نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Msadeq(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۵ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۵ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۲ توسط Msadeq(بحث | مشارکتها)
جایگاهیاران امام مهدی(ع) در انقلاب جهانی چیست؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
«یارانانقلاب، جایگاه خاصی در تحقق هر انقلابی، به ویژه انقلابهای الهی دارند.اینک جایگاه بلند یاران را در یک حرکت آسمانی، با توجه به قرآن و روایات مرور میکنیم. حضرت موسی(ع) در همان ابتدای حرکت برای انجام رسالت، از خداوند تقاضای یاور کرد: ﴿وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي هَارُونَ أَخِي اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي﴾[۱]. حضرت عیسی(ع) نیز برای پیشبرد دین و اهداف مقدس الهی خود که همان دعوت به سوی خدا و حرکت به سوی او بود، سخن از یار به میان آورد: ﴿مَنْ أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ ﴾[۲]. توجه به یاوران و درخواست پیامبر اسلام(ص) برای یاری، گواه روشنی بر اهمیت این شرط میباشد. نبی گرامی(ص) با آنکه خاتم انبیا و اشرف آفریدگان است، وقتی از جانب خداوندمأموریت یافت دعوت خود را علنی کرده و از انذاراقوام شروع کند، به حضرت علی(ع) دستور داد غذایی آماده کند و سپس با اعلام رسالت خویش در جمع خویشان، چنین درخواست کرد: "أَيُّكُمْ يؤازرني عَلَى هَذَا الْأَمْرِ "[۳]. نیز وقتی سخن از مهاجرت به مدینه شد، ابتدا در پیمان عقبه از گروهی از اهل یثرب که آنجا شرکت داشتند، عهدوفاداری و یاری گرفت. به راستی چرا امام علی(ع) که در رشادت و شجاعت، هماورد و همتا نداشت، خانهنشین شد؟ بزرگ مردی که در جنگ احد، جبرئیل در شأن او چنین نغمه سرایی کرد:«لَا سَيْفَ الَّا ذوالفقار وَ لَا فَتَى الَّا عَلَى»[۴]. بزرگ پهلوانی که در جنگ خندق با کشتن جنگاوران شجاعی مانند عمرو بن عبدود و در جنگ خیبر با کشتن مرحب خیبری و فتح قلعه عظیم خیبر و پیروزیهای فراوانی که برای مسلمانان به ارمغان آورد، خانهنشین شد؟ مگر داستان صلحامام حسن(ع) را که به دلیل جدایی یاوران از او و تنها گذاشتن وی، بر آن بزرگوار تحمیل شد، میتوان فراموش کرد؟ چقدر عبرت آموز است سخن بزرگ بانوی جهان اسلام، حضرت زینب کبرا(س) که در شب عاشورا به برادرش عرض کرد: حسینجان! آیا یاران را آزمودهای که فردا تو را تنها نگذارند؟»[۵].
پاسخهای دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
«امام علی میفرماید: "آنگاه که وقتش فرا رسد و آخر الزمان آید، پیشوای دینقیام کند و پرچماستوار سازد، مستقر و پابرجا شود، پس (مؤمنان) نزد آن بزرگوار گرد آیند همچنان که ابرهای پراکنده پاییزی به هم پیوندند"[۶].
در تشبیه آن مصلحگیتی به ملکه زنبور عسل، تنها موجود کامل و مادر تمام زنبورهای کندو که عمرش طولانیتر از همه میباشد (عمر زنبورها از چند هفته و ماه نمیگذرد ولی ملکه تا شش سال زندگی میکند) این حقیقت را میرساند که در گستره کندو فقط یک فرد بوده که همه عاشقانه با رابطه خاص گرد او جمع و مطیع او هستند و در فراز و فرودها محور وحدت میباشد و با آنکه در سراسر کندو نظم و قانونحاکم است، ملکه همهجا پر میزند و نظارت دارد، همینطور در دهکده جهانی عدل مهدوی. و تعبیر «بِذَنَبِهِ» یعنی وقتی دمش را زمین نهاد، کنایه از استقرار و قیام با قدرت و خشم خدایی در برابر دشمنان است[۹]. و این ملکه زنبوران عسل است که با تخمریزی، همه واحدهای معطل را فعال و به تولید و تلاش و شکوفایی و ارزش میرساند، در حالی که نیش و سلاح دفاعی و... دارد (برای دفع موذیان و مزاحمان و فاسدان و سلامت کندو) میکوشد تا عسل و فرآورده شیرین و شفابخش برای مردمان و همگان فراهم آرد.
