرد و تنها راه نجات تمسک به هدایت اهل بیت است. تشبیه اهل بیت(ع) به کشتی نوح که سوار شدن بر آن تنها راه نجات و تخلف از آن مایه هلاکت و نابودی است تعبیر دیگری از مرجعیت علمی و عصمت اهل بیت(ع) است اگر اهل بیت(ع) معصوم نباشند امر هدایت دچار خلل شده و تشبیه آنان به کشتی نوح معنای خود را از دست می‌دهد. عصمت اهل بیت(ع) در برخی از روایات همین باب بیان شده است مانند این نقل که پیامبر(ص) بعد از سفارش نسبت به قرآن و عترت بعد از تشبیه اهل بیت خود به کشتی نوح و باب حطه در بنی اسرائیل و بیان اینکه آنان امان امت هستند فرمودند: «الا و ان الله عصمهم من الضلاله و طهرهم من الفواحش و اصطفاهم علی العالمین الا و ان الله اوجب محبتهم و امر بمودتهم الا و انهم الشهداء علی العباد فی الدنیا و یوم العباد الا و انهم اهل الولایه الدالّون علی طرق الهدایه»[۲۵].
- تشبیه به باب حطه: در قرآن کریم در دو مورد سخن از باب حطه بنی اسرائیل به میان آمده است: ﴿وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ﴾[۲۶]. ﴿وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ﴾[۲۷][۲۸]. تشبیه اهل بیت(ع) به باب حطه بنی اسرائیل به این جهت است که آنان نیز مانند باب حطه راه و سبب بخشش و مغفرت الهی و وسیله نجات امت از گمراهی هستند. بنابر این اهل بیت(ع) که راه نجات و سبب پاکی و طهارت از آلودگی‌ها هستند، خود باید دارای طهارت و مصونیت از خطاها و لغزش‌ها باشند. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «مَنْ دَانَ بِدِينِي وَ سَلَكَ مِنْهَاجِي وَ اتَّبَعَ سُنَّتِي فَلْيَدِنْ بِتَفْضِيلِ الْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي عَلَى جَمِيعِ أُمَّتِي فَإِنَّ مَثَلَهُمْ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ»[۲۹]. همان‌گونه که از امیر المؤمنین(ع) نقل شده: «فَهَؤُلَاءِ بَنُو إِسْرَائِيلَ نُصِبَ لَهُمْ بَابُ حِطَّةٍ وَ أَنْتُمْ يَا مَعْشَرَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ نُصِبَ لَكُمْ بَابُ حِطَّةِ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ(ص)، وَ أُمِرْتُمْ بِاتِّبَاعِ هُدَاهُمُ وَ لُزُومِ طَرِيقَتِهِمْ، لِيَغْفِرَ لَكُمْ بِذَلِكَ خَطَايَاكُمْ وَ ذُنُوبَكُمْ، وَ لِيَزْدَادَ الْمُحْسِنُونَ مِنْكُمْ، وَ بَابُ حِطَّتِكُمْ أَفْضَلُ مِنْ بَابِ حِطَّتِهِمْ، لِأَنَّ ذَلِكَ كَانَ بَابَ خَشَبٍ، وَ نَحْنُ النَّاطِقُونَ الصَّادِقُونَ الْمُرْتَضَوْنَ الْهَادُونَ الْفَاضِلُونَ، كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): إِنَّ النُّجُومَ فِي السَّمَاءِ أَمَانٌ مِنَ الْغَرَقِ، وَ إِنَّ أَهْلَ بَيْتِي أَمَانٌ لِأُمَّتِي مِنَ الضَّلَالَةِ فِي أَدْيَانِهِمْ، لَا يَهْلِكُونَ فِيهَا مَا دَامَ فِيهِمْ مَنْ يَتَّبِعُونَ هَدْيَهُ وَ سُنَّتَهُ»[۳۰].
