وکالت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۲۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  1. نائب با خود حضرت روبه‌رو می‌شد، نامه‌ها و اموال را تسلیم می‌کرد و خواسته‌های آنان را به عرض آن حضرت می‌رساند و پاسخ‌های لازم را دریافت می‌کرد، ولی نمایندگان مستقیما با امام در ارتباط‍‌ نبودند، بلکه با واسطه نائب بوده است.
  2. مسؤولیت نائب در نگهداری مردم و حفظ‍‌ دین در غیاب امام، مخصوص منطقه‌ای خاص نبود، ولی وکیل و نماینده فقط‍‌ در یک ناحیه و شهر مسؤولیت داشت، لذا نائب در هر زمان بیش از یک نفر نبود، ولی تعداد نمایندگان بیشتر بوده‌اند.

چگونگی ارتباط امام زمان(ع) با شیعیان در دوران غیبت صغری

  1. ابوعمرو عثمان بن سعید عمری
  2. ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری
  3. ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی
  4. ابوالحسن علی بن محمد سمری

نایب اوّل: عثمان بن سعید

نایب دوم: محمد بن عثمان

نایب سوم: ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی

نایب چهارم: ابوالحسن علی بن محمد سمری

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص ۱۳۵.
  2. غیبة طوسی، ص ۳۴۷.
  3. آخرین امید، داود الهامی، ص ۱۲۲.
  4. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۵۸.
  5. ر.ک: تاریخ تشیع، ج۱، ص۲۹۱.
  6. ر.ک: زندگانی تحلیلی پیشوایان ما، ص۲۷۷.
  7. مقامی، مهدی،درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۱۳.
  8. ر.ک: درسنامه تاریخ عصر غیبت، ص۱۶۶-۱۷۴.
  9. مقامی، مهدی،درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۱۴.
  10. یعنی کسانی که مدّعی ارتباط با امام زمان(ع) هستند.
  11. ر.ک: نواب اربعه و عظمت مقام هر یک، صص ۳۱-۴۶.
  12. تاریخ تشیع، ج۱، ص۳۱۹-۳۲۲؛ درسنامه تاریخ عصر غیبت، ص۱۹۵.
  13. مقامی، مهدی،درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۱۵.
  14. مقامی، مهدی،درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۱۶.
  15. مقامی، مهدی،درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۱۶.
  16. مقامی، مهدی،درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۱۷.
  17. مقامی، مهدی،درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۱۷.
  18. مقامی، مهدی،درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۱۷-۲۱۸.