و نیز در تشبیه به ابرهای پاییزی، سرآغاز تحولی عظیم و فرا رسیدن فصلی جدید در تاریخزندگیانسان را نوید میدهد که با نسیم ندا و پیام آن حضرت از مکه ﴿بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ﴾[۱۱]اصحاب او همانند قطعهها و پارههای ابرهای پراکنده در پاییز به سرعت بههم میپیوندند [۱۲]؛
همانها که ابتدا بیبارند امّا هنگامی که جمع و متراکم شدند، بارانزا و رحمتآفرین میشوند و منتظران را شادمان و زمیندین و زندگی را با ریزش الطاف خداوندی احیا و آماده میسازند تا شکوفههای عدالت، امنیت، اجرای قوانینقرآن و سنّت، صلح و صمیمیت و... شکوفا و ظاهر گشته، درخت خشک دین سیراب و سعادتبخش گردد.
جالب آنکه این سخن در بیان دیگر ائمّه معصومین(ع) نیز آمده که به نقل برخی از آنها اکتفا میکنیم: در کتاب الغیبهشیخ طوسی از امام صادق(ع) نقل شده که امیر المؤمنین(ع) میفرمود: "پیوسته مردم در نقصانند تا آنکه اللّه و نام خدا گفته نمیشود، پس هرگاه چنین شد، یعسوب دین با پیروانش ثابت میماند و خداوند از اطراف زمین گروهی را میفرستد که مانند ابرهای پاییز میآیند، به خدا قسم اسمها، قبیلهها و اسم امیر اینان را میشناسم... پس جمع میشوند سیصد و سیزده مرد به تعداد اهل و اصحابجنگ بدر و این است معنای قول خداوند- عزّ و جلّ- ﴿أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴾[۱۳]".
و بخش اوّل این خبر همان است که در نهج البلاغه آمده «فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ ضَرَبَ يَعْسُوبُ الدِّينِ...». و صاحب نهایه و زمخشری و دیگران نیز این فقره را که کنایه از ظهور حضرت مهدی(ع) میباشد نقل و شرح نمودهاند[۱۴].
و نیز در روضه کافی از امام باقر(ع) در تفسیر آیه ﴿فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُوا...﴾[۱۵] میفرماید: "مراد از خیرات، ولایت میباشد و منظور از ﴿أَيْنَ مَا تَكُونُوا...﴾یاران حضرت مهدی و امامقائم(ع) است که سیصد و اندی (۳۱۳) نفرند، به خدا قسم ﴿أُمَّة مَعْدُودَة﴾ همانها هستند، به خداسوگند همگی در یک ساعت؛ همانند ابرهای پراکنده پاییزی جمع میگردند"[۱۶]»[۱۷].
«یارانامام مهدی(ع) نقش فرماندهی و مدیریتی دارند. بدیهی است وقتی حکومتی بخواهد کره زمین را اداره کند و تنها حکومت روی زمین باشد، مرکز حکومت را در نقطهای (مثلاً کوفه) قرار خواهد داد و افرادی را حاکم دیگر نقاط عالم قرار میدهد؛ به عنوان مثال یک نفر را حاکمایران قرار میدهد، یک نفر را حاکمحجاز و... . بنابر این، هریک از ۳۱۳ نفر در نقطهای به عنوان حاکم، آن منطقه را تحت فرماندهی کل و حکومت مرکزی امام زمان (ع) اداره مینمایند. یاران آن حضرت بسیار بیشتر از این تعدادند و این تعداد، نخبگان مورد اعتماد و مدیران اصلی هستند. امام باقر (ع) فرمود: "این تعداد (۳۱۳ نفر) کسانیاند که حضرت قائم (ع) با آنان ظهور میکند و آنان از بزرگان و فقیهان هستند. آنان فرمانروا و قاضی هستند. حضرت مهدی (ع) دستی بر پشت و سینه آنان میکشد تا در مقامقضاوت و اداره امور، نیاز به سؤال نداشته باشند[۱۸]»[۱۹].