- مراد از اهل بیت(ع): در مباحث دیگر مراد از اهل بیت در فرهنگ قرآنی و سخنان پیامبر اکرم(ص) را بیان کردیم[۳۱] علاوه بر آن در برخی از همین روایاتی که پیامبر(ص) آنان را به کشتی نوح تشبیه کرده، امر به تمسک به ثقلین هم آمده است و به امامان دوازده‌گانه اشاره شده است و در برخی از آنان به وضوح مصادیق اهل بیت نیز بیان شده است. ابن عباس از عثمان بن عفان نقل می‌کند که از رسول خدا(ص) شنید که فرمود: «إِنَّ مَثَلَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ فِي هَذِهِ الْاُمَّةِ كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ، مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَرَكَهَا غَرِقَ»[۳۲]. ابوسعید خدری می‌گوید: رسول خدا(ص) بعد از نماز روی مبارک خود را به سوی ما کرد و ما را مخاطب قرار داده و فرمود: «إِنَّ مَثَلَ أَهْلِ بَيْتِي فِيكُمْ مَثَلُ سَفِينَةِ نُوحٍ وَ بَابُ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ فَتَمَسَّكُوا بِأَهْلِ بَيْتِي بَعْدِي وَ الْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ مِنْ ذُرِّيَّتِي فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا أَبَداً فَقِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ كَمِ الْأَئِمَّةُ بَعْدَكَ فَقَالَ اثْنَا عَشَرَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي أَوْ قَالَ مِنْ عِتْرَتِي»[۳۳].
- لزوم محبت نه تمسک: برخی از نویسندگان اهل سنت مانند فخررازی و دهلوی مدلول حدیث سفینه را محبت به اهل بیت پیامبر(ص) دانسته و گفته‌اند دلالتی بر لزوم تبعیت و پیروی از اهل بیت ندارد[۳۴]. پاسخ: الفاظ حدیث به وضوح دلالت بر تمسک و پیروی دارد هر چند به التزام بر محبت نیز دلالت دارد زیرا رکوب سفینه بیان دیگری از اطاعت و تبعیت و همراهی کامل در تمام مراحل است. این نکته نیز قابل توجه است که محبت به معنای صحیح آن به ویژه در این حدیث - که نجات و رستگاری در گرو همراهی است- از اطاعت و پیروی و تبعیت کامل قابل تفکیک نیست[۳۵][۳۶].
استناد به حدیث سفینه
در کلمات اهل بیت(ع) و اصحاب و دوستداران آنان به حدیث سفینه تمسک و استناد شده است که به یک مورد بسنده می‌شود: استناد ابوذر غفاری: بنابر گواهی منابع مورد قبول فریقین در بین اصحاب رسول خدا(ص) ابوذر غفاری از افرادی است که بیش از دیگران اهتمام فراوانی بر اعلام و ابلاغ این حدیث از خود نشان داده است. اهمیت ابلاغ و اعلام ابوذر با توجه به شهادت پیامبر(ص) بر راستگویی او دو چندان می‌شود زیرا آن حضرت(ص) درباره‌اش فرمود: «مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَى ذِي لَهْجَةٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِي ذَرٍّ»[۳۷]. در اینجا یکی از مواردی که ابوذر به حدیث سفینه استناد جسته را اشاره می‌کنیم: سلیم بن قیس هلالی و حبش ابن معمر، روایت کنند که روزی ما هر دو در اثناء طرف خانه کعبه ابوذر را در موسم اجتماع مردم برای طواف حرم دیدیم که حلقه در خانه کعبه را گرفته می‌گفت: که ای مردم هرکه مرا می‌شناسد که می‌شناسد و آنکه مرا نمی‌شناسد، بداند طواف که من جندب و من ابوذرم، ایها الناس، من از پیغمبر شما شنیدم می‌فرمود: «إِنَّ مَثَلَ أَهْلِ بَيْتِي فِي أُمَّتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ فِي قَوْمِهِ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَرَکَهَا غَرِقَ َ وَ مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ»[۳۸][۳۹].
سایر نصوص عصمت امیر المؤمنین(ع)
برای اثبات عصمت امیرالمؤمنین(ع) و سایر امامان(ع) علاوه بر آن چه گذشت نصوص معتبر دیگری مانند حدیث امان هست که ابوسعید الخُدرِیّ می‌گوید: «سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص) يَقُولُ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ كَمَا أَنَ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَالْأَئِمَّةُ بَعْدَكَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِكَ قَالَ نَعَمْ الْأَئِمَّةُ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ أُمَنَاءُ مَعْصُومُونَ وَ مِنَّا مَهْدِيُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ أَلَا إِنَّهُمْ أَهْلُ بَيْتِي وَ عِتْرَتِي مِنْ لَحْمِي وَ دَمِي مَا بَالُ أَقْوَامٍ يُؤْذُونَنِي فِيهِمْ لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِي»[۴۰].
نصوص معتبری هم در خصوص امیر المؤمنین(ع) وارد شده که بر عصمت دلالت دارد مانند روایات همراهی علی(ع) با حق و جدا نشدن آن دو از یکدیگر و همچنین همراهی آن حضرت با قرآن. و همراهی با علی(ع) همراهی با حق است ابو ایوب انصاری می‌گوید: «سَمِعْتُ النَّبِيَّ(ص) يَقُولُ لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ تَقْتُلُكَ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ وَ أَنْتَ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَكَ يَا عَمَّارُ إِذَا رَأَيْتَ عَلِيّاً سَلَكَ وَادِياً وَ سَلَكَ النَّاسُ وَادِياً غَيْرَهُ فَاسْلُكْ مَعَ عَلِيٍّ وَ دَعِ النَّاسَ فَإِنَّهُ لَنْ يَدُلَّكَ عَلَى رَدًى وَ لَنْ يُخْرِجَكَ مِنْ هُدًى»[۴۱]
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ کنز العمال، ج۱، ص۲۵۰.
- ↑ محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۱۱۶.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۲۶.
- ↑ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۷؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، امالی طوسی، احتجاج طبرسی.
- ↑ ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۱۰۹.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۲۶.
- ↑ سورۀ هود، آیات ۴۸ـ ۳۲.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱۴.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۲۶.
- ↑ نفحات الازهار (خلاصۀ عبقات)، ج ۴، ص؟؟؛ احقاق الحق، ج ۸، ص ۲۶۹؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۲۳، ص ۱۲۰؛ اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۷.
- ↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱۴.
- ↑ «الْفُلْکِ الْجارِیَةِ فِی اللُّجَجِ الْغامِرَةِ، یَأْمَنُ مَنْ رَکِبَها وَ یَغْرَقُ مَنْ تَرَکَها»؛ ر.ک: اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص ۸۸.
- ↑ اعیان الشیعة، ج۱، ص ۳۷۰ ـ ۳۷۱؛ دائرة المعارف تشیع، ج۶، ص۱۷۴.
- ↑ ر.ک: شیعه در اسلام، ص۱۷۶.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۲۶.
- ↑ فضائل الصحابه، ج ۲، ص ۷۸۵ و المستدرک علی الصحیحین، ج ۲، ص۳۴۳. قریب به این الفاظ در بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ع)، ج۱، ص۲۹۷ و کفایة الأثر فی النص علی الأئمة الإثنی عشر، ص۳۳ و عیون أخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۲۷ و کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۲۴۱.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ص.
- ↑ ر.ک نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الانوار، ج ۴، ص ۲۱ و تشیید المراجعات و تفنید المکابرات، ج۱، ص۱۳۱.
- ↑ ر.ک: عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار، ج۲۳، ص ۴۱۹.
- ↑ منهاج السنه، ج ۷، ص ۳۹۵.
- ↑ عبقات الانوار فی إمامة الأئمة الأطهار ج۲۳، ص ۹۱۳ و نیز ر.ک: دراسة فی حدیث السفینه علی مبانی اهل السنه مع التأکید علی شبهات الألبانی، ص ۳۴۷ با عنوان فی من صحح الحدیث من علماء أهل السنه.
- ↑ ر.ک: لسان المیزان، ج ۶، ص ۳۱۹ و سلسله صحیحه، ج ۵، ص ۲۶۰.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ص.
- ↑ ر.ک: نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الانوار الأنوار، ج ۴، ص۲۰۵.
- ↑ نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الانوار، ج۴، ص۲۱۰.
- ↑ «و با فروتنی از دروازه وارد شوید و بگویید: از لغزش ما بگذر! تا از لغزش‌های شما درگذریم، و به زودی (پاداش) نکوکاران را می‌افزاییم» سوره بقره، آیه ۵۸.
- ↑ «و (یاد کن) آنگاه را که به ایشان گفته شد: در این شهر (بیت المقدس) جای گیرید و از هر جای آن خواستید بخورید و بگویید: "از لغزش ما بگذر!" و از این دروازه، سجده‌کنان (به شهر) در آیید تا گناهانتان را بیامرزیم، به زودی بر (پاداش) نیکوکاران می‌افزاییم» سوره اعراف، آیه ۱۶۱.
- ↑ حطه بر وزن فعله از حط الشیء یحط به معنای فرو ریختن است و در اینجا معنی آن این است که: خدایا از تو تقاضای ریزش گناهان خود را داریم. خداوند به آنها دستور داد که برای توبه از گناهانشان این جمله را از صمیم قلب بر زبان جاری سازند، و به آنها وعده داد که در صورت عمل به این دستور از خطاهای آنها صرف نظر خواهد شد و شاید به همین مناسبت یکی از درهای بیت المقدس را "باب الحطه" نام‌گذاری کرده‌اند. تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۲۶۸.
- ↑ الأمالی (للصدوق)، ص۷۴. هرکه دین را دارد و راه مرا می‌رود و پیرو قانون من است باید معتقد به تفضیل ائمه خاندان من باشد بر همه امتم زیرا مثل آنها در این امت مثل باب حطه است در بنی اسرائیل.
- ↑ التفسیر المنسوب إلی الإمام الحسن بن علی العسکری(ع)، ص۵۴۶ و البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۱۰.
- ↑ ر.ک: درس ۱۱.
- ↑ منتخب الدین، علی بن عبیدالله بن بابویه الرازی، الاربعون حدیثا (ص۲۱ الحدیث الثالث).
- ↑ عبقات الانوار، ص ۲۴۶، ج ۲، ج ۱۲. ونیز ر.ک: تشیید المراجعات و تفنید المکابرات، ج۱، ص ۱۳۴.
- ↑ ر.ک: التفسیر الکبیر، ج ۲۷، ص ۱۶۷.
- ↑ ر.ک: نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار، ج ۴، ص ۲۱۷.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ص.
- ↑ معانی الأخبار، ص۱۷۸ «باب معنب قول النّبی(ص) مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَى ذِي لَهْجَةٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِي ذَرٍّ» المستدرک علی الصحیحین، ج ۴ ص۴۸۰: هذا حدیث صحیح علی شرط الشیخین ولم یخرجاه.
- ↑ الإحتجاج علی أهل اللجاج، ج۱، ص۱۵۶ و مسند احمد، ج ۲، ص ۱۶۳ و المستدرک، ج ۳، ص ۳۴۳.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ص.
- ↑ کفایة الأثر فی النص علی الأمة الإثنی عشر، ص۲۹، احادیث امان با الفاظ گوناگون در منابع معتبر آمده رک کتاب امان الامه من الضلال والاختلاف.
- ↑ کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین(ع)، ص ۲۳۴